غيبت كيفيت در فيلم هاي تلويزيوني

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: غيبت كيفيت در فيلم هاي تلويزيوني
حالا ديگر همه هنرها براي خودشان جشنواره اي دارند. فيلم، تئاتر، موسيقي، نقاشي و بالاخره هر آن چه كه بتوان با آن، عده اي را دور هم گرد آورد و شماري از جديدترين توليدات هنري و حتي غيرهنري را به آنان ارائه كرد، نام «جشنواره» به خود گرفته است. اكنون نوبت تله فيلم هايي است كه از شبكه هاي تلويزيوني پخش مي شود، تا براي خود جشنواره اي داشته باشند. در همين خصوص معاون سيما از برگزاري «جشنواره تله فيلم» و همچنين ساخت سالانه ٢٠٠ تله فيلم خبرداد. با اعلام اين خبر، چند نكته مبهم ذهن را به خود مشغول مي كند. اين كه چرا يكي از اهداف تلويزيون توليد و پخش تله فيلم است و آيا اين كار به ضرر سينما نيست؟ سينما در جامعه ما جايگاه خود را پيدا كرده اما نبايد به واسطه اين كه سينما را به خانه ها ببريم هر فيلمي را توليد و از تلويزيون پخش كنيم. ضمن اين كه توليد ٢٠٠ فيلم براي نمايش از تلويزيون، تعداد كمي نيست. در اين ميان توليدكنندگان چنين فيلم هايي، نيز از اين اقدام راضي نيستند و آن هم به دليل تعجيلي است كه در توليد و حتي پخش اين فيلم ها وجود دارد. البته در كنار معايب چنين طرحي، محاسني هم وجود دارد از جمله به كار گرفتن سينماگران در تلويزيون. هرچند به اتفاق همه معتقدند كه آثاري كه براي تلويزيون ساخته مي شود حتي اگر توسط سينماگر درجه ٣ ساخته شود، باز از كيفيت نسبي برخوردار است. اما مسئله اين است كه تلويزيون، كارگردانان و در مجموع توليدكنندگان ما، چقدر ظرفيت دارند و تا چه اندازه مي توانند فيلم بسازند.

" مسعود آب پرور كارگرداني است كه ساخت فيلم، براي سينما و تلويزيون را تجربه كرده است. اين فيلم ساز به خراسان مي گويد: من در هر دو حوزه سينما و تلويزيون كار كرده ام. فكر مي كنم برخي از فيلم هايي كه براي سينما ساخته مي شود، متاسفانه از استانداردهاي لازم سينما برخوردار نيست، در حالي كه در ساخت برخي از تله فيلم ها، استانداردهاي سينمايي بيشتر رعايت مي شود. تقريبا نيمي از توليدات سالانه سينما در قالبي تلويزيوني ارائه مي شود. دلم مي خواهد وقتي وارد كاري مي شوم، استاندارد كار را هم رعايت كنم. بدين مفهوم كه از ابتدا مشخص باشد كه كاري كه قرار است بسازم، براي تلويزيون است يا سينما.اين كارگردان كه فيلم سينمايي «ساعت ٢٥» او ابتدا يك تله فيلم بوده و بعد به يك فيلم سينمايي تبديل شد؛ از چنين روندي، ناراضي است و مي گويد: اين فيلم را براي تلويزيون و با يك سوم بودجه يك اثر سينمايي توليد كرديم، در حالي كه سطح كيفي آن از بسياري از فيلم هايي كه به قصد اكران عمومي ساخته شده بودند، بيشتر بود.وي به رويه اي كه مسئولان تلويزيون در تهيه، توليد و حتي پخش تله فيلم ها در پيش گرفته اند، معترض است و مي گويد: متاسفانه فعلا كميت در توليد تله فيلم، ارجحيت پيدا كرده و ديگر مجالي براي ارتقاي كيفيت باقي نمانده است. تمامي عوامل توليد بعد از اتمام يك كار به كاري ديگر مشغول مي شوند و به نظر مي آيد اين حركت يك كار سهل انگارانه است و كيفيت كار چندان مطرح نيست. چون فرصت انديشيدن به كارگردان داده نمي شود و اگر اين مشكلات رفع شود؛ كيفيت فيلم ها هم بالا مي رود. البته شعار همه «جبران در كار بعدي» است و همين روند، به كار لطمه مي زند.

" معصومي هم كارگرداني است كه يكي دو سال اخير، بيشترين وقتش را، صرف توليد تله فيلم كرده است. اين كارگردان نظري متفاوت دارد و معتقد است كه كار يك كارگردان، كارگرداني است و فرق ندارد كه براي سينما كارگرداني مي كند يا براي تلويزيون. در واقع اين كيفيت كار است كه اهميت زيادي دارد. چون برخي متاسفانه تلويزيون را محلي براي تجربه مي دانند. فيلم ساز بايد سعي كند چه براي سينما يا تلويزيون، فيلم خوبي بسازد.وي مي گويد: در گذشته كارگردانان سينما، با تلويزيون همكاري و تعامل خوبي نداشتند. هركسي كه با تلويزيون همكاري مي كرد، چنين تصوري ايجاد مي شد كه فيلمش از كيفيت مناسبي برخوردار نيست. اما اكنون مسئولان به كيفيت تله فيلم ها اهميت مي دهند و هر اثري را براي توليد و پخش از تلويزيون، به نام تله فيلم نمي پذيرند. همين مسئله سبب شده تا برخي از كارگردانان سينما كه پيش از اين از همكاري با تلويزيون خودداري مي كردند، حالا نامشان به عنوان كارگردان در تيتراژ كارها ديده شود. همين نشان دهنده موفقيتي است كه تلويزيون به آن دست يافته است.

" سيداحمد ميرعلايي هم تهيه و توليد شماري از تله فيلم ها را در كارنامه كاري اش به ثبت رسانده است. وي مي گويد: ارتباط تلويزيون با سينما در گذشته هم اتفاق مي افتاد اما بسيار كم رنگ بود، ولي در سال هاي اخير با روند افزايش توليد تله فيلم، اين روند شكل بهتري به خود گرفته و تا حدودي هم به سينماگراني كه مدت ها از بيكاري شان مي گذشت، كمك كرد تا بدان جا كه پاي بسياري از عوامل سينما به تلويزيون باز شد و انحصار توليد، از دست عده اي خاص خارج شد.ميرعلايي مي افزايد: در گذشته بسياري از تله فيلم ها به لحاظ كيفي، قابل دفاع نبودند و يكي از دلايل آن هم هزينه اي بود كه صرف توليد تله فيلم مي شد كه البته هنوز هم چندان قابل دفاع نيست. تلويزيون نبايد به صرف اين كه آنتن خود را با تله فيلم پرنكند، دست به هر اقدامي بزند. بي ترديد برگزار كردن جشنواره تله فيلم، براي ارزيابي آثار توليد شده خوب است، اما نبايد صرفا به دليل برگزاري جشنواره، مشخص كرد كه هر سال ٢٠٠ تله فيلم توليد شود چون توليد ٢٠٠ تله فيلم با هزينه و امكاناتي كه صدا و سيما در اختيار توليدكنندگان قرار مي دهد، در روند كيفي اين آثار تاثير منفي خواهد داشت.

" تهيه كننده ديگري نيز معتقد است كه صرفا ساخت تله فيلم مهم نيست، بلكه بايد ديد به نام تله فيلم، قرار است چه چيزي به مخاطب عرضه شود. اين تهيه كننده مي گويد: ما عادت كرده ايم براي هر كاري كه انجام مي دهيم، جشنواره برگزار كرده وچند روزي خودمان را سرگرم كنيم. نفس برگزاري جشنواره بد نيست اما اغلب مديران اين گونه جشنواره ها را بهانه بالا بردن گزارش كاري خود مي كنند. حالا كه قرار است براي تله فيلم ها جشنواره داشته باشيم، قطعا خواهيم ديد كه تعداد كمي تله فيلم خوب وجود دارد. به همين دليل است كه هنوز بسياري از كارگردانان، از ساخت اين نوع فيلم ها و همكاري با تلويزيون خودداري مي كنند.وي در ادامه گفت: اخيرا بسياري از كساني كه در زمينه توليد تله فيلم فعاليت دارند، فيلم نامه اي را كه نگاهي به برخي از آثار سينمايي داشته، دست مايه قرار مي دهند و آثارشان را در مطابقت با آن نگرش مي سازند.در حالي كه مخاطبان تلويزيون با سينما متفاوت هستند. هرچند همين نوع كار هم ممكن است باعث افزايش سطح سليقه مخاطب شود. اما اين كار نيازمند سرمايه گذاري و زمان بيشتر است. ضمن اين كه بايد حد و مرزي بين كار در سينما و تلويزيون قائل شد. چون بسياري از كارهايي كه پيش از اين توليد شده اند؛ از لحاظ كيفي و ساختار تلويزيوني قابل دفاع نيستند.
سه شنبه 9 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]