دفاع مشروع نامتناسب، مستلزم ديه و نافي قصاص است‌

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: دفاع مشروع نامتناسب، مستلزم ديه و نافي قصاص است‌

هيأت عمومي ديوان عالي كشور موضوع پرونده اصراري كيفري رديف 87/2 به رياست آيت الله مفيد، رئيس ديوان عالي كشور و با حضور آيت الله دري نجف آبادي، دادستان كل كشور و قضات شعب كيفري ديوان عالي كشور تيرماه گذشته برگزار شد.‌

خلاصه جريان پرونده‌

حسب محتويات پرونده كلاسه ... مطرح شده در شعبه 17 دادگاه تجديدنظر استان ... (كيفري استان) و كيفرخواست شماره ... مورخ 17 بهمن‌ماه 1384 صادر شده از دادسراي عمومي و انقلاب ... مهدي-م 30 ساله به اتهام ارتكاب قتل عمدي مرحوم داوود-ذ در تاريخ 25 ارديبهشت‌ماه 1384 تحت تعقيب كيفري قرار گرفته است.‌

پزشكي قانوني علت فوت را پارگي قلب و ريه و خونريزي شديد ناشي از آن به دنبال اصابت پرتاب نافذ شتابدار تعيين نموده است.‌

متهم پس از دستگيري در مرجع انتظامي اظهار داشته كه اسلحه را در سفر عراق خريديم. ماجرا از اين قرار بود كه بعدازظهر مغازه پدرم بودم و ساعت 8 رفتم منزل.نشسته بودم كه محسن- م به من زنگ زد و گفت رضا-ش آمده توي محله و سراغت را مي‌گيرد و چند تا از بچه‌ها را هم كتك زده. من از سر سفره بلند شدم، آمدم توي اتاق اسلحه را برداشتم و گذاشتم توي كمرم. آمدم سر كوچه ديدم كسي نيست. رفتم در مغازه پدرم و برگشتم سركوچه خودمان كه سه چهار تا موتوري از بچه‌هاي خودمان آمدند. پياده رفتم تا رسيدم توي خيابان سر بانك مسكن. درهمين حين رضا- ش و داوود-ذ از آن طرف خيابان مرا ديده بودند، رفتند تقاطع را دور زدند و آمدند با ماشين زدند به من.چون رضا- ش مرا مي‌شناخت و قصدم اين بود كه با رضا صحبت كنم و بگويم قبلا دعوا داشتيم و حالا آشتي كرده‌ايم؛ اما وي با ماشين به من زد و ماشين رفت توي جدول و من زمين خوردم. ‌‌

رضا دنده عقب گرفت كه دوباره مرا بزند. سريع بلند شدم. داوود- ذ از ماشين پريد پايين و با قداره به من حمله‌ور شد. قداره كه نزديك سرم رسيد مجبور شدم و اسلحه را كشيدم. مسلح كردم و 2 تير شليك كردم كه خورد به داوود- ذ و همين طور فحاشي مي‌كرد و عقب عقب مي‌رفت. چند دور هم دور خودش چرخ خورده و روي زمين افتاد.در همين حال رضاـ ش دنده عقب گرفت، من هم به او رسيدم و 2 تير هم به طرف ماشين شليك كردم كه تيرها رفت داخل ماشين و رضا فرار كرد. ‌‌

من بالاي سر داوود رفتم، ديدم هنوز فحش مي‌دهد و قداره دستش دارد كه از دستش گرفتم و با موتور مهدي- ق فرار كردم. ‌‌

متهم در مقام آخرين دفاع در بازپرسي ضمن اقرار به ارتكاب جرم و بيان اينكه مقتول را نمي‌شناخته اظهارات قبلي را تكرار كرد. ‌‌

از شهود و مطلعان تحقيق شده كه محمد-ح اظهار داشت: ساعت 11 شب كه من در كيوسك تلفن بودم، ديدم ناگهان يك خودرو رنو سبز با سرعت زياد متوقف شد و 4 نفر از آن بيرون آمدند كه اسلحه سرد قداره در دست داشت. با يكديگر گلاويز شده و ناگهان فرار كردند. يك نفرشان روي زمين افتاده بود.‌

‌‌علي- ت افزود: در تاريخ 25 ارديبهشت‌ماه 1384 ساعت21 و 45 دقيقه داوود-ذ به تلفن همراه من زنگ زد و گفت بيا توي لنبان كارت دارم. رضا- ش به من گفت كه علي بنشين پشت موتور تا برويم جايي . من پشت موتور نشستم. رضا پشت سر من و داوود ترك موتور نشست. رضا به من گفت: علي برو محله آزادان كه من ماشينم را از مجيد- ن بگيرم. ماشين را كه گرفتم رضا و داوود توي ماشين نشستند و من پشت سر آنها آمدم. ‌دم محله پاران كه رسيدم ديدم رضا با ماشين دور زد و به من گفت كه پشت سر ما بيا.كنار مهدي-م كه رسيديم ديدم رضا با ماشين به كنار جدول رفت و مهدي پرت شد. يك كمي جلوتر مهدي- م كنار جدول ايستاده بود. زماني كه زمين خورد ديدم داوود-ذ با قداره از ماشين پريد پايين و 2 عدد قداره براي او پرت كرد كه مهدي- م از روي زمين بلند شد و اسلحه كشيد و به داوود تير زد. يك لحظه داوود آمد به طرف ماشين و من از ترس فرار كردم و دم محله گورتان ديدم كه ماشين رضا- ش خورد به كنار جدول و رضا داخل ماشين است و از دهانش خون مي‌آيد.من دور زدم و او را سوار كردم.‌

رضا- ش اظهار داشت: من پرايد محمد را گرفتم و موتورسيكلت خودم را به او دادم. با ماشين دنبال داوود-ذ در خيابان شريعتي رفتم. با هم سوار شديم رفتيم منزل شخصي به نام مجيد. آنجا مجيد با 2 نفر ديگر داخل منزل بودند. داوود و آن 2 نفر ديگر شروع به خوردن مشروب كردند. محمد با من تماس گرفت و گفت ماشين را لازم دارم. داوود با علي- ت تماس گرفت و گفت بيا جلو خانه محمد. من، داوود و علي- ت به اتفاق هم با موتورسيكلت خودم به طرف خيابان آتشگاه رفتيم تا ماشين من را كه دست مجيد- ن بود، بگيريم. در مسير هم كه مي‌رفتيم داوود چون مست بود قصد درگيري و نزاع با چند موتورسوار را داشت؛ اما ما نگذاشتيم. در مسير داوود و علي با هم صحبت مي‌كردند كه به سراغ مهدي- م برويم و او را با قداره بزنيم. بعد رفتيم ماشين را گرفتيم و من به همراه داوود با ماشين من حركت كرديم و علي هم با داوود تماس گرفت و گفت كه مهدي-م آن طرف خيابان ايستاده و از ما سبقت گرفت و گفت پشت سر ما بيايد. من هم پشت سر او دور زدم و ديدم علي با موتورسيكلت كمي آن طرف‌تر از مهدي- م ايستاده است.‌

داوود گفت: صبر كن تا پياده شويم و دعوا كنيم. من هم گفتم نمي‌ايستم. او عصباني شد و دست داخل فرمان ماشين‌انداخت و ماشين را به طرف مهدي-م هدايت كرد كه ماشين با يك تابلو برخورد كرد و خاموش شد. بعد از ماشين پياده شد و با مهدي درگير شد و در همان لحظه صداي دو سه شليك گلوله شنيدم. ديدم داوود به زمين افتاد. من هم با عجله ماشين را روشن كردم كه از مهلكه فرار كنم. متوجه شدم از بدنم خون مي‌ريزد. از ناحيه پهلو و دست زخمي شده بودم. حدود صد متري كه رفتم ديگر حال رانندگي نداشتم. از ماشين پياده شدم و پشت سر علي سوار موتورسيكلت شدم و علي من را به بيمارستان برد. حسب اعلا‌م اداره تشخيص هويت ، متوفا مورد اصابت2گلوله سلاح‌هاي كمري داراي كاليبر 65/7 ميلي متر از فاصله بيش از يك متر قر ار گرفته كه مسير عبور گلوله‌ها جلو به عقب، چپ به راست و پايين به بالا مي‌باشد. خودرو نيز مورد اصابت حداقل2 گلوله قرار گرفته است. همچنين بنا به گواهي پزشكي قانوني در خصوص متوفا داوود-ذ در آزمايش سم‌شناسي در احشا و ادرار مواد مخدر مرفين و كدئين يافت شده كه نشانه مصرف مواد مخدر قبل از فوت مي‌باشد.‌

در تاريخ 16 ارديبهشت‌ماه 1385 در وقت مقرر شعبه 17 دادگاه كيفري استان ... با حضور نماينده دادستان، اولياي دم، متهم مهدي- م و وكيل تسخيري وي تشكيل جلسه داده و اولياي دم تقاضاي قصاص داشتند. متهم اظهار داشت: من او را نمي‌شناختم و اصلا او را نديده بودم. رضا-ش با من خصومت داشت. از بعدازظهر در محل آمده بودند و دنبال من مي‌گشتند. بچه‌ها زنگ زدند به من كه فلاني آمده است، دنبال تو مي‌گردد. بچه‌هاي محل را مي‌زند و گفتند كه مشروب خورده بودند. اسلحه را از 3 سال گذشته از كربلا آورده بودم. بردم كه اگر دنبال من آمدند تير هوايي بزنم كه فرار كنند و اقارير قبلي را تكرار كرد.‌

‌‌دادگاه پس از استماع اظهارات طرفين و اخذ آخرين دفاع از متهم و وكيل وي ختم رسيدگي را اعلام و طي دادنامه شماره ... با اتفاق آرا به شرح زير انشاي راي نموده است: .... اقدام متهم به نظر دادگاه دفاع نيست؛ زيرا متهم با تلفن محسن-م از منزل خارج مي‌شود. در صورتي كه مي‌توانسته در منزل بماند و خارج نشود؛ چون محسن به او گفته كه رضا-ش وعده‌اي ديگر به محله آمده‌اند و درگير شده‌اند و متهم كه سابقه درگيري با رضا- ش داشته، مي‌توانسته براي پرهيز از درگيري مجدد از منزل خارج نشود. ‌‌

ديگر اين كه متهم اسلحه كمري را مسلح مي‌كند ... اين اقدام وي دلالت بر آمادگي او براي درگيري با اسلحه دارد،در لحظه درگيري متهم مي‌توانسته با شليك تيرهوايي خود را از محل درگيري نجات دهد و درگير نشود، در صورتي كه متهم اسلحه را مسلح مي‌كند و با تلفن محسن- م تحريك مي‌شود و مي‌رود و درگير مي‌شود، در حالي كه با داوود-ذ چندمتر فاصله داشته، به او تيراندازي مي‌كند و او را به قتل مي‌رساند.‌

بنابراين اتهام متهم داير بر ارتكاب قتل عمدي داوود-ذ به نظر دادگاه ثابت، محرز و مسلم است و نظر به اين كه اولياي دم (پدر و مادر مقتول) درخواست قصاص نموده‌اند، با استناد به ماده 205، بند (ب) مواد 206، 219، 227، 228، 229 و 230 بندهاي يك و 4 ماده 231، 232، 233، 257 و 261 قانون مجازات اسلامي حكم به قصاص نفس متهم مهدي-م صادر مي‌شود.‌

دادنامه صادر شده در تاريخ 22 خردادماه 1385 به وكيل تسخيري متهم ابلاغ گرديده كه نامبرده طي لايحه تقديمي صادر شده در تاريخ 25 تيرماه 1385 از آن تجديدنظرخواهي نموده است. همچنين دادنامه در تاريخ 30 خردادماه 1385 به متهم ابلاغ كرده كه وي اظهار نموده اعتراض دارم. پس از ارسال پرونده به ديوان عالي كشور و ارسال و به شعبه 33 ارجاع شده است.‌

راي شعبه ديوان عالي كشور

با امعان نظر در محتويات پرونده به ويژه اظهارات شهود و مطلعان از واقعه از جمله رضا-ش و علي-ت (همراهان مقتول و متهمان به مشاركت در نزاع منجر به قتل) در معاونت اطلاعات و تاييد و تشريح آن در بازپرسي در مقام دفاع بودن مهدي-م در قبال حمله داوود-ذ با قداره به او در حالي كه به زمين افتاده بود، جاي شك و ترديد نيست و مشمول مقررات ماده 61 قانون مجازات اسلامي است. جز آن كه اگر عمل ارتكابي نامبرده بيش از حد لازم بود، ضامن ديه است.‌

در نتيجه اعتراض وارد است و با استناد به بند 4 قسمت (ب) ماده 265 قانون آيين دادرسي كيفري راي معترض‌عنه نقض و رسيدگي مجدد به شعبه همعرض ارجاع مي‌گردد.‌

حسب اعلام پليس اطلاعات و امنيت عمومي استان...، مقتول يكي از افراد بسيار شرور و اراذل و اوباش شاخص ... بوده كه امنيت و آسايش شهروندان را به طور جدي مختل نموده و داراي 8 فقره سابقه به اتهام لواط، ايراد ضرب و جرح عمدي، نگهداري سوخته، نزاع دسته‌جمعي، چاقوكشي و شرب خمر بوده و گزارش‌هاي متعددي در زمينه شرارت‌هاي وي واصل شده است. ‌‌

به دليل اين كه پرونده قتل نامبرده پس از 2 ماه از طريق بازپرسي از پليس آگاهي اخذ و به اين پليس ارجاع شده، اطلاعي از كشف قداره در كنار جسد در دست نمي‌باشد؛ اما شاهدان ماجرا رضا- ش و علي - ت در خصوص محل قداره و استفاده از آن توسط داوود- ذ شهادت داده كه در پرونده موجود مي‌باشد. در ضمن افراد مذكور از دوستان داوود-ذ بوده كه در تخريب صورت گرفته در شب قتل توسط داوود - ذ با وي همراهي داشته‌اند.‌

شعبه 18 دادگاه كيفري استان ... حسب‌الارجاع مجدد از شهود عيني تحقيق نموده كه شهود وحاضرين در صحنه درگيري اظهارات قبلي را تكرار كرده‌اند. دادگاه پس از تشكيل جلسات دادرسي باحضور متهم، اولياي دم، نماينده دادستان، وكلاي طرفين، ساير شهود و مطلعين و استماع اظهارات آنها و اخذ آخرين دفاع از متهم و وكيل وي و اعلام ختم رسيدگي طي دادنامه شماره ... مورخ 15 مهرماه 1386 با اتفاق آرا به اين شرح انشاي راي نموده است: درخصوص اتهام آقاي مهدي - م داير بر ارتكاب قتل عمدي آقاي داوود - ذ با توجه به شكايت اولياي دم پدر و مادر مقتول و تقاضاي قصاص از طرف آنها و محتويات پرونده كه دلالت دارد .... با توجه به سابقه درگيري كه با دوست مقتول يعني آقاي رضا - ش داشته و مي‌دانسته آقاي رضا - ش در محله دنبال او است و مي‌توانسته خود وارد درگيري نشود و يا اين كه پليس را خبر كند و يا اصلا از منزل بيرون نيايد و يا اين كه موقع درگيري با فرصتي كه داشته فرار كند ..... دلالت بر قصد متهم بر درگيري از روي اراده داشته است و با عنايت به شهادت شهود و اظهارات متهم و اقارير متهم در چند جاي پرونده و سير و جريان پرونده و خصومت ديرينه‌اي كه مابين طرفين دعوا بوده است و ديگر محتويات پرونده موضوع به هيچ وجه از مصاديق دفاع مشروع محسوب نمي‌گردد.‌

از اين‌ رو اتهام متهم داير بر ارتكاب قتل عمدي مقتول براي اين دادگاه محرز و مجرميت وي ثابت مي‌شود. بنابراين با عنايت به تقاضاي اولياي دم نسبت به قصاص متهم استنادا به مواد 20، بند (ب) 206، 219، 227 الي 230 و بندهاي يك، 2 و 4‌- 231 و مواد 232 و 233 قانون مجازات اسلامي حكم به قصاص نفس متهم صادر مي‌گردد. دادنامه صادر شده درتاريخ20 آذرماه 1386 به وكيل تعييني متهم ابلاغ و در تاريخ 11 آذرماه 1386 نيز به خود متهم ابلاغ شده كه اعلام نموده اعتراض دارم و متعاقبا در تاريخ 26 آذرماه 1386 لايحه اعتراضيه خود را ارائه نموده است. پس از ارسال پرونده به ديوان عالي كشور براي رسيدگي پيرو سابقه به اين شعبه 33 ارجاع گرديده است.

‌‌ ‌هيات شعبه در تاريخ بالا تشكيل گرديد و پس از قرائت گزارش عضو مميز و اوراق پرونده نظريه كتبي داديار ديوان عالي كشور اجمالا مبني بر لزوم طرح در هيات عمومي كيفري ديوان عالي كشور، در مورد دادنامه شماره ... مورخ 15 مهرماه 1386 تجديدنظر خواسته مشاوره نموده، چنين راي مي‌دهد: نظر به اين كه شعبه هجدهم دادگاه كيفري استان ... با همان استنباط و استدلال شعبه هفدهم دادگاه مذكور حكم اصراري صادر كرده و مورد تاييد و ابرام اين مرجع نيست مقرر مي‌دارد كه پرونده براي طرح در هيات عمومي كيفري ديوان عالي كشور ارسال گردد.‌

در هيأت عمومي ديوان عالي كشور

متهم نيز همانند مقتول سابقه كيفري دارد

معاون قضايي ديوان عالي كشور به اظهارات متهم اشاره كرد و گفت: متهم گفته كه در حالت ايستاده تيراندازي كرده؛ اما شهود مي‌گويند كه او روي زمين افتاده بوده و تيراندازي نموده است. نحوه اصابت گلوله‌ها به خودرو همراه مقتول نيز نشان‌دهنده تيراندازي در حالت ايستاده بوده است. متهم نيز همانند مقتول 2فقره سابقه كيفري داشته است.‌

وي متهم را تحريك كننده تهاجم مقتول و همراهانش ارزيابي كرد و اظهار داشت: متهم با رضا - ش تماس تلفني گرفته و او را براي دعوا تحريك كرده است.‌

متهم با قصد درگيري و با اسلحه از خانه خارج شده است‌

يكي از قضات ديوان عالي كشور عمل متهم را دفاع ندانست و گفت: مگر متهم كلانتر محل بوده كه با قصد درگيري با مقتول و همراهانش از خانه خارج شده و اسلحه خود را مسلح كرده است. ‌وي با بيان اين كه در هنگام نزاع مشخص نيست كه متهم در اثر كه متهم در اثر برخورد با خودرو مصدوم شده است، گفت: 10 قاضي شعب دادگاه كيفري استان ... عمل متهم را قتل عمد دانسته‌اند، حال چگونه است كه 2 قاضي شعبه 33 ديوان عالي كشور عمل را دفاع مي‌دانند. چرا كه قصد درگيري متهم و قصد قتل عمد وي مسلم است؛ ولي دفاع مشروع مشكوك مي‌باشد. بنابراين راي شعب دادگاه كيفري استان طبق موازين قانوني است.‌

متهم‌قابل مجازات نيست‌

قاضي ديگر ديوان عالي كشور با بيان اين‌كه مقتول قداره و آلت قتاله داشته و به قصد مرگ به متهم حمله كرده، گفت: استمداد متهم از ماموران انتظامي در آن لحظه از شب امكان نداشته است و در آن شرايط گريز از چنگال مهاجمان امكان‌پذير نبوده و به حكم فطرت و عقل از خطر مرگ حتي قريب‌الوقوع براي وي اجتناب‌ناپذير است.

با اسلحه‌اي كه همراه داشته به مهاجم شرور و خطرناك، يعني مقتول قداره در دست شليك مي‌نمايد و او را به قتل مي‌رساند كه دفاع از جهتي متناسب با حمله است. در نتيجه با حصول شرايط مشروحه در مواد 61، 625، 627 و 629 قانون مجازات اسلامي متهم در مورد قتل ‌داوود - ذ قابل مجازات نيست و راي شعبه 33 ديوان عالي كشور كه متضمن اين معناست مورد تاييد مي‌باشد.‌

اين قتل يقيناً قتل عمد است ‌‌

يكي از مستشاران ديوان عالي كشورگفت: با توجه به سبق تصميمي كه متهم داشته و از خانه خارج شده، سلاح به كمر داشته و درگير شده، در حالي كه مي‌توانسته به آنجا نرود و يا حداقل قبل از درگيري از آنجا فرار كند. بنابراين اين قتل يقينا قتل عمد است و نظريه راي شعب 17 و 18 دادگاه‌هاي كيفري استان صحيح و منطبق با موازين شرعي و قانوني است.‌

احتمال فرار متهم پس از حمله مهاجم غيرممكن بوده است ‌‌

مستشار ديگر ديوان عالي كشور گفت: متهم كه در كنار خيابان ايستاده بود، خودرو و سرنشينان را ديده و شليك نكرده و به محض اين كه رضا - ش را شناخته، اگر قصد قتل داشت به طرف آنها شليك مي‌كرد.

وي آغازگر حمله نبوده تا بگوييم متجاوز و حمله‌كننده است و مدافع محسوب نمي‌شود. درست است كه متهم با سلاح آماده شليك در محل حاضر شده؛ ولي مهاجم و شروع‌كننده هجوم و تجاوز نبوده است، به‌علاوه او براي مقابله با رضا - ش و احيانا انصراف وي از نزاع كه اظهارات او در مرحله اول بازجويي اين ظن را تقويت مي‌كند؛ ولي ناگاه با موجود خطرناك و قداره‌بندي مواجه شده است كه با آن سوابق شرارت با ماشين به وي حمله كرده است. ما بايد صحنه حادثه را در نظر بگيريم. ‌‌

وي احتمال فرار متهم را پس از حمله مهاجم غيرممكن دانست و گفت: با توجه به سرعت عمل مهاجم و حملات پي در پي وي يا حركت با خودرو به طرف او براي زير گرفتن و سپس حمله سريع با قداره مجال تفكر و چاره‌جويي عاقلانه و عاقبت انديشانه را از متهم سلب كرده و متهم راه ديگري در پيش روي خود نداشته و مجال قدرت انتخاب راه ديگر از او سلب شده است. بنابراين بنده عمل وي را دفاع مشروع و منطبق با ماده 61 و بند (الف) ماده 629 قانون مجازات اسلامي مي‌دانم و راي شعبه 33 را تاييد مي‌كنم.‌

هركس به جاي متهم بود از خود دفاع مي‌كرد

مستشار ديگر ديوان عالي كشور به مباحثي در خصوص دفاع و دفاع مشروع اشاره كرد و گفت: متهم مسلح بوده؛ ولي مقتول و دوستان وي مهاجم بوده‌اند. اگر متهم به سراغ مقتول مي‌رفت، ممكن بود اين وضعيت فرق كند و هركس به جاي متهم بود از خود دفاع مي‌كرد. بنابراين عمل متهم قتل عمد نيست.‌

متهم چاره‌‌اي غير از دفاع نداشته است‌

قاضي ديگر ديوان عالي كشور گفت: متهم اصلاً با مقتول كاري نداشته، بعد رضا - ش با خودرو به او حمله كرده و اگر به تير چراغ برق نخورده بود، چه بسا همان ضربه او را از بين مي‌برد. اين در حالي است كه متهم در يك لحظه آني با مهاجم روبه‌رو شده است كه با قداره در فاصله‌اي نزديك به او حمله كرده و وي چاره‌اي غير از دفاع نداشته است. ‌‌

متهم راهي غير از اين عمل انجام شده نداشته است‌

يكي از ديگر قضات ديوان عالي كشور گفت: خروج متهم از منزل به همراه اسلحه كاري خلاف بوده است؛ اما در لحظه تهاجم مهاجمان با خودرو به او مي‌زنند.

وقتي متهم در اين شرايط خاص قرار گرفت، ولو مقدماتش را خود فراهم كرده؛ اما در يك لحظه آني خودرو با او برخورد كرده است و در همان لحظه زمين خورده و مشاهده كرده كه مقتول با قداره در يك متري او ايستاده و به او حمله مي‌كند. متهم راهي غير از اين عمل انجام شده نداشته است.‌

مستشار ديگر ديوان عالي كشور نيز گفت: در زماني دفاع مشروع متصور است كه طرف مورد تهاجم قرار گيرد نه اين كه خودش را در معرض تهاجم قرار دهد. متهم اولا مي‌توانست بيرون نيايد و به محض اين كه تلفن كردند مي‌توانست نيروي انتظامي را خبر كند و چون هر 2 گروه جزو اراذل و اوباش‌اند نيروي انتظامي را اصلا حساب نمي‌كنند كه وجود دارد. عمل متهم دفاع نيست تا مشروع باشد. دفاع مشروع زماني است كه طرف، مورد تهاجم غافلگيرانه قرار گيرد نه اين كه خودش آگاهانه به محل خطر برود. بر اين اساس راي دادگاه‌ها صحيح است.‌

نظريه دادستان كل كشور

آيت‌الله دري نجف آبادي، دادستان كل كشور به شرح زير به بيان نظريه خود پرداخت:‌

...‌ با توجه به اين كه متهم در جريان تحقيقات اذعان داشته كه به قصد دفاع از خود مبادرت به حمل سلاح نموده و در حين استفاده ابتدا توسط خودرو رضا - ش مضروب و به زمين پرتاب مي‌شود و بلافاصله مقتول در حالي كه سلاح سرد در دست داشته (قداره) به سمت مهدي - م حمله‌ور گرديده كه نامبرده به ناچار از اسلحه خود استفاده نموده و اظهارات شهود حاضر در صحنه و ساير متهمان همراه مقتول و گزارش پزشكي قانوني و كارشناسان سلاح اداره آگاهي كه حكايت از فاصله و مسير اصابت گلوله از سمت پايين به بالا بوده و در بدن مقتول نيز مشهود بوده است، بيانگر و مويد صحت اظهارات متهم مي‌باشد و با توجه به سوابق مقتول، مستي وي در حين درگيري، حمل قداره و استعمال موادمخدر، درگيري با عابرين و غيره كه در اظهارات شهود و ساير متهمان نيز تاكيد و تأييد شده است، اقدام متهم مي‌تواند مصداق دفاع مشروع اما بيش از حد مناسب و غيرمتعارف تلقي گردد. بنابراين با راي و نظر هيات قضايي شعبه 33 ديوان عالي كشور موافقم و معتقدم متهم مستحق پرداخت ديه در حق اولياي دم متوفا مي‌باشد و احتياط نيز در تصالح در امر ديه است.‌

راي اصراري هيأت عمومي ديوان عالي كشور:

در پايان اكثريت قضات هيات عمومي ديوان عالي كشور راي شعبه 33 ديوان عالي كشور را مبني بر دفاع مشروع بودن عمل متهم تاييد كردند. ‌

دوشنبه 8 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 445]