شير در زمان مائو و دنگ در چين ناشناخته بود

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: شير در زمان مائو و دنگ در چين ناشناخته بود
نوشيدني‌ها- همشهري آنلاين:
رسوايي شير آلوده در چين هرگز ممكن نبود در زمان مائو تسه‌دونگ يا دنگ شيائو پنگ اتفاق بيفتد، چرا كه لبنيات تنها زماني بر سر سفره‌هاي چيني‌ها راه يافت كه اين كشور درهايش را به روي جهان خارج گشود.

به گزارش خبرگزاري فرانسه غربي‌هايي كه 20 يا 30 سال پيش از چين ديدار مي‌كردند، براي پيدا كردن لبنيات به زحمت مي‌افتادند، و تنها مي‌توانستند از كوزه‌اي سنگي كه شخصيت‌هاي چيني بر روي آنها حكاكي شده بود، و هنوز هم در اين كشور وجود دارد، با ني ماست بنوشند.

اما در چند سال گذشته، قفسه‌هاي سوپرماركت‌ها با شير خشك يا معمولي، ماست و نوشيدني‌هاي حاوي شير در ظرف‌هاي و پاكت‌هاي بي‌شمار با انواع رايحه‌ها پر شده است.

بر اساس گزارش اداره ملي آمار چين، يك فرد چيني كه در سال 1980،هنگامي كه دنگ - معمار اصلاحات چين- در قدرت بود، به طور ميانگين 1.2 كيلوگرم شير در سال مي‌ نوشيد، سال گذشته 26.7 كيلوگرم شير مصرف كرده است.

اين مقدار هنوز 10 بار كمتر از ميزان مصرف شير در كشورهاي توسعه‌يافته است.

يك زن بازنشسته در حال خريد در سوپرماركت واندرفول در پكن در اين باره مي‌گويد: "قطعا شير جايگزين برخي از نوشيدني‌هاي سنتي، مانند هليم، شير سويا يا آش رشته شده است."

در اوائل دهه 1980،مردم در شهرهاي بزرگ چين، براي اولين بار شروع به خريد فراورده‌هاي لبني كردند، و خريدن يك ليتر شير علامت ثروت و تجمل محسوب مي‌شد.

سپس دوره‌ا‌ي از گرايش بازاريابي تهاجمي در ميان توليدكنندگان بزرگ شير در چين، از جمله سه شركت پيشگام در بازار كه در رسوايي آلودگي اخير دخيل بودند، پيش آمد، كه در آن از ستاره‌هاي ورزشي و سينمايي چيني در هيات افراد سالمي كه در حال نوشيدن شير بودند، در آگهي‌هاي تبليغاتي استفاده شد.

يك زن بازنشسته ديگر در پكن در اين باره مي‌گويد: "سي‌ سال پيش بزرگسالان نمي‌توانستند شير بنوشند، چرا كه پول اضافي براي خريدن چيزي كه ضروري محسوب نمي‌شد، نداشتند. اكنون ما شير مي‌نوشيم چرا كه در دسترس است و همانطور كه آگهي‌ها مي‌گويند مي‌تواند كلسيم و پروتئين به بدن ما برساند و به آساني هضم مي‌شود."

بر اساس گزارش Euromonitor International عليرغم شيوع گسترده عدم تحمل به لاكتوز در چين، در طول 5 سال گذشته فروش شير در اين كشور 128 درصد و فروش شيرخشك 185 درصد افزايش داشته است.

يك اقتصاددادن چيني در اين باره مي‌گويد: "صنعت لبنيات چين به صورت غيرمعمولي با كمك دولت رشد داشته است- الگوي رشد چين منحصر به فرد است."

نخست‌وزير چين ون جيابو در سال 2006 اعلام كرد: "آرزوي من اين است كه هر چيني، و اول از همه كودكان، بتوانند هر روز يك كيلوگرم شير بنوشند."

پس از اين سخنان، شركت منگيو، يكي از شركت‌هاي مهم توليدكننده لبنيات كه در جريان رسوايي اخير در كانون توجه قرار گرفته است، كارزاري را براي اهداي شير به مناطق روستايي با كمك سازمان‌هاي دولتي آغاز كرد.

شعار اين كارزار اين بود: "يك ليتر شير در روز مردم چين را قدرتمندتر مي‌كند."

بازشدن درهاي چين به روي دنياي خارج، پس از دهه‌ها انزواي كمونيستي، به برانگيختن مصرف شير در اين كشور كمك كرد.

يك بررسي كه در مورد مصرف فراورده‌هاي لبني چيني در سال 2005 بوسيله دانشگاه دولتي آيوا انجام شد نشان داد: "رسانه‌هاي گروهي بسياري از خانواده‌هاي چيني را بدون اينكه مجبور باشند به كشورهاي خارجي مسافرت كنند، در معرص ايده‌ها، فراورده‌ها و سبك‌هاي زندگي خارجي قرار مي‌دهند."

كارزارهاي تبليغاتي همانطور كه در مورد شير خشك، كه باعث مرگ چهار نوزاد در رسوايي اخير شد، موثر بوده‌اند، در مورد منافع بهداشتي آنها هم بسيار تاثيربخش بوده‌اند.

در شانگهاي اكنون 50 درصد زنان به نوزادان‌شان شيرخشك مي‌دهند- نوزادان چيني ديگر حريره برنج يا هليم سويا نمي‌خورند و اغلب آنها تا مدت‌ها پس از پايان سال اول زندگي شيرخشك مي‌نوشند.

در همين حال زنان مدرن شهري، در شهرها و شهرك‌ها، استفاده از شيرخشك را راهي براي بازگشتن سريع به سركار پس از زايمان مي‌بينند، بنابراين بعيد به نظر مي‌رسد كه بحران اخير اشتياق جديد مردم چين را براي محصولات لبني فروبنشاند.
دوشنبه 8 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 241]