واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آسیای میانه و قفقاز - در آستانه برگزاری اجلاس لندن، چالشهای امنیتی و همچنین مناسبات پارلمان و دولت باردیگر عمق بحران افغانستان را آشکار ساخت از اینرو خبرآنلاین در گفتوگو با محمد رضا بهرامی سفیر سابق ایران در افغانستان آخرین تحولات این کشور را مورد ارزیابی قرار داده است. در آستانه برگزاری اجلاس لندن ، افغانستان بار دیگر خبر ساز شد. دو مجموعه متفاوت، دولت حامد کرزی را به چالش کشیدند ابتدا پارلمان افغانستان به عنوان یک نهاد دموکراتیک نو ظهور در فرایندی مسالمت آمیز با رد صلاحیت ده تن دیگر از وزرای پیشنهادی کرزی بار دیگر دست رد به سینه رییس جمهوری افغانستان نهاد. اما در آن سوی گروهی دیگر با زبان قتل و ترور اقتدار دولت را مخدوش کرد. این اتفاق با انفجارهای متعددی که کابل را به لرزه درآورد به وقوع پیوست. خبرآنلاین در گفتوگو با محمدرضا بهرامی سفیر سابق ایران در افغانستان آخرین تحولات این کشور را مورد ارزیابی قرار داده است. گرچه انفجار های کابل از اهمیت ویژه ای برخوردار است اما نمی توان از کنار تعاملات دموکراتیک دولت و مجلس افغانستان به راحتی گذشت. با توجه به اینکه در مرحله اول مجلس به هفده نفر از وزرای پیشنهادی رای اعتماد نداده بود انتظار می رفت کرزی با رایزنی بهتر در مرحله دوم ،رای اعتماد تعداد بیشتری از وزرای پیشنهادی را بگیرد، اما این اتفاق رخ نداد. دلیل آن را چه می دانید؟مسائل مرتبط با چگونگی رای اعتماد نمایندگان به اعضای کابینه از چند زاویه قابل بررسی است. از منظر پارلمان این اتفاقات نشان می دهد که حساسیت نمایندگان نسبت به کابینه افزایش پیدا کرده است ضمن اینکه مبین استقلال دو قوه مقننه و مجریه از یکدیگر است . از طرف دیگر این رویداد ها نشان داد که تضارب آرا در داخل پارلمان بسیار بالاست به گونه ای که اتفاقاتی که در هر دو مرحله رای گیری رخ داد ه است را نمی توان یک کار سازمان یافته و منسجم که از یک اطاق فکر واحد تبعیت می نماید تلقی کرد. واقعیت امر این است که در ماههای اخیر مسئله کارآمدی کابینه افغانستان به شدت مورد توجه افکار عمومی قرار گرفته است شاید وکلای مردم با درک این حساسیت سختگیری های بیشتری را نسبت به افراد پیشنهادی اعمال و به نوعی سعی نمودند در مسیر خواستهای موکلینشان حرکت نمایند . اما از منظر دولت ، عدم رای اعتماد مجلس به تعداد قابل توجهی از وزرای پیشنهادی آن هم در طی دو مرحله می تواند برای یک دولت برآمده از انتخاباتی پر سرو صدا چالش آفرین باشد . دولت در آستانه اجلاس لندن به تقویت همگرایی داخلی نیاز داشت تا بتواند از موضع بالاتری در این نشست حضور یابد اما ماحصل دو دوره رای گیری عدم همگرایی و نبود اعتماد متقابل میان پارلمان و دولت را نشان داد که می تواند تا حدودی تضعیف جایگاه دولت در اجلاس لندن را به همراه داشته باشد . ولی این سوال همچنان بی پاسخ مانده است که چرا حامد کرزی در مرحله دوم رایزنی های پشت پرده را برای کسب نظر مجلس انجام نداد؟شاید مذاکراتی داشته است اما به علت همان تضارب آرایی که در پاسخ سوال قبل اشاره کردم این تعاملات احتمالی موفقیت آمیز نبوده است. پارلمان افغانستان ترکیبی از تنوع قومی _ سیاسی متفاوت است . برای دستیابی به نتیجه مناسب باید با یک طیف وسیع تعامل کرد ضمن اینکه به هر حال به نظر می رسد افزایش بالای حساسیت نمایندگان مجلس افغانستان نسبت به ترکیب کابینه و شرایطی که این کشور از آن برخوردار است وضعیت را کمی پیچیده تر نموده است. از آنجایی که دکتر عبداله و یونس قانونی (رییس مجلس افغانستان) از اعضای اصلی جبهه ملی افغانستان به شمار می روند آیا می توان عامل اصلی رای منفی نمایندگان به کابینه پیشنهادی کرزای را تحریک جبهه ملی دانست؟البته دکتر عبداله از اعضای جبهه ملی نمی باشد هر چند در انتخابات اخیر ریاست جمهوریاز حمایت این جبهه برخوردار بود. اما اگر بخواهیم آنچه در پارلمان صورت گرفته را صرفا از این زاویه نگاه کنیم هم ارزیابی درستی نداشته ایم هم آدرس غلطی داده ایم. حتما جبهه ملی ملاحظات خود را داشته و دارد و اعضای آن نیز در انتقاد از دولت نقطه نظرات خود را به طور مکرر در رسانه ها و سایر مراکزی که در آن حضور دارند منعکس می کنند به نظر می رسد اما نکته مهمتر این است که الگوها و معیار های انتخاب و تشخیص در افغانستان در حال تغییر و تحول است، بررسی کارشناسانه نتایج انتخابات اخیر ریاست جمهوری افغانستان در استانهای مختلف این کشور نشانه های آشکاری از این تغییر الگوها و معیارهای انتخاب را نمایان می سازد . شرایط رسانه ای و رشد و توسعه به وجود آمده در این کشور آگاهی و حساسیت افکار عمومی را در قبال برخی مسائل مانند کابینه بالا برده است و به طور طبیعی نمایندگان از اقوام و گروههای مختلف تحت تاثیر حساسیت افکار عمومی سختگیری های بیشتری اعمال کرده اند . با توجه به افزایش خشونت ها از سوی طالبان راه حل برون رفت از وضعیت فعلی را چه می دانید ؟تا کنون در باره مواجه با بحران دو دیدگاه در افغانستان مطرح بوده است یک دیدگاه تمرکز را به کشورهای غربی می دهد که آمریکا و نیروهای نظامی ناتو به عنوان بازوی عملیاتی آن عمل می کنند این دیدگاه همواره تلاش کرده کشورهای منطقه تابعی از تصمیمات آنها باشند . طی هشت سال گذشته این دیدگاه حاکم بوده ولی نتوانسته است به موفقیت قابل توجهی برسد به استثنای اجلاس بن که با همگرایی اکثر کشورها و گروههای افغان برگزار شد و روح کلی حاکم بر آن همگرائی جمعی میان کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای بود در دیگر اجلاس ها مانند برلین و لندن دیگر شاهد آن همگرایی گذشته نبودیم. متاسفانه روش و سیاست مورد استفاده این نگاه عمدتا مبتنی بر آزمون و خطا بوده و ارزیابی ساده ای از نتایج این سیاستها در حوزه های امنیتی ، مقابله با مواد مخدر و حتی بازگشت مهاجرین ناکامی این سیاستها را نشان می دهد . در حوزه امنیت در حالی که در اواخر سال 2001 تصور عمومی بر عدم امکان احیای مجدد گروههای شورشی در افغانستان بود در حال حاضر گسترش فعالیت این گروهها به گئنه ای است که عمده ترین چالش فراروی دولت و حتی نیروهای نظامی خارجی در افغانستان است . درحوزه مقابله با مواد مخدر در سال 2001 میزان تولید تریاک در افغانستان 200 تن بود اما در سال 2009 این میزان به 6500 تن رسید و افغانستان کماکان اولین تولید کننده تریاک در جهان است و در موضوع بازگشت مهاجرین نیز متاسفانه به دلیل افزایش بیکاری و عد م امنیت شاهد افزایش حجم افغانهای جویای کار و امنیت به خارج از این کشور می باشیم و در حوزه اقتصاد نیز به همین ترتیب مواردی از عدم دستیابی به نتیجه مطلوب قابل مشاهده است .البته این موارد به مفهوم بی توجهی به دستاوردهای کسب شده نمی باشد اما در مقایسه با هزینه انجام شده ، نتایج بدست آمده را نمی توان قانع کننده دانست . اما نگاه دوم که از سوی جمهوری اسلامی ایران نیز توصیه می شود استفاده از ظرفیت های منطقه ای و تجاربی که این کشورها در این مسیر می توانند ارائه نمایند و افزایش مشارکت و همکاری این کشورها می باشد. در این زمینه می توان به بومی سازی تمامی پدیده ها در این کشور و خصوصا برای مقابله با تروریسم و موضوعات اقتصادی اشاره نمود . همچنین تسریع در واگذاری مسئولیتهای امنیتی و اتخاذ ترتیبات واقعی برای خروج نیروهای نظامی خارجی از افغانستان اشاره نمود.اگر گریزی به اجلاس سه جانیه اخیر ایران، پاکستان و افغانستان داشته باشیم به ظرفیت ها ی بالقوه مقابله با افراطی گری و تروریسم در همکاری های منطقه ای بیشتر پی خواهیم برد .در این زمینه توجه به تمامی ملاحظات کشورمان می تواند برای برون رفت از بحران تشدید خشونت ها مفید باشد. حملات اخیر در کابل آن هم در حالی که تصور عمومی مبنی بر امکان جلب گروههای شورشی در ساختار حاکمیت افغانستان وجود دارد ، در واقع نوعی نمایش قدرت از سوی این گروهها در افغانستان در آستانه اجلاس لندن می توان محسوب نمود . این حملات نشان داد امنیتی که نیروهای نظامی خارجی در افغانستان مدعی ایجاد آن می باشند نوعی کاخ شیشه ای و بشدت آسیب پذیر می باشد . این حملات بر دشواریهای دولت افغانستان در اجلاس لندن خواهد افزود و نشان داد مقابله با نیروهای شورشی نیازمند طراحیهای واقعی تر و جدی تر بوده و با ساده سازی موضوعات در افغانستان نمی توان به موفقیت مطلوب امیدوار بود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 133]