واقعيت امنيت در گردشگري ايران

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: واقعيت امنيت در گردشگري ايران

[تصویر: gardeshgari-0226-tl.jpg]

گردشگری- آرش نورآقايي:
مفهوم امنيت، همچون بسياري از مفاهيم ديگر، در طول تاريخ تغيير يافته و روندي رو‌به‌رشد داشته است
شكي نيست كه مفهوم «امنيت» همسان و موازي با مفهوم «بشر» تعالي‌يافته، تا امروزه تعريفي بسيار متفاوت از تعريف اوليه آن داشته باشيم. چنان‌كه در دوران ماقبل از تاريخ، امنيت، تنها مربوط به حفظ بقا بود و بس. بعد‌تر امنيت را نبود تهديد نظامي تعريف كردند.

اما امروزه كارشناسان فن، مؤلفه‌هاي امنيت را در تمامي ابعاد سياسي، فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي پيگيري مي‌كنند و حتي بيش از آنها، مي‌بينيم كه عباراتي همچون «امنيت در رسانه‌»، «امنيت در فضاي مجازي»، «امنيت داده‌ها»، «امنيت در گردشگري» و... به‌وجود آمده‌اند. به‌طور كلي، هنگامي كه در جامعه‌اي بستر مناسبي فراهم است، به‌گونه‌اي كه فعاليت‌هاي مختلف در ابعاد گوناگون، به‌طور عادي و بدون مشكلي خاص جريان پيدا كنند، آن جامعه را امن فرض مي‌كنيم.

و اما، وقتي با وجود بسياري از تمهيدات دستيابي به امنيت، افراد جامعه باز هم احساس ناامني مي‌كنند بايد اين نكته را به ياد آورد كه مردم خود را در امان نخواهند ديد مگر اينكه به‌گونه‌اي، احساس امنيت به آنها القا شود. در اين ميان، وجود نظم اجتماعي و اجراي عادلانه قانون از مواردي هستند كه احساس امنيت را در جامعه به‌وجود مي‌آورند.
و نهايتا بايد دانست و به اين موضوع اعتقاد داشت كه ملاك امنيت، احساس امنيت در ميان اقشار مختلف مردم است.
اصولا تا امنيت برقرار نباشد، سفري شكل نخواهد گرفت و سخن گفتن از گردشگري، بيهوده خواهد بود.

براساس آنچه قبلا گفتيم، هرگاه در سطح جامعه جهاني بستر مناسبي فراهم باشد، افراد سفر مي‌كنند و در پي آن هستند كه فعاليت‌هاي مربوط به گردشگري رونق يابد‌ و اگر گردشگران نسبت به مقصدي احساس ناامني داشته باشند، هرگز به آنجا سفر نمي‌كنند.

امنيت و گردشگري، پارامترهاي يك معادله هستند كه نسبتي مستقيم با هم دارند. در واقع همان‌طور كه يكي از عوامل مهم توسعه گردشگري وجود امنيت است، رونق گردشگري در يك منطقه و تردد گردشگران در يك مقصد، موجب به‌وجود آمدن امنيت مي‌شود. البته نبايد فراموش كرد كه اين قضيه هميشه هم صادق نيست چرا كه در برخي مواقع، وجود پديده گردشگري و رفت‌وآمد گردشگران باعث ناامني شده است. با اين وجود، صنعت گردشگري و مقوله امنيت ارتباط تنگاتنگي با هم دارند.
در اين مورد هم بايد دانست و اعتقاد داشت كه ملاك امنيت در گردشگري، احساس امنيت توسط گردشگران است.
از طرفي اين مسئله بسيار حائز اهميت است كه بدانيم امنيت را در چه مقوله‌هايي بايد به‌وجود بياوريم؛ مسئله‌اي كه براي حل آن نيازمند شناخت تهديدها هستيم.

امنيت در گردشگري ايران‌
كارشناسان معتقدند كه امنيت با احساس امنيت متفاوت است. به‌گونه‌اي كه ممكن است در جامعه‌اي امنيت باشد ولي اين امنيت احساس نشود. بنابراين ابتدا بايد بدانيم كه آيا ما در كشورمان امنيت نداريم‌ يا احساس امنيت نمي‌كنيم (نمي‌كنند). و اصولا درصورت وجود، اين عدم‌امنيت و يا احساس عدم‌امنيت، مربوط به چه مقولاتي مي‌شوند و چقدر واقعي هستند.
يكي از عواقب مثبت سفر اين است كه گردشگر متوجه مي‌شود، چقدر از نگراني‌ها و ترس‌هايش قابل اعتنا هستند و چه مقدار تحت‌تأثير تبليغات و پيش‌فرض‌هاي ذهني خود قرار دارد.

تجربه دست‌اندركاران صنعت گردشگري در ايران حاكي از اين است كه بيشتر گردشگراني كه به ايران سفر مي‌كنند، ابتداي ورود احساس عدم‌امنيت دارند ولي در انتهاي سفر، ايران را امن تلقي مي‌كنند. اينكه چرا آنها قبل از ديدار، ايران را كشوري امن نمي‌دانند، دلايل بسياري دارد. براي مثال براي هر كشوري كه به‌عنوان مقصد گردشگري مطرح مي‌شود، توصيه‌هايي وجود دارد.

بد نيست بدانيم كه برخي از توصيه‌هاي سفر به ايران، از نگاه دفتر كشورهاي مشترك‌المنافع آنچنان كه در سايت www.worldtravelguide.net آمده، چيست:
« به گردشگران قويا توصيه مي‌شود كه فاصله ۱۰۰كيلومتري خود را با مرز ايران و افغانستان و ۱۰ كيلومتري مرز ايران و عراق، حفظ كنند. مرز ايران و پاكستان هم ناامن است. همچنين بهتر است گردشگران در جاده كرمان به بندرعباس و بم تردد نكنند.

جرائم خياباني در تهران و شهرهاي ديگر كم است و حوادث دزدي از خارجيان گزارش نشده است. اما تعدادي دزدي توسط مردان جوان با اتومبيل‌هاي متفرقه و كيف‌قاپي با موتورسيكلت ديده شده است.
تاكسي‌ها از اتومبيل‌هاي متفرقه مطمئن‌ترند. برخي از افراد با لباس شخصي و غيرنظامي خود را پليس معرفي مي‌كنند، از اين جهت گردشگران بايد از كساني كه خودشان را پليس معرفي مي‌كنند، كارت شناسايي درخواست كنند يا اينكه اتومبيل‌هاي دولتي ويژه ماموريت آنها را تشخيص دهند.

از آنجا كه تنش‌هاي سياسي ميان ايران و جوامع بين‌المللي وجود دارد، به گردشگران توصيه مي‌شود كه براي برنامه‌ريزي سفر به ايران، اخبار رسانه‌ها و توصيه‌هاي سفر را جدي بگيرند.
گردشگران مي‌بايستي از اجتماعات بزرگ دوري كنند. عكسبرداري از مناطق نظامي و دولتي ممنوع است.

ايران كشوري زلزله‌خيز است. از كارت اعتباري نمي‌توان استفاده كرد. قوانين اسلامي در اين كشور به‌شدت رعايت مي‌شود، نوشيدن نوشيدني‌هاي الكل‌دار ممنوع است و خانم‌هاي بالاي ۹ سال بايد حجاب اسلامي را رعايت كنند.
گردشگران بايد در تمام مدت، كارت‌هاي شناسايي خود را به همراه داشته باشند.»

حال متوجه شديم كه از نقطه‌نظر توصيه‌هاي سفر به ايران به چه موضوعاتي اشاره شده است، بنابراين براي رونق گردشگري بايد بتوانيم در حل مشكل نبود ‌«احساس امنيت در ايران» بكوشيم.

در موارد ذكر شده به‌عنوان توصيه‌هاي سفر به ايران، برخي واقعيت دارند و برخي نه. برخي مربوط به قوانين كشورمان مي‌شوند و جزو اصول هستند و تغييرناپذير ولي برخي را مي‌توانيم تغيير دهيم.
در اين ميان وظيفه ما تغيير انديشه‌هاي ناصحيح و تغيير مواردي است كه امكان تغييرشان وجود دارد. براي تغيير انديشه‌هاي ناصحيح، دانستن داشته‌ها و توانايي‌هاست.

مرزهاي كشور ما چنان‌كه ذكر شده، ناامن نيستند ولي به‌خاطر دوري شهرها از هم و مناطق وسيع بدون سكنه و البته چند مورد گروگان‌گيري و حمله مسلحانه، ناخودآگاه اين شبهه ايجاد مي‌شود كه شهرها و مسيرهاي مرزي از امنيت لازم برخوردار نيستند.

اما اين موضوع، مشكلي نيست كه قابل حل نباشد. نگارنده به‌عنوان راهنماي تور، گروهي از هموطنان را در فروردين سال 1388 در سفر برزيل همراهي مي‌كردم. در كمتر از 12 ساعت، 3 مرتبه، 3 نفر از مسافران ما در ساحل شهر پر از گردشگر ريودوژانيرو مورد تهاجم واقع شدند. اما در كشور ما چنين اتفاقاتي كمتر ديده مي‌شود چرا كه اصولا ايراني‌ها گردشگر دوست هستند.

با اين حال ما در جامعه جهاني خود را به‌عنوان مردمي ديگر‌پذير و اهل تساهل معرفي نكرده‌ايم، درصورتي‌كه به واقع چنين هستيم. عدم‌شناخت جامعه جهاني از ايران، باعث شده كه از يكي از مهم‌ترين ويژگي ايرانيان، ‌سوء برداشت شود و عكس قضيه اتفاق بيفتد. هرگاه به تاريخ گذشته و زندگي امروزي ايرانيان نظر كنيم متوجه مي‌شويم كه هميشه در ايران مردمان بسيار با نژادهاي مختلف و اديان گوناگون در كنار هم زندگي كرده‌اند. هم‌اكنون در كشور ما زرتشتيان، يهوديان، مسيحيان و مسلمانان در كنار هم زندگي مي‌كنند كه اين موضوع خود از امنيت اجتماعي در اين كشور سخن مي‌گويد. هرگز در اين كشور نسل‌كشي اتفاق نيفتاده است.

يكي از افتخارات و جاذبه‌هاي گردشگري كشور سنگاپور به‌عنوان يكي از كشورهاي موفق در عرصه صنعت گردشگري، خياباني است كه در آن معبد هندو‌ها و كليساي مسيحيان و مسجد مسلمانان در كنار هم واقع شده‌اند. اما با كمي دقت متوجه مي‌شويم كه تقريبا در تمامي شهرهاي ايران، كليمي‌ها و زرتشتيان و مسيحيان و مسلمانان بناهاي مقدس خود را دارند و با هم زندگي مي‌كنند. اين گفته حاكي اين است كه امنيت اجتماعي در ايران ريشه دارد و اين در كنار هم زندگي كردن، مي‌تواند خيال راحتي را براي گردشگران ايجاد كند.

واقعيت امنيت گردشگري در ايران را به جهانيان بشناسانيم
چندي پيش سخن از طرح ايجاد پليس گردشگري بود. اين طرح مي‌تواند به امنيت گردشگري در ايران كمك كند ولي اكنون و در حال حاضر مشكل ما، احساس عدم‌امنيت است. مشكل ما اين است كه به گردشگران القا كنيم كه ايران امن است و البته بعد از اينكه آنها به اين كشور سفر كردند بايد امنيت‌جاني و مالي و رواني‌‌شان را تامين كنيم.

براي اينكه گردشگران تمايل پيدا كنند كه به ايران سفر كنند، مي‌بايستي كه منطق برخوردهاي سياسي و مذهبي‌‌مان برايشان روشن و شفاف باشد. معمولا بازتاب اخباري كه از ايران در رسانه‌هاي دنيا منتشر مي‌شود چندان به سود ما نيست و اين واقعيتي است كه نبايد انكارش كنيم. از طرفي برخي از تهديدهاي سفر به ايران مربوط مي‌شود به همسايگان ايران. در سال‌هاي اخير دو اتفاق بزرگ ناخوشايند در مرزهاي شرقي و غربي ايران رخ داده است كه اتفاقا همان مرزهاي پرخطري هستند كه در گزارش بالا به آنها اشاره شد.

گردشگران بايد بدانند كه ايران به‌دنبال جنگ نيست و دوستانه‌ترين برخوردي كه يك گردشگر مي‌تواند در ذهن خود تصور كند را در ايران و در واقعيت خواهد ديد.

رونق گردشگري داخلي و گردشگري زنان كه امروزه به‌واقع شاهدش هستيم هم مي‌تواند دليلي باشد براي وجود امنيت گردشگري در ايران كه بايد به گوش جهانيان برسد.

از نقطه نظر ديگر بايد در انديشه امنيت رواني گردشگر باشيم. در سفرنامه‌هاي گردشگران خارجي كه به ايران سفر مي‌كنند، ترس رد شدن از خيابان مشاهده مي‌شود. صداي بوق اتومبيل‌ها و نحوه رانندگي رانندگان و وجود موتورسواران امنيت خاطر آنها را دچار تزلزل مي‌كند. هنگامي كه گردشگر در خيابان‌هاي شهر دائم با صداي دزدگير اتومبيل‌ها مواجه مي‌شود، فكر مي‌كند كه همه اين كشور پر از دزد است.

وجود هتل مطمئن و رستوران بهداشتي نيز بر احساس امنيت او مؤثر است. حتي با اينكه شايد به‌نظر نيايد ولي در كشورهايي كه پول تقلبي در آنها فراوان است، عدم‌اعتماد در گردشگران ديده مي‌شود كه اين موضوع خود به امنيت رواني گردشگر صدمه وارد مي‌كند و البته در كشور ما چنين موضوعي مشكل حادي نيست.

پاكيزگي شهر، حفاظت از ميراث فرهنگي و طبيعي و احترام به محيط‌زيست، از جمله ديگر مواردي هستند كه ناخودآگاه گردشگر را براي احساس امنيت يا عدم‌احساس امنيت تحت‌تأثير قرار مي‌دهند. اكنون متوجه مي‌شويم كه ايجاد امنيت و ايجاد احساس امنيت تنها به مقوله‌هاي عدم‌تهديد نظامي و كمبود جرائم خياباني بستگي ندارد، بلكه موضوع فراتر از اينهاست و برايشان بايد چاره‌اي مناسب انديشيد.

‌ما براي اينكه بتوانيم از امنيت گردشگري در ايران براي جهانيان سخن بگوييم، بايد از همه زوايا به آن توجه كنيم. نقش تبادلات فرهنگي و معادلات سياسي و تفكرات اقتصادي، تا نقش نيروي انتظامي و دست‌اندركاران گردشگري و مردم كوچه و بازار در اين ميان مهم و قابل بررسي است.
منبع:پاتوق

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 273]