فقر حرکتی سهم زنان از سلامت

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: فقر حرکتی سهم زنان از سلامت

[تصویر: 5c205d5e7f85d9c78693cd27a85f6b6f.jpg&w=250]

«زنان نبض حیات خانواده به شمار می روند»، «پیشرفت جامعه در گرو سلامت خانواده و سلامت خانواده وابسته به سلامت زنان است»، «زنان پرورش دهندگان نسل آینده هستند» و...

اینها جملاتی است که هر روز از گوشه و کنار می شنویم اما واقعیت های اطرافمان نشان می دهد سلامت زنان در ایران از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست. محققان معتقدند کمبود های بدنی، آسیب های فیزیولوژیک و عارضه های پس از بارداری و زایمان از جمله عواملی هستند که سلامت زنان را به مخاطره می اندازد. منظور از سلامت، حالت بهزیست کامل جسمانی، روانی و اجتماعی است و نه صرفاً نبود سلامت، بیماری یا معلولیت. آمارهای مرکز امور مشارکت زنان (در دولت گذشته) نشان می دهد حدود ۳۰درصد از زنان بین ۱۵ تا ۴۹ سال دچار کم خونی هستند و اگر به کم خونی، کمبود املاح معدنی و ویتامین ها هم اضافه شود، وضعیت سلامت زنان ایرانی بیشتر مشخص می شود.

فقر حرکتی اصلی ترین عامل به وجود آوردن آسیب های فیزیولوژیک است که از کودکی تا بلوغ و میانسالی زنان را تهدید می کند. آپارتمان نشینی، مسائل فرهنگی و محدودیت امکانات ورزشی در مدارس، دانشگاه و باشگاه های ورزشی از مهمترین دلایل بروز این مشکل در دختران و زنان ایرانی است.

در ایران از همان دوران کودکی از دختران توقع می رود موجوداتی آرام، سر به زیر، کم حرف و بدون جنب و جوش باشند و حتی بدون جست و خیز و سر و صدا بازی کنند وگرنه متهم به داشتن رفتارهای پسرانه می شوند. بدین ترتیب دختران دوران کودکی را بدون کمترین تحرکی می گذرانند و همچنان تشویق به آرام و ساکت بودن می شوند.

معیارهای سنتی لازم برای نجابت و لطافت دخترانه، سر به زیر داشتن و آرام راه رفتن است که در بلندمدت به فقر حرکتی و شکل گیری معیوب استخوان ها منجر شده و موجب بروز اختلالاتی در اندام ها می شود. و صدالبته که آپارتمان نشینی نیز خود بهانه دیگری می شود بر جلوگیری از جست وخیز های کودکانه که همراه با دیگر سوغاتی های خوش آب و رنگ، مدرنیته برایمان به ارمغان آورده است. همه اینها شرایط زندگی دختران است در خانواده و تا قبل از ورود به نظام آموزشی مدرسه و دانشگاه. محدودیت های امکانات ورزشی در مدارس و دانشگاه ها به این روند دامن می زند و همراه با مشاغل کم تحرک در آینده، پشت میزنشینی دختران را به حداکثر می رساند. طبق آمار اعلام شده سرانه فضای ورزشی دختران در مدارس ۱۷ سانتی متر است که این رقم در کنار ۲۵۰ سانتی متر فضای استاندارد حرکتی یک دختر جای تامل بسیاری دارد. با این شرایط عجیب نیست اگر بشنویم که قابلیت جسمانی زنان ۲۶ ۱۸ ساله ایرانی برابر با قابلیت جسمانی زنان ۵۰ ساله فرانسوی برآورد شده است.

مدارس نه تنها امکانات مطلوبی در اختیار دختران قرار نمی دهند و گاهی از حداقل های ورزشی برخوردار نیستند، بلکه عموماً به زنگ ورزش که فقط یک جلسه در هفته است چه از طرف خانواده و چه از طرف مسوولان مدرسه به عنوان تفریح و نه دغدغه نگریسته می شود و حتی بعضی اوقات از این زنگ به عنوان جایگزین برای تقویت دیگر دروس به خصوص در دبیرستان استفاده می شود.

در دانشگاه نیز وضع به همین گونه است. دو واحد دو ترمه تربیت بدنی در حالی به دانشجویان ارائه می شود که برخی از دانشکده ها مکانی به عنوان سالن ورزشی ندارند و دانشجویان برای گذراندن هر واحد تربیت بدنی باید فاصله دانشکده یی تا دانشکده دیگر (که گاهی هر یک در یک نقطه از شهر قرار دارند) را طی کنند. در کنار این مسائل، تبعیض هایی هم در مورد حداقل امکانات ورزشی دانشگاه میان دختران و پسران مشاهده می شود. برگزاری مسابقات ورزشی گوناگون از همان حداقل هایی است که نعمتش گاه به گاه نصیب پسران دانشجو می شود.

از سوی دیگر فرهنگ مردسالار، ورزش را حوزه یی مردانه می داند. پس در بسیاری از رشته های ورزشی جایی برای زنان تعریف نشده و گاهی امکانات اختصاص یافته به آنان به قدری محدود است که فقط قشر خاصی که توان تقبل هزینه های مادی آن را داشته باشند، می توانند از این امکانات استفاده کنند.

باشگاه های ورزشی هم به دو گروه تقسیم می شوند. یک گروه که باشگاه های ورزشی کاملاً مردانه هستند و در حالی که مردان نیمی از جمعیت را تشکیل می دهند، صاحبان این مکان ها نیمی دیگر از جمعیت کشور را از حق داشتن فضای ورزشی محروم می کنند. گروه دوم باشگاه های ورزشی یی هستند که گرچه برای زنان هم زمانی اختصاص داده اند اما در بیشتر موارد زنان فقط صبح ها می توانند از این ورزشگاه ها استفاده کنند. این موضوع نشان می دهد در نگاه صاحبان این طیف از باشگاه های ورزشی، زن شاغل در نظر گرفته نشده و تنها بر اساس کلیشه زن خانه دار، صبح ها برای استفاده زنان از این اماکن در نظر گرفته شده است.

دکتر پروانه عارضی کارشناس امور تربیت بدنی و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد زاهدان درباره فقر حرکتی و مشکلات ناشی از آن در زنان می گوید؛ «فقر حرکتی در دختران و زنان جوان باعث بروز اختلالات قلبی عروقی و کاهش حجم تنفسی می شود. اختلالاتی در عملکرد اندام های داخلی ایجاد می کند و ناراحتی های کلیوی، کاهش آمادگی های حرکتی و روانی در یادگیری و انجام مهارت ها (از امور ساده گرفته تا مهارت های پیچیده ورزشی و شغلی) و بازدهی نامطلوب در انجام وظایف اجتماعی و امور روزانه را در پی دارد و باعث بروز دردهای عضلانی و مفصلی در زنان می شود.» انجام فعالیت های بدنی نسبتاً سنگین مثل پیاده روی و آهسته دویدن برای رشد طبیعی استخوان ها و اسکلت بدن ضروری است. فعالیت های فیزیکی منظم در کاهش استرس، اضطراب، افسردگی و احساس تنهایی تاثیر دارد و انجام فعالیت های ورزشی در به وجود آمدن اعتماد به نفس و ایجاد زمینه مناسب برای فعـالیت های اجتماعی در حالی که انفعال زنان، نه تنها آنان را از دستیابی به فرصت های برابر در جامعه بلکه از حداقل امکانات ورزشی و حرکتی دور می کند نتیجه اش فقر حرکتی می شود و آسیب های فیزیولوژیک.

شیما فرزادمنش
روزنامه اعتماد

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 199]