رفتن یا ماندن؟ : مشکلات بزرگ در عین حال کوچک

واضح آرشیو وب فارسی:آشپز آنلاین: دوستای گلم سلام.
همتون کم و بیش با من و روحیاتم آشنایی دارین. یه دختری که دنبال آرامشه تو زندگیش و عشق. زمینه های مذهبی هم کاملا در رفتار و گفتارش مشهوده.
من و همسرم دنبال تحصیل در خارج از کشور بودیم. حالا تقریبا کارمون درست شده و من پذیرش گرفتم. ولی خیلی مرددم. می دونم که اگه بریم دیگه بر نمی گردیم. دوری از هر اونچه که اینجا داریم. هر دو اینجا کار می کنیم و حقوق متوسطی داریم. شادیم و خوشحال و فقط این روز ها (گرانی... مسائل س .ی .ا .س. ی و تبعیض) ما رو آزار میده. نگرانی از آینده ی خودمون و بچه هایی که خواهیم داشت. بی برنامگی که اینجا در جریانه و تعارضات زیاد در همه ی زمینه ها.
واقعا نمی دونم چی کار کنیم. بریم یا نه؟
بریم اونور درس بخونیم. مطمئنن اونجا بچه دار می شیم بچه مون شناسنامه ی کانادایی می گیره و میشه اونجایی.
اگه خواستیم برگردیم با بچه ای که خودش رو مال اونجا میدونه چی کار کنیم؟ اونجا می مونه و ما تنها میشیم. بچه هایی که الان اونور زندگی می کنند آیا کسی با شرایط من ارزش داره که این ریسک رو بکنه؟
با اینکه باید مرداد کانادا باشیم هنوز کارهای سفارت رو شروع نکردیم به خاطر این دو دلی ها.
بچه ها خواهش می کنم راهنماییم کنید. کارم این روز ها همش شده صلوات و این دعا که خدایا هر چی خیره پیش بیاد. نکنه فشار های تغییر محل زندگی و سختی هاش عشق من و همسر رو تحت اشعاع قرار بده؟ با یکی از فامیلا مشورت کردم و ایشون گفتند: اگه بر می گشتم به گذشته هرگز چنین غلطی رو نمی کردم!!!
خیلی دو دلم. تو اون محیط بچه ام رو چه جوری مسلمون بزرگ کنم؟ نکنه بد بار بیاد؟
از نظر مالی نکنه نتونیم کار گیر بیاریم. آخه این پذیرش تحصیلی بدون کمک مالی هست. لااقل واسه یک سال. بعد 1 سال احتمالا امکان گرفتن کمک هزینه خواهد بود.(ولی خب این پذیرش به هر حال یه فرصته که گیر هر کسی نمی یاد)
دوستان خواهش می کنم صادقانه راهنماییم کنید.

سلام صدف عزیزم....نگران نباش گلم...اول خونسردیتو حفظ کن بعد تصمیم قطعی رو بگیر...گلم خیلی ها هستن که اون ور درس خوندن و از پس همه چی خوب براومدن و تو باید خوب در موردش فکر کنی اما مساله رو بزرگ نکنی..مگه قراره چقدر اونجا باشین؟بچه تابع مادرشه..زبان مادریشو یاد میگیره..تو می تونی فضای خونه و مهر و محبتتو ایرونی جلوی بچت نشون بدی تا یادش نره ایرونیه...فدات یا اگه قراره 4یا 5 سال بمونی و بعدش برگردی خوب بزار اومدی ایران باردار شو ...نمی دونم چقدر می خوای کانادا بمونی عزیز؟

4-5 حداقل. برای خوندن دکترا. حتما تا دو سال دیگه نی نی میخوام. نمی خوام فاصله سنیمون ش زیاد شه.

خوب عزیزم فدات بچت همش ممکنه دوسه سال اونجا می مونه بعد میاد اینجا و طبق فرهنگ اینجا بزرگ میشه فقط شناسنامش کانادایی میشه که موردی نداره..شاید ثبت احوال اینجا درستش کنه؟نمی دونم والا اما نگرانی نداره خانومی گل..

صدف جان من هم شرایط شما رو داشتم بچه هام هم خارج کشور دنیا اومدن ولی همیشه خودشونو ایرانی می دونستن
الان هم هر کدوم رفتن دوباره برگشتن
من هم مدهبی بودم همیشه حجاب کامل داشتم و هیچ مشکلی نداشتم.بچه هام از 9 سالگی حجاب گذاشتن و هیچ مشکلی براشون پیش نیومد .کلا مسائل س.ی.ا.سی چیزی نیست که آدم به خاطرش جلای وطن کنه.
ولی حتما برو .کانادا کشور خوبیه معمولا بعد یه سال یا کمتر فاوند می گیرن.نگران نباش.
یکی از بچه های من اینجا دکترا خوند خیلی اذیت شد.
زندگی در یه کشور دیگه پنجره جدیدی رو به یه دنیای دیگه برای آدم باز می کنه
نرفته تصمیم نگیر چه کار می خوای بکنی.خودتو بسپر به امواج اقیانوس.ببین زندگی چی برات پیش میاره .از موقعیتی که برات پیش اومده راضی باش.
امسال خیلی کم از کانادا پذیرش گرفتن حتما رزومه خوبی داشتی که بهت پذیرش دادن.
خیلی هم نگران بچه دار شدن نباش هیچ انفاقی نمی افته چند سال دیرتر بچه دار شی.

صدف جون تبریک میگم بهت. هرکسی شرایط خودشو داره و صد البته روحیات متفاوت. نمیشه بقیه بهت بگن بری یا نه. خودت بشین ببین میتونی با اون فرهنگ کنار بیای. فردا بچت بهت میگه مامی و به همسرت میگه ددی(منظورم فرهنگ اونجاست نه فقط همین دو تاکلمه) ببین آمادگی روحی اینو داری؟ ببین اونقدر روحیت قوی هست که اونجا بمونی و شاید سالی یکبار خانوادتو ببینی؟ ببین میتونی جز یه فرهنگ و کشور دیگه شی و بزرگترین هدفت و سعیت این باشه که کسی از روی رفتارت متوجه نشه ایرانی هستی؟؟البته اینا که گفتم مربوط به شرایط اقامت دائمه وگرنه اگه برای یکی دوسال درس خوندن بری که هم فاله هم تماشا.دوست همسرم 5 سال کانادا بود و اونجا صاحب دوقلو شد اما برگشت الانم دارن اینجا زندگی میکنن.

سلام
صدف جون اين تصميم بزرگيه من يكي از دوستام بعد ازدواج همراه همسرش رفت شهر ديگه من گريه ام گرفت گفتم از خانواده دور ميشه و .....

ولي كشور ديگه سختره بايد بدوني مشكلاتشم بيشتره بچه دارم بشي ديگه بيشتر ميشه

بچه مريضي داره و بچه داري و... از خانواده و هموطنات دوري اينجا همسايه گاهي درحق ادم مادري ميكنه

فرهنگ ما ايرانيهابا اونها بخصوص غرب بيشتر فرق داره باز تو شرق خانواده و بنيانش قويتره

بريد اونجا مطئني تاثيري نداره در تربيت فرزندانت و حتي رفتار خودت و همسرت و ... به نظر شخصي من خارج ازكشور فقط برا تفريح خوبه

بري بگردي و برگردي

ما عيد خارج از كشور بوديم خيلي هم خوش گذشت ولي برگشتيم ايران يكراست با همسرم رفتيم چلو كبابي و كباب چنان مزه داد كه نگو
حالا 15 روز بيشتر دور از وطن نبوديم ولي به اعتقاد هردومون هيچ جاي دنيا برا ما ايرانيها ايران نميشه
البته هركس نظر خودش رو داره و نظر هر فرد برا من محترمه

بچه هایی که اونور هستند بیاین کمکم کنید. غم غربت و غریبی چی کار میکنه با آدم؟ می ارزه به ترک وطن؟

این تفکرات ادمه که فرهنگ ادمو می سازه نه محیط بیرونی.اگه کسانی که رفتن خارج به نطر میاد عوض شدن اینطور نیست.اونها از اول هم دوست داشتن اونطوری زندگی کنن.
فرهنگ غرب خوبی هایی هم داره .یه نمونه اش رفتار خوب المانی ها با بچه هاشونه.من هیچوقت ندیدم بچشونو دعوا کنن.یه خوبیه دیگشون اینه هیچوقت به ادم زل نمی زنن نه مرداشون ونه زناشون.تو خیابون دست به یقه نمی شن.داد نمی زنن.دروغ گفتن براشون بده.پیچوندن بلد نیستن.بار خودشونو رو دوش دیگران نمی اندازن.کلا پرخاشگریشون در انظار نیست.
اگه پر پرواز دارید پرواز کنید.همینکه بالهاتون باز کردید جرئت هم پیدا می کنید.
البته زندگی در کشورهای مهاجر پذیر مثل کانادا یا استرالیا راحت تره ولی ناهنجاری هاشون نسبت به کشورهای اصیل اروپایی مثل سوئیس یا المان وفرانسه بیشتره.ولی خارج رفتن به نسبت مهاجرت از شهرستان به تهران راحتره.

صدف جون غربت سخته ولی نه اون طوری که تحملش غیر ممکن باشه.اگه درس بخونی برات سخت نیست. ولی از اول نگو می خوام برای همیشه بمونم اون طوری دلت بیشتر تنگ می شه.یه مدت که بمونی خودت سبک وسنگین می کنی که چه کاری بهتره.
مهم خودت یا بچه ات نیستید که چه فرهنگی پیدا می کنید چون به هر حال مسلمون می مونید ولی امید وار نباش نوه هاتون هم مسلمون باقی بمونن.من به این خاطر که نمی خواستم از نسلم بی خدا باقی بمونه ترجیح دادم ایران زندگی کنم.

سلام دوست عزیز منم خارج از کشور زندگی میکنم به نظر من موقیتی که خداوند براتون گذشته از دست نده بنظر من برو وقتی اقامتت درست شود اگه دوست نداشتی برگرد وقتی بچه در شودی اگه بچه تا ۱۱ زا ۱۲ هم باشه میشه باراشگردوند منظورم اینکه قبول میکنه ولی بعدش نه سخت میشه کانادا کشور خیلی خوبی هست این فرست را از دست نده قبول دارم غریبی سخته ولی اگه محتاطانه و با وسواس بگردی دوستان خوبی هم میتونی پیدا کنی به هر حال همه آدم خوب و بد وجود داره اولش واسه من هم خیلی سخت بود اما باید مقاوم باشی به این فکر کن وقتی اقامت کانادا را گرفتی نسلت آواز میشه حتا اگه تو ایران زندگی کنی آزادی هر جا خودت بچهات و نوهت زندگی کنند طبیعی است آدم باید واسه بعضی چیزها سختی بیشتری تحمل کنه وقتی هم برگشتی به وطنت با دست پور برگشتی و میتونی به مملکتت خدمت کنی چرا فکر میکنی بچههای اینجا نمیتونن مسلمان بار بیان بستگی به تربیت خودت داره ما حتی اینجا بین ترکها افغانها و دیگر ملیت ها مسلمان افراطی زیادی داریم همش به نوع تربیت کردن شما داره البته این را کتمان نمیکنم که به خاطر محیط باید حواست بیشتر جمع باشه ولی باور کن اینجور که از ایران میبینم و میشنوم اینجا امنیت بیشتره شما که آدم مذهبی هستی حتمن میدونی که حضرت محمد فرمودند به دنبال علم بروید حتی اگر در چین باشد خلاصه اگر اقدام نکنی پشیمون میشی ضمنن اینم در نظر داشته باش برای این جور کارها باید سریع اقدام کرد چون هر روزی ز قانونی وضع میشه به قول معروف تا تنور داغ بچسبون بازم میگم سخته اسون نیست ولی میشه تحمل کرد و با موفقیت پیش بری کانادا هم که همه مهاجر و چقدر ایرانی هست اگه جای ما بودی تو آلمان اونم اولش یه شهری بودیم که همش باید میگشتی یه ایرانی پیدا کنی با این زبان مزخرفش برات آرزوی موفقیت دارم

صدف خانمی به نظر من حتما برو درسته که اینجا پر از خاطراته اینجا همه هم زبون هستن و... ولی تا کی میخای پابند اینا بشی به این فکر کن که تجربیات جدید کسب میکنی میخای دکترا بگیری یه کشور دیگه رو تجزبه میکنی اونطور من از آشنایان شنیدم کانادا کشور خوبیه ومردم خیلی خوبی داره به نظرم این موقعیت رو از دست نده البته بعد از چند سال برگردی بهتره همه ی پلهای پشت سرتو اینجا خراب نکن و سعی کن اگر بحث مالی اجازه میده با ایران در رفت وآمد باشید
من و شوهرم هم دنبال رفتن به کانادا یا استرالیا هستیم وعقیده داریم که برای چند سال زندگی وکسب تجربه وعلم و دانش خیلی خوبه اگر بشه دکترا رو اونجا بگیریم ولی اصلا قصد موندن نداریم ولی شوهرم میگه اگر رفتیم هر چند ماه یه بار میایم و دوباره بر میگردیم
عزیزم خوب فکر کن ولی زیاد سخت نگیر...موفق باشی

اگر 2نفر هستین تحملش سخت نیست خیلی هم خوش می گذره .پشت هم باشید به هم کمک کنید بهترین رو می سازید کشور خوب آزاد پر از امکانات .فرزندتون اونجا به دنیا بیاد شناسنامه کانادایی بگیره که دیگه عالیه بزرگترین لطف زندگیش رو بهش کردین

سلام دوستای گلم. مرسی از همتون. بیشتر بچه داری تو غربت فکرم رو مشغول کرده و مشکل کار. اینکه خیلی ها میگن ایرانیها میرن اونجا فقط ظرف می شورن یا سوپری میشن...
بچه هایی که اونور هستسد بچه داری اونجا چه جوریه؟ بچه ها می ارزه آدم کار و خانه و کاشانه رو ترک کنه بره اونجا واسه خرج تحصیلش زمین بشوره؟

این ها چیز هاییه که من از اقوام خارج از کشور شنیدم!!!!!!!!!! و در کل خیلی سرد شدم.

عزيزم صدف جون من نميگم نرو چون تجربه اشو ندارم ولي پسر عمه هام خارج هستند چند ماه قبل يكيشون امده بود خونمون كه 25 ساله
المان زندگي ميكنه و بچه هاش اونجايي هستند و ايران حتي پاشونو نذاشتن پسر عمه ام به بابام گفت دايي اونجا زندگي عاليه خوب امكانات
عالي و.... ولي كاش نميرفتم اشتباه كردماينجا يه حس ديگه داره ميگفت هميشه حس غربت و غريبي دارم
انسان فقط يكبار دنيا مياد اين اعتقاد منه من فقط يك پدر و مادر دارم حيف نيست واسه خاطر امكانات زياد از بودن در كنارشون محروم بشم و
خدايي نكرده خبر بدي ازشون بشنوم و هميشه در حسرت باشم
اگه برا چند سال درس خونده برو ولي برا موندن نه دل ايران براتون تنگ ميشه

ولي باز ميگم صلاح مملكت خويش خسروان دانند

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آشپز آنلاین]

[مشاهده در: www.ashpazonline.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 1038]