نتايج يك تحقيق نشان داد: ميزان شيوع، نوع و علل صدمات ورزشي واليباليست‌هاي ليگ برتر ايران

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: نتايج يك تحقيق نشان داد: ميزان شيوع، نوع و علل صدمات ورزشي واليباليست‌هاي ليگ برتر ايران
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: قهرماني - همگاني

براساس نتايج يك تحقيق مي‌توان گفت كه احتمال ابتلاي واليباليست‌هاي برتر به صدمات ليگاماني به ويژه در اندام تحتاني به خصوص مچ پا و نيز آسيب انگشتان دست زياد است و بايد اقدام‌هاي پيشگيرانه انجام پذيرد.

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در تحقيقي كه توسط دكتر رضا رجبي، دكتر محمدحسين عليزاده و محبوبه ذبيح حسينيان انجام شد، ميزان شيوع، نوع و علل احتمالي صدمات ورزشي واليباليست‌هاي مرد ليگ برتر باشگاه‌هاي ايران مورد بررسي قرار گرفت.

در اين تحقيق آمده است: فدراسيون بين‌المللي واليبال گزارش مي‌كند در سراسر دنيا ‌٨٠٠ ميليون نفر حداقل هفته‌اي يك بار واليبال بازي مي‌كنند. واليبال بر سلامت و رشد و تكامل بدني بازيكنان تاثير زيادي دارد، با وجود اين نمي‌توان احتمال خطر و آسيب ديدگي را در اين رشته ناديده گرفت.

در اين تحقيق كه بر بازيكنان واليبال شركت كننده در ليگ برتر انجام گرفته از روش توصيفي – ميداني با بهره‌گيري از شيوه‌ي مطالعه‌ي گذشته‌نگر استفاده شد.

در پژوهش حاضر، شايع‌ترين آسيب در حين تمرين، آسيب‌هاي مفصلي با ‌١/٤٩ درصد گزارش شد. در تحليل حاضر مي‌توان چنين ادعا كرد كه احتمالا رشته‌ي واليبال مقدار نيروي عكس العمل كه از ضربه توپ يا فرودها به اندام وارد مي‌شود، بر مفاصل آنها تاثير مي‌گذارد و آن را مستعد آسيب ديدگي مي‌كند.

در ادامه آمده است: در حين تمرين و مسابقه، اندام‌هاي تحتاني به ترتيب با ‌٤٤ و ‌٤٧ درصد بيش از ساير اندام‌ها در معرض صدمه بودند و اين اندام را مربيان در مصاحبه نيز با ‌٢/٥٠ درصد آسيب پذيرترين اندام بدن ورزشكار معرفي كرده‌اند.

بيشتر آسيب‌ها به واسطه‌ي الگوي حركتي و تكنيكي خاص واليبال، مانند حداكثر تلاش فيزيكي، جهش‌هاي سريع، جابه‌جايي سريع، فرودهاي ناصحيح و اجراي حركات ويژه در ناحيه‌ي اندام تحتاني حادث مي‌شود. در واقع علت اصلي اين مساله مي‌تواند وجود حركات و اعمالي باشد كه در آن اندام تحتاني نقش مهمي ايفا مي‌كند. با وجود اينكه واليبال، ورزشي همراه با پرش‌هاي انفجاري و فرودهاي سريع و همراه با تغيير جهت دادن سريع بعد از فرود است، بنابراين در فرود زماني كه پا در زاويه نامناسب قرار گرفته باشد احتمالا مي‌تواند ورزشكار را در هر قسمت از اندام تحتاني مستعد آسيب كند. در حين تمرين و مسابقه، پيچ خوردگي به ترتيب با ‌٨٦/٤٦ و ‌٦/٣٨ درصد شايع‌ترين نوع آسيب‌هاي مفصلي و همچنين شايع‌ترين نوع صدمه در كل آسيب‌هاي بدن در حين تمرين و مسابقه، به ترتيب با ‌٢٣ درصد و ‌١/٢٠ درصد است. در تحليل يافته‌هاي حاضر مي‌توان گفت: در واليبال اگر توپ و بدن در يك راستا قرار نگيرند، ورزشكار براي رسيدن به توپ مجبور مي‌شود در هنگام فرود با يك پا يا با عدم تعادل فرود آيد و اين مكانيزم احتمالا مي‌تواند موجب اسپرين (التهاب) در مفاصل اندام تحتاني شود. استفاده مفرط از مفاصل اندام فوقاني آنها را براي آسيب اسپرين مستعدتر مي‌كند و نيز در حركات ضربه‌اي يا سرويس يا آبشار زدن توپ به علت چرخش زياد خارجي در كمربند شانه‌ايي اين ناحيه مستعد اسپرين است.

در حين تمرين و مسابقه، شايع‌ترين آسيب عضلاني گرفتگي عضلاني به ترتيب با ‌٤٢ و ‌٣/٣٧ درصد گزارش شده است. يكي از مهمترين جنبه‌هاي هماهنگي عصبي – عضلاني توانايي هماهنگ كردن عضلات مخالف و موافق به طور مناسب است. از آنجا كه واليبال بيشتر حركات سرعتي و آني است، از اين رو تخليه‌ي انرژي از حالت انقباض خيلي سريع صورت مي‌گيرد و موجب انجام تكنيك مي‌شود. اگر اين انقباض براي مدتي در عضله باقي بماند، موجب گرفتگي عضلاني مي‌شود. در حين تمرين آسيب شكستگي بسته با ‌٦/٥٠ و در حين مسابقه آسب مويد برداشتگي با ‌٦/٥٤ درصد شايع‌ترين آسيب استخواني است. چون واليبال ورزش پربرخوردي نيست، بنابراين شكستگي فشاري در واليباليست‌ها رايج‌تر است و دليل آن مي‌تواند اعمال فشار در يك ناحيه به صورت مداوم باشد. با اين حال شكستگي به علت حركات سقوطي در شيرجه‌زن‌ها، حركات دفاعي جلو تور، افتادن به علت عدم تعادل در فرودها، حركات حمله‌ايي و ضربه‌اي شديد در اين ورزشكاران به وجود مي‌آيد.

پژوهش حاضر نشان داد كه در حين تمرين و مسابقه مفصل انگشتان دست به ترتيب با ‌٤٢٨ و ‌٩/٤٤ درصد بيش از ساير اندام‌ها در معرض صدمات قرار دارند، و همچنين اين عضو، آسيب‌پذيرترين عضو بدن در حين تمرين با ‌٨/١٥ درصد است. از آنجا كه انگشتان دست و دست در واليباليست‌ها از كاربردي‌ترين اعضا به شمار مي‌رود، در نتيجه اين اندام‌ها مي‌توانند به علل مختلف آسيب پذيرتر از بقيه باشند، چنانچه نامناسب قرار گرفتن دست در جهت توپ، سرعت زياد توپ، زدن ضربه قدرتي به توپ و... سبب بروز آسيب‌هاي زيادي در اين اندام‌ها مي‌شود.

شايع‌ترين عضو آسيب‌پذير تنه و سروگردن هم در حين تمرين‌ها وهم در حين مسابقات به ترتيب ‌٦/٦٨ و ‌٧٥ درصد است. در توضيح يافته‌هاي حاضر مي‌توان گفت كه ضربه زدن به توپ شامل حركت‌ هايپر اكستنشن (باز شدن بيش از حد) كم و بلافاصله فلكشن (خم شدن) است. اگر مهاجم و توپ در يك راستا قرار نگيرند، چرخش تنه نيز به اين حركات اضافه مي‌شود و موقعيت ضربه زدن در اين حالت مي‌تواند احتمالا كمر را به خطر اندازد. تكرارهاي زياد ضربه در حمله يا شيرجه زدن در طول تمرين يا مسابقه، ورزشكاران را مستعد ابتلا به آسيب مهره‌هاي كمري مي‌كند.

با توجه به يا فته‌هاي پژوهش حاضر، كليه‌ي بازيكنان، مربيان و پزشكان تيم بايد بدانند احتمال ابتلاي واليباليست‌هاي برتر به صدمات از نوع ليگاماني به ويژه در اندام تحتاني و به خصوص مچ پا و نيز آسيب‌هاي انگشتان دست در اين ورزش زياد است و بايد اقدام پيشگيرانه در اين مورد انجام گيرد.

انتهاي پيام
دوشنبه 21 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 990]