پدر و مادر حق ندارند در مدت حضانت، از نگهداري فرزند امتناع كنند

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: طبق ماده 1172 قانون مدني، هيچ يك از ابوين حق ندارند در مدتي كه حضانت طفل به عهده آنهاست از نگهداري او امتناع كند.
يكي از مهمترين اهداف حقوق خانواده تقويت نهاد مقدس خانواده و پاسداري از قداست، حفظ و بقاي آن و نيز حمايت از مادران و فرزندان است.

كودكان به واسطه محدوديت‌هاي طبيعي و اجتماعي خود نياز به حمايت قانونگذار، والدين و جامعه دارند؛ از اين رو بايد سعي شود به بهترين نحو حقوق آنان استيفا شود.

حضانت واژه عربي است كه در لغت به معناي حفظ كردن، در كنار قرار گرفتن، پرورش دادن و در اصطلاح عبارت است از نگهداري مادي و معنوي از طفل، پرورش و سرپرستي كودك توسط پدر يا مادر و كساني كه قانون مقرر كرده است.

به عبارت ساده‌تر «حضانت» به معناي نگهداري و تربيت طفل به طور كلي است و شامل هر اقدامي مي‌شود كه لازمه ادامه حيات انسان و پرورش جسم و روح اوست.

لذا غذا دادن به طفل، مراجعه به پزشك براي درمان بيماريش و پرداخت هزينه‌هاي تحصيل از جمله اقدامات متعارف براي نگهداري كودك محسوب مي‌شود.

قانون مدني در ماده 1168، حضانت را به عنوان حق و تكليف مشترك به عهده پدر و مادر سپرده است.

حضانت قابل اسقاط و واگذاري نيست و نمي‌توان به موجب قرارداد منتقل كرد يا ضمن شرط عقد خارج لازم، آن را ساقط يا منتقل كرد بلكه تكليفي است كه قانونگذار براي حفظ مصلحت طفل و جامعه بر عهده والدين گذاشته و جز در مواردي مانند انحرافات اخلاقي و ثبوت عدم لياقت، اين حق از آنها قابل سلب نيست.

بر اساس ماده 1172 قانون مدني، هيچ يك از ابوين حق ندارند در مدتي كه حضانت طفل به عهده آنهاست از نگاهداري او امتناع كند.

در صورت امتناع يكي از ابوين حاكم بايد به تقاضاي ديگري يا تقاضاي قيم يا يكي از اقربا يا به تقاضاي مدعي العموم نگهداري طفل رابه هريك از ابوين كه حضانت به‌عهده اوست الزام كند.

همچنين در صورتي كه الزام ممكن يا مؤثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هر گاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تأمين كند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 201]