جنگ و ناامني تنها سوغات آمريكاييها براي افغانها

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا، هفتم اكتبر 2001 ميلادي همزمان با حمله آمريكا و متحدانش بر مواضع طالبان در افغانستان است كه به سقوط اين گروه منجر شد. رسانه هاي افغانستان ازجمله روزنامه نخست به بهانه سالگرد حضور نيروهاي خارجي در افغانستان تاكيد كرده اند كه اين جنگ، برخلاف آنچه كه رئيس جمهوري وقت آمريكا مي گفت، هرگز به آزادي مردم افغانستان از شر تروريسم منجر نشد. اين روزنامه نوشته است: با گذشت اين همه سال و كشته شدن اين همه انسان و مصرف اين همه پول، عمليات نظامي عليه گروههاي تروريستي در افغانستان هنوز مسير مشخصي نيافته است، آزادي به اين سرزمين نيامده و طالبان همچنان پرتحرك و پر شور، هستند، انتحار مي كنند و آزادي مي كشند. روزنامه نخست نوشته است كه ذهنيت ها در اروپا و آمريكا در باره جنگ افغانستان تغيير كرده و حالا كمتر كسي را مي توان در غرب و اروپا سراغ گرفت كه از حضور نيروهاي نظامي كشورهايشان در افغانستان حمايت كنند. يك جوان دانشجوي افغان نيز در گفت و گو با خبرنگار ايرنا با اشاره به حضور مخرب نيروهاي خارجي در افغانستان گفت: ايرانيها ضرب المثل خوبي دارند كه مي گويند، هر دم از اين باغ بري مي رسد. وي كه خود را احمد معرفي كرد، ادامه داد: آمريكاييها به بهانه مقابله با تروريسم به افغانستان لشكركشي كردند، حال پس از 10 سال نه تنها حضورشان به مقابله با تروريسم منجر نشده، بلكه اين روزها مشغول مذاكره صلح با كساني هستند كه آنان را تروريست مي خواندند و اين همان ميوه جديدي است كه از باغ حضور خارجيها به ثمر نشسته است. برابر آمارها، آمريكا از زمان حملات گسترده خود به افغانستان در سال 2001 ميلادي تاكنون فقط يك هزار و 219 سرباز خود را از دست داده است. در همين دوره زماني 10 ساله هزاران افغانستاني نيز تنها به علت زياده خواهي هاي آمريكايي ها به خاك و خون كشيده شده اند. براساس اعلام وزارت جنگ آمريكا،988 نفر از اين جانباختگان حين درگيريها كشته شده و در همين دوره زماني هشت هزار و 529 سرباز آمريكايي در افغانستان نيز مجروح شده اند. آمريكا حدود 100 هزار سرباز خود را به افغانستان اعزام كرده است. حمله به افغانستان و اشغال 10 ساله اين كشور به بهانه حمله تروريستي 11 سپتامبر انجام گرفت و دولت وقت آمريكا اعلام كرد كه القاعده عامل اين حمله بوده و در نتيجه به افغانستان يورش برد. صداي طبل رسوايي آمريكاييها به دنبال افشاي دروغ تاريخي مقامات كاخ سفيد مبني بر مقابله با تروريسم در افغانستان اينك درحالي پرسروصداتر از گذشته به گوش مي رسد كه خبرها حاكي از برگزاري نشستهاي مذاكره با مديريت آمريكا براي سازش با طالبان است. اين مذاكره ها با مديريت آمريكايي ها برگزار مي شود كه خود نشانگر استيصال و درماندگي نيروهاي خارجي به سركردگي آمريكاييها پس از 10 سال در اين كشور است. درماندگي و وضع جديد استراتژي آمريكايي ها و متحدانش در افغانستان سوال مهمي را پيش روي مردم افغانستان قرار داده است، اگر قرار نبود حضور اين نيروهاي خارجي به امنيت و آزادي براي افغانها منجر شود، علت اينهمه سرمايه گذاري و لشكركشي چه بود؟ نگاهي گذرا به آمار فزاينده توليد وقاچاق موادمخدر در افغانستان پس از حضور آمريكاييها به اين كشور و توجه به منافعي كه آنها از حضور در افغانستان از ابعاد مختلف برده اند همگي نشان مي دهد واشنگتن نه تنها براي مقابله با تروريسم بلكه براي ايجاد جاپايي در قلب آسيا و پركردن كيسه هاي خود به اين كشور لشكركشي كرد و براي تحقق اين منافع براي دولت آمريكا، حتي جان سربازان و نيروهاي آمريكايي نيز ارزشي نداشت. اين درحالي است كه آمريكا اينك بيش ازهر زماني در مظان اتهام از سوي مردم آمريكا قرار دارد و سايه سنگين افكارعمومي اين مردم بر سياستهاي جنگ طلبانه دولت آمريكا همچنان خودنمايي مي كند. ناتواني آمريكا و متحدانش در افغانستان در مسير تحقق امنيت و آزادي، قدرت گيري دوباره طالبان و احتمال بازگشت اين گروه پس از مذاكرات صلح و سازش و پيامدهاي احتمالي بازگشت اين گروه در دولت افغانستان همه و همه اتفاقاتي است كه آينده را براي مردم افغان بيش از گذشته تيره و غير قابل پيش بيني ساخته است. مقامات آمريكايي از يك سو از خروج نيروهاي خارجي از افغانستان خبر مي دهند از سويي ديگر خبرهاي خودشان را نيز تكذيب و اعلام مي كنند كه بايد همچنان در افغانستان بمانند. اين درحالي است كه تداوم حضور نيروهاي خارجي نه تنها در افغانستان بلكه براي كشورهاي همسايه ازجمله پاكستان نيز دردسرهاي فراواني به همراه داشته بطوري كه مردم پاكستان نيز از حملات خمپاره ها و موشك هاي هوايي و زميني نيروهاي خارجي در خاك كشورشان در امان نيستند. به هر روي، مردم افغانستان كه امروز مايوس تر از هميشه هستند، وقتي مي بينند قرار نيست به اين زوديها طعم شيرين آسايش و امنيت را بچشند و حتي نمي توانند يك انتخابات به عنوان نمادي از آزادي را بدون تهديدها و اتفاقهاي ضد امنيتي داشته باشند، نمي دانند كه چه سهمي در تعيين سرنوشت آينده جامعه خود خواهند داشت. آساق**569**1577 داود مياندهي

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 189]