چگونه بچه ها خوش خط می شوند؟

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: خوش خطی از جمله صفاتی است که برخی آن را ارثی می دانند. می توان شواهدی برای اثبات این مدعا یافت. اما ذاتی بودن خط خوش به آن معنا نیست که این صفت قابل یادگیری نباشد.
در واقع می توان از ابتدا که بچه ها دبستان می روند، با توجه به یک رشته ملاحظات و انجام تمرین هایی چند، دانش آموزان را به اهمیت خط خوش واقف و این قابلیت را در آنان تقویت کرد.
در مطلبی که در پی می آید، آموزگاری توصیه هایی را برای واداشتن دانش آموزان از بدخطی و تشویق آنان به خوش خطی عرضه می کند. مخاطب برخی از این توصیه ها آموزگاران و والدین و برخی دیگر خود دانش آموزان است. نویسنده معتقد است توجه به نگارش دانش آموزان از همان سال های اولیه دبستان مورد توجه قرار بگیرد.
پرورش قابلیت خو شنویسی در بچه ها می تواند امتیازی چشمگیر در بزرگسالی برای آنان به همراه داشته باشد. هر چه باشد، خوش خطی از جمله صفاتی است که همواره مورد توجه بسیاری قرار می گیرد. پس اگر می خواهید فرزندتان خوش خط شود، به این نکات توجه کنید:
● علل بدخطی
ـ توجه نکردن دانش آموزان به خط زمینه دفتر و تخته کلاس.
ـ اضطراب و نگرانی دانش آموزان هنگام نوشتن.
ـ نداشتن اعتماد به نفس هنگام نوشتن.
ـ نداشتن آ مادگی جسمانی، روانی، روحی.
ـ وجود اختلالات یادگیری در دانش آموزان.
ـ نداشتن هدف و انگیزه برای زیبانویسی.
ـ مواجه شدن دانش آموزان با حجم زیاد تکالیف.
ـ تندنویسی تکالیف.
ـ استفاده از خودکار، روان نویس و وسایل مشابه آن.
ـ آشنا شدن دانش آموزان در کلاس اول با خط نسخ ماشینی، این امر سبب می شود در کلاس های بالاتر به سختی بتواند خط نستعلیق را جایگزین خط نسخ کند.
ـ خط نسخ کتاب های درسی دوره ابتدایی.
ـ اتلاف وقت هنگام نوشتن خط نسخ مانند کلمه (محمد) اگر همین کلمه را دانش آموز با خط نستعلیق بنویسد سرعت بیشتری خواهد داشت.
ـ بی توجهی به هنر.
ـ خط نسخ روی کاغذ حجم بیشتری می گیرد، اما واژگان در خط نستعلیق جای کمتری اشغال می کنند.
ـ خط نسخ به سبب نداشتن سیرهای دایره ای و انحناها و قوس های موجود در مفردات و کلمات صرفاً یادگیری در خواندن و نوشتن را تسهیل می کند و تأثیری در خوش نویسی ندارد.
ـ فشردگی برنامه کلاسی در یک نیمروز و فشار بر دانش آموزان به سبب دو یا چند نوبتی بودن مدرسه.
ـ استفاده از ابزار نامناسب از جمله مداد کوتاه و کاغذ بدون خط به خصوص در پایه های اولیه ابتدایی.
ـ بی دقتی هنگام نوشتن و رعایت نکردن هم شکلی، هم اندازه و هم فاصله بودن واژگان.
ـ بی دقتی برای تمیز و مرتب نوشتن.
ـ تراکم بیش از حد شاگردان در کلاس و نداشتن فضای مناسب و کافی برای نوشتن.
ـ دادن تکالیف نامناسب و بدون تناسب با توانایی کودکان.
ـ بی اعتنایی اغلب معلمان ابتدایی به استفاده از خط نستعلیق و آموزش آن.
ـ واکنش های منفی و نامناسب بعضی معلمان در برخورد با نوشته های دانش آموزان.
ـ جدی نگرفتن یادگیری خط از طرف خانواده و مدرسه و نبود مراقبت های لازم.
ـ نبود انگیزه، حوصله و دانش لازم نزد برخی معلمان ابتدایی برای آموزش خط به دانش آموزان.
ـ بدخطی بعضی از والدین، سرمشق نامناسبی برای کودکان است.
ـ دادن سرمشق هایی با رسم الخط نامناسب به دانش آموزان.
ـ ندانستن روش و راهکارهای، خوشنویسی و اجرا نکردن تمرین های لازم.
ـ قرار دادن چپ دست و راست دست در کنار هم هنگام نوشتن.
ـ بی توجهی به زیبایی هنری خط که باعث تقویت روح لطیف در کودکان می شود.
ـ نبود دستورالعمل مشخص و روشنی برای آموزش خط نستعلیق به منظور تکرار و تمرین دانش آموزان.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 502]