جشنواره مد بهتر است يا آش

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: جشنواره مد بهتر است يا آش

بهاره مهرنژاد: آدم وقتي دست به عملي مي زند يعني از قبل فكرش را كرده، عمل مثل علف هاي سبزي است كه تازه سر از خاك درآورده اند. امتحان كنيد. اگر از زمين بكشيدشان بيرون، آن وقت مي بينيد چه ريشه عميقي دارند. اصولاً انجام هر حركتي بدون تفكر و در نظرگرفتن شرايط حاكم برآن هيچ نتيجه مثبتي در پي نخواهد داشت. گرچه اين مورد يكي از قاعده هاي بديهي زندگي است ولي در كشور ما چندان مصداق ندارد. نمونه اش را مي توانيم در جشنواره «زنان سرزمين من» كه سه شنبه 25 تير ماه در سالن «حجاب» برگزار شد، ببينيم.

يكي از بحث هايي كه در دو، سه سال اخير با افزايش ورود البسه هاي چيني كه نارضايتي توليدكنندگان پوشاك را به دنبال داشت و همچنين فروش لباس ها و مانتوهاي نامتناسب با ارزش هاي اخلاقي در جامعه رايج شده، ساماندهي وضعيت مد و لباس است كه با برپايي چندين نمايشگاه و جشنواره همچنان آن طور كه بايد نتايج مثبتي نداشته است. گرچه نسبت به دو سال گذشته طراحان از دست روي دست گذاشتن فارغ شده اند و مانتوهايي با طرح جديد روانه بازار كرده اند ولي همچنان جشنواره هاي لباس كاربردي در جامعه ما ندارند. اين را مي توان از ويترين مانتوفروشي هاي شهر كه پر است از انواع مانتوهاي يك مدل كه با پارچه ريون دوخته شدند و تنها تفاوت شان در رنگ شان است، فهميد. طبق اصول روانشناسانه هر فردي به دنبال يك الگوي مشخصي لباس مي پوشد و سعي مي كند به طرز متفاوتي از ديگري در اجتماع حضور يابد ولي در جامعه ما طراحي لباس هاي يك مدل چنين بروزي را از افراد گرفته است و براي همين نيز ما همه افراد را به يك شكل تنها در رنگ هاي متفاوت مي بينيم. كافيست يك ساعت از وقت تان را در مراكز خريد پايتخت بگذرانيد آن وقت با ديدن دختران جواني كه مانتوهاي مشكي، سبز و بنفش شبه ربدوشامبر به تن دارند بر جملات نگارنده صحه خواهيد گذاشت. در كشورهايي كه در طراحي و مد لباس حرف اول را مي زنند نمايش زنده لباس فرصتي است كه استارت طراحي لباس هايي كه قرار است در فصل آينده مد شوند خورده مي شود ولي در كشور ما نمايشگاه مد و لباس كه با عنوان «زنان سرزمين من» و با كمترين تبليغات برگزار مي شود فقط يك «نمايشگاه» است. براي اينكه طراحان فقط لباس هاي شان را به نمايش بگذارند و مخاطبان هم فقط ببينند و تماشا كنند. لباس هاي محلي ايراني به لحاظ رنگ آميزي و نوع پارچه و ظريف كاري كه در دوخت شان انجام شده و حاشيه زربافت و توردوزي شان بسيار زيبا و ستودني هستند ولي براي زن شهري كه قرار است از خروسخوان صبح كه از خانه بيرون مي زند و اداره مي رود و تا غروب كه به خانه برمي گردد و مسووليت خطير خانه داري و همسرداري را برعهده مي گيرد كلي دوندگي كند و بانك برود، بچه را به مدرسه ببرد يا از كودكستان برگرداند و به هزار جور كارهاي نيمه كاره برسد، كاربردي كه ندارد هيچ، جذابيت خود را نيز از دست مي دهد. با اينكه در اين نمايشگاه كه همچنان هفت روز ديگر از زمانش باقي است، تعدادي لباس الگوبرداري شده از مدل هاي عربي و تركي با چاشني اروپايي نيز به چشم مي خورد ولي به نظر مي رسد آنها نيز نتوانند جايگاه مناسبي در ميان زنان چه آنها كه شاغل در اجتماعند و چه آنها فعاليتشان فقط به خانه محدود مي شود براي خود دست و پا كنند و در نهايت به سرنوشت لباس هاي عرضه شده در نمايشگاه هاي قبلي دچار شوند. از زماني كه بحث ساماندهي مد و لباس مطرح شد تا كنون دو نمايشگاه لباس برگزار شده كه در ميان آنها هيچ كدام به ويترين لباس فروشي ها راه پيدا نكرده و دليلش را تنها مي توان در متناسب نبودن آنها با نياز افراد جامعه دانست و علاوه بر اينكه تعريف درستي از مد وجود ندارد طراحان لباس ما نيز با وجود اينكه در اين جامعه زندگي مي كنند ولي كمترين آشنايي و توجهي به نياز مخاطبان خود ندارند و در نهايت با تمامي دانشي كه كسب كرده اند و استعداد هنرمندانه اي كه از پس ضرب المثل «هنر نزد ايرانيان است و بس» به دوش مي كشند؛ جشنواره اي راه بيندازند كه كاربردش از جشنواره آش هم كمتر است، با توجه به هدف دست اندركاران برگزاري اين جشنواره كه جلوگيري از رواج مد هاي غربي در جوانان و آشنايي آنها با مدل هاي فاخر ايراني مطرح شده بايد ببينيم چه تعداد از لباس هايي كه مانكن ها با آن به نوبت در مقابل دوربين عكاسان رژه رفتند پس از اتمام اين جشنواره كه سومين دوره آن به شمار مي رود به توليد انبوه مي رسد و ديگر مجبور نباشيم منتظر بنشينيم تا جديدترين البسه از آنكارا بيايد و ما را نو نوار كند يا اينكه بورداهاي از آب گذشته را تورق كنيم.
دوشنبه 7 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 166]