ماهیگیری

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: bidastar12-12-2008, 07:28 PMبا سلام تو این تاپیک راجع به نکات مختلف و آموزش درباره ی ماهیگیری بحث میکنیم با تشکر bidastar12-12-2008, 07:31 PMشناخت ماهی ها : ============= قزل آلاي رنگين كمان: نام علمي قزل آلاي رنگين كمان Oncorhynchus mykiss مي باشد. در زبان روسي Mykiss به ماهي قزل آلاي رنگين كمان و پولادسر اطلاق مي شود. قزل آلاي رنگين كمان از خانواده Salmonids است و نام عمومي اين ماهي Rainbow Trout مي باشد. شكل ظاهري : اين گونه بواسطه دارابودن 100 تا 161 فلس در خطوط افقي بر روي بدن ، 8 تا 12 عدد شعاع بر روي باله مخرجي مشهور و شناخته شده است. استخواني كه در قسمت جلويي سقف دهانش است در داراي دندانهاي ميله اي شكلي مي باشد. خالهاي قرمز بر روي بدن ندارد اما خالهاي تيره رنگ كوچكي در پشت و باله هاي انتهايي وجود دارد.باله پشتي داراي 10 تا 12 شعاع است. باله سينه اي داراي 11 تا 17 شعاع مي باشد. آبششهايش داراي 16 تا 22 شيار است. نرهاي اصلاح ن‍ژاد شده پوزه اي کشيده دارند. فك پاييني شان قلاب شكل است و سقف دهانشان به رنگ سفيد مي باشد رنگ آميزي : بطور كلي رنگ در آنها بسيار متنوع است. قزل جويبار تيره تر و بيشتر رنگارنگ است نسبت به روشنتري و نقره اي بودن قزل آلاي پولادسر كه در درياها و درياچه ها زندگي مي كنند. برخي از انواع دريايي و درياچه اي علامتهاي نارنجي تا قرمز در پايين فك تحتاني دارند. در پشت و بر روي بالاي پهلويشان داراي رنگ آبي فولادي متمايل به سبز ، زيتوني نقره اي يا قهوه اي هستند. پهلوها و شكم به رنگهاي نقره اي ، خاكستري ، سفيد يا زرد متمايل به سبز مي باشد. طرفين سر و پهلوها مشخصأ برنگ صورتي است. پهلوي ماهي داراي نوار پهني از رنگ صورتي تا قرمز مي باشد يا داراي خطوطي به رنگ ياس بنفش با خالهاي كوچك مشكي است باله پشتي پيه مانند نزديك دم داراي حاشيه و خالهاي مشكي است. ممكن است بر روي باله هاي سينه اي ، شكمي و مخرجي تعدادي خال تيره رنگ یا بدون هيچگونه نشانه مشخصي وجود داشته باشد. باله هاي سينه اي و شكمي اغلب به رنگ نارنجي تا قرمز مي باشند. ماهي هاي تازه از تخم در آمده بسيار تيره هستند و پهلوهاشان داراي قرمز تيره يا زرشكي رنگ است. در قسمت بالاي پهلوي ماهي تعدادي خالهاي تيره وجود دارد. باله پشتي پيه مانند نزديك دم ماهي حاشيه اي مشكي رنگ دارد. بعضي از قزل آلاهايي كه در جويبار زندگي مي كنند برخي از اين نشانه ها را از دست نداده اند. اندازه : آنها در محيطهاي دريايي يا درياچه ها بوزني معادل 25 كيلو و 800 گرم در طول 122 سانتيمتر مي رسند. اما در جويبارها كوچكتر هستند. شرايط محل سكونت : ماهي قزل آلای رنگین کمان در رودخانه يا جويبارهايي كه در آن آبگيرها و مناطق كم عمق وجود داشته باشد، يافت مي شود. برخي از آنها در درياچه ها زندگي مي كنند. مثلأ در كانادا به آنهايي كه در رودخانه ها زندگي مي كنند Kamloops و به ديگرانشان كه به دريا مي روند Steelhead مي گويند. آنها مي توانند دماي 24 درجه سانتيگراد را تحمل كنند اما براي قزل آلا محيط بسيار گرمي است. آنها دماي زير 20 درجه سانتيگراد را ترجيح مي دهند. نوع دريايي آن معمولأ بين 1 تا 4 سال در آبهاي ساحلي در مناطقي كه عمق آب ، سطحي تا متوسط است مي گذرانند و پس از آن به آبهاي شيرين باز مي گردند. برخي از آنها به جويبارها باز مي گردند و پس از گذراندن چند ماهي به دريا مراجعه مي كنند. قزل آلاي پولادسر زمستان را در دريا و در بهار جهت تخم ريزي به جويبار ها باز مي گردد. سن و ميزان رشد : با توجه به محل سكونت عمر متفاوتي دارند. در برخي از از درياچه ها بيش از 11 سال عمر مي كنند. اما تنها 3 تا 4 سال را در جويبارها و درياچه هاي كوچك مي گذرانند. رشد آنها با توجه به شرايط زيست محيطي به عواملي از قبيل : طول درياچه ، جويبار يا عمر درياچه ، مواد غذايي در دسترس ، بلندي از سطح دريا ، شرايط دما ، عرض جغرافيايي ، وسعت ، رقابت و تعامل با ديگر گونه ها و مانند آن بستگي دارد. بلوغ نيز با توجه به شرايط محيطي متغير است. در برخي از نرها علائم بلوغ در 9 ماهگي در آبهاي گرم جنوبي مشاهده شده است. اما بطور معمول در 3 تا 5 سالگي به سن بلوغ مي رسند. ماهيهاي درياچه نئور نرخ رشدي معادل 7720 گرم در 3 سال و بيشتر را دارند. زيرا ميگوهاي آب شيرين غذايي عالي را براي آنها فراهم مي كنند. در درياچه تار منابع غذايي فقير مي باشد و بيشتر ماهيها از حشرات سطح آب تغذيه مي كنند لذا رشدشان ظرف 2 سال تنها 1400 تا 2300 گرم است. تغذيه : غذاي آنها معمولأ شامل : حشرات ، پلانگتنها ، خرچنگها ، كرمهاي آبي و خاكي ،‌ حلزونها ، زالوها ، تخم ماهيها و ديگر ماهيها مي باشند. آنها علاقه وافري به ماهي كيلكا و سگ ماهي دارند كه شايد به همين خاطر صيد با آنها مطلقأ ممنوع مي باشد. در درياچه گهر ملاحظه كردم كه حتي از خمير نان نيز روي بر نمي گردانند. پراكندگي در آبهاي ايران : ماهي قزل آلاي رنگين كمان در حدود سال 1966 به كشور ايران بصورت فراوري تخم آن چون محصول تجاري وارد شده است. آنها امروزه يك ماهي شايع در ايران مي باشد. ذخاير آنها بوسيله توليد و رهاسازي حمايت و نگهداري مي شوند و بعضي از مواقع بصورت طبيعي تكثير مي يابند. هر كجا كه شرايط دمايي در رشته كوههاي البرز و زاگرس مناسب باشد آنها مي توانند يافت شوند. آقاي اِستَندفورد ملاحظه نمود كه با وجود برخي از گونه هاي همه چيز خوار و سازگاري آنها در كنار جمعيتهاي بزرگ گونه هاي ديگر به اين نتيجه رسيد كه احتمالأ ماهي قزل آلا نيز مي تواند با شرايط وفق يابد. استندفورد گفت كه جمعيتهايي از آنها در درياچه تار در رشته كوه البرز و درياچه گهر در رشته كوه زاگرس و غيره زنده مانده اند bidastar12-12-2008, 07:39 PMكپور ماهیان : كپور معمولی : كپور معمولی با نام علمی Cyprinus Carpio یك ماهی شایع آب های شیرین می باشد. خانواده كپور نامشان را از واژه لاتین Cyprinidae گرفته اند. زادگاه اصلی این ماهی در اروپا و آسیا می باشد و از این مناطق به تمام گوشه و كنار جهان توسعه یافته اند. آنها میتوانند تا حداكثر طولی معادل 120 سانتیمتر رشد نمایند و به حداكثر وزنی معادل 37300 گرم در سن 47 سالگی برسند. آنها وحشی اند واهلی نمی شوند. اگر چه در شرایط محیطی گوناگون مقاوم هستند اما مقدار آب زیاد را همراه با جریان كند یا راكد و البته گوارا و گیاهان بستر را ترجیح میدهند. آنها تمایل دارند تا در دسته های 5 تایی و بیشتر باشند و بطور طبیعی در اقلیم معتدل در آبهای شور و شیرین با PH 5/7 – 7 و سختی dGH 15- 10 زندگی می كنند. دامنه دمای ایده‌آل آنها بین 24 – 3 درجه سانتی‌گراد می باشد. كپور معمولی بخوبی دیگر انواع كپور همانند كپور آیینه ای (با فلسهای كم و درشت در یك ردیف كه بر روی تك خط مرئی در طرفین ماهی امتداد دارند و زادگاه اصلی آنها كشور آلمان است.) ، كپور چرمی (بدون فلس به غیر از نزدیكی باله پشتی) و كپور تمام فلس همه چیز خور است و تقریبأ به هر چیزی كه برخورد میكند آن را می خورد. از خوردن دانه های گیاهان ، گیاهان آبی ، حشرات ، سخت پوستان یا ماهی مرده لذت می برند. یك ماهی بالغ در یك تخم ریزی میتواند 300.000 تخم بگذارد. جوانترها به واسطه ماهیان شكارچی همانند سوف ، اردك ماهی ، اسبله (گربه ماهی) و غیره در محیط شكار می شوند زرده پر : زرده پرها گروهی از کپور ماهیان بزرگ آبهای شیرین هستند و با نامهاى زردك و سس ماهى نیز معروف است. تقریبأ تمام خانواده دسته Barbus در مقایسه با کپور که بطور نمونه در لجنهای بستر استخرها و آبهای آرام ساکن می شوند ، زرده پرها معمولأ در بسترهای شنی و سنگی در آبهایی با جریان تند با حجم اکسیژن حل شده بالا یافت می شوند. یک زرده پر بالغ طولی بین 25 تا 105 سانتی متر و وزنی بین 200 گرم تا 10 کیلوگرم دارد. اگرچه وزنهای حدود 1 تا 2 کیلوگرم بیشتر معمول هستند. اندازه زرده پرها در رودخانه های بزرگ از این نیز تجاوز می کند. مشخصات ظاهری : بدنش كشیده و از طرفین كمى فشرده است. سر و فلس هاى بزرگى دارد. رنگ پشت آن قهوه اى تیره در طرفین زرد و در ناحیه شكم سفید است. علت نامگذارى آن باله هاى زردى است كه دارد. دهانش در زیر قرار گرفته است. زرده پرها دارای دو جفت سبیل می باشند. یک جفت سبیل بلند در جلوی دهانشان واقع شده که بوسیله آن می توانند به راحتی موقعیت خود را در مسیر حرکتیشان تشخیص دهند و یک جفت سبیل کوتاهتر در زیر چانه دارند. نوع دیگری از زرده پر در حوضه خزر وجود دارد كه سرى پهن و اندازه اى بزرگ تر دارد اما اخیراً بسیار كمیاب است، این دو گونه را از روى موقعیت باله پشتى مى توان شناسایى كرد كه در گونه مورد بحث ما برخلاف آن گونه دیگر نسبت به سر ، به دم نزدیك تر است. نوع دیگر همیشه در قسمت هاى میانى رودخانه كه داراى بستر قلوه سنگى و دماى متوسط ۱۵ تا ۲۰ درجه سانتیگراد به سر مى برد. از مواد گیاهى، بذر علوفه، حشرات آبزى، سخت پوستان كف زى و بچه ماهى ها تغذیه مى كند. نرها در ۴ سالگى و ماده ها در ۵ سالگى بالغ مى شوند. ماهى نر در زمان تخم ریزى روى سر و بدن برجستگى هاى مرواریدى دارد. زرده پرها بیشتر در رودخانه های اروپا و آسیای مرکزی زندگی می کنند. آنها همچنین در آفریقا نیز یافت می شوند. نام Barbel از واژه لاتین Barba به معنی ریش یا هرگونه برآمدگی تیز شبیه مو استنتاج شده است که اشاره به حسگرهای مو مانند رشد کرده در طرفین دهان زرده پر دارد. تخم ریزی : تخم ریزى عمدتاً از خرداد تا تیر انجام مى شود. به طور گروهى وارد رودخانه مى شوند و در نقاط كم عمق تخم ریزى مى كنند. ۳ تا ۹ هزار تخم مى گذارند كه زرد رنگ و چسبناك است و به سنگ ها و گیاهان مى چسبد. نسبت جنسى نر به ماده هفت به یك است. مخصوص حوضه خزر و آرال است. تابستان ها در نبود ماهى سفید بازار دارد. گوشت آن داراى استخوان هاى ریز زیاد اما خوشمزه است. باید توجه داشت كه تخم هاى آن سمى بوده و خوردنش باعث تهوع و سرگیجه مى شود. گونه های زرده پر : زرده پر ها دارای گونه های زیادی هستند که به شرح ذیل می باشند : آسیا : 1- زرده پر کریمین Barbus tauricus که در رودخانه سالجیر در شبه جزایر کریمین یافت می شوند. همچنین یک زیرگونه با نام زرده پر کوبان Barbus tauticus kubanicus در بالادست و میانه رودخانه کوبان در روسیه یافت می شود. 2- زرده پر آرال Barbus brachycephalus که در آسیای مرکزی یافت می شود و زیر گونه آن Barbus brachycephalus caspius یا زرده پر کاسپین یا زرده پر خزری است که در دریای خزر زندگی میکنند. 3- زرده پر بیولاتمای Barbus capito capito در رودخانه کورا در قفقاز و ارس یافت می شود. 4- زرده پر تِرک Barbus cisaucasicus که در رودخانه کومای روسیه یافت می شود. 5- زرده پر ترکستان Barbus conocephalus که در رودخانه زراوشان یافت می شود. 6- زرده پر گاکچا Barbus goktschaicus که در دریاچه گاکچا (دریاچه سِوان) در ارمنستان یافت می شود. 7- زرده پر کورا Barbus lacerta که در روسیه یافت می شود. 8- زرده پر هیمری Barbus luteus که ساکن بومی رودخانه های بین النهرین است. اروپا : 1- Barbus Barbus یک زرده پر بومی در کشور انگلستان است که بعنوان یک ماهی ورزشی محسوب می گردد. 2- زرده پر مدیترانه ای Barbus meridionalis که در حقیقت در کشورهای اسپانیا ، فرانسه ، لهستان ، رومانی و اکراین یافت می شود. 3- Barbus sclateri به زرده پر اروپایی مشهور شده است. 4- زره پر ایتالیایی Barbus tyberinus نام دارد. 5- زرده پر آلبانیایی Barbus albanicus و گونه های دیگری همچون Barbus prespensis یا زرده پر پرسپا در کشور یونان شناخته شده است. 6- زرده پر ایبری Barbus comizo در اسپانیا و پرتغال یافت می شوند. ماهي شيربت نامهاي علمي و عمومي: نام علمي اين ماهي Barbus Grypus مي باشد و يكي از گونه هاي خانواده بزرگ كپور ماهيان Cyprinidae است. اين ماهي را در زبان انگليسي به Large Scaled Barb مي شناسند. نامهايي كه در ايران بر روي اين ماهي نهاده اند عبارتند از: شيربت، شيربد، سس ماهي يا ساس ماهي، رومي (البته در خوزستان كاربرد ندارد)، سرخه. شببوت در عربي به معناي ريش يا سبيل بزرگ است. مشخصات كليدي: اين گونه بواسطه داشتن دو جفت سبيلك، قدرت، خارهاي هموار در باله پشتي و كمتر از 44 پولك در امتداد خط آشكار طرفين ماهي قابل تشخيص مي باشد. ريخت شناسي: بدن كشيده و نيمه استوانه اي و سر نسبتأ كوچك و ساقه دمي نسبتأ باريك از ديگر مشخصات اين ماهي است. دهان ماهي در قسمت پايين سر و به شكل نعل اسب مي باشد و لبهايي گوشتالو دارد. آخرين شعاع باله پشتي نرم و خار شكل با گوشه تيز است اما دندانه دار نيست. باربوسها (زردپرها) حدودأ در طول، شبيه به يكديگر مي باشند. باله پشتي داراي 12 شعاع، باله مخرجي داراي 8 شعاع، باله سينه اي 17-14 شعاع و باله شكمي 8 شعاع دارد. مجموع پره هاي آبشش ماهي 22-16 مي باشد. در طرفين شكم پولكهايي وجود دارد. دندانهاي حلقي اين ماهي داراي فرمول 5،3،2-2،3،5 مي باشد. بيشتر دندانهاي جلويي كوچك و بي نوك و دندانهاي پشتي قاشقي شكل با نوكهاي قلاب دار هستند. رنگ آميزي: بطور معمول رنگ آنها بين گل سرخي كمرنگ تا نارنجي مي باشد. پشت آنها به رنگ تيره زيتوني - قهوه اي تا مايل به سياه - سبز است. پهلوها به رنگ زرد تا نقره اي و شكم نقره اي تا سفيد مي باشد. ممكن است خطي نامحسوس در ميان دو پهلوي ماهي وجود داشته باشد. بالاي پهلوي ماهي هاي بزرگ بطور معمول به رنگ نارنجي تيره است و پايين پهلوي ماهي، پولكها دوردار شده اند. باله هاي سينه اي، شكمي، مخرجي و نزديك به دم به رنگ نارنجي براق مي باشند. باله هاي سينه اي و شكمي ممكن است تيره با سايه هاي مايل به قرمز يا قرمز – قهوه اي باشند و لبه مقدم باله شكمي به رنگ صورتي است. انتهاي باله مخرجي ممكن است آبي – مشكي باشد. باله پشتي شفاف است. حاشيه چشم به رنگ زرد – سبز تا آهكي – سبز است. باله نزديك به دم رنگ خاكستري دارد. اندازه: اين گونه در اندازه و سايزهاي متفاوت و بعضأ باور نكردني صيد شده است. بطور مثال در سوريه تا 150 سانتيمتر و به وزن 30 كيلوگرم نيز صيد شده است. شخصي به نام آقاي بانيستر در عراق در سال 1980 اين ماهي را با طول 200 سانتيمتر و با وزن 100 كيلوگرم صيد كرده است كه البته ممكن است با گونه هاي مشابه مانند ماهي سونگ اشتباه شده باشد ولي غير ممكن نيست. در نظر مردم لرستان اين ماهي به وزني بالغ بر 60 كيلوگرم نيز مي رسد و در خوزستان تروفه هاي بالاي 20 كيلوگرم به دفعات صيد شده است. اين ماهي در كانالها و آبگيرها معمولأ بيش از 3 كيلوگرم نمي شود. زيستگاه: اين ماهي در خارج از كشور در حوضه هاي آبريز رودخانه هاي دجله و فرات در كشور عراق و حوضه رودخانه ارونتس در كشور لبنان نيز يافت مي شود. در ايران در حوضه هاي آبريز خليج فارس و دشت خوزستان يافت مي شوند. در حوضه آبريز خليج فارس مي توان به رودخانه هاي شور، شاهپور، زهره، دالكي، هله، دشت پلنگ، حسن لنگي و كل و درياچه فامر (پريشان) و خوزستان به رودخانه كارون، سد گوتوند، سد دز، رودخانه سيمره، كرخه، سد شهيد عباسپور اشاره كرد. البته در رودخانه ها و سد هايي در ديگر نقاط كشور از جمله رودخانه شاهرود، سد تهم زنجان، درياچه مارميشو اروميه، درياچه سراب ملوسان نهاوند و سد اكباتان همدان نيز يافت مي شوند. شرايط سكونت: شرايط مختلف را تحمل مي كند. اين ماهي بواسطه قدرت مثال زدني اش در رودخانه هايي با دبي و جريان زياد به راحتي زندگي مي نمايد. ماهي بالغ به سمت سرچشمه رودخانه حركت كرده و پس از تخم ريزي بي رمق به سمت زيستگاه اصلي باز مي گردند. شايد به همين خاطر است كه در فصل بهار كه فصل تخم ريزي اين ماهي است بوميان به مدخل رودها به درياچه ها و سدها روي مي آورند و صيدي آسان دارند. (البته اين عمل ناجوانمردانه است) آنها چون به اكسيژن بالايي نيازمندند، رودخانه ها را نسبت به درياچه ها و مردابها ترجيح مي دهند. آنها به راحتي دماي 9 تا 31 درجه سانتيگراد را به راحتي تحمل مي نمايند. اين ماهي را معمولأ در آبهاي شيرين مي توان يافت. (اكسيژن ppm7.5-7.6 ,شوري 1-1/5ppt مناسب است. PH مناسب محيط خنثي يا كمي قليايي مي باشد.) سن: ماده ها 17 سال و نرها 11 سال عمر مي كنند (البته اين سن نسبت به شرايط محيطي متغيير است) و ماهي با طول 45 تا 48 سانتيمتري در سن 4-5 سالگي بالغ مي شود. نرها زودتر از ماده ها بالغ مي شوند و از لحاظ تعداد بيش از ماده ها هستند. (نرها تقريبأ دو سوم ماده ها هستند) ماهي روي بستر شني وماسه اي توليد مثل مي نمايد, تخم ها درحفره هاي باريك وعميق درون شن قرار مي گيرند. تخم هاي ماهي بزرگ و قطري حدود 5/1 ميلي متر دارند. تغذيه: آنها معمولأ همه چيز خوار هستند. از جلبكها، خزه ها و قسمتهاي بالايي گياهان تغذيه مي كنند. علاقه عجيبي به غلات دارند. آنها همچنين از ميوه هاي رسيده فرو افتاده در آب نيز تغذيه مي كنند. ممكن است از ماهيان كوچك نيز استفاده نمايند. ماهي سونگ يا بچ نامهاي علمي و عمومي: نام علمي اين ماهي Barbus Esocinus مي باشد و يكي از گونه هاي خانواده بزرگ كپور ماهيان Cyprinidae است. اين ماهي را در زبان انگليسي به نامهاي Pike like-carp به معني اردك ماهي كپور مانند يا Pike Barb به معني اردك ماهي سبيل دار و Mangar مي شناسند. نامهايي كه در ايران بر روي اين ماهي نهاده اند عبارتند از: سونگ، بچ (در شمال خوزستان و لرستان)، عنزه يا عنزاه، ناربچ يا عنزه بچ (البته در اهواز و جنوب خوزستان و نميدانيم به چه معني است)، بل زرد و بيز. در عراق بيشتر به اين ماهي بيز (bizz) گفته مي شود اما به آن آزاد ماهي دجله و فرات نيز مي گويند. مشخصات كليدي: اين گونه بواسطه داشتن دو جفت سبيلك، اندازه بزرگ و بدن كشيده، سر مخروطي شكل و فشرده شده، وجود يك خار دندانه دار در باله پشتي، تعداد زياد پولكها در خط آشكار طرفين ماهي (63-78)، لب هاي متعادل و فاقد خالهاي بزرگ در جناحين ماهي مشخص مي شود. ريخت شناسي: محل اتصال سر به تنه، شيب تندي دارد. دهانش بزرگ و تقريبأ افقي است و در نگاه اول ما را به ياد اردك ماهي مي اندازد. لبها تا پشت حاشيه زير چشم كشيده شده است. لبها لاغر تا متعادل هستند و سبيلكها لاغر تا خيلي لاغر مي باشند. سبيلكهاي جلويي تا سوراخ بيني نمي رسند و سبيلكهاي عقبي از چشم ماهي هم عبور نمي كنند. آخرين شعاع باله پشتي با تراكم كم دندانه، بسيار قدرتمند است. باله پشتي داراي 12 شعاع، باله مخرجي داراي 8 شعاع، باله سينه اي 18-16 شعاع و باله شكمي 8 شعاع دارد. پولكها بطور منظم چيده شده اند. كوچكترين شان از جلوي گردن تا باله سينه اي مي باشد. در كنار شكم ماهي پولكهايي وجود دارد. پولكها داراي كانون مركزي، بيشمار شعاع ظريف و حاشيه موجدار يا ساده مي باشند. مجموع پره هاي آبشش ماهي 12-8 مي باشد. دندانهاي حلقي اين ماهي داراي فرمول 5،3،2-2،3،5 مي باشد. مجموعأ 48 مهره دارند. سوراخ بيني باريك و كشيده است و نزديك چشمها مي باشد. رنگ آميزي: در پشت شاهد خالهاي سياه در زمينه سبز زيتوني مي باشيم. خالها به سوي باله پشتي كشيده شده اند. ممكن است خالها ضعيف يا حتي فاقد خال باشند اما اين موارد به ندرت مشاهده مي شود. رنگ كلي باله هاي مخرجي و نزديك دم قرمز تيره است. رنگ پهلو ها و شكم نقره اي روشن مي باشد. چشم ها زرد فام است. باله هاي ماهيان جوان زرد كمرنگ تا زرد گوگردي است. اندازه: اين ماهي به دفعات با وزن بيش از 130 كيلوگرم در كشورهاي ايران، عراق و سوريه مشاهده و صيد شده است. معمولأ تروفه هاي بالاي 100 كيلوگرم بيش از 2 متر طول دارند. در ايران تروفه هاي تا 80 كيلوگرم به كررات گزارش شده است ولي يكي دو مورد تا اندازه 150 كيلوگرم با طولي معادل 210 سانتيمتر در رودخانه دز نيز گزارش شده است. اما به طور كل اين ماهي به طول 250 سانتيمتر و وزني بيش از 140 كيلوگرم نيز مي رسد. زيستگاه: اين ماهي در خارج از كشور در حوضه هاي آبريز رودخانه هاي دجله و فرات در كشورهاي عراق، سوريه و تركيه يافت مي شود. در ايران در حوضه هاي آبريز شمال خليج فارس، دشت خوزستان و استانهاي كرمانشاه، لرستان و كردستان يافت مي شوند. از جمله رودخانه هايي كه تروفه هاي بزرگ در آنها مشاهده شده است مي توان به رودخانه سيمره، دز و گاماسياب اشاره نمود. تغذيه: آنها معمولأ همه چيز خوار هستند ولي پس از سن بلوغ بيشتر گوشتخوار مي شوند و از ماهيان كوچكتر و جوجه پرندگان تغذيه مي كنند. صيادان محلي براي صيد اين ماهي عظيم الجثه از جگر گوسفند نيز استفاده مي نمايند. خمير نان نيز يكي از طعمه هاي طبيعي اين ماهي است. طعمه هاي مصنوعي نيز از جمله قاشقكها براي صيد آنها مورد استفاده قرار مي گيرد. bidastar12-12-2008, 07:41 PMماهی سوف : ماهی سوف (Zander) همچنان قسمتی از معمای این گونه است كه بارها در سرتاسر جهان مورد آزار واقع شده و پایان زننده ای از لحاظ سیاست بهره برداری در انتظار اوست. در اروپا سوف یك ماهی ورزشی است و قدر آن دانسته شده است. چنانكه یك خوردنی عالی است. بسیاری از خصوصیات ماهی های سوف حاجی طرخان (Perch) و Ruffe را داراست. یك سوف صید شده منحصر به فرد باید حداقل بیش از 10 سال سن و وزنی بالغ بر 4500 گرم داشته باشد.هر چند تعداد زیادی از آنها کوچک هستند اما بیشتر ماهیگیران با صید سوفهایی به وزن 3 تا 5 کیلوگرم خوشحال می شوند. البته تروفه های بالای 8 كیلوگرم به تعداد كم در سرتاسر جهان یافت می شوند. مثلأ آخرین ركورد صید سوف در انگلستان ، وزنی معادل 8780 گرم داشته است و در ایران اینجانب آخرین رکوردی که از ماهی سوف با مدرک مشاهده کردم به وزن 6 کیلوگرم و بطول 97 سانتمتر بوده است و در یاچه سد 15 خرداد صید شده است. مشخصات عمومی : ماهی سوف گونه ای از ماهی با نام علمی Lucioperca است . ماهی سوف بزرگترین عضو خانواده گسترده (Percidae) (ماهیان باله خاردار خوردنی آبهای شیرین) است. این ماهی به وزنی معادل 20 کیلوگرم و به طولی بیش از 100 سانتیمتر می رسد. نام عمومی ماهی سوف در اروپا Pike-Perch می باشد كه شاید سرچشمه آن شباهت ظاهری این ماهی با اردك ماهی است. اما حقیقت این است كه آنها هیچ پیوندی با یكدیگر ندارند. سوف آنچه كه بعضی‌ها باور دارند نمی‌باشد. اردك ماهی و سوف دو گونه متفاوت می‌باشند. اما از لحاظ شكل ظاهری جزء یك دسته هستند. ماهی سوف ساكن بومی اروپای شرقی و آسیای مركزی است. یك گونه محلی در شرق اروپا بیش از گسترش این ماهی در غرب اروپا وجود داشته كه خویشاوندی نزدیكی با ماهی سوف داشته است كه آن نوعی اردك ماهی با نام چشم مات Walleye بوده است كه اغلب با یكدیگر اشتباه می شوند والبته بسیاری نیز از این اشتباه سود اقتصادی برده‌اند. مثلأ در س سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 500]