انواع روش های پایدارسازی گود

پایدارسازی گود

پایدارسازی دیواره گود – شرکت ایستا سازه

پایدارسازی گود یکی از مهم ترین عملیات های عمرانی در تمامی ساخت و ساز ها است. اگر به این مسئله توجه کافی نشود، خطرات و مشکلات بسیاری به وجود خواهد آمد. پایدارسازی با هدف جلوگیری از ریزش دیواره گود و ایمن سازی ساختمان ‌های مجاور و کاهش خطر ریزش آن‌ها صورت می‌گیرد.

یکی از مهم‌ترین مسائلی که در اجرای گوبرداری مطرح است انتخاب روش مناسب برای پایدارسازی گود می‌باشد. امکان اجرای سازه نگهبان به عوامل مختلفی همچون عمق گودبرداری، نوع و شدت ضعف خاک، مقدار رطوبت در خاک، زاویه شیب خاکبرداری و…. بستگی دارد. از این رو باید قبل از اجرای پروژه اطلاعات کافی درباره‌ی شرایط موجود به دست آورد تا بتوان با تحلیل و بررسی وضعیت موجود، مشخصات خاک منطقه و نواحی مجاور و همچنین هزینه‌ی طرح،‌ نسبت به انتخاب بهترین روش پایدارسازی گود اقدام کرد.

روش های نیلینگ (میخکوبی)، انکراژ (مهارگذاری)، سازه نگهبان خرپایی، سپرکوبی، تاپ دان، استرات (مهار متقابل)، سولجرپایل (دیوار برلنی) و دیوار دیافراگمی از جمله متداول ترین روش های پایدارسازی گود می باشند.

هر یک از انواع سازه های نگهبان دارای مزایا و محدودیت های ویژه ای هستند که متناسب با شرایط پروژه ها می توان از هر کدام به تنهایی یا تلفیق آن ها استفاده نمود. در هر یک از روش های پایدارسازی گود های عمیق بنا به مقتضیات طراحی، عضوی به عنوان دیوار حائل می تواند وجود داشته باشد. این عضو می تواند دیوار دیافراگمی، شمع های بتنی، ستون های تزریق پر فشار (جت گروتینگ) و اختلاط عمیق خاک (DSM)، شمع های نگهبان فلزی، سپرکوبی و ... باشد.

نیلینگ

پایدارسازی گود به روش نیلینگ – شرکت ایستاسازه

نیلینگ یا میخ کوبی دیواره های گود یکی از روش های مرسوم و اقتصادی جهت پایدارسازی شیب های خاکی و تثبیت دیواره گود برداری های عمیق است.

در پایدارسازی گود به روش نیلینگ، خاک توسط میلگردهای فولادی با قطر 28 الی 40 میلیمتر و در فواصل تقریبی 2 متر و زاویه 10 الی 20 درجه مسلح می گردد. در این روش عملیات خاکبرداری تا عمقی که خاک بتواند پایداری موقت خود را تا زمان گیرش دوغاب سیمان تزریق شده درگمانه حفظ کند انجام می پذیرد. سپس حفاری گمانه‌ها بر اساس نقشه های اجرایی در فواصل معین انجام می گردد. پس از حفاری گمانه تا طول مورد نظر، میلگرد‌‌ ها درون گمانه ها جاگذاری می شوند و جهت قرارگیری میلگرد ها در وسط گمانه از فاصله نگهدار استفاده می گردد و در صورت خورنده بودن خاک از پوشش اپوکسی جهت جلوگیری از خوردگی میلگردها استفاده می شود.

پس از اتمام عملیات میلگرد گذاری و تزریق، نوار های زهکش جهت کاهش فشار آب پشت دیواره و هدایت آب در سطح دیواره کار گذاشته می شود. سپس عملیات مش بندی به گونه ای که حداقل يک چشمه كامل با شبکه بعدی هم پوشانی داشته باشد، اجرا می گردد. نیلینگ جهت عملیات گودبرداری به خصوص در برش های قائم یا نزدیک به قائم خاک بسیار مناسب می باشد.

تاپ دان

تاپ دان یا ساخت بالا پایین – شرکت ایستاسازه

روش تاپ دان یا ساخت از بالا به پایین یکی از روش های نوین در پایدارسازی گودهای عمیق می باشد. در روش تاپ دان امکان اجرای همزمان طبقات زیر زمین تا تراز زیر پی همراه با اجرای طبقات روی زمین وجود دارد. جهت اجرای تاپ دان گاهی اوقات بنا به نیاز پروژه از دیوارهای حائل محیطی تا عمق مشخص زیر تراز پی استفاده می گردد. سپس زیر تراز پی هر یک از ستون ها، شمع اجرا می گردد تا بعد از اجرای پی روی این شمع ها، امکان اجرای ستون های سازه اصلی فراهم باشد.

پس از اجرای ستون های سازه اصلی، با در نظر گرفتن محل بازشوهای دسترسی به طبقات پایین، آرماتوربندی و بتن ریزی دال کف طبقه همکف در تراز بالای شمع‌ها و دیوارهای پیرامونی اجرا شده بر روی ستون ها اجرا می‌گردد.

پس از تکمیل دال همکف و گیرش بتن دال، با استفاده از ماشین آلات مناسب، عملیات گودبرداری در محل بازشوها تا تراز سقف پایین‌تر ادامه می یابد و بعد از رسیدن به تراز سقف پایینی و مسطح (رگلاژ) نمودن کف زمین طبیعی و اجرای بتن مگر، نوبت به آرماتوربندی و بتن ریزی این سقف می رسد.

پس از تکرار مراحل و تکمیل عملیات و اجرای شالوده و خروج ماشین‌آلات، اقدام به آرماتوربندی و اجرای بتن لایه دوم اطراف ستون های فولادی و بخش داخلی دیوار دیافراگمی جهت باربری دائمی سازه می‌شود.

در موارد زیر روش ساخت از بالا به پایین یکی از روش‌های مناسب جهت پایدارسازی گود است.

سطح بالای آب زیرزمینی

محدودیت فضای عملکرد

تداخل با ترافیک خیابان‌های اصلی

عدم امکان اخذ رضایت از همسایه های مجاور