محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798192339
نقد و بررسی Hellblade: Senuas Sacrifice
واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:
%20-%20Co%20-%20Co%20-%20Co.jpg)
نقد و بررسی Hellblade: Senua"s Sacrifice "به قلم کسری کریمی اصل" Hellblade: Senua"s Sacrifice در یک کلام بازی کاملا عجیبیست. آخرین ساخته‌ی Ninja Theory به مانند غالب اسطورهای که در آن آگاهانه ورود کرده، اثری کاملا ساده و در عین حال آزاد و سرشار از جزئیات است، آنقدر که از همان ابتدا به مانند تک تک اساطیر تا به امروز روایت شده در مقابل مخاطبانش راه‌های زیادی را برای ورود به خود و جهانش قرار می‌دهد تا درست برخلاف جریان جزم‌اندیشانه اکثریت غریب به اتفاق بازی‌های امروزی، هر کسی را از ظن خود با خویشتنش همراه سازد. می‌توان از شیوه‌ی ساخت نوآورانه‌اش شروع کرد که چطور با تنها 13 نفر و بودجه‌ای محدود همچون یک کنایه تلخ نیشش را به تک تک عناوین AAA امروزی می‌زند، بازی‌های بلاک‌باستری که می‌توان نقدی بر شیوه تولیدشان و هزینه‌های زائدی که روزگاری کاملا می‌شد ازشان اجتناب کرد و اشتباهی که هم آنها و هم ذائقه مخاطبان را به قهقرا برده، داشت. همچنین می‌توان از چشم‌انداز Hellblade در مواجه با ساخت اسطوره و اساطیر و این بحث قدیمی که آیا زمانش با ما یکی است یا مرگ و زندگی‌اش و اینکه چگونه در کنار بشر امروزی و این جهان به زیستن و نوزایی خویش مشغول گشته نوشت، یا شاید حتی از بلوغی که اثر با ترکیب و کامل‌سازی نقایص بسیاری از ژانرها بدان دست یافته. همه این‌ها که گفتیم ممکن و در عین حال کاملا ناممکن است، چرا که در نهایتش حتی با وجود بهترین شیوه و پرداخت با روحیه و هویت بازی در تضاد و تناقض قرار می‌گیرد، پس حکم اولی در همین جاست که صادق می‌شود: "نمی‌شود Hellblade را با وجود کوچکی محدود به چیزی دانست. بازی فراتر و چند وجهی‌تر از غریب به اتفاق نمونه‌هاست."
%20-%20Co%20-%20Co.jpg)
Hellblade در نگاه اول داستان "سِنوآ" است، معشوقی که برای بازپس‌گیری عشقش به جهنم "نورث" یعنی "هلگارد" ورود می‌کند. در نگاه دوم Hellblade یک روایت تازه از سفر قهرمان در دوزخی است که "دانته آلگیری" در کمدی الهی‌اش آورده، اینبار در هیبت یک زن و رویکرد شخصی‌تر او نسبت به مرگ و جهان، و "بئاتریسی" که اینبار در قاموس "دیلیون" به انتظار رهایی بخشی او نشسته. Hellblade در نگاه سوم بازخوانی دوباره از تمامی اساطیر "نورث" است که قالب شخصیت "سِنوآ" جان‌بخشی می‌شوند و در وهله بعدی یک سیال ذهن است در مواجه با ذهنیت آشفته و پر از صدا و آوای سِنوآ. هر چقدر که در بازی بیشتر پیشروی کنید به ابعاد و پیچیدگی‌های این ماجرا بیشتر افزوده می‌شود، در جایی حتی به ذهن سِنوآ یک خوانش انتقادی از فولکلور بدل می‌گردد و در اینجا مثلا ناگهان "دیلیون" به مثابه یک روشنفکر چراغ منفینگری را بلافاصله اصلاح و خاموش می‌کند ولی در نهایتش هم Hellblade با وجود همه تفاوت‌ها، به همان "اصل اسطورهای" که همیشه در حال وقوع بوده بدل می‌گردد، با قالبی نوین که آن را در سال 2017 اینبار مدیوم بازی‌ها ابراز می‌دارد.
%20-%20Co.jpg)
نکته‌ای که خیلی در مواجه با این بازی شگفت‌آور است، اینجاست که Hellblade در واقع حرف جدیدی برای گفتن ندارد و همان پژواکی است که در خیلی از آثار دیگر صنعت گیم مثل همین God of Warها و Dante Inferno پیشتر تکرار شده، ولی با این تفاوت که تا به امروز هیچگاه با چنین پختگی و ایجازی که در Hellblade آنها را ارائه می‌دهد مواجه نبودیم. مثلا در سری "خدای جنگ" این نگاهِ از بیرونِ سازندگان به اساطیر یونان است که یک "کریتوس" نامی را بدان وارد می‌کنند و در کنار سایر المپیان قرارش میدهند و در نهایت به دستش همه آن خدایان را قتل‌عام می‌کنند، یا در "جهنم دانته" این نگاه بیرون از گود "Visceral Games" است که می‌آید و از کتابی با آن عظمت یک ماجرای عشقی ساده و یک سری صرفا کانسپت بصری برداشت کرده و یک هک‌انداسلش درجه 2 تحویل مخاطب می‌دهد که در آن دانته داس عزرائیل را در دست گرفته و بر بدن برهنه کلوپاترا با آن محکم می‌کوبد.
.jpg)
ولی نکته اصلی اینجاست که "نینجا تئوری" با حذف ناشر و به نوعی یک آقا بالاسر دست به یک ریسک بزرگتری نسبت به این نمونه‌های ذکر شده زده و با بستر قرار دادن ذهن مشوش و بیمارگونه "سِنوآ" برای روایت تا جای ممکن از فاصله‌اش با داستان کاسته و در همین میان هم یک سری فرصت خلاقانه برایش به وجود آمده که به بهترین نحو ممکن از تمامیشان بهره برده و اثر خود را با آنها غنی‌تر ساخته. یکی مثال دقیق برای این اتفاق صداهای درون ذهنی "سِنوآ"ست، عنصری که یک سازنده همانند SuperGiant آن را در آثاری همچون Bastion و Transistor به بخشی از روح و روایت بازی بدل می‌کند و شاکله داستانگویی‌اش را برمبنای آن می‌چیند و در دستان توانگر "نینجا تئوری" یک مرحله صعود کرده و بدل به بخش جدایی ناپذیری از گیم‌پلی می‌شود، تا آنجایی حکم نقشه‌خوان شما را در میان مبارزات فراهم کرده و تبدیل به چشمان دوم شما می‌شوند، طوری که بی وجودشان نمی‌شود بازی را به اتمام رساند. سوالی که به شخصه از ابتدا تا به انتهای بازی در همه حال برای من در حال تکرار شدن و رنگ عوض کردن بود، بحث ژانر و چهارچوب‌های قراردادی اثر است، اینکه بفهمم بازی چیست و چگونه باید با آن برخورد کرد.
Hellblade در نگاه اول و با توجه با سابقه‌ای که از خالقش داریم یک هک‌انداسلش است، با یک قهرمان زن، و داستان یک سفر در دوران باستان، چیزی که در "Heavenly Sword " ( به تضاد اسم دو بازی توجه کنید) پیشتر به عینه دیده بودیم، و خب عناصری همچون وابستگی صداهای ذهنی که "سِنوآ" درگیرشان است پیشتر با لباسی دیگر شاید به طور عینیت یافته‌تر در "Enslaved" تکرار شده بودند و خب اگر راستش را هم بخواهید "Hellblade" با دید هک‌انداسلش به غایت اثر شاخصی است، سازندگان با هوشمندی تمام برخلاف آثار قبلی خود و شاید این بار با الگو گرفتن از نسخه اول "Darksiders" دوربین سوم شخص بازی را تا جای ممکن به شخصیت اصلی "سِنوآ" نزدیک کرده‌اند، و با حذف عناصری همانند "پرش" و تکنیک‌های دکمه‌زنی تا جای ممکن آن را جمع و جور ساده‌سازی نمودند و این رویکرد تا بدآن جایی پیشرفت کرده که استفاده از سلاح و شمشیر تنها و در مواقعی که خود بازی جایز بداند میسر است، و این محدودیت کاملا به فضاسازی و اتمسفر بازی کمک کرده، چیزی که در ادامه بیشتر بدان می‌پردازیم. سیستم مبارزاتی بازی با وجود حذف عنصری به نام "درخت مهارت" و کلا حذف ابزار ارتقا کاملا داینامیک است، اینطور که با وجود اینکه "سِنوآ" مبارز قدرتمندی نیست، گویا هر چه بیشتر در این جهنم فرو می‌رود بیشتر به قوائد مبارزه عادت می‌کند، و نمود آن هم در جایی است که کم کم خود او فنون مختلفی را به انیمیشن‌های به غایت زیبای مبارزاتش می‌افزاید، چنین رویکردی در مقابل دشمنان جهنمی بازی، که در عین طراحی واقعا مخوف و نسبتا متنوع که از هوش مصنوعی مناسبی هم برخوردارند، یک ریتم و ضرب آهنگ زنده به بازی می‌بخشد و تا پایان هم با اثر گام به گام همراهی می‌کند و هیچگاه از آن جدا نمی‌افتد.
با تمامی این اوصاف هک‌انداسلش نامیدن بازی شاید به نوعی اجحاف در حق آن باشد، "Hellblade" سرشار از معما و گشت‌زنی است؛ و ریتم چنین لحظاتی در بازی به قدری آهسته و با تعلل است که آن را به "شبیه‌سازهای پیاده‌روی" که در مثلا "Tacoma" شاهدش هستیم بدل می‌سازد، اکثریت معماهای بازی بر مبنای بازی با پرسپکتیو و خطاهای بصری است، چیزی که سال‌ها پیش از"Echochrome" آغاز گردید و در نهایت با قسمت سوم "خدای جنگ" و بخشی که در باغ "هرا" داشت به جریان اصلی معما بازی‌های بزرگ ورود کرد، تفاوت در "Hellblade" به پخته‌تر شدن و درهم تنیدگی بیشتر آن با جهان اثر برمی‌گردد که همانطور که در ابتدا مقاله آمده وجه تمایز اصلی بازی محسوب می‌شود. نکته تقریبا مستتری که از ابتدا در بازی وجود دارد و کم کم هویدا می‌شود عناصر ترس و بقاست، المان‌هایی که در گام نخست با کمک صداگذاری و موسیقی بی‌نقص و 3 بعدی بازی (که تجربه‌اش بدون سیستم صوتی مناسب حرام است) به ما منتقل می‌شوند و در مرحله بعدی با اتمسفر و فضاسازی درستی که جزو معدود خروجی‌های بی‌نقص "Unreal Engine 4" در نسل هشتم است، بازی سرشار از قاب‌های چشم نواز و نفسگیر است که به لطف سکون تدریجی و خلوتی بازی با بالاترین کیفیت ممکن پردازش شده و چشم دل را از دیدن خود جلا می‌دهد. در آخر نکته‌ای که نباید از آن غافل ماند، نقص‌ها و ایرادات جزئی و کوچکیست که به خاطرشان توصیه می‌کنیم حتما بازی را با بروزرسانی نسخه 1/1 انجام دهید تا از مشکلاتی به مانند تداخل صداها و دشمنان، و گلیچ‌هایی که امکان ادامه بازی کردن را از بازیکن سلب می‌کنند در امان بمانید! بازبینی تصویری
.jpg)
نکات مثبت داستان و روایت فوق‌العاده و چند لایه گرافیک فنی و هنری بی نقص صداگذاری و موسیقی عالی دارای اتمسفر و جو فوق العاده سیستم پازل و معماهای هوشمندانه دست‌آورد و رویکرد نوین در بخش مبارزات بازیگران عالی سختی قابل قبول ارزش تجربه بازی چیزی فراتر از مبلغی است که برایش هزینه می‌کنید نکات منفی باگ و گلیچ ریتم بازی در برخی از مواقع افت پیدا می‌کند سخن نهایی Hellblade: Senua"s Sacrifice یکی از برترین عناوین چند سال اخیر در فضاسازی و خلق تجربیات نوین است و "نینجا تئوری" با ساخت این اثر بار دیگر ثابت کرد که با بودجه و تیم محدود و صرف زمان مناسب و پرداخت ایده‌هایی که حتی اکثرشان مال خود نیستند هم می‌توان اثری درخور خلق کرد که تجربه‌اش برای همه واجب باشد. Verdict Hellblade: Senua"s Sacrifice is easily one of the best games in the recent years in terms of creating deceptive spaces and offering new experiences. Ninja Theory has proved once again that with enough time and budget, even ideas that aren"t even originally from the developers themselves, can become games beyond our expectations. Score: 8.5 - PS4 Version
29 مرداد 1396
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[مشاهده در: www.pardisgame.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 270]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها