تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870940360
رونق چرخ صنعت کیف و کفش افغانستان و ایران با دستان پر توان مهاجران
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: رونق چرخ صنعت کیف و کفش افغانستان و ایران با دستان پر توان مهاجران
کارگران مهاجر افغانستانی که در کارگاه‌های تولیدی کفش ایران مهارت کسب کرده‌اند، توانایی هنرنمایی در صنعت چرم افغانستان و جلوگیری از جولان محصولات چینی در این کشور را دارند.
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، مهاجرین افغانستانی سهم عمده‌ای در تولید کیف و کفش را در ایران دارند که کسب مهارت در این رشته می‌تواند برای خودکفایی تولیدات این حرفه در افغانستان مثمر ثمر است. «چهار راه سیروس» بازار کار مهاجرین افغانستانی می‌گفت که آرزو دارد در دانشگاه شهید بهشتی پزشکی بخواند. 17 ساله بود. لهجه هزارگی شیرینش را هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم. وقتی وی و جایی که کار می‌کرد را برای اولین بار دیدم، تصمیم گرفتم دوباره برای تهیه گزارش پیش وی برگردم. چهار راه «سیروس» یکی از مناطق تهران که مرکز تولید و عرضه انواع کیف‌های زنانه و مردانه است به بازاری برای کار مهاجرین افغانستانی بدل شده است.
هم محل کار، هم محل زندگی وقتی وارد کارگاه شدم اولین چیزی که حس کردم بوی تند چسب صنعتی بود که به شدت بینی‌ام را سوزاند. ولی رفته‌رفته به آن عادت کردم. صدای بلند موسیقی به گوش می‌رسید. 8 نفر بودند در 2 گروه 4 نفره و در دو اتاق مجزا. در هر اتاق چند چرخ و وسایل دیگر نیز دیده می‌شد و البته بسته‌های بزرگ کیف که مطمئن بودم خیلی وقت است انبار شده است. کوچکترین کارگر «عطا» نام داشت. 17 ساله. همان که دوست داشت دانشگاه شهید بهشتی درس بخواند. بزرگترین‌شان 45 سال و مسئول کارگاه هم بود. عطا 6 ماه است که از افغانستان به ایران آمده و هر ماه 750 هزارتومان دستمزد دارد. 8 صبح شروع به کار می‌کند و به جز نیم‌ساعت غذا تا 12 نیمه شب مشغول است. می‌گوید باید برای خانواده پول بفرستد. با اینکه سنش کم بود ولی مانند افراد مسن با کوله باری از تجربه حرف می‌زد. کارش چسب زدن تکه‌های مختلف کیف بود. عطا از وقتی در این کارگاه مشغول شده، پایش را از کارگاه بیرون نگذاشته و هیچ تفریحی نداشته است. به گفته رسولی مسئول کارگاه که حدود 17 سال در صنف کیف فعالیت دارد، زمانی که وارد ایران شده، مستقیماً به چهار راه سیروس آمده و بعد 3 سال شاگردی، یک تولیدی کیف زنانه باز کرد. وقتی با وی صحبت می‌کردم از مشکلات زیادی برایم گفت، از سود کم در عین کار زیاد. این تولید کننده به ما گفت اگر روزی 17 ساعت کار نکنیم به هیچ وجه نمی‌توانیم خرج خود و کارگاه و همچنین حقوق کارگران را بپردازیم. بیشتر از 70 درصد کارگاه‌های تولیدی کیف را همشهریان ما اداره می‌کنند. بقیه تولیدی‌ها در دستان خود ایرانی‌ها است ولی آنها روزی بیشتر از 8 ساعت کار نمی‌کنند. تولیدشان کمتر از ماست ولی کیفیت کارشان از ما بهتر است.
باربران، زحمت‌کشان کم توقع گروه دیگری که از مهاجرین افغانستانی در بازار کیف مشغولند، باربران هستند که بیشترشان با چهارچرخ یا موتور بسته‌های بزرگ کیف را جا به جا می‌کنند. میانگین درآمدشان بسته به فصل سال از 40 تا 80 هزار تومان در روز است. نسبت به تولیدکننده دغدغه و مشکلات کمتری دارند ولی کار بسیار مشکلی انجام می‌دهند. جابجایی بسته‌های بزرگ در خیابان‌های بسیار شلوغ بازار مولوی کار واقعا مشکلی است. حکیم یکی از این باربران که اخیراً پایش شکسته مجبور است با پای شکسته با موتوری که دارد کار کند. می گوید که گاهی موتورم را مامور پلیس راهنمایی توقیف می‌کند. تا زمانی که آزادش کنم هیچ درآمدی ندارم.
سهم اعظم سود تولیدات کیف و کفش به جیب فروشندگان در همان کوچه پس کوچه‌های چهارراه سیروس مغازه‌ها و فروشگاه‌های شیک و پر از کیف وجود دارد که صاحبان بسیاری از آنها افغانستانی‌هایی هستند که به تدریج پس از سال‌ها تلاش سرمایه‌ای جمع کرده و حالا یک عمده فروش کیف شده‌اند. طبق گفته خودشان 30 الی 40 درصد فروشندگان کیف افغانستانی‌ها هستند. مغازه‌های آنها ماهانه بسته به موقعیت‌شان 2 تا 8 میلیون تومان کرایه دارد. با یکی دیگر از فروشندگان صحبت کردم. وی درباره کار پرمشقت و مشکلاتشان گفت: بسیار اتفاق می‌افتد که چک‌های مشتری تبدیل به پول نمی‌شود. اگر پول نداشته باشیم نمی‌توانیم حساب تولیدی‌ها را بدهیم. وی ادامه داد: شاید در ظاهر کار فروشندگی ساده‌ترین و در عین حال پرسودترین قسمت صنعت کیف باشد ولی استرس و فشاری که بر ما وارد می‌شود کمرشکن است. این فروشنده کیف از نداشتن مجوز رسمی وزارت کار در زمینه کیف نیز به خبرنگار ما گفت: یکی از عمده‌ترین مشکلات ما همین نداشتن مجوز کار است. به همین دلیل ما اصولا با یک فرد ایرانی شریک می‌شویم. وی درباره دلیل ساعات زیاد کار در تولیدی‌ها گفت: در بازار کیف رقابت شدیدی بین تولیدکنندگان وجود دارد. اگر هر کارگاهی کمتر از این ساعت کار کند، مطمئناً ورشکست می شود. متاسفانه رنجی که بر کارگران می رود واقعیت دارد ولی در حال حاضر با این وضعیت بازار چاره‌ای جز این وجود ندارد. سخن آخر شکی نیست که مهاجرین افغانستانی سهم عمده‌ای از بازار کیف و کفش ایران دارند ولی بدون شک در آینده با توجه به نبودن چنین صنعت و بازاری در افغانستان این کارآفرینان می‌توانند با تدابیر دولت جلوی واردات کیف به افغانستان که بیشترشان از چین است را گرفته و خودشان به اشتغال زایی و پیشرفت صنعت و صنف های مختلف از جمله کیف بپردازند. انتهای پیام/ح
95/05/26 :: 17:18
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها