کشف غزلی تازه از حافظ/ بحمدالله بازم دیدن رویت میسر شد - شبکه اینترنتی آفتاب

واضح آرشیو وب فارسی:شبکه اینترنتی آفتاب: تقریبا هفت قرن پس از درگذشت حافظ شیرازی غزلسرای مشهور ایران زمین نسخه ای دست نویس از دیوان اشعار او در هندوستان پیدا شده، که در نوع خود کم نظیر است.این نسخه دست نویس از دیوان اشعار حافظ شیرازی یک ویژگی منحصربه فرد دیگر نیز دارد. در این کتاب یک غزل منتشر نشده از این شاعر پرآوازه وجود دارد. انتشار خبر کشف این نسخه دست نویس از غزلیات حافظ بسیاری از چهره های آکادمیک را برای دیدن آن به کلکته کشانده است. این نسخه جدای از خوشنویسی زیبا، امضای شاه جهان و نشان طلایی او را نیز بر خود دارد. زندگی و زمان حافظ به سه قرن پیش از دوران حکومت شاه جهان باز می گردد اما به اعتقاد کارشناسان نشان طلایی به این معناست که کتاب برای کتابخانه امپراتوری گورکانیان هند تهیه شده بود. جامعه آسیایی این نسخه دستنویس را در موزه اش به نمایش گذاشته است اما برای حفظ و نگهداری این نسخه کمیاب، نمایش عمومی آن چندان طولانی نخواهد بود. کشف این نسخه اصلی و دستنویس از غزلیات حافظ خیلی اتفاقی و در جریان بررسی آثار میرزا غالب شاعر پارسی سرا در دویست و بیستمین سالگرد تولدش روی داد. رامکریشنا چاترجی مورخ و از اعضای جامعه آسیایی در این باره گفت: «هنگامی که کارشناسان ما با این کتاب برخورد کردند بسیار شگفت زده شدند. این یک دستنویس اصیل از غزلیات حافظ بود که تقریبا ۵۰۰ سال پیش از میرزا غالب می زیست.» به گفته سید اختر حسین استاد زبان فارسی دانشگاه جواهر لعل نهرو در این کتاب غزلی منتشر نشده از حافظ وجود دارد که با این مصرع شروع می شود: «بحمدالله که بازم دیدن رویت میسر شد» احمد کریمی حکاک استاد زبان فارسی دانشگاه مریلند نیز در این باره گفت: «وجود امضای شاه جهان بر این نسخه دستنویس به اعتبار آن می افزاید. حافظ در دوران زندگیش حدود ۵۰۰ غزل نوشت. شاگردان حافظ پس از مرگ او دستنوشته اشعارش را تکثیر و پخش کردند. نسخه های نخستین از اعتبار و صحت بسیاری برخوردارند و از آنجا که این نسخه شامل غزلی منتشر نشده است، نمی توان اعتبار آن را مورد تردید قرار داد.» در این میان پرسش این است که چرا امضای شاه جهان روی این کتاب است در حالی که دوران زندگی حافظ به بسیار پیش از آغاز امپراتوری گورکانیان هند بازمی گردد. کریمی حکاک در این باره گفت: «پادشاه سلسله گورکانیان هند از زمان همایون شاه به جمع آوری دستنوشته های شاعران پارسی گو علاقه بسیاری داشتند. پادشاهان این سلسله حتی این دستنویس ها را به دیگران حکمرانان هدیه می دادند و نسخه های خطی به این شکل سفر می کردند.»/ خبرآنلاین

شنبه ، ۳تیر۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: شبکه اینترنتی آفتاب]

[مشاهده در: www.aftabir.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]