واضح آرشیو وب فارسی:ایران اکونا: در بررسی روندها و خط مشی های گردشگری سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی در سال 2014، این سازمان عنوان می کند در میان مدت، تغییرات اقلیمی آنقدر ادامه می یابد تا افراد برای انتخاب وسایل حمل ونقل پایدار تحت فشار قرار گیرند. طبق این گزارش 5 درصد انتشار بیشترین سهم انتشار گاز دی اکسید کربن در گردشگری از حمل ونقل و به ویژه حمل ونقل هوایی ناشی می شود. بررسی ها نشان داد شش نفر در این سرقت نقش داشتند که دو نفر ازآنها طراح و عامل اصلی و چهار نفر نیز اجراکننده بودند. بررسی ها نشان داد چهارنفر از آنها پس... تاب آوری به ظرفیت توانایی و نقاط قوت جامعه با استفاده از منابع فردی، گروهی و سازمانی برای مقابله و سازگاری با مخاطرات طبیعی نظیر سیل، خشکسالی و زلزله ...رشد سریع سفرهای بین المللی و داخلی، روند سفرهایی به مسافت دورتر در دوره زمانی کوتاه تر و ترجیح به حمل ونقل انرژی بر، موجب افزایش وابستگی گردشگری به انرژی های تجدیدناپذیر شده و در نتیجه آن، سهم این صنعت در تولید گازهای گلخانه ای جهان به 5 درصد رسیده است. طبق آمارهای جهانی، از این تخمین 5 درصد، حدود 75 درصد به حمل ونقل برمی گردد. سفر با اتوبوس های بین شهری و قطار 34 درصد کل سفرها را تشکیل می دهد، اما تنها 13 درصد انتشار گاز دی اکسید کربن مربوط به این نوع سفر می شود؛ برعکس آن، سفر در مسافت های طولانی فقط 7/ 2 درصد کل سفر گردشگران را دربردارد که 17 درصد انتشار دی اکسید کربن به آن برمی گردد و انتشار گاز سایر وسایل نقلیه مانند سفر با دوچرخه نزدیک به صفر می رسد. پیش بینی های جهانی حاکی از آن است که سهم گردشگری در تغییرات اقلیمی تا سال 2035 به طور چشمگیری افزایش می یابد و انتشار گازهای گلخانه ای حاصل از پروازهای هوایی از 40 درصد در سال 2005 به 52 درصد تا سال 2035 خواهد رسید. از سوی دیگر، بر اساس گزارش های سازمان ملل متحد، سرمایه گذاری در گردشگری سبز می تواند موجب کاهش هزینه انرژی، آب و زباله شود و ارزش تنوع زیستی، اکوسیستم و میراث فرهنگی را بالا ببرد. تجارب نیز نشان می دهد، این نوع سرمایه گذاری برگشت مالی قابل توجهی در کوتاه مدت به همراه خواهد داشت. از این رو انتظار می رود بهبود مدیریت زباله برای کسب و کارهای گردشگری موجب صرفه جویی مالی شود، ایجاد شغل کند و جذابیت مقصدها را بیشتر سازد. علاوه بر این، بررسی های آماری و محتوایی حاکی از آن است که مفهوم سبزگرایی به مفهوم عام در اقتصاد، به سطح ارتقای فرهنگ و نگرش اجتماعی- اقتصادی جامعه بستگی دارد؛ به طوری که می توان دریافت کشورهای سوسیال دموکرات که علاوه بر اقتصاد به رفاه جامعه توجه ویژه تری دارند، در سبزگرایی و از جمله در زنجیره تامین گردشگری بسیار پیروتر هستند. راه های تسکین زیست محیطی محققان کمیسیون گردشگری اتاق ایران در قالب گزارشی نقش بخش های مختلف زنجیره تامین گردشگری را بررسی کرده اند. طبق این گزارش، گردشگران، وسایل حمل ونقل، مقاصد، اقامتگاه ها و فناوری اطلاعات 5بازیگر در این صحنه هستند. براساس این گزارش صنعت گردشگری نقشی کلیدی در مواجهه با چالش های تغییرات اقلیمی بازی می کند؛ به طوری که می توان گفت رشد چشمگیر گردشگری هم چالش است و هم فرصت. به باور کارشناسان این صنعت می تواند با کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و کمک به جوامعی که منبع اصلی اقتصادی آنها گردشگری است، بخشی از راه حل این تغییرات باشد؛ تاجایی که یکی از راه حل های تسکین و کاهش تغییرات آب و هوایی شناسایی کانون های بحرانی و شکننده گردشگری به شمار می آید. در همین حال، برخی کشورها و مناطق مانند کشورهای در حال توسعه، آسیب پذیرتر از بقیه هستند؛ چرا که ویژگی های اقتصادی و جغرافیایی، موقعیت آنها را در تماس با تغییرات اقلیمی، حساسیت شان نسبت به تاثیرات آن نشان می دهد. از سوی دیگر طبق این گزارش، تغییرات یکدست آب و هوایی عواقب پردامنه ای را برای کسب و کارهای گردشگری و مقاصد دارد و این اثرات به طور قابل ملاحظه ای بسته به بخش های بازار و مناطق جغرافیایی متفاوت خواهند بود. لحاظ کردن مضامین تغییرات اقلیمی تاحدودی به تاثیرگذاری روی رقبا بستگی دارد؛ به این معنا که تاثیر منفی بر یک بخش از سیستم گردشگری، برای بخشی دیگر فرصت ایجاد خواهد کرد. بنابراین با شناسایی این کانون ها و مناطق، می توان جریانات رفت و آمد و بازدیدهای گردشگری را به سمت دیگری معطوف یا سازوکاری همراستا با حفظ و حراست از آن تعریف کرد. خدمات زنجیره سبز گزارش کمیسیون گردشگری اتاق ایران، در بخشی دیگر با اشاره به زنجیره تامین گردشگری تاکید می کند راه رفع نیاز مصرف سبز از مسیر ساخت زنجیره تامین خدمات و محصولات سبز گردشگری و ارائه آن برای مصرف گردشگران می گذرد. بر این اساس، این زنجیره تامین از نظریه تولید سبز و فناوری مدیریت زنجیره تامین سبز به عنوان شالوده، بهره می برد و تامین کنندگان، تولیدکنندگان، توزیع کنندگان و مصرف کنندگان را در برمی گیرد. هدف آن به حداقل رساندن تاثیرات منفی محیطی و بیشینه کردن کارآیی است. خدمات زنجیره تامین سبز که موجب توسعه گردشگری نیز می شود، شامل سفر، اقامت، حمل ونقل، غذا و نوشیدنی، سوغاتی و صنایع دستی، دفع زباله و زیرساخت های مقصد است. طبق گزارش سازمان جهانی گردشگری در حال حاضر حجم کسب وکارهای توریستی برابر یا حتی بیش از کسب وکارهای حوزه صادرات نفت، محصولات غذایی یا خودرو است. از این رو، یک محیط شدیدا رقابتی شرکت های گردشگری را برای رفع نیازهای مشتریان بسیار متوقع، وادار به اخذ رویکردهایی می کند که در صنایع دیگر مانند تولید، کشاورزی و غیره استفاده می شود. یکی از این رویکردها به مدیریت زنجیره تامین یا همان مدیریت زنجیره تامین در کسب و کارهای مرتبط با گردشگری برمی گردد. سهم هر بازیگر چنانچه اشاره شد نتایج بررسی های محققان کمیسیون گردشگری اتاق ایران، نقش بازیگران زنجیره تامین گردشگری را سنجیده است. بر این اساس، پژوهشگران بر این باورند که گردشگران از طریق انتخاب های خود، نقشی مهم را در ایجاد منافع کسب و کار و بازسازی سیستم گردشگری پایدار بازی می کنند. آنها با حمایت از وسایل حمل ونقل دوستدار محیط زیست، انتخاب هتل ها و اقامتگاه های دارای گواهی حفظ محیطی و غذا خوردن در رستوران هایی که غذاهای محلی و ارگانیک دارند، می توانند گامی مثبت و بزرگ در جهت گردشگری سبز بردارند. با این همه با توجه به افزایش حجم گردشگران، تغییراتی اساسی را می توان در مشخصات و رفتار گردشگران یافت. برای مثال، گردشگران اروپایی به طور متوسط مسن تر از دهه گذشته شده ا ند. در کل، سهم افراد 60 سال یا بیشتر از 9 درصد در سال 1994 به 12درصد در سال2014 رسیده است. طبیعی است این جمعیت رو به رشد نیاز به راحتی بیشتری در رفت و آمد، اقامت، غذا و سایر فعالیت های گردشگری شان داشته باشند، بنابراین شاید نتوان از آنها انتظار حمل ونقل با وسایلی غیر از هواپیما و اقامت در هتل های معمولی تری را داشت. از سوی دیگر طبق تحقیقات موجود، گردشگران در اروپا اغلب از وسایل نقلیه ای مانند هواپیما و خودروهای موتوری بهره می گیرند؛ وسایلی که به طور قابل ملاحظه ای دی اکسید کرین منتشر می کنند. در مجموع حمل ونقل هوایی سریع تر از حمل ونقل غیرهوایی (از جمله جاده ای، ریلی یا آبی) رشد یافته است. در دوره 1980 تا 2010، سفرهای غیرهوایی هر سال 3 درصد به طور متوسط رشد کردند درحالی که سفرهای هوایی 5درصد رشد تجربه داشته اند. اما این نرخ رشد طبق پیش بینی ها پایین است. بین سال های 1980 و 2010، رشد متوسط سالانه این نوع حمل ونقل در جهان 4 درصد بود و تخمین زده می شود که بین سال های 2010 تا 2030 به 3 درصد برسد. طبق آمار آکسفورد اکونومیست در2014، هر ساله 250 میلیون مسافر با خطوط هوایی ارزان در مقایسه با 137 میلیون سفر سالانه در آمریکای شمالی و 117 میلیون سفر سالانه در آسیا جابه جا می شوند. در دنیای کنونی، سهم بازار پروازهای هوایی به عنوان وسیله جابه جایی سفرهای بین المللی رو به فزونی است. در بررسی روندها و خط مشی های گردشگری سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی در سال 2014، این سازمان عنوان می کند در میان مدت، تغییرات اقلیمی آنقدر ادامه می یابد تا افراد برای انتخاب وسایل حمل ونقل پایدار تحت فشار قرار گیرند. طبق این گزارش 5 درصد انتشار بیشترین سهم انتشار گاز دی اکسید کربن در گردشگری از حمل ونقل و به ویژه حمل ونقل هوایی ناشی می شود. در گزارش برنامه محیط زیست سازمان ملل و سازمان جهانی گردشگری با عنوان «گردشگری در اقتصاد سبز»، برآورد شده حمل ونقل هوایی 40 درصد سهم گردشگری در انتشار گاز دی اکسید کربن است و پس از آن خودرو با 32 درصد و اقامت با 21 درصد در رتبه های دوم و سوم قرار می گیرند. مقصدهای گردشگری نیز می توانند به دنبال انرژی های تجدیدپذیر حاصل از منابعی مانند باد، قدرت زای نوری، گرمای خورشیدی، زمین گرمایی، زیست توده و پسامند باشند. در واقع مقصدهای گردشگری به عنوان جوهره این صنعت، قابلیت سهیم بودن در کاهش گازهای گلخانه ای را دارند و می توانند در ارائه محصولات گردشگری کم کربن الگو باشند. برای مثال برنامه دوچرخه های رایگان شهر کپنهاگ دانمارک، اقدامی برای رفت و آمد کم کربن است. این شهر به بازدیدکنندگان پیشنهاد می کند برای رفت و آمدهای داخل شهری از 1300 دوچرخه ای استفاده کنند که در 125 ایستگاه در سراسر شهر با ودیعه 3 یورو تعبیه شده است. مثال دیگر شبکه رکاب زنی ملی انگلستان است که پیشنهاد پیاده روی یا رکاب زنی بیش از 10 هزار مایل را در مسیرهای بدون ترافیک، کوچه های خلوت و جاده های کم ترافیک می دهد و نقشه مسیر را در اختیار داوطلبان می گذارد. مقصدهای بزرگ نیز می توانند بر گردشگران داخلی خود تمرکز کنند. در اقتصادهای نوظهور به ویژه، به نظر می رسد گردشگری داخلی به عنوان منبع ثابت درآمد، ظرفیت اقتصادی زیادی دارد؛ درحالی که بسیاری از برنامه ریزان مقصد فقط به گردشگران بین المللی متمول چشم دوخته اند که حتی ممکن است در مقصد رفتارهای ناآگاهانه و ناپایداری را نشان دهند. بازیگر دیگر، اقامتگاه ها هستند. طی تحقیقی که در سال 2013 درباره انتشار گاز دی اکسید کربن در هتل های تایوان انجام شده است، مشخص شد هتل های بین المللی، هتل های استاندارد مخصوص گردشگران، هتل های معمولی تر و تسهیلات اقامتگاهی خانگی به ترتیب 9/ 28، 2/ 19، 5/ 12 و 3/ 6 کیلوگرم co2 به ازای هر نفر هر شب اقامت انتشار داده اند. بررسی صورت گرفته در گزارش مذکور روی توزیع نسبی دی اکسید کربن منتشر شده ناشی از مصرف های انرژی در صنعت هتلداری نشان می دهد بیشترین مصرف انرژی، مصرف برق و کمترین آن گاز و سایر انرژی های مصرفی است. در این بین، AirBnB مجموعه ای است که مدعی انجام فعالیت های مثبت در این زمینه است. در مطالعه ای که سال 2014 انجام شد، عنوان شده که سفر با AirBnB به کاهش قابل ملاحظه مصرف انرژی و آب، انتشار گازهای گلخانه ای و تولید زباله منجر شده و در پیش گرفتن راه های پایدار در میان میزبانان و میهمانان مورد تشویق قرار می گیرد. تحقیق دیگری نیز بیان می کند از نوامبر سال 2012 تا اکتبر 2013، این شرکت 824 میلیون دلار ناشی از فعالیت های اقتصادی خود، تولید و 11 هزار و 629 شغل در انگلیس ایجاد کرد. طبق گزارش کمیسیون گردشگری اتاق ایران، فناوری اطلاعات نیز بازیگری تعیین کننده در این زنجیره شناخته می شود. بر اساس بررسی های جدیدی که محققان انجام داده اند مشخص شده ارسال یک پست الکترونیکی کوتاه حدود 4 گرم گاز CO2 وارد هوا می کند. به همین ترتیب اگر یک کاربر به طور میانگین در طول روز 65 پست الکترونیکی کوتاه بفرستد، دی اکسیدکربن تولید شده ناشی از آن با حرکت یک اتومبیل در شهر به فاصله یک کیلومتر برابری می کند. همچنین اگر در پست الکترونیکی، یک فایل حجیم ضمیمه شده باشد، برای ارسال آن 50 گرم گاز سمی CO2 تولید خواهد شد و بر این اساس می توان محاسبه کرد که ارسال 5 پست الکترونیکی با این حجم، معادل سوزاندن 120 گرم زغال، دی اکسیدکربن و ارسال 8 پیام الکترونیکی برابر با پیمودن یک کیلومتر با خودرو، دی اکسید کربن تولید می کند. منبع : دنیای اقتصاد
جمعه ، ۲تیر۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران اکونا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]