کدام رقابت؟ - پایگاه خبری تحلیلی شهرستان بهارستان

واضح آرشیو وب فارسی:بهارستانه: از مهم ترین خواص برگزاری انتخابات و مشارکت سیاسی این است که همه منازعات، مدعیات، ایده ها و برنامه ها در معرض محک قرار گیرد و از فردای انتخابات که ایده و ادعای برتر رخ نمایی می کند، باید بقیه به بازی مردم سالاری تن دهند و آرامش بر کشور حکمفرما شود.بهارستانه : از مهم ترین خواص برگزاری انتخابات و مشارکت سیاسی این است که همه منازعات، مدعیات، ایده ها و برنامه ها در معرض محک قرار گیرد و از فردای انتخابات که ایده و ادعای برتر رخ نمایی می کند، باید بقیه به بازی مردم سالاری تن دهند و آرامش بر کشور حکمفرما شود. تا ۱۱۰ سال پیش در ایران شمشیر تعیین کننده قدرت حاکم بود و مردم نیز در آن نظام سیاسی با قاعده نظام ارباب – رعیتی معنادهی می شدند. اکنون صندوق جایگزین شمشیر شده و پایان دهنده به منازعات شناخته می شود. مردم در نظام های جدید مالک کشورند و نظام دولت- شهروند جایگزین ارباب – رعیت شده است. مقام معظم رهبری نیز می فرماید:«باید انتخابات مایه آرامش در کشور شود.» اما وقتی به سمت انتخابات حرکت می کنیم احساس روانی کاهش آرامش بیشتر حس می شود و بسیاری نگران آنند که در فردای انتخابات صندوق پایان دهنده و فصل الخطاب نباشد. این نگرانی به صورت نهفته در مسئولان و نیروهای مؤمن به انقلاب اسلامی قابل درک است. علت چیست؟ برای پاسخ به این مسئله می توان «ماهیت» رقابت را مورد توجه قرار داد. در کشورهایی که بیشترین تمرین دموکراسی را داشته اند رقابت بر سر چیست؟ و آیا در کشور ما نیز آنگونه است؟ در آن کشورها رقابت بر سر «برنامه برتر» است. جناح ها و احزاب سیاسی با تمرکز بر مسئله های مبتلا به زندگی مردم، برای حل آنها برنامه می دهند و ملت نیز برنامه ای که سود بیشتری برایشان دارد را برمی گزینند. اما محتوای رقابت های سیاسی ایران کمتر برنامه محور است. به همین دلیل رقابت سلایق بعضاً به رقابت هویت ها می انجامد که الزاماً نمی توان در چارچوب گفتمان مادر آنان را شناسایی نمود. در غرب رقابت بر سر تأمین اجتماعی، سن بازنشستگی، پذیرش یا عدم پذیرش مهاجران، پیوستن به اتحادها و ائتلاف ها یا جدایی از آنان، تعرفه واردات یا صادرات و… است. اما اینگونه شعارها کمتر در برنامه جریانات رقیب در ایران دیده می شود. همانگونه که عده ای رقابت را فرصتی برای تقویت نظام می دانند عده ای دیگر انتخابات را محل مناسبی جهت معارضه با نظام می دانند (توصیه هانتینگتون به اصلاح طلبان که از انتخاباتی که رژیم به راه می اندازد حداکثر استفاده را بکنید). بنابراین ممکن است تشکلی از نظر حقوقی در چارچوب تعریف شود اما از جهت مطالبات و نگرش به برون گرایی رسیده باشد. با این مقدمه می توان گفت برخی از رقابت ها در ایران بر سر چیستی نظام است، برخی به خاطر حذف یا تقویت جوهره انقلابی حاکمیت به میدان رقابت می آیند، برخی سیاست های کلی نظام را آماج حملات قرار می دهند و برخی آرمان های انقلاب را هدف سلبی یا ایجابی خود در تبلیغات می دانند. قبل از انتخابات اسفند ۱۳۹۴ ذیل تیتر، تیتر اصلی روزنامه شرق از قول محمدرضا خاتمی این بود که اختلاف ما با اصولگرایان بر سر دموکراسی است. معنی حرف این است که طرف حین رقابت در پروسه دموکراسی، فقدان آن را نیز شعار می دهد، بنابراین می توان طرف های رقابت در انتخابات را سه دسته دانست: ۱- عده ای رقابت را «برای نظام» می خواهند و فاصله ای بین خود و نظام نمی بینند. شأن نظام را شأن خود می دانند و هدف اصلی از رقابت را کسب اعتبار و تقویت نظام می دانند. ۲- دسته دوم کسانی هستند که رقابت را «در نظام» می دانند. به این معنا که احساس تعلق عاطفی به نظام ندارند، اما قواعد، ضوابط و قوانین موضوعه و قانون اساسی را پذیرفته اند و علاقه مند هستند در چارچوب نظام و به صورت قانونی به قدرت برسند و خدمتی کرده و از مواهب آن هم استفاده کنند. ۳- دسته سوم کسانی هستند که توصیه های هانتینگتون را دنبال می کنند و رقابت آنان «بر نظام» است. این جماعت انتخابات را هنگامه قبض و بسط برای جایابی مجدد می دانند و تلاش می کنند با هجوم به دفاتر ثبت نام و رد صلاحیت، فقدان دموکراسی مدنظر غرب را فریاد بزنند و یا با حضور احتمالی در قدرت مبارزه درونی را در قالب همین ضوابط موجود (مجلس ششم) با نظام شروع نمایند. بدون تردید برخی عرصه انتخابات را بستر تحریک اجتماعی می دانند که ممکن است از آن سود ببرند یا اینکه حاکمیت برای پیشگیری از سود آنان رفتاری نماید که القای امنیتی شدن فضا را تبلیغ کنند. این رقابت از جنس رقابت با رقیب نیست که رقابت با خود نظام است. برای پیشگیری از حضور دسته سوم راه چاره این است که رقابت از دو ویژگی برخوردار باشد. اول اینکه بر سر اصول انقلاب اسلامی بین رقبا اشتراک نظر وجود داشته باشد که معنی چنین رقابتی «رقابت سلایق» خواهد بود. دوم اینکه محتوای رقابت بر سر برنامه اداره کشور باشد. کاش این امکان به صورت حقوقی فراهم شود که برنامه های رقبا نیز توسط سیستم های نظارتی حاکمیت بررسی شود تا کارآمدی نظام نیز افزایش یابد و رقابت های برون هویتی از حیز انتفاع ساقط شود. منبع : روزنامه جوان

پنجشنبه ، ۱تیر۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: بهارستانه]

[مشاهده در: www.baharestaneh.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]