یک تقلید ناشیانه / نگاهی به فیلم انیمیشن رئال “مبارک” - پایگاه خبری تحلیلی بام فرهنگی استان کرمان شهرستان کوهبنان

واضح آرشیو وب فارسی:72عارف: به گزارش هنرنیوز و به نقل از هنر آنلاین ؛ انیمیشن رئال “مبارک” ساخته محمدرضا نجفی امامی از اواخر بهمن ماه به روی پرده سینماها رفت، یک اثر سینمایی برای رده سنی کودک و نوجوان درباره دختری به نام گل پری( الناز شاکردوست) که علاقه زیادی به ادبیات و نویسندگی دارد. پدر بزرگ او (منوچهر آذر) از نقالان قدیمی است که با عروسک هایش در خیابان نقالی می کند و قصه های شاهنامه را برای کودکان روایت می کند. قصه از جایی شروع می شود که نقال پیر مانند گذشته مشتری ندارد و عروسک هایش کارایی را که در گذشته داشتند، دیگر ندارند. به جایش عروسک های امروزی همواره با استقبال خوبی از کودکان مواجه می شوند. این عروسک های جدید به سرکردگی ضحاک ماردوش که همیشه در جنگ با کاوه، فریدون، رستم و آرش عروسک های پیرمرد نقال بوده است، موفق می شوند هر کدام از این عروسک ها را در جایی زندانی کنند، پیرمرد وقتی می فهمد آخرین عروسکش رستم نیز به دست ضحاک اسیر شده است، روانه بیمارستان می شود و مبارک به همراهی دو دیو سپید داستان برای رهایی رستم از چنگ اهریمن و نجات جان پیرمرد نقال به جنگ با ضحاک می روند در این میان کمک و همراهی گل پری را می خواهند اما … روایتی که نجفی امامی برای نمایش داستان مبارک و خورده روایت ها و نمایش شخصیت های شاهنامه به کار گرفته است، جالب است و این ظرفیت و پتانسیل را دارد تا بتواند کودک و نوجوان را تا انتهای داستان نگه دارد. فیلم در بخش انیمیشن بسیار موفق عمل کرده است. استفاده از تکنیک مناسب و جلوه های ویژه و همچنین دوبله بسیار خوب با موسیقی که چاشنی آن شده است، توانسته با مخاطب آنطور که باید ارتباط برقرار کند، اما بخش رئال، فیلم را به دو تکه ناهمگون تبدیل کرده است که چسبیده شدن آن ها به یکدیگر فیلم را از آن کیفیت اصلی دور کرده است. به نظر می رسد اگر نجفی امامی به جای استفاده از بازیگری چهره چون الناز شاکردوست که بازی بی مزه ای در فیلم دارد، بخش رئال را نیز تبدیل به بخش انیمیشن می کرد کودک و نوجوان امروزی که به خوبی خوب و بد را از هم تشخیص می دهد، می توانست با یک اثر انیمیشن موفق روبه رو شود و از دیدن آن لذت ببرد. قصه “مبارک” را شاید بتوان ترکیبی از ” داستان اسباب بازی” دانست، اما در بخش انیمیشن رئال این فیلم اصلا قابل مقایسه با نمونه های خارجی چون” گارفیلد”، “تد” و… نیست. در واقع می توان گفت استفاده از بخش رئال، موجب ضربه زدن به بخش انیمیشن فیلم شده است، به گونه ای که فیلم را دوپاره کرده است. نه تنها مخاطب بزرگسال با فیلم ارتباط برقرار نمی کند، حتی مخاطب اصلی و گروه سنی کودک و نوجوان نیز نمی توانند آنطور که باید با کار ارتباط برقرار کنند. اثر بیشتر تبدیل به یک فیلم ضعیف شده است که مخاطب را نه تنها جذب نکرده بلکه از خود دور نیز می کند. استفاده و یادآوری وجود شخصیت های کهن ایرانی چون رستم، مبارک، آرش کمانگیر، کاوه آهنگر وحتی دیو سپید در داستان های شاهنامه که در مقابل شخصیت های وارداتی چون دی جی مون و آدم آهنی های موجود در قصه های امروزی که هیچ حسی ندارند و از دنیای رایانه ای سر بیرون آورده اند خود یک نقطه قوت است برای این فیلم که می توانست به تنهایی نبرد این دو گروه مخاطب را جذب خود کند، اما استفاده از بخش رئال این موفقیت را از “مبارک” گرفت. در هر صورت “مبارک” یک ایده جدید و تازه در سینمای ایران است که به عنوان کار اول نمی توان آن را قوی دانست، اما نادیده هم نمی توان گرفت. سینمای ایران به این ژانر سینمایی نیازمند است، در حالی که سینمای کودک و نوجوان ما همواره مهجور مانده است و کودکان ما در مقابل انواع و اقسام رسانه های بیگانه و دنیایی از اطلاعات قرار گرفته اند و داستان های کهن ایران در حال فراموشی هستند، می توان با ساخت آثاری بکر و ترکیب دنیای امروز با دنیای کهن گذشتگان کودکانمان را با فرهنگ کهن خود آشنا کنیم و جلوی تهاجم فرهنگی را بگیریم. این نیز میسر نیست جز وجود ایده های جدید و حمایت از آن ها و همچنین وجود داستان و خلاقیت در بکارگیری آن تا کودک امروز بتواند با آن ارتباط برقرار کند.به گزارش هنرنیوز و به نقل از هنر آنلاین ؛ انیمیشن رئال “مبارک” ساخته محمدرضا نجفی امامی از اواخر بهمن ماه به روی پرده سینماها رفت، یک اثر سینمایی برای رده سنی کودک و نوجوان درباره دختری به نام گل پری( الناز شاکردوست) که علاقه زیادی به ادبیات و نویسندگی دارد. پدر بزرگ او (منوچهر آذر) از نقالان قدیمی است که با عروسک هایش در خیابان نقالی می کند و قصه های شاهنامه را برای کودکان روایت می کند. قصه از جایی شروع می شود که نقال پیر مانند گذشته مشتری ندارد و عروسک هایش کارایی را که در گذشته داشتند، دیگر ندارند. به جایش عروسک های امروزی همواره با استقبال خوبی از کودکان مواجه می شوند. این عروسک های جدید به سرکردگی ضحاک ماردوش که همیشه در جنگ با کاوه، فریدون، رستم و آرش عروسک های پیرمرد نقال بوده است، موفق می شوند هر کدام از این عروسک ها را در جایی زندانی کنند، پیرمرد وقتی می فهمد آخرین عروسکش رستم نیز به دست ضحاک اسیر شده است، روانه بیمارستان می شود و مبارک به همراهی دو دیو سپید داستان برای رهایی رستم از چنگ اهریمن و نجات جان پیرمرد نقال به جنگ با ضحاک می روند در این میان کمک و همراهی گل پری را می خواهند اما … روایتی که نجفی امامی برای نمایش داستان مبارک و خورده روایت ها و نمایش شخصیت های شاهنامه به کار گرفته است، جالب است و این ظرفیت و پتانسیل را دارد تا بتواند کودک و نوجوان را تا انتهای داستان نگه دارد. فیلم در بخش انیمیشن بسیار موفق عمل کرده است. استفاده از تکنیک مناسب و جلوه های ویژه و همچنین دوبله بسیار خوب با موسیقی که چاشنی آن شده است، توانسته با مخاطب آنطور که باید ارتباط برقرار کند، اما بخش رئال، فیلم را به دو تکه ناهمگون تبدیل کرده است که چسبیده شدن آن ها به یکدیگر فیلم را از آن کیفیت اصلی دور کرده است. به نظر می رسد اگر نجفی امامی به جای استفاده از بازیگری چهره چون الناز شاکردوست که بازی بی مزه ای در فیلم دارد، بخش رئال را نیز تبدیل به بخش انیمیشن می کرد کودک و نوجوان امروزی که به خوبی خوب و بد را از هم تشخیص می دهد، می توانست با یک اثر انیمیشن موفق روبه رو شود و از دیدن آن لذت ببرد. قصه “مبارک” را شاید بتوان ترکیبی از ” داستان اسباب بازی” دانست، اما در بخش انیمیشن رئال این فیلم اصلا قابل مقایسه با نمونه های خارجی چون” گارفیلد”، “تد” و… نیست. در واقع می توان گفت استفاده از بخش رئال، موجب ضربه زدن به بخش انیمیشن فیلم شده است، به گونه ای که فیلم را دوپاره کرده است. نه تنها مخاطب بزرگسال با فیلم ارتباط برقرار نمی کند، حتی مخاطب اصلی و گروه سنی کودک و نوجوان نیز نمی توانند آنطور که باید با کار ارتباط برقرار کنند. اثر بیشتر تبدیل به یک فیلم ضعیف شده است که مخاطب را نه تنها جذب نکرده بلکه از خود دور نیز می کند. استفاده و یادآوری وجود شخصیت های کهن ایرانی چون رستم، مبارک، آرش کمانگیر، کاوه آهنگر و حتی دیو سپید در داستان های شاهنامه که در مقابل شخصیت های وارداتی چون دی جی مون و آدم آهنی های موجود در قصه های امروزی که هیچ حسی ندارند و از دنیای رایانه ای سر بیرون آورده اند خود یک نقطه قوت است برای این فیلم که می توانست به تنهایی نبرد این دو گروه مخاطب را جذب خود کند، اما استفاده از بخش رئال این موفقیت را از “مبارک” گرفت. در هر صورت “مبارک” یک ایده جدید و تازه در سینمای ایران است که به عنوان کار اول نمی توان آن را قوی دانست، اما نادیده هم نمی توان گرفت. سینمای ایران به این ژانر سینمایی نیازمند است، در حالی که سینمای کودک و نوجوان ما همواره مهجور مانده است و کودکان ما در مقابل انواع و اقسام رسانه های بیگانه و دنیایی از اطلاعات قرار گرفته اند و داستان های کهن ایران در حال فراموشی هستند، می توان با ساخت آثاری بکر و ترکیب دنیای امروز با دنیای کهن گذشتگان کودکانمان را با فرهنگ کهن خود آشنا کنیم و جلوی تهاجم فرهنگی را بگیریم. این نیز میسر نیست جز وجود ایده های جدید و حمایت از آن ها و همچنین وجود داستان و خلاقیت در بکارگیری آن تا کودک امروز بتواند با آن ارتباط برقرار کند. مطالب بیشتر در 72عارف “سد معبر” نیمه دوم نوروز اکران می شود مهین کسمایی از دنیا رفت آرای مردمی روز اول اعلام شد گزارش آئین رونمایی از پوستر جشنواره فیلم فجر ۳۵ و «مجموعه آثار منتخب مردمی» روزهای پایانی «پرسه در حوالی من»/ اولین فیلم غزاله سلطانی در فجر پایان فیلمبرداری «زیر سقف دودی» در ویلایی در کردان کرج تهیه کننده سریال «شهرزاد» آزاد شد ساره بیات در نقشی متفاوت با «بیست و یک روز بعد» به فجر می آید گلایه های «حسندوست» از وضعیت سینما/ اکثر افراد حرفه ای بیکار هستند عرضه بین المللی سینمای دفاع مقدس / فیلم های دفاع مقدس در راه اکران فیلم دفاع مقدسی «تا آمدن احمد» نامزد بهترین فیلم جشنواره «ورشو» لهستان شد «غزال ایرانی» به سوی «سینما روایت» می رود چهار فیلم ایرانی به جشنواره «آبوجا» نیجریه راه پیدا کرد فیلمبرداری و تدوین «آباجان» پایان رسید/ آغاز ساخت موسیقی

چهارشنبه ، ۳۱خرداد۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: 72عارف]

[مشاهده در: www.72aref.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]