مادر شهید آتش نشان: لباس هایی که به پسرم می دادند کهنه بود - منشور خبری تحلیلی اقتصاد ایران

واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: مادر شهید فریدون علی تبار، از شهدای آتش نشان پلاسکو، می گوید: شهادت این تعداد آتش نشان در یک سال خیلی زیاد است. چرا باید اینطور باشد؟در گفت وگویی که به مناسبت چهلمین روز فاجعه پلاسکو و درگذشت 16 نفر از آتش نشان های فداکار در جریان آتش سوزی و تخریب ساختمان پلاسکو در کافه خبر برگزار شد، مادر یکی از شهدا به انتقاد از امکانات آتش نشانی پرداخت شد. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از خبرآنلاین، مادر شهید فریدون علی تبار بیان کرد: پسرم از نبودن امکانات گلایه می کرد. حتی لباس هایی که به آنها می دادند کهنه بود. هرکس بازنشسته می شد، لباس هایش را به این جوان ترها می دادند. آنقدر این لباس اداری که داشت سوراخ بود که من آنها را می دوختم و می گفتم اینها چه لباس هایی است به شما می دهند؟ درباره پلاسکو هم این کمبود امکانات مشخص بود دیگر. کسانی که در عملیات آواربرداری پلاسکو بودند هم می گفتند یک عده ای ماسک فیلتردار داشتند و عده دیگری ماسک بدون فیلتر. چه تفاوتی بین سلامت رسمی ها و غیررسمی ها هست؟ چرا برای جان افراد ارزش قائل نیستند؟ اصلا این سازمان نیروی کمی دارد، رسیدگی ندارد، امکانات ندارد، این آتش چیزی نبود که بخواهند آن را دستی خاموش کنند و زیر آوار بمانند. به همین راحتی این نیروهای باتجربه را از دست دادند. شهادت 18 آتش نشان در یک سال خیلی زیاد است. چرا باید اینطور باشد؟ او افزود: پسر من جزو اولین ورودی های آتش نشانی بود که با درس وارد این حرفه شده بود. آنقدر به این کار علاقمند بود که از 15 سالگی وارد هنرستان آتش نشانی شد. خیلی مشتاق بود، اینطور نبود که از بیکاری و بی شغلی بخواهد وارد این کار شود. بعد از تمام شدن سربازی، وارد دانشگاه آتش نشانی شد و در سازمان مشغول کار شد. دو سال بود که وارد سازمان شده بود و قرار بود عید رسمی این سازمان شود. فریدون زمان شهادت 26 ساله بود یعنی 11 سال در آتش نشانی درس خوانده و کار کرده بود. این مادر شهید ادامه داد: نه اصلا، ما تصوری نداشتیم که قرار است اینطور به آنها بی وفایی شود، امکانات در اختیارشان نباشد و این اتفاق بیفتد. من وقتی می روم بهشت زهرا می بینم که بیشتر این آتش نشان ها متولد دهه شصت هستند. اینها کسانی بودند که با جان و دل و با عشق و علاقه وارد این حرفه شدند، از پیچ و خم ها، بی محبتی های سازمانی و نبودن تجهیزات خبر نداشتند. او با اشاره به این که بعد از این اتفاق، برای همدردی و همراهی با ما، از طرف آقای قالیباف چند نفر آمدند ولی خودشان نه، گفت: مشکل ما اینجاست که هیچکس مسئولیت این اتفاق را به عهده نمی گیرد و عذرخواهی نمی کند. همه کسانی که در راس کارند، هنوز در راس کار مانده اند. خیلی جالب است که جشنواره می گیرند و ما را هم دعوت می کنند! می گویند پلاسکو اولین حادثه نبوده و آخرین هم نخواهد بود. اما همینجا باید از مردم تشکر کنم، مردم واقعا محبت کردند و در این قضیه همراه ما بودند اما مسئولان در حق این افراد کوتاهی کردند. حتی قبری که برای پسرم در نظر گرفته بودند، برای او کوچک بود و در آن شلوغی تازه در حال بزرگ کردن قبر بودند! آنها را به شکل بدی به خاک سپردند، طوری که در شان آنها نبود. وقتی به این بچه ها می گویند شهید، آیا نباید در شان این کلمه با آنها رفتار کنند؟ ما هنوز هم نمی دانیم این افراد را شهید محسوب کرده اند یا نه، بنیاد شهید می گوید قبول نمی کنم و شهید راه خدمت بوده اند. مادر شهید علی تبار در پاسخ به این که به عنوان خانواده یک شهید آتش نشان، چه مطالبه ای دارید؟ گفت: خواسته ما این است که یک نفر بلند شود و بگوید من مقصرم. بالاخره این حادثه یک مسئول داشته. فرزندان ما که رفتند، امیدواریم با قبول کردن مسئولیت و برخورد با مقصران، این حادثه برای دیگران تکرار نشود. امیدواریم با گذشت زمان از کنار این اتفاق نگذرند. اینها فرزندان ما بودند، سال ها آنها را بزرگ کرده بودیم و برایشان زحمت کشیده بودیم. تنها کاری که می توانند بکنند این است که در شان فداکاری این افراد با خانواده هایشان رفتار کنند. پسر من مجرد بوده و می گویند حقوق مجردها قطع می شود در حالی که خیلی از این افراد، سرپرستی خانواده هایشان را به عهده داشتند. می گویند چون پدر و مادر تحت تکفل و بیمه آنها نیستند، حقوقشان قطع می شود. این به جای حمایتی است که قرار است از خانواده این شهدا انجام شود.

دوشنبه ، ۲۹خرداد۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]

[مشاهده در: www.eghtesadonline.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]