برای سوریه 50 نفر لازم است و 500 نفر داوطلب می شوند - دولت بهار

واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: هدف رزمندگان شهادت بود. اگر هدفی به این بزرگی نداشتند هیچ وقت نمی توانستند از دنیای خود بگذرند. شجاعت، دلاورمردی ها و اخلاص رزمندگان اسلام بود که ما را پیروز کرد، امروز هم دروازه شهادت باز است. امروز وقتی برای سوریه 50 نفر لازم است می بینیم که 500 نفر داوطلب می شوند.به گزارش دولت بهار، رفتن به مناطق دفاع مقدس یا همان کربلای ایران در اسفند ماه که همه دغدغه خرید و گشت و گذار را دارند و خودشان را برای عید آماده می کنند نصیب هرکسی نمی شود. تک تک زائران این مناطق پر نور با دعوت شهدا راهی اردوهای راهیان نور می شوند، به پادگان دژ رفتم پادگانی چون حماسه، ایثار و از خودگذشتگی. پادگانی به وسعت یک ارتش و برابر با تمام ارزش ها و آرمان هایی که سربازان آن خون پاک خویش را برای پایداری آن نثار کردند. در گوشه و کنار این پادگان لاله هایی پرپر شدند تا نام این پادگان برای همیشه سبز و جاویدان باقی بماند. دژهایی که تا ابد نماد مقاومت، پایداری و شجاعت نیروهایش باقی خواهند ماند. این دژها زبان گویای مظلومیت و غربت افسران و سربازان این پادگانندکه جانانه از مرزهای میهن خود تا آخرین قطره خون دفاع کردند. پادگان دژ، یادآور اولین گلوله هایی است که به سمت ایران شلیک شد، یادآور شهید استوار خسروی که می گفت: «من زنده باشم و تو به خاکم تجاوز کنی؟» و یا یادآور سخن شهید ستوان امیری که در آخرین ساعات زندگیش گفت: «ایران کشوری فراخ و بزرگ است ولی جایی برای عقب نشینی امیری وجود ندارد» طنین صدای این دلاورمردان نیروی زمینی ارتش هنوز هم در خاک پهناور خرمشهر شنیده می شود. پادگان دژ بر مبنای یک گردان، به نام گردان 151 پیاده دژ بنا نهاده شد که این گردان متشکل از 4 گروهان رزمی، یک گروهان ارکان و حدود 1500 نفر پرسنل در مبنای اولیه بود، در این پادگان امیر سید باقر صادقی فرمانده قرارگاه عملیاتی لشکر 92 زرهی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران را دیدم وگپ دوستانه ای زدم؛ که شما را به خواندن آن دعوت می کنم. * امیر، در ابتدا برایمان از وقایعی که در این پادگان اتفاق افتاده است بگویید. هدف از تشکیل این پادگان، ایجاد یک گردان ویژه و منحصر به فرد به نام گردان 151 دژ خرمشهر بود. این پادگان، سازمانی متشکل از هزار و 300 نفر و حدود 120 قبضه توپ 106 داشت که این تعداد توپ تجهیزات بسیار سنگینی برای یک گردان بود. هدف از سازماندهی این گردان در نزدیکی مرز، انجام درست مأموریت 48 ساعته در صورت ایجاد عملیات یا بحران در منطقه غرب تا پیوستن سایر یگان ها بود. در زمان جنگ با وجودی که یک مقدار از نظر آمادگی، به دلیل شرایط خاص دوران انقلاب پایین تر بودند شاهد بودیم هر درگیری که اتفاق می افتاد ضربه اول را ارتش می گرفت و ماموریت اصلی ارتش هم همین است. آن زمان همین گردان وارد ماموریت شد و وظیفه 48 ساعته خود را 34 روز ادامه داد، لشکرهای تا بن دندان مسلح رژیم بعثی را متوقف کرد و اجازه ورود به خرمشهر را به آنها نداد. آن زمان، نیروهای بسیجی، مردمی، عشایری، ژاندارمری و نیروهای شهربانی کمک می کردند؛ اما ماموریت و مقاومت اصلی بر عهده این گردان بود، فرمانده این گردان در یک عملیات از صبح تا ظهر سه بار تغییر کرد. فرماندهان شهید می شدند و فرمانده بعدی جایگزین می شد. جنگ تن به تن طوری بود که دو بار فرمانده گردان به شهادت رسید وحتی وقتی که به افراد باقیمانده گردان که حدود 25 نفر بودند اصرار می کنند که عقب نشینی کنید؛ یکی از افسران می گوید که ایران اسلامی مرز بزرگی دارد اما من یک قدم جایی برای عقب نشینی ندارم و باید دفاع کنم این عزیزان در همین پادگان ماندند، دفاع کردند و به شهادت رسیدند. زمانی که ژنرال های رژیم بعثی و حتی دیکتاتور عراق صدام حسین وارد این پادگان شد به افسران این قسمت کُلت هدیه می کرد و درجه و پاداش می داد؛ جشن می گرفتند و خوشحال بودند. همه این موارد نشان می دهد که این پادگان برای آنها بسیار مهم بود. یک قسمتی از پادگان که به نام کاخ صدام بود؛ هنوز وجود دارد. صدامی که ادعا می کرد در عرض یک هفته تمام ایران را فتح می کند با گرفتن این یک پادگان خیلی ابراز خوشحالی می کرد. به قدری این پادگان آنها را خسته کرده بود که باور نمی کردند توانستند آن را بگیرند. این پادگان به خاطر خون شهدایی که وجب به وجب آن را پر کرده دارای قداست بسیار بالایی است. * از رزمندگان این پادگان چه تعداد زنده ماندند؟ اگر رزمنده ای هم از این پادگان مانده، همگی جانباز هستند و حتی یک نفر از بچه های این پادگان هم عقب نشینی نکردند. همه بچه ها دفاع جانانه کردند و جانانه به شهادت رسیدند مگر کسانی که آن زمان در بیمارستان یا در دوران مرخصی بودند و تمام بچه هایی که در عملیات ها شرکت کردند شهید یا جانباز شدند. شهدای به نام این پادگان شهید کبریایی و شهید جهان شیر هستند. * گردان 151 دژ خرمشهر در دفاع 34 روزه چند شهید داده است؟ این گردان یک گردان پیاده مکانیزه است که بیش از 300 نفر شهید داده است، وقتی می گوییم این گردان 300 نفر شهید داده است یعنی چندین بار نفرات جایگزین شدند تا 300 نفر به شهادت رسیدند. * از سختی کارتان در مرزها بگویید؟ لشکر 92 ، منطقه وسیعی را از زمان ابتدای جنگ تا به امروز بر عهده داشته و امروز هم یگان هایی را تحت کنترل عملیاتی خود دارد و از منطقه های قدیمی چند قله تا مرز خوزستان حدود 300 کیلومتر محافظت کرده و محافظت خواهد کرد. عملیاتی نیست که در آن عملیات اثری از لشکر 92 وجود نداشته باشد و یکی از اثرات آن هم چهارهزار و 500 شهیدی است که تقدیم نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نموده است. در حال حاضر هم یگان هایی در منطقه عملیات مستقر هستند. در مناطق رفیه، طلاییه، کوشک طلاییه، حمید و جفیر یگان ها مستقر هستند و حرکات دشمن را رصد می کنند و آمادگی صددرصدی دارند تا اگر مشکلی پیش آمد بتوانند پاسخ دندان شکنی به دشمن بدهند. منطقه عملیاتی، بیابانی است و به همین خاطر مشکل کمبود برق و امکانات زیستی وجود دارد. این کار هم مانند هر کار دیگری سختی خاص خود را داراست؛ اما روحیه بالای جوانان، تربیت صحیح و عشق به کار آنها تمام سختی های این کار را هموار می کند. کار فرهنگی که سازمان عقیدتی سیاسی در مورد جوانان انجام داده نیز در این مسیر بی تأثیر نبوده است. امروز وقتی می پرسیم که چه کسی برای عملیات های مختلف حتی عملیات برون مرزی آماده است؛ همه از هم سبقت می گیرند و سختی های کار، جوانان مومن و متدین را خسته نمی کند و آنها هدف بالای خود را همواره دنبال می کنند. * از خاطرات دفاع مقدس برایمان بگویید. روزی با هدف محور شناسی سوار بر اتوبوس از تپه های الله اکبر گذر می کردیم. متجاوزان بعثی متوجه شدند و اتوبوس را به خمپاره بستند. ما یک کاروان بودیم. بعضی از ماشین ها آتش را رد کرده بودند؛ اما اتوبوس ما در آتش دشمن قرار گرفته بود. معجزه الهی بود که با آن حجم آتش حتی ترکشی هم به اتوبوس برخورد نکرد، به حرکت خودمان ادامه دادیم یکی از گروهان های در خط آن زمان در وضعیت دفاعی قرارگرفت و از ما پشتیبانی و حمایت کرد؛ اما متأسفانه این حمایت برای خودگروهان گران تمام شد و یگان های ارتش عراق به گونه ای این یگان رابمباران کردند که جایی از زمین بدون ترکش و گلوله باقی نمانده بود. گروهانی که از ما حمایت کردند تلفات زیادی از نظر لجستیکی و نیروی انسانی دادند و جوانهای زیادی در آن عملیات خون خود را در راه خدا تقدیم کردند. در منطقه غرب در دشت دیره، در مأموریتی بودیم. آن زمان من دانشجوی سال آخر بودم و مأموریت مهمی بود. منافقین، آدرس دقیقی به دشمن داده بودند که دشمن بتواند آن منطقه را کاملا بمباران کند. دشمن هم بمباران کرد. شاید تمام علفها و سنگهای آن منطقه به آتش کشیده شد اما بحمدالله دانشجویان آسیبی ندیدند. * از تلخی ها و شیرینی هایی که در جبهه دیدید بگویید. من و پسرعمویم دانش آموز مقطع راهنمایی بودیم. خیلی تلاش کردیم که از خانه فرار کنیم و به عنوان بسیجی خودمان را به منطقه جنگی برسانیم. لباس شخصی تنمان بود. به محض این که به همین منطقه حسینیه رسیدیم برای گرفتن لباس رزم، ما را به سمت قرارگاه راهنمایی کردند. قبل از این که به قرارگاه برسیم به قدری از طرف توپخانه دشمن ترکش می آمد که دست پسرعمویم آسیب دید. در همان جریان دست پسرعمویم قطع شد. مدتی در بیمارستان دزفول بستری بود 16 روز می شد که هیچ خبری از ما نبود، آن زمان تمام ناراحتی ما از این بود که نتوانستیم وارد میدان کارزار بشویم و قبل از این که به خط مقدم جنگ برسیم پسرعمویم مجروح شد و ما مجبور شدیم به خاطر مداوای ایشان به عقب برگردیم. این ناراحتی و تلخی همیشه با من است که نتوانستم به آرزویم برسم. یکی از دلایلی که من نظامی شدم همین بود؛ من آگاهانه نظامی شدم و دوست داشتم رزمنده باشم. شیرین ترین خاطره از زمان دفاع مقدس آزادسازی خرمشهر بود. فراموش نمی کنم سال 61 زمانی که خرمشهر آزاد شد من دبیرستانی بودم. مردم به خیابان ریختند و گل و شیرینی تقسیم می کردند. آن روز برای من خاطره شیرینی به جای گذاشت؛ هر چند که آن زمان درک کاملی از وقایع خرمشهر نداشتیم. * از دلاورمردی ها و حال و هوای رزمندگان اسلام برایمان بگویید. عاملی که ما را به پیروزی رساند اخلاص رزمندگان بود. در شرایطی که اعلام کرده بودند فلان منطقه تا لحظات دیگر مورد حمله شیمیایی قرار می گیرد رزمندگانی بودند که ماسک خود را به همرزم و دوست خود تقدیم می کردند؛ ایثارگری رزمندگان اسلام بود که ما را در دفاع مقدس پیروز میدان کرد، در شرایطی که آب نبود و هر کسی ممکن بود از فرط تشنگی از دنیا برود باز هم آب قمقمه خود را به دیگری تقدیم می کردند، کسانی بودند که تازه ازدواج کرده بودند برای اولین بار به منطقه آمده بودند فهمیده بودند که هفته دیگر عملیات است مرخصی نمی رفتند و گاهی تا نود روز در منطقه می ماندند؛ سختیها را به جان می خریدند تا در عملیات شرکت کنند و به شهادت برسند. هدف رزمندگان شهادت بود. اگر هدفی به این بزرگی نداشتند هیچ وقت نمی توانستند از دنیای خود بگذرند. شجاعت، دلاورمردی ها و اخلاص رزمندگان اسلام بود که ما را پیروز کرد، امروز هم دروازه شهادت باز است. امروز وقتی برای سوریه 50 نفر لازم است می بینیم که 500 نفر داوطلب می شوند؛ این همان روحیه ایثار و شهادت طلبی است و رزمندگان اسلام در ارتش، سپاه و بسیج از آمادگی کافی برخوردار هستند.توصیه من به جوانان این است که تابع محض ولایت فقیه باشند. امروز تمام تلاش دشمن بر این است که ما را از ولایت و از اسلام جدا کند و در رسانه ها، فضای مجازی، برنامه های ماهواره ای و اینترنت سعی کرده است تا جوانان را منحرف کند؛ در واقع او اعتقادات و دین ما را نشانه گرفته است. دشمن هیچ وقت باور نمی کرد که نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران سی و چند سال عمر کند و انتظار داشت در عرض چند ماه نظام را از بین ببرد؛ لذا شبانه روز تلاش می کند که اعتقادات ما را از ما بگیرد تا شاید خودش به موفقیتی در مورد ایران برسد. توصیه من به جوانان این است که خط ولایت را گم نکنند. همیشه پشتیبان ولایت فقیه باشند تا به قول حضرت امام (ره) به این مملکت آسیبی نرسد. منبع: کیهان

جمعه ، ۲۶خرداد۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دولت بهار]

[مشاهده در: www.dolatebahar.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]