تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834329343
قاب نبندید؛ انقلاب است هنوز - سایت خبری تحلیلی قم پرس
واضح آرشیو وب فارسی:قم پرس: قاب نبندید؛ انقلاب است هنوز دوشنبه , ۲۵ بهمن , ۱۳۹۵ ۹:۰۶ ق.ظ یادداشت یادداشت کیهان/محمد ایمانی اوراق تئوری های رایج «انقلاب» را که در آکادمی های علوم سیاسی تدریس می شود، باید در «جاری انقلاب اسلامی» به محک کشید و شُست. انقلاب اسلامی یک «امر واقع» است که در بسیاری از حوزه ها قالب شکنی کرد و یکی از همان حوزه ها اتفاقاً «تئوری های انقلاب» است. پایگاه خبری فجر۲۴، ۱- اوراق تئوری های رایج «انقلاب» را که در آکادمی های علوم سیاسی تدریس می شود، باید در «جاری انقلاب اسلامی» به محک کشید و شُست. انقلاب اسلامی یک «امر واقع» است که در بسیاری از حوزه ها قالب شکنی کرد و یکی از همان حوزه ها اتفاقاً «تئوری های انقلاب» است. نوع انقلاب ها درگیر مادیت محض بوده اند اما این انقلاب هر چند درباره امور مادی جاری در حاکمیت پهلوی حرف و اعتراض داشت، در عین حال در قالب انقلاب های دوره مدرنیته (اعم از انقلاب فرانسه و روسیه و…) متوقف نماند و طرحی نو درافکند که عزت و کرامت انسانی و سرنسپردن به بندگی طاغوت های داخلی و بین المللی، سرلوحه آن بود. انقلاب ۱۹۷۹ ایران همچنان که در وقوع قالب شکن بود، در پویایی و مانایی نیز تئوری های رایج انقلاب را به چالش کشیده است. ۲- اغلب انقلاب ها به تدریج از شور و هیجان می افتند و تبدیل به بوروکراسی می شوند و به پایان می رسند. مردم در این میان تنها نقش شورشیانی را دارند که با سرنگونی رژیم، کارشان تمام می شود و به خانه برمی گردند. بنابراین وقتی یکی دو دهه از انقلاب های بزرگ سپری شد، تنها از آن نوستالژی و خاطراتش باقی می ماند. یعنی وقتی از انقلاب روسیه، فرانسه یا الجزایر سخن می گوییم، در واقع از تاریخ سپری شده حرف می زنیم. اما درباره انقلاب اسلامی، ماجرا فرق می کند. در حالی که نسل سوم و چهارم پا به عرصه می گذارند، انقلاب اسلامی به عنوان یک وجود زنده و جاری و «فیصله بخش» به حیات خود ادامه می دهد و به زیست سیاسی و اجتماعی و فرهنگی در ایران معنا می بخشد؛ هر چند که «ضد» این انقلاب نیز به مثابه معارض- از جهات گوناگون- در خارج و داخل کشور مدام باز تولید می شوند. یکی از وجوه معارضه پنهان و زیرپوستی با انقلاب، همین منحصرسازی انقلاب به یک اتفاق تاریخی پایان یافته است. آنها که انقلابی گری را تندروی و افراطی گری، و مخالف عقلانیت و تدبیر و مصلحت جلوه می دهند، در حقیقت با جوهره و روح انقلاب بیگانه اند، اگر نگوییم که به جبهه «ضد» یاری می رسانند. مگر می شود در نیمه راه رسیدن به قله آرمان های انقلاب باشیم و کسانی بگویند «انقلاب در سال ۱۳۵۷ تمام شد؛ برگردیم به عقب!»؟ تا موضوعات مورد اعتراض انقلاب (از استکبار تا روحیات طاغوتی و اشرافیگری و تبعیض طلبانه و فقر و تبعیض و فساد) ما به ازای خارجی دارد، انقلاب و مبارزه هم هست. ۳- دلیلی ندارد با معارضان نظریه «پویایی و دامنه داری انقلاب» وارد مجادله شویم چرا که با دو نظریه هم وزن روبرو نیستیم. انقلاب بدون «رهبری، آرمانها و مردم» مفهوم پیدا نمی کند؛ انقلاب همان جاست که این ۳ شاخصه هویتی آن ایستاده باشند. انقلاب اسلامی در ۳۸ سالگی خود، جاری و فیصله بخش است، چون ملت با نشاط و طراوت تمام در جشن ۳۸ سالگی آن -برخلاف همه انقلاب های تمام شده- پای کار آمده اند. چگونه می توان مدعی شد انقلاب تمام شده و دم از ختم انقلاب زد- چنان که برخی رسانه های زنجیره ای و شبه روشنفکران ادعا کردند- حال آن که اقیانوس جاری ملت در برابر دشمنان انقلاب سینه سپر می کند؟ اگر مقتدای انقلاب در اوج عملیات فریب دشمن در حوزه جنگ نرم و مذاکره می گوید «من دیپلمات نیستم، انقلابی ام» و «انقلابی بمانید و انقلابی عمل کنید»، موعد ۲۲ بهمن که می شود، مردم می جوشند و می خروشند و با زبان اقدام و عمل، یکصدا می گویند «ما همه انقلابی هستیم». این تشخیص و اقدام بهنگام در پیچیده ترین شرایط جنگ نرم بی تردید، عمل به آیه شریفه «و اعدوا لهم مااستطعتم من قوه و من رباط الخیل ترهبون به عدوالله و عدوکم» است. هیبتی می سازد که دوستان را پر از انرژی و دشمنان را منفعل و هراسان می کند. ۴- جوهره انقلاب که در جان یک ملت جاری باشد، حریفان و رقیبان را به خضوع و اعتراف می کشاند؛ حتی اگر مایل نباشند. می شود همین اتفاق خیره کننده ۲۲ بهمن ۱۳۹۵ تا گزارشگر شبکه تلویزیونی CNN از تهران گزارش دهد «جمعیتی که امسال برای راهپیمایی سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران آمده اند، عظیم تر از هر سال دیگر است. مردم به دعوت رهبر عالی ایران و در پاسخ به تهدیدات به خیابان آمدند». هفته نامه انگلیسی اکونومیست هم در این باره نوشت «راهپیمایی امسال در بزرگداشت پیروزی انقلاب اسلامی، یکی از بزرگ ترین تظاهرات در نوع خود بود. تندروها می گویند اکنون ثابت شده که آمریکا، مردم ایران را هدف گرفته و نه رژیم را، و دیگر نباید به آمریکا اعتماد کرد. حتی اصلاح طلبان هم که برنامه هسته ای ایران را اوراق کردند و مواد هسته ای غنی سازی شده را تحویل دادند، احساس می کنند به آنها خیانت شده است. ظریف وزیر خارجه ای که برای توافق هسته ای مذاکره کرد، اکنون لبخند گذشته را ندارد. او زیر لب غر می زند که روزهای سختی در پیش است. حتی محمد خاتمی رئیس جمهور اسبق هم که در پی بازسازی روابط بود، از اصلاح طلبان خواست همصدا با تندروها آمریکا را محکوم کنند». کار به جایی می رسد که آقای «ص-ز» – کسی که ۳ سال پیش در حال بزک آمریکا بود و می گفت نظام سی و چند سال درباره مذاکره دروغ گفته، چون می ترسد با مذاکره پایه هایش فرو بریزد(!)- بعد از آن راهپیمایی خیره کننده مجبور می شود بنویسد «شکوه این راهپیمایی به منزله طرفداری و تأیید نظام، و حمایت و بیعت مردم با انقلاب است». ۵- گویا اتفاقی بزرگ رخ داده است. ما البته در متن این رویداد بزرگ قرار داریم و شاید «حجاب معاصرت» مجال ندهد اهمیت این رویداد را بفهمیم و از عهده شکر آن برآییم. جبهه استکبار ظرف ۶-۷ سال گذشته، دو عملیات پیچیده را برای تغییر ساختار جمهوری اسلامی یا تهی کردن آن از محتوا و سیرت انقلابی ترتیب داد و اکنون بخش عمده ای از این عملیات به هزیمت کشیده شده است. فاز اول، با فتنه و آشوب نیابتی «افراطیون مدعی اصلاح طلبی» در سال ۸۸ کلید خورد و فاز دوم آن، از ویرانه های همین پروژه اطلاعاتی ۲۰ ساله سر برآورد؛ آنجا که پیاده نظام منهزم، آدرس تحریم های فلج کننده را به دشمن دادند و براساس آن، تسلیم طلبی در پوشش مذاکره و سپس توسعه این رونده به حوزه های غیرهسته ای را تبدیل به «اضطرار ملی»! کردند. کوبنده تر و فراگیرتر شدن شعار «مرگ بر آمریکا» در راهپیمایی حماسی ۲۲ بهمن، زدن یک تیر دقیق به دو هدف (تهدیدهای آمریکا و عملیات فریب فتنه گران و بزک کاران در داخل) بود. ۶- مایکل لدین مشاور پیشین امنیت ملی آمریکا، همان کسی است که در اوج فتنه سبز تصریح کرد «ریشه این حرکت به اواسط دهه ۱۹۸۰ میلادی برمی گردد، زمانی که ما با افرادی از دفتر میرحسین موسوی نخست وزیر و اطرافیانش وارد مذاکره شدیم.» او سه شنبه ۱۹ بهمن ۹۵ در گفت وگو با رادیو فردا و در پاسخ این سؤال که «آینده توافق هسته ای ]برجام[ را چگونه می بینید، گفت «این سؤال غلطی است، برای اینکه مشکل آمریکا، خود ایران است و نه برنامه هسته ای. آنچه اهمیت دارد این است که ایران بزرگ ترین حامی تروریسم نباشد و دست از تولید سلاح اتمی و موشک های بالستیک بردارد. صادقانه بگویم بهترین کار این است که دست از شعار مرگ بر آمریکا بردارد… تصور نمی کنم سیاست ایران که همان سیاست برآمده از انقلاب اسلامی است، تغییر کند… رژیم ایران باید عوض شود، ما خواستار تغییر رژیم هستیم.» یک سؤال مهم این است: کسانی چگونه می توانند آن قدر دقیق در نقشه مثلث صهیونیسم مسیحی ایفای نقش کنند که پیاده نظام و سرمایه بزرگ اسرائیل لقب گیرند و علنا مورد حمایت دولت های بوش و اوباما باشند (چنان که از بوش تا اوباما و کاندولیزا رایس و کالین پاول تا جان کری و رابرت گیتس و جان برنان بارها گفتند) و در عین حال به بهانه دعوت به حضور در راهپیمایی ۲۲ بهمن که خود جرئت آفتابی شدن میان مردم را پیدا نکردند، مدعی «آشتی ملی» شوند؟! چگونه می توانند شیطان بزرگ را به ویژه ظرف چند سال اخیر بزک کرده باشند و حالا ناگهان دعوت به تظاهراتی کنند که جان مایه آن شعار «مرگ بر آمریکا» است؟! آیا اگر ملت ایران مثلا برجام را برد- برد تلقی می کردند، با آن انزجار کم سابقه در روز ۲۲ بهمن «مرگ بر آمریکا» می گفتند؟! عنایت دارید که مرگ بر آمریکا می گفتند و نه مثلا مرگ بر ترامپ؛ چرا که ترامپ هنوز تازه از راه رسیده و عمده این اعلام انزجارها نسبت به دغلبازی و خباثت های دولت اوباما به ویژه در یک ساله پس از اجرای برجام است. ۷- می گویند اگر برجام نبود، با چه مصائبی مواجه می شدیم اما صداقت ندارند که بگویند چه کسانی گرای تحریم ها را پس از سرشکستگی در فتنه سبز به دشمن دادند تا بعداً بتوانند ضرورت مذاکره و امتیاز دادن را توجیه کنند. می گویند «آشتی ملی» اما نمی گویند مگر چه اتفاقی افتاده که باعث جدایی آنها با «جمهوری اسلامی» (آمیزه حاکمیت و مردم)- و نه شکاف میان ملت- شده است؟ نمی گویند که اگر از خاتمی تا تاج زاده و دیگرانشان در پستوها اقرار کردند تقلب آن هم در حد ۱۱ میلیون رای نه واقعیت و نه امکان دارد، پس بر مبنای کدام توجیه در دروغ تقلب دمیدند و همین را مبنای تهییج به آشوب و بی ثباتی قرار دادند؟ نمی گویند انواع خسارت های بزرگی را که به واسطه این فتنه انگیزی به ملت و نظام تحمیل کردند، چگونه باید جبران شود؟ طیف ائتلافی همین طایفه نگون بخت نیز که مدعی وحدت ملی می شوند، همزمان توقع دارند کسی گریبانشان را در زمینه مفاسد نجومی و اشرافیگری و امتیازطلبی های نامشروع نگیرد. ۸- امیر مومنان علی علیه السلام درباره تکلیف انقلابیون در این عرصه ها چند رهنمود راهبردی دارند. ایشان درباره فتنه انگیزی اصحاب جمل و توصیه برخی یاران به عدم تعقیب آنها فرمود «به خدا سوگند چون کفتار نباشم که با آهنگ خوابش کنند و فریبش دهند و شکارش کنند. من پیوسته به وسیله یاری کننده حق، با آنان که از حق روی برگرداندند، می جنگم تا مرگم فرا رسد» (خطبه ۶ نهج البلاغه). و درباره مصلحت اندیشی برخی یاران و دعوت به مفاهمه و آشتی با امتیازطلبان مفسد فرمود «آیا مرا فرمان می دهید پیروزی را با ستم بر کسانی که بر آنان حکومت یافته ام به دست آورم؟ به خدا سوگند… چنین نخواهم کرد» (خطبه ۱۲۶) و نیز با تاکید بر اینکه «حق قدیمی را هیچ چیز (از جمله گذشت زمان) باطل نمی کند»، از بازپس گیری بیت المال به غارت رفته خبر دادند، حتی اگر مهریه زنان و بهای کنیزان شده باشد؛ چرا که «در حق، گشایش است و هر کس که عدالت بر او مضیق آید، ستم پرمضیقه تر است» (خطبه ۱۵ نهج البلاغه). این، مفهوم جامع انقلابیگری است. ۹- اگر اعتماد به پروردگار و اقدام و عمل مجاهدانه بر مبنای آن موجب رزق لایحتسب می شود (چنان که در انقلاب و دفاع مقدس و خودکفایی های چشمگیر علمی و فنی دیدیم)، اعتماد به شیاطین منحصرا ما را به سراب مایوس کننده وعده ها می کشاند. هر جا نارسایی و ناکامی می بینیم، همان موقعیتی است که بر سر این دو راهی، مسیر را به اشتباه رفته ایم. رهبر حکیم انقلاب ۱۲ آبان امسال در دیدار دانشجویان و دانش آموزان فرمودند «عزیزان من! خودمان را برای آینده و اداره امور کشور آماده کنید. علاج مشکلات کشور در گرو جوشیدن اراده و استقامت از درون ملت است… آنچه من بر آن تکیه می کنم، روحیه انقلابیگری است. معنای روحیه انقلابی چیست؟ یک انسان انقلابی شجاعت دارد، اهل اقدام و عمل است، ابتکار می ورزد، بن بست شکنی می کند، گره گشایی می کند، از چیزی نمی ترسد، به آینده امیدوار است… بعضی ها عکس این عمل می کنند و حرف می زنند. بعضی ها عکس این مدیریت می کنند، جوان را به آینده و به انقلاب بی اعتماد می کنند، از نفس گرم امام(ره) دور می کنند؛ خب این خراب می شود دیگر. آن وقت از زمانه هم می نالند!… زمانه را من و شما می سازیم. ما وقتی گام هایمان را محکم برنداشتیم، وقتی توصیه امام را ندیده گرفتیم، وقتی مردم و جوان ها را از اینها دور می کنیم، جوان را به لاابالیگری سوق می دهیم، خب معلوم می شود نتیجه بد خواهد شد. زمانه خراب خواهد شد… امیرالمومنین می گوید بعضی ها یک روزی درست حرکت می کردند اما دل هایشان واژگونه شد. حالا چرا واژگونه می شود؟… آلوده محبت های بی جا می شویم، آلوده جاه طلبی می شویم، آلوده رفیق بازی می شویم، آلوده جناح بازی و حزب بازی می شویم، دلمان واژگونه می شود و از آن راه درست، از آن استقامت اولی برمی گردیم. آفت اینهاست، جلوی اینها را بایستی گرفت و از اینها به خدا پناه برد».
پنجشنبه ، ۱۱خرداد۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قم پرس]
[مشاهده در: www.qumpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها