واضح آرشیو وب فارسی:پورتال خبری کاشان: یک روزنامه نگار باسابقه با پرداختن به پدیده ای به نام «خبرنگارنما» خواستار برخورد با این افراد شد که به اعتقاد وی آبروی خبرنگاران را می برند.خبرنگار یا شبه خبرنگار؛ از دور شاید تفاوت چندانی با هم نداشته باشند، اما در جشنواره ها و نشست های خبری تفاوت شان بسیار به چشم می آید و گاهی حتی توی ذوق می زند. تعدادشان روز به روز زیادتر می شود؛ به طوری که خبرنگاران اصلی را منزوی کرده اند. معمولاً در نشست های خبری و جشنواره ها حاضر می شوند، یا قربان صدقه می روند، یا دعوا می کنند. برایشان پوشش اخبار چندان مهم نیست و صرف حضور کفایت می کند؛ به طور کلی هم حفظ وجهه رسانه و خبرنگاران برایشان چندان اهمیتی ندارد. رضا قوی فکر، روزنامه نگار باسابقه و دبیر انجمن پیشکسوتان مطبوعات در گفت وگو با ایسنا درباره این پدیده اظهار کرد: ما در کشورمان بیشتر از روشنفکر، روشنفکرنما داریم، بیشتر از مذهبی، مذهبی نما و بیش از ملی و میهن دوست، ملی نما و وطن دوست نما و طبیعی است که در چنین شرایطی بیشتر از خبرنگار، خبرنگارنما داشته باشیم. از طرفی هم جالب درست همانند خیلی از شغل نماهای دیگر که وضعیت معیشیتی آنها خیلی بهتر از شغل واقعی همان رشته است، خبرنگارنماها هم امروزه با دودوزه بازی و در حقیقت کلاهبرداری رسانه ای و با تمسک به حرفه خبرنگارنمایی خیلی بیشتر از خبرنگاران واقعی درآمد دارند. او ادامه داد: اغلب خبرنگارنماها کارت خبرنگاری در جیب دارند که وقتی کنکاش می کنیم متوجه می شویم که یا اصلاً چنان نشریه یا رسانه ای وجود خارجی ندارد یا وجود دارد، اما آنقدر کم اهمیت و گمنام است که هیچکس آن را نمی شناسد. خبرنگارنماها که درست مثل طفیلی هایی که صبح تا شب در کوچه و خیابان پرسه می زنند تا به مجلس عزاداری کسی بروند و یک نهار یا شام مجانی نوش جان کنند، از طریق رسانه ها از نشست های خبری آگاه می شوند و خود را به آنجا می رسانند، گوشه ای می نشینند، لام تا کام هم حرف نمی زنند و تا آخر نشست یا کنفرانس خبری آنقدر می نشینند تا کارت هدیه ای از روابط عمومی مربوطه دریافت کنند. این روزنامه نگار باسابقه با بیان اینکه خبرنگارنماها آبروی خبرنگاران واقعی را می برند، یادآور شد: خبرنگاری می گفت وقتی در برنامه ای به مدیر روابط عمومی گفتم «فلان آقا اصلاً خبرنگار نیست، چرا اجازه دادید به جلسه وارد شود؟»، پاسخ داد درهای سازمان ما به روی همه ی خبرنگاران باز است و هدیه هم به اندازه کافی وجود دارد که به همه برسد. این باعث شرمساری است که برخی از مدیران روابط عمومی برای آنکه با تعداد بیشتری از خبرنگاران ارتباط داشته باشند، آن نشست خبری را داغ و مهم جلوه دهند و بدون کنترل، هرکسی را به جای خبرنگار در جلسه مطبوعاتی خود راه دهند؛ حال آنکه این مشکل که متاسفانه آبروی خبرنگاران واقعی را می برد با یک تلفن به رسانه ی مربوطه حل می شود؛ به طوری که وقتی مدیر روایط عمومی با درایت و تدبیر خود با دبیر سرویس حوزه خبری تماس بگیرد و اعلام کند که برای نشست خبری فلان روز لازم است که خبرنگار محترم آن رسانه دعوت شود و اسامی خبرنگاران در دست مسؤول تشریفات آن سازمان باشد، آن وقت فقط خبرنگارانی که دعوت شده اند به آن جلسه ی مطبوعاتی راه خواهند یافت. دبیر انجمن پیشسکوتان مطبوعات با بیان اینکه خبرنگارنماها اخیراً جسارت را به حدی رسانده اند که غیر از خودشان، دوستان و فامیل را هم به نشست های خبری دعوت می کنند، گفت: خبرنگارنماها این کار را انجام می دهند تا احیاناً کارت های هدیه بیشتری نصیبشان شود؛ البته این کارت ها معمولاً بین پنجاه تا دویست هزار تومان بیشتر نیست، اما همین رقم برای طفیلی هایی که نه سواد رسانه ای دارند، نه شعور و آگاهی اجتماعی و نه آگاهی از موضوع نشست خبری مبلغ قابل توجهی می تواند باشد. اخیراً خبرنگاری برایم تعریف کرد که پیک موتوری که چند بار خبرنگارنمایی را به نشست های خبری رسانده است، برایش گفته که دیگر راه و چاه را یاد گرفته و می خواهد خودش به طور مستقل کار کند و در اینگونه نشست های خبری شرکت کند تا چیزی گیرش بیاید. قوی فکر متذکر شد: به نظرم باید هرچه سریع تر با این پدیده زشت و ناهنجار که صد البته در بی خبری و ناآگاهی برخی روابط عمومی ها در جامعه به صورت قارچ گونه ای رشد می کنند، برخورد شود. از یک سو مسؤولان روابط عمومی ها باید موضوع را در کنفرانس های بررسی مشکلات روابط عمومی ها مطرح کنند تا همه از این سوژه چندش آور آگاه شوند و تدبیری برای رفع آن بیابند و از سویی مقامات قضائی باید با چنین افرادی به درستی برخورد کنند که بروز چنین رویه هایی بیش و پیش از همه جایگاه خبرنگاران زحمتکش و وظیفه شناس را در جامعه زیر سوال می برد. این روزنامه نگار در پایان سخنانش با اشاره به پایین بودن سطح آگاهی برخی از خبرنگاران، گفت: باید در فرصتی مناسب متاسفانه به پدیده ی دیگری با عنوان ناآگاهی و عدم اطلاع برخی خبرنگاران از فنون و تکنیک های خبرنویسی، گزارش نویسی و به ویژه مصاحبه با مصاحبه شوندگان مختلف پرداخته شود. خبرنگارانی که شوربختانه از سر اتفاق و دردمندانه به دلیل نبودن شغلی دیگر به خیال اینکه در این شغل منافعی هست به سراغ خبرنگاری می روند و در نتیجه نه چیزی عاید خودشان می شود و نه نصیب رسانه ای که برایش کار می کنند. برخی خبرنگاران در نشست های خبری به دلیل عدم آگاهی و نداشتن سواد رسانه و نیز عدم شناخت تکنیک های مصاحبه یا اصولاً توانایی پرسیدن سوال از مصاحبه شونده را ندارند و یا پرسش های آنها قالبی و کلیشه ای است که به تنها چیزی که شباهت ندارد، مصاحبه است. منبع خبر
چهارشنبه ، ۱۰خرداد۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پورتال خبری کاشان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]