تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870331628
جایگاه ولایت در نگرش فاطمه(س) - پایگاه خبری تحلیلی شلمچه نیوز
واضح آرشیو وب فارسی:شلمچه نیوز: شلمچه نیوز- فرشته محیطی؛ در آموزه های وحیانی قرآن، اصولی است که اعتقاد و ایمان به آن نقش کلیدی در سعادت و رستگاری انسان دارد. از جمله آنها توحید، نبوت، امامت و معاد است. از آنجا که امامت، استمرار نبوت و رسالت است، این مهم در سخنان و بیانات حضرت فاطمه زهرا(س) بسیار برجسته می شود. نویسنده در این مطلب با مراجعه به سخنان حضرت فاطمه(س)، نگرش آن حضرت(س) درباره جایگاه ولایت وامامت در نظام هستی و دفاع ایشان از این جایگاه را تبیین کرده است. *** ولایت امیرمؤمنان علی(ع) اکمال دین و اتمام نعمت بر اساس آموزه های قرآنی، ولایت امیرمؤمنان علی(ع) و دیگر اولیای معصوم پس از آن حضرت، از مهم ترین و اساسی ترین آموزه های وحیانی است؛ زیرا استمرار نبوت و رسالت پیامبران(ع) برای هدایت انسانها در قالب ولایت و امامت انجام می گیرد و عدم پذیرش آن به معنای بریدن جامعه اسلامی از رهبری الهی و ولایت الله و نیز بازگشت به عصر جاهلیت و پذیرش حکومت طاغوت است. خداوند در آیاتی از جمله ۵۹ سوره نساء اطاعت اولوالامر را اطاعت خود و پیامبر(ص) دانسته و از مردم خواسته است تا در مسائل دینی و دنیوی به آنان مراجعه کنند؛ چرا که این روش بهترین عمل خوش فرجام است. بر اساس این آیه ایمان مسلمانان با همین امور سنجیده می شود؛ از همین رو خطاب به مومنان می فرماید در صورتی که به خدا و رستاخیز ایمان دارید، این گونه عمل کنید. پس مراجعه به اولوالامر در دین و دنیا و اطاعت آنان معیار سنجش ایمان مومنان است. همچنین در آیه ۶۰ توضیح داده می شود که مراجعه به دیگران و پذیرش حکم و حکومت آنان به معنای مراجعه به طاغوت است. چنین مراجعه ای به طور طبیعی ضلالت و کفر(همان)، خروج از نور به ظلمت(بقره، آیه ۲۵۷)، انتخاب گمراهی به جای رشد و هدایت(بقره، آیه ۲۵۶)، پذیرش عبودیت شیطان به جای خدا(مائده، آیه ۶۰؛ نحل، آیه ۳۶) و مانند آن است. اما پذیرش ولایت اولوالامر که منصوب از سوی خداوند(نساء، آیه ۵۹)، ولی الله (مائده، آیه ۵۵) و دارای عصمت و طهارت (احزاب، آیه ۳۳) هستند، موجب می شود که انسان در مسیر رشد و هدایت باقی بماند و پس از پیامبر اکرم(ص) تحت ولایت و امامت آنان، اطاعت خداوند را همچنان در این شکل و صورت حفظ کند. از همین رو در آیه ۳ سوره مائده اعلان رسمی ولایت و امامت امیرمؤمنان علی(ع) در روز غدیر به عنوان اکمال دین و اتمام نعمت الهی معرفی شده و خداوند در آیه ۶۷ سوره به پیامبر(ص) یاد آور می شود که اگر این گونه عمل نمی کرد رسالت به تمام و کمال ابلاغ نشده بود. اما پس از ابلاغ رسمی نصب الهی امام علی(ع) به ولایت مومنان در غدیر خم، دین به کمال رسید و ابلاغ رسالت انجام پذیرفت و به تمامیت خود رسید. فاطمه(س) مفسر ولایت و مدافع ولی الله حضرت فاطمه(س) به سبب جایگاه عظیم و قرب منزلتی که به خدا و پیامبر گرامی(ص) داشته، همواره بر آن بود تا به حکم ایمان و بقا بر آن (نساء، آیه ۵۹) بر اساس آموزه های وحیانی قرآن و سنت و سیره پدر گرامی اش به تفسیر و تبیین ولایت و معرفی مصداقی آن بپردازد و هرگونه شبهه و تردید را برطرف سازد تا هیچ بهانه ای در دست دشمنان و مخالفان باقی نماند. آن حضرت(س) همانند پدرشان تنها به کلیات بسنده نکرد بلکه با بیان مصداق در اشکال گوناگون سعی کرد تا هرگونه شکی برداشته شود و مردم به روشنی دریابند که مراد از ولی الله و اولو الامر کسی جز امیرمؤمنان علی(ع) و امامان معصوم(ع) نیستند و مراد از ولایت آنان تنها ولایت محبت و مودت صرف نیست، بلکه چنان که آیه ۵۹ سوره نساء و روایات بسیاری تبیین کرده، مراد از ولایت، اطاعت است. حضرت فاطمه(س) در کلامی در تعریف جایگاه خاندان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) در نظام هستی می فرماید: نَحْنُ وَسیلَتُهُ فى خَلْقِهِ، وَ نَحْنُ خاصَّتُهُ وَ مَحَلُّ قُدْسِهِ، وَ نَحْنُ حُجَّتُهُ فى غَیْبِهِ، وَ نَحْنُ وَرَثَهُ انْبیائِهِ؛ ما اهل بیت پیامبر وسیله ارتباط خداوند با خلق او هستیم، ما برگزیدگان پاک و مقدّس پروردگار می باشیم، ما حجّت و راهنما خواهیم بود؛ و ما وارثان پیامبران الهى هستیم. (شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج۱۶، ص۲۱۱) آن حضرت(س) در این سخن چند صفت برای اهل بیت عصمت و طهارت(ع) بیان می کند که از جمله آنها وسیله و حجت الهی بودن آنان است. خداوند در آیاتی از قرآن می فرماید که برای هر چیزی سبب و وسیله ای است که باید بدان آویخت، و برای کسب رضایت الهی باید وسائلی را فراهم آورد(مائده، آیه ۳۵؛ اسراء، آیه ۵۷) که از جمله مهم ترین وسائل غیر از نماز و روزه همان تمسک به ولی الله و امام است که اساس اسلام است. همچنین خداوند هرگز زمین را خالی از حجت نمی گذارد (قصص، آیه ۵۹) تا مردم به آنان مراجعه کرده و راه و چاه را از آنان بپرسند(نحل، آیه ۴۳؛ انبیاء، آیه ۷) و از آنان راهنمایی بجویند و در فتنه ها و درگیری ها و منازعات، مرجع مردم باشند.(نساء، آیه ۵۹) حضرت فاطمه(س) نیز بر اساس همین سنت الهی در مدت کوتاه عمرش پس از رحلت پیامبر(ص) بر آن شد تا حجت را بر همگان تمام کند. از همین رو از هر جلسه و نشستی برای اثبات حق و تبیین مفهوم ولایت و تعیین مصداق آن بهره می برد تا جایی که آن حضرت(س) به این نتیجه رسید که دیگر حجت بر همگان تمام شده و کسی نیست که مدعی عدم ابلاغ معنا و مصداق ولایت و ولی الله شود. لذا خطاب به مهاجرین و انصار فرمود: إلَیْکُمْ عَنّى، فَلا عُذْرَ بَعْدَ غَدیرِکُمْ، وَالاْمْرُ بعد تقْصیرکُمْ، هَلْ تَرَکَ ابى یَوْمَ غَدیرِ خُمّ لاِ حَدٍ عُذْوٌ؛ از من دور شوید و مرا به حال خود رها کنید، با آن همه بى تفاوتى و سهل انگارى هایتان، عذرى براى شما باقى نمانده است. آیا پدرم در روز غدیرخم براى کسى جاى عذرى باقى گذاشت؟ (خصال ، شیخ صدوق ج۱، ص۱۷۳؛ احتجاج ، طبرسی، ج۱، ص۱۴۶) همان طوری که پیامبر(ص) پیش از ابلاغ رسمی و نصب امیرمؤمنان علی(ع) به امامت، بارها در سخنان خویش به جایگاه و خلافت آن حضرت در دین و دنیای مردم اشاره کرده است، حضرت فاطمه زهرا(س) نیز بر آن بود تا به تعریف خصوصیات و صفات و مقامات الهی آن حضرت(ع) اشاره کند و حجت را بر آنان تمام کنند؛ زیرا مردم یقین داشتند که حضرت فاطمه(س) سرور زنان اهل بهشت و از کسانی است که طهارت و عصمتش بر اساس آیه ۳۳ سوره احزاب اثبات شده و بر اساس آیات سوره انسان از زنان بهشتی است. پس نمی توان در صداقت و راستی کسی که خداوند او را دارای عصمت دانسته و از اهل بهشت شمرده است تردید کرد و سخن ایشان را به اموری چون عواطف و احساسات زنانگی و دلبستگی به شوهر و مانند آن حمل کرد. آن حضرت(س) در تعریف جایگاه امیرمؤمنان علی(ع) در نظام هستی می فرماید: او پیشوایى الهى و ربّانى است، تجسّم نور و روشنائى است، مرکز توجّه تمامى موجودات است، فرزندى پاک از خانواده پاکان می باشد، گوینده اى حقگو و هدایتگر است، او مرکز و محور امامت و رهبریّت است. (ریاحین الشّریعه، ج ۱، ص۹۳) از نظر حضرت فاطمه(س) امیرمؤمنان علی(ع) دارای امامت ربانی است. مقام ربانی از مقامات عالی انسانی است؛ کسی به این مقام می رسد که متاله شده و صفات الهی در او ظهور کرده باشد. اینکه آن حضرت(س) بر مرکزیت امیرمؤمنان علی(ع) در مسئله امامت تاکید دارد، از آن روست که همان طوری که اثبات امامت آن حضرت(ع)، امامت دیگران را قابل اثبات می کند، همچنین امامت علی(ع) است که به عنوان اصل و اساس امامت مطرح است. به سخن دیگر، همان طوری که پیامبر(ص) اساس رسالت و نبوت اسلام است، امام علی(ع) هم مرکز و محور امامت و بقای اسلام در این قالب و شکل است. از همین رو حضرت فاطمه زهرا(س) در بیان جایگاه پیامبر(ص) و امیرمؤمنان علی(ع) نسبت به امت می فرماید: ابَوا هِذِهِ الاْمَّهِ مُحَمَّدٌ وَ عَلىُّ، یُقْیمانِ اَودَّهُمْ، وَ یُنْقِذانِ مِنَ الْعَذابِ الدّائِمِ إنْ اطاعُوهُما، وَ یُبیحانِهِمُ النَّعیمَ الدّائم إنْ واقَفُوهُما؛ حضرت محمّد(ص) و على(ع)، پدر این امّت هستند، چنانچه از آن دو پیروى کنند، آنان را از انحرافات دنیوى و عذاب همیشگى آخرت نجات می دهند؛ و از نعمت های متنوّع و وافر بهشتى بهره مندشان می سازند. (بحارالانوار: ج۲۳، ص۲۵۹، ح۸) البته پیامبر(ص) خود در این باره فرموده است: انا و علی ابوا هذه الامه؛ من و علی پدران این امت هستیم. (عیون أخبارالرضا(ع)، ج ۲، ص ۸۶ ؛ علل الشرائع، ج ۱، ص۱۲۸) حضرت فاطمه(س) در سخنان خود به تفسیر این مفهوم می پردازد و نشان می دهد که نقش پدری پیامبر(ص) و امیرمؤمنان علی(ع) در حوزه هدایتگری و سعادت بشر است. بنابراین، همان جایگاه که برای پیامبر(ص) به عنوان رسول الله است، برای امیرمؤمنان علی(ع) به عنوان ولی الله مطرح است. بر اساس همین تفسیر و تحلیل است که حضرت فاطمه(س) در جایی دیگر سعادت را منوط به پذیرش امامت امیرمؤمنان علی(ع) می داند و می فرماید: إنَّ السَّعیدَ کُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَنْ احَبَّ عَلیّا فى حَیاتِهِ وَ بَعْدَ مَوْتِهِ ؛ همانا حقیقت و واقعیّت تمام سعادت ها و رستگارى ها در دوستى على(ع) در زمان حیات و پس از رحلتش خواهد بود. (شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید: ج۲، ص۴۴۹ ) از نظر حضرت فاطمه(س) همه اعمالی که امام علی(ع) پس از رحلت پیامبر(ص) انجام داد بر اساس اوامر الهی و انجام به وظیفه و تکلیف بوده است. پس زمانی که به مخالفت برمی خیزد و زمانی که سکوت می کند و زمانی که خشم می گیرد یا رضایت می دهد همه اعمال و رفتارهایش بدون هیچ اما و اگری درست و صحیح و مطابق رضایت خداوندی بوده است. از نظر فاطمه(س) امیرمؤمنان علی(ع) مظهر عین الله، یدالله و اذن الله و در مقام فنای فی الله است. پس در مقام قرب الفرائض و قرب النوافل همان کاری می کند که خداوند خواسته است یا خداوند از طریق او انجام می دهد. (انفال، آیه ۱۷) فاطمه(س) در تائید سنت و سیره علوی (ع) می فرماید: ما صَنَعَ ابُوالْحَسَنِ إلاّ ما کانَ یَنْبَغى لَهُ، وَلَقَدْ صَنَعُوا ما اللّهُ حَسیبُهُمْ وَ طالِبُهُمْ؛ آنچه را امام علی(ع) نسبت به دفن رسول خدا و جریان بیعت انجام داد، وظیفه الهى او بوده است و آنچه را دیگران انجام دادند خداوند آنها را محاسبه و مجازات خواهد کرد. (الامامه والسّیاسه، ص۳۰؛ بحارالانوار، ج۲۸، ص۳۵۵، ح۶۹) در حقیقت ایشان با نگاهی به آموزه هایی چون آیه ۸ سوره تکاثر و آیه ۳ سوره مائده بر آن است که امت را نسبت به اعمال خودشان به شک و تردید افکند و بگوید آنچه در حق نعمت الهی انجام شده است نوعی کفران نعمت است که باید پاسخگو باشند و خداوند در روز قیامت از آنان نسبت به نعمت ولایت بازخواست و مجازات می کند. در روایات است که بعضى از زنان مهاجر و انصار پس از جریان غصب فدک و احتجاج آن حضرت(س) نسبت به حقانیت خویش، به منزل او آمدند و احوال حضرت را جویا شدند، حضرت(س) در پاسخ فرمود: أصْبَحْتُ وَ اللهِ! عاتِقَهً لِدُنْیاکُمْ، قالِیَهً لِرِجالِکُمْ؛: به خداوند سوگند، دنیا را آزاد کردم و هیچ علاقه اى به آن ندارم، همچنین دشمن و مخالف مردان شما خواهم بود. (دلائل الامامه، ص۱۲۸، ح ۳۸، معانى الاخبار، ص۳۵۵، ح۲) در حقیقت ایشان با این بیان خویش نه تنها تلنگری به زنان زد بلکه بر آن شد تا خشم خدا را نیز نشان دهد؛ زیرا پیامبر(ص) درباره ایشان بارها به مردم فرموده بود: یا فاطمه انّ الله لیغضب لغضبک ویرضى لرضاک؛ ای فاطمه خداوند با خشمت خشم می گیرد و با رضایت تو خشنود می شود. (عوالم العلوم، ص ۱۱۶؛ ذخائر العقبى، ص۳۹) پیامبر(ص) در جایی دیگر نیز فرموده اند: فَاطِمَهُ بَضْعَهٌ مِنِّی فَمَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِی؛ فاطمه پاره تن من است و هرکس او را بیازارد گویی مرا آزرده است. (طبرسی، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج ۱، ص۲۹۴؛ شیخ طوسى، تلخیص الشافی، با مقدمه و تحقیق: بحرالعلوم ، حسین، ج ۳، ص۱۲۲) حضرت فاطمه(س) همچنین به عواقب و نتایج مخالفت با نصب الهی امیرمؤمنان علی(ع) به عنوان خلیفه و ولی الله و امام به حق به مردم هشدار می دهد و می فرماید: به خدا سوگند، اگر حقّ یعنى خلافت و امامت را به اهلش سپرده بودند و از عترت و اهل بیت پیامبر پیروى کرده بودند حتّى دو نفر هم با یکدیگر درباره خدا و دین اختلاف نمى کردند و مقام خلافت و امامت توسط افراد شایسته یکى پس از دیگرى منتقل می شد و در نهایت تحویل قائم آل محمّد می گردید که او نهمین فرزند از حسین(ع) است. (الامامه والتبصره ، ص۱؛ بحارالا نوار، ج ۳۶، ص۳۵۲، ح۲۲۴٫) از نظر آن حضرت(س) اختلافات که در آینده پدید می آید و امت اسلام را به ذلت و خواری سوق می دهد، نتیجه نخستین زاویه و انحرافی است که در سقیفه بنی ساعده رخ می دهد. از نظر آن حضرت(س) پیامبر(ص) به حکم الهی امیرمؤمنان علی(ع) و امامان معصوم(ع) تا حضرت مهدی(عج) را نسب کرده است؛ زیرا هیچ انسان عاقلی امت را بی رهبر و سرپرست رها نمی کند، بویژه در زمانی که هنوز دشمنان سوگند خورده در پیرامون مرزهای جغرافیایی اسلام حضور داشته و منافقان در مدینه فعال بودند؛ آخر چطور می شود که خلیفه اول این اندازه خرد داشت که برای پس از خویش جانشین برگزیند و خلیفه دوم نیز همین راه را برود، اما پیامبر(ص) به این درجه از عقلانیت نرسیده باشد که جانشینی برای امت خویش معلوم دارد؟! این در حالی است که پیامبر(ص) عقل کل است؛ چنانکه خود آن حضرت می فرماید. از سوی دیگر خداوند همان طوری که حضرت آدم(ع) و حوا را در زمین بی کتاب و راهنما رها نکرده و برای هر قوم نذیر و بشیری می فرستد و حجت را تمام می کند، چطور نسل های آینده بشریت پس از رحلت پیامبر(ص) را رها می کند و آنان را بی رهبر می گذارد؟ فاطمه زهرا(س) نه تنها نسبت به آینده امت هشدار می دهد بلکه به فرجام بد دیگر نیز اشاره می کند که امت با زاویه گرفتن از نصب الهی امام و ولی الله بدان گرفتار می شوند. آن حضرت(س) وقایعی چون شهادت امامان معصوم(ع) را پیش بینی می کند و بر اساس علم الهی و غیبی که به عنوان مرضات الله به آنان داده شده، به بدبختی امت اسلام در آینده اشاره کرده و می فرماید: خابَتْ اُمَّه قَتَلَتْ ابْنَ بِنْتِ نَبِیِّها؛ رستگار و سعادتمند نخواهند شد آن گروهى که فرزند پیامبر خود را به قتل رسانند. (مدینه المعاجز، ج۳، ص۴۳۰) روزگاری نگذشت که همین امت زاویه گرفته، حسنین(ع) را به شهادت می رسانند، در حالی که یقین داشتند که آنان به حکم آیه ۶۱ سوره آل عمران ابناء الرسول (ص) و به حکم آیات سوره انسان و بیانات بسیاری از پیامبر(ص) سرور جوانان بهشت هستند و در بهشت منزل و ماوی دارند. اما چه شد که این گونه عمل کردند؛ زیرا با زوایه ای که از ولایت گرفتند راه را گم کرده و در فتنه ها افتادند و خود و آیندگان را تباه کرده و به ضلالت و تفرقه و جنگ و خونریزی سوق دادند و امت را به وضعیتی چون امروز دچار کردند.
یکشنبه ، ۳۱اردیبهشت۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شلمچه نیوز]
[مشاهده در: www.shalamchenews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها