تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837874290
ماجرای راز و رمزهای عاشقانه در سلول های ساواک - پایگاه خبری تحلیلی صراط
واضح آرشیو وب فارسی:صراط نیوز: روایت ها از دورانی که انقلابیون در زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری تجربه کردند بسیار است و متنوع، روایت هایی که هرکدام بخش های کوچکی از سرگذشت این نظام را شهادت می دهند، روایت هایی که هرکدام جنس مخصوص به خودش را دارد.صراط: روایت ها از دورانی که انقلابیون در زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری تجربه کردند بسیار است و متنوع، روایت هایی که هرکدام بخش های کوچکی از سرگذشت این نظام را شهادت می دهند، روایت هایی که هرکدام جنس مخصوص به خودش را دارد. به گزارش تسنیم از اصفهان، بازهم به میمنت سالروز انقلاب اسلامی و بزرگداشت این واقعه عظیم در کشور عزیزمان ما هم توفیق یافتیم به سراغ پیشکسوتان این عرصه برویم؛ البته پیشکسوتانی که خود خالق این انقلاب و نهضت اسلامی بوده اند. اینبار در حاشیه دیدار از «موزه عبرت ایران» که به بهانه دهه فجر در گوشه ای از شهر اصفهان بنا شد و گواهی از تاریخ پر نقش و نگار و با سعادت ایران بود، به سراغ راوی نمایشگاه رفتیم تا گفت وگویی دوستانه با وی داشته باشیم. حاج احمد شیخی؛ از مبارزان و فعالان انقلابی که در سال های ابتدایی انقلاب به جرم ضبط و پخش اعلامیه در کمیته مشترک ضد خرابکاری اسیر شده و مدت زیادی را در این زندان وحشتناک زیر بار شکنجه های طاقت فرسا گذرانده بود. متن گفت وگوی تسنیم با این مبارز انقلابی در ادامه آمده است: در این نمایشگاه بین عکس های زندانیان که به دیوار نصب شده عکس شما نیز دیده می شود، چگونه زندانی ساواک شدید؟ شیخی: سال 1353 به جرم تکثیر اعلامیه های حضرت امام خمینی(ره) دستگیر شدم، به مدت 3 ماه در شکنجه گاه تهران که اکنون به نام موزه عبرت ایران شناخته می شود حضور داشتم، 9 ماه در زندان قصر حضور داشتم که این زندان نیز اکنون به باغ موزه تبدیل شده، همچنین 2 ماه سابقه حبس در زندان اوین و چند روزی هم در زندان جمشیدیه به عنوان دژبان بودم به علاوه چند روزی هم در زندان مشهد زندانی بودم که در مجموع 14 ماه حبس را تحمل کرده ام. در مشهد زندان ما به این علت که در پادگان واقع بود به لحاظ ظاهری شکل ویژه ای داشت، سوله ای بود که در آن چند سلول انفرادی و یک سرویس بهداشتی وجود داشت و من هم چند روزی در آنجا بودم تا اینکه به وسیله 2 مامور شهربانی با لباس شخصی به وسیله قطار مرا با عزت و احترام و ساندویچ به تهران منتقل کردند و تحویل زندان ساواک دادند و رفتند. در تهران هم روز اول هیچ خبری نبود و از روز دوم رسما بازجویی از بنده آغاز شد که می توانم اینگونه برایتان روایت کنم: «به روز 29 از تیر، ببستند دست و پایم را غل و زنجیر، به روز سوم مرداد، ز جور ظلمت و بیداد، فقط من می زدم فریاد، ساواک را بازجویی بود، که نامش بود خراسانی، نبود اندر وجود وی، ژن والای انسانی، مرامش همچو گرگی بود، طریقش بود شیطانی، مرا با مشت و شلاقش، بسی می زد به آسانی، سپس می داد به شعبانی، همان غول بیابانی» شما هم تجربه شکنجه با ابزارهای سخت کمیته مشترک ضد خرابکاری را داشتید؟ شیخی: بله؛ جناب شکنجه گر شعبانی لطف کردند دو مرتبه مرا به وسیله شکنجه معروف زندان ساواک به نام آپولو بستند و دو مرتبه هم تخت شلاق را تجربه کردم که البته هر دوی این شکنجه ها بدون شوک الکتریکی و بدون داغ کردن و سوزاندن بود البته 5 ماهی زمان برد تا زخم هایی که من از شکنجه های اولیه ام در زندان دیده بودم، بهبود پیدا کند. تمام این مدت بدون اینکه برای شما حکمی صادر شده باشد در زندان بوده و شکنجه می شدید؟ شیخی : من بعد از 3 ماه به زندان قصر منتقل شدم و دادگاه برایم تشکیل شد، در آنجا به یک سال حبس محکوم شدم و درست زمانی که حبسم رو به اتمام بود و به نحوی باید در تاریخ 29 تیر1354 از زندان آزاد می شدم، در اواخر سال 53 رئیس کمیته وقت که فردی به نام رضا زندی پور بود جلوی درب منزلش ترور شد و پس از مرگ او ساواکیان دیگر زندانیان سیاسی را آزاد نکردند بنابراین من را به زندان اوین منتقل کردند و به مدت 2 ماه اضافه تر نگه داشتند. در زمانی که جیمی کارتر به ریاست جمهوری آمریکا رسید به شاه نوکر خودش دیکته کرد که باید یک فضای باز سیاسی را در شهر و برای مردم فراهم کنی و تازه از اینجا به بعد بود که ما و دیگر زندانیان سیاسی آزاد شدیم. من خودم 2 ماه اضافه تر در زندان بودم اما برخی از زندانیان را حتی 2 سال اضافه تر نگه داشته بودند و این مدت اضافه بر حبسی که زندانیان باید متحمل می شدند در بین آن ها به اصطلاح «ملی کِشی» معروف شده بود. درست مقارن با زمان ترور زندی پور یک اتفاق دیگر هم رخ داد؛ اینکه ساواکیان از 9 نفر از زندانیان مثلا انتقام گرفتند و 9 زندانی که 7 نفر از آنان غیرمذهبی و 2 نفر مذهبی بودند را در ارتفاعات زندان اوین به رگبار بستند و آن ها را به شهادت رساندند و در روزنامه ها به دروغ نوشتند که این 9 نفر زندانی درحال فرار کشته شدند. از نحوه اعتراف گرفتن در زندان ساواک هم برایمان بگویید؟ شیخی: معمولا شکنجه برای کسی است که حرف نمی زند و اگر کسی لب باز می کرد ممکن بود به او چلو کباب هم بدهند اما وقتی قرار نیست من دوستانم و رفقایم که با یکدیگر علیه طاغوت هم فکری داشتیم و در این راستا تکثیر اعلامیه می کردیم را لو بدهم، شکنجه می شدم. من هم تا جایی که می توانستم تحمل می کردم و زمانی که دیگر تحملم تمام می شد چاره ای نیست، گوشت و پوست و استخوان هیچ سنخیتی با شکنجه و کابل و این ابزارها ندارد بنابراین اگر هم کسی زیر بار شکنجه حرفی زده باشد نباید بر او خرده گرفت بلکه باید بر کسی خرده گرفت که بدون یک سیلی تعداد بسیاری از انقلابیون را لو می داد. انگیزه در بین زندانیان از اهمیت والایی برخوردار بود؛ انگیزه ما اینگونه بود که به جهان آخرت ایمان داشتیم و دنبال طمع بهشت این سرنوشت بر ما روانه شد. البته نمی گویم من اعترافی نداشتم چراکه پرونده ام نزد مسئولان باز است منتها اولین حرکتی که در زندان از من خواستند این بود که از من سوال کردند شما محمد فلانی (فردی که مرا لو داده بود) را می شناسید یا خیر و من هم ادعای نشناختن کردم سپس او را نزد من آوردند مرا تایید کرد بعد او را بردند و به جان من افتادند و شکنجه ام کردند. بعد از چند روز من اعتراف کردم که رادیو بغداد را گوش می دادم، پیام های امام(ره) توسط حجت الاسلام دعایی قرائت می شد و من آن ها را ضبط می کردم سپس ماشین تحریر از چهارراه مخبرالدوله تهران روزی 2 تا تک تومنی کرایه می کردم بعد با استفاده از کاغذ کاربن اعلامیه های امام(ره) را که نوشته بودم تایپ می کردم. به علاوه پای صحبت های علامه یحیی نوری، علامه فخرالدین حجازی استاد شهید مرتضی مطهری و امامی کاشانی هم حضور داشتم. در دادگاه نیز از همین اعترافات جرم مرا محرز کردند و به جرم تکثیر اعلامیه، گوش دادن به سخنان امام(ره) و شرکت در مجالس مذهبی به زندان فرستادند، البته تا آنجایی که من اطلاع دارم اعترافات من منجر به دستگیری هیچکسی نشد. هرچند در محله ما دوستانم و هم محله ای هایمان بودند که چریک و غیره بودند اما به من ارتباطی نداشت. یعنی بعد از اینکه شما اعتراف کردید بازهم شکنجه شدید؟ شیخی: خیر، شکنجه من همان چند روز طول کشید. پس چطور 14 ماه در زندان های مختلفی حضور داشتید؟ شیخی : بر اساس اعترافات من در یک دادگاه نظامی برای آن ها ثابت شد که جرمم چیست برای همین به 1 سال حبس محکوم شدم که در زمان های مختلف در زندان های متعددی حضور داشتم و حداقل برای من یک نفر در طول دوران محکومیتم هیچ شکنجه ای نبود. با توجه به اینکه هرکدام از شکنجه گران معروف ساواک در یکی از مقاطع تحصیلی بودند و چندان عالی رتبه هم نبودند و حتی از میان نظامیان هم انتخاب نمی شدند، معیار انتخاب شان در آن زمان چه بود؟ شیخی: سرسپردگی به طاغوت؛ بقیه معیارها چندان اهمیتی نداشت حتی تحصیلات هم تا جایی که من خاطرم هست فقط یک نفر بود که تحصیلات دانشگاهی داشت و بقیه تحصیلات یا موقعیت های آنچنانی نداشتند. مسئله اینجاست که هرکسی که نمی تواند شکنجه گر شود و آن کارهای وحشیانه را انجام بدهد! شیخی: چرا اتفاقا همه می توانند شکنجه گر شوند، هرکس از خدا و انسانیت فاصله گرفت همه کاری می تواند انجام دهد. برای همین است که معصومین(ع) فرمودند «دعا کنید که خدایا یک آن و کمتر از آنی ما را به حال خود وا مگذار»؛ همین افرادی که همسایه آزاری و فرزند آزاری می کنند مگر از همین مردم عادی نیستند؟! زمانی که از خوی انسانی فاصله گرفتند نتیجه اش همین هایی می شود که مشاهده می کنید. اگر در حالت عصبانیت شما جلوی خودتان را گرفتید، گرفتید اما اگر نگرفتید و خدایی نکرده به اوج عصبانیت و جنون برسید ممکن است همان افعال را انجام دهید لذا به عبارتی می توان گفت شکنجه گران ساواک حالت جنون داشتند به این علت ساده که انسان هم نوع خود را آزار نمی دهد آن هم برای ابقای وجود طاغوت! هیچ توجیهی برای این مسئله وجود ندارد، حتی برای ما در رفتار کردن با حیوانات و درختان و نباتات نیز سفارش شده و من معتقدم انسان حتی نباید به جامدات هم آسیب وارد کند چون همه را خداوند خلق کرده تا بشر به بهترین شکل از آن ها بهره برداری کند و شکر خدا را به جای آورد. برای شناسایی افراد جهت شکنجه گری و جلادی هم در میان مردم و سربازان به دنبال کسانی می گشتند که با آوردن نام شاه به نوعی ذوق زده می شدند و کیف می کردند مصداق این امر را شما اکنون در جامعه خودمان هم می بینید که عده ای بقیه را مورد تمسخر قرار می دهند و عده ای دیگر به هیچ وجه این کار را نمی کنند و از امور خیر خود لذت می برند؛ یک نفر خدمت می کند لذت می برد و در مقابل یک نفر با خیانت کردن لذت می برند لیکن افراد با یکدیگر متفاوت اند. آقای شیخی اگر قرار باشد یک روز دوباره در این دنیا با کسانی که شما را در زندان شکنجه می کردند روبرو شوید، چه عکس العملی نشان خواهید داد؟ شیخی: اولا که تمام شکنجه ها و تمام کارهای خلافی که بشر انجام می دهد از روی جهل اوست و آدم جاهل را نمی شود کاری کرد، خدا این افراد را ببخشد، من که کاملا آن ها را بخشیدم. می گویند ببخشید تا خدا هم شما را ببخشد، آن ها از سر جهل و نادانی شان بود که این رفتارها را انجام می دادند، الآن هرکسی در جامعه ما کار خلاف انجام می دهد از روی جهلش است و باید گفت خدایا همه ما را به راه راست هدایت کند. مضافا بر اینکه اکنون شما در اطراف ما در سوریه، عراق و سایر کشورها چه می بینید؟ تروریست هایی روی کار آمده اند که روی ساواک را سفید کردند و جنایاتی انجام می دهند که آدم گذشته خودش یادش می رود، انشاالله خدا ریشه این افراد را نابود کند. به همین دلیل است که ما همواره در بین دعاهایمان در پایان روایتگری می گوییم «درحال نیایش، از خدا کنیم خواهش، تا ان شاالله نابود کنه داعش، و مادر کمال ارامش، با رفاه و آسایش، ان شاالله سفر کنیم به کربلا، رها باشیم ز هر بلا، نشیم به دردی مبتلا، ان شاالله عاقبت بخیر شیم، هم جیبامون و کیفامون بشه پر از طلا، بلکه انصراف بدیم از دریافت یارانه و سبد کالا، یه صلوات هدیه کنیم همین حالا» زمانی که شما در زندان ساواک بودید امکان برقراری ارتباط با خارج از زندان وجود داشت؟ شیخی: در شکنجه گاه ساواک به هیچ وجه اما در زندان قصر در دوران محکومیت از پشت میله ها و تلفن ملاقات داشتیم، نامه نویسی می کردیم و با کنترل نامه ها ارسال می کردند، هرچند سانسور مطبوعاتی بود اما از تلویزیون نیز استفاده می کردیم، بخش اخبار روزنامه کیهان را سانسور می کردند اما می شد روزنامه خواند و شرایط خیلی متفاوت بود. در زندان کمیته مشترک به هیچ وجه نه ملاقات و نه پیام و غیره از بیرون خبردار نمی شدیم. پس چطور متوجه پیام های امام(ره) می شدید؟ شیخی: در زندان ساواک اصلا متوجه وقایع خارجی نمی شدیم مگر اینکه زندانی جدیدی وارد می شد و ممکن بود اطلاعاتی از بیرون به زندانیان داخلی بدهد. البته من در سال 53 زندان رفتم و در آن زمان شور انقلاب هنوز شدت نگرفته بود و جو خفقان بود و ممکن بود زندانیان اتفاقات آشکاری که در بیرون رخ داده بود را تعریف می کردند اما اتفاقات مخفی را جرات نمی کردند به هم سلولی هایی که زیر بار شکنجه هرلحظه امکان لو دادن اطلاعاتشان بود، تعریف کنند. در زندان ساواک دو بخش خانم ها و آقایان در کنار هم وجود داشت، ارتباطی هم بین شما برقرار می شد؟ شیخی: ارتباط و تعامل خاصی بین خانم ها و آقایان برقرار نمی شد اگر هم می بینید جایی می گویند خانم ها لباس آقایان را می شستند بدین گونه بود که ما برای استحمام یا دستشویی که می رفتیم لباس های خونی مان را در کنار حمام می انداختیم و زمانی که خانم ها از این سرویس ها استفاده می کردند بنا بر دلسوزی لباس ها را شسته و همانجا می گذاشتند. سلول خانم ها از آقایان جدا بود اما گاهی از اوقات نگهبانان از زندانیان می خواستند که راهرو را طی بکشند در همین حین زندانی که طی می کشید به نزدیکی سلول ها می رفت و پنهانی با زندانیان درون آن صحبت می کرد و البته بیشتر اطلاعات کلی می پرسید و جویای نام و احوال اشخاص می شدند. البته گاهی اوقات ممکن بود آقایی که مسئولیت طی کشیدن را بر عهده داشت کنار سلولی که همسرش در آن زندانی بود بیاید و تا نگهبان سرش گرم است با او گفت وگوی کوتاهی داشته باشد، این قبیل امور توسط عده ای از زندانیان که به همراه خانواده شان دستگیر شده بودند اتفاق میفتاد. حتی در آن برهه کانال ارتباطی با افراد مشهوری چون آقای خامنه ای و آیت الله اشرفی و غیره نبود چراکه این افراد در آن زمان نیز به شهرت کنونی نرسیده بودند و همگی روحانیون شجاع و مبارز محسوب می شدند و به ندرت افراد معروف و سرشناس می شدند البته در مابقی زندان ها مثل اوین، قصر و قزل قلعه گاهی اوقات این افراد کلاس های درس برگزار می کردند و مخاطبان خود را داشتند. پس از پیروزی انقلاب برای زندانیان سیاسی چه اتفاقی افتاد؟ شیخی: انقلاب که به پیروزی رسید با لطف خدا، همت مردم و رهبری امام(ره) بساط طاغوت با حضور تمامی مردم جمع شد و زندانیان سیاسی هم که شکنجه های بسیاری دیده بودند آزاد شدند و بعضی هم زیر بار شکنجه های طاقت فرسا به شهادت رسیدند اما همین افراد بودند که انقلاب را زنده نگه داشتند. الحمدالله اکنون نظام جمهوری اسلامی پا گرفته و با وجود اینهمه دشمنی و عداوت چه داخلی و چه خارجی، توانسته با حضور مردم به راه خود ادامه دهد اگرچه انتقادهایی به بعضی از مسئولان وارد است اما همه به ویژه نسل جوان و آینده ساز باید با طرح انتقادهای سازنده و دلسوزانه کمک کنند به اهداف مقدس شهدا و امام(ره) برسیم. نظر شما که تجربه تلخ زندان ساواک را در پیشینه خود دارید درباره نمایشگاهی که با الگو برداری از موزه عبرت تهران در اصفهان برپا شده، چیست؟ شیخی : نمایشگاه موزه عبرت اصفهان برگرفته از همان نمایشگاه یا موزه دایمی عبرت ایران در تهران است که شکنجه گاه بود و برای سهولت دسترسی مردم این نمایشگاه در مقیاس کوچک تر در این شهر برپا شده و می توان گفت نمایی از آنجا است و سلول های انفرادی و عمومی، عکس زندانیان، اتاق و ابزار شکنجه را به مردم عرضه کرده تا متوجه شوند در آن ایام ستم شاهی بر این ملت چه گذشته ولو اینکه ممکن بود یک نفر به خاطر یک کتاب، اعلامیه، سخنرانی یا حتی در برخی مواقع فازهای نظامی به زندان افتاده باشد. من هم به عنوان راوی آن روزها چند روزی در خدمت مردم اصفهان هستم و امیدوارم بتوانم بخشی از تکلیفم را ادا کرده باشم و مردم نیز با حضور پررنگ شان و طرح انتقادات و پیشنهادات خود به مسئولان کمک می کنند تا در برپایی هرچه بهتر این نمایشگاه ها کوشا باشند. باتوجه به اینکه این نمایشگاه مناسبتی و مقارن با ایام دهه فجر برپا شده، به نظر شما چه ارتباطی می تواند بین بازدید از چنین نمایشگاه ها و موزه هایی با راهپیمایی 22 بهمن باشد؟ شیخی: راهپیمایی 22 بهمن در حقیقت حق بیمه ای است که ما برای انقلاب می پردازیم، چطور برای بیمه های مختلفمان حق بیمه پرداخت کرده و خودمان را برای یک سال بیمه می کنیم؛ این هم دقیقا همان است. من اعتقادم بر این است که با حضور باشکوه و میلیونی مردم در تمام ایران در این راهپیمایی، مشت محکمی به دهان یاوه گویان می زنیم چراکه آنان تصور می کنند این ملت دست از نظام شان برداشته اند. هرچند گرانی هست، فساد هست، تباهی و تبعیض هست، فیش های نجومی هست و از قبیل مسائل زیاد است و کسی نمی تواند منکر آن شود اما علی رغم این معضلات مردم دست از انقلاب برنمی دارند. مردم قطعا بیشتر از سال های گذشته در راهپیمایی حضور خواهند یافت و با وجود تبلیغات دشمن و مخالفان و معاندان این نظام حضور مردم به لطف خدا بسیار باشکوه و خوب بوده، زمانی هم که شهروندان با چنین نمایشگاه هایی در شهر مواجه می شوند که نشان می دهد در زمان طاغوت با زنان و مردان این مرز و بوم در سنین پایین چه کردند عشق شان به نظام مضاعف خواهد شد و حضور بیشتری پیدا خواهند کرد. از این طرف هم احساس مسئولیت می کنند با حضور خود کاستی ها و نواقص را به مسئولان برسانند تا آن ها هم بیش از پیش در رفع نواقص و رسیدگی به امور مردم کوشا باشند.
یکشنبه ، ۳۱اردیبهشت۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صراط نیوز]
[مشاهده در: www.seratnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها