محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828310220
“آدم خواری” از خیال تا واقعیت ! - سایت خبری تحلیلی بولتن
واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: تنها دلیل اینکه اثبات کنیم “فرهنگ آدم خواری” تخیلی نیست و وجود خارجی داشته است، نوعی بیماری مغزی است.به گزارش بولتن نیوز، بیل شوت ایده بسیاری جالبی دارد و از زاویه قابل قبولی هم به آن نگاه کرده است. مدت زیادی است که آدم خواری ذهن جانورشناسان، انسان شناسان، تاریخدانان، جرم شناسان، نظریه پردازان ادبی، دانشجویان الهیات و توهین کنندگان به مقدسات دینی (ادعای پوچی که کاتولیک های رومی در روایت خود از آدم خواری در استحاله تمجید کرده اند، نزد بی خدایان انگلیسی قرن ۱۸ محبوب بود) را به خود مشغول کرده است. تاکنون افراد کمی تلاش کرده اند تا تمام جوانب را کنار هم جمع کنند؛ البته شاید خودمان هم در آخر مجبور شویم بگوییم که نمی توان از تمام جوانب گسترده فرهنگ آدم خواری یک جمع بندی به دست آورد، اما با این حال به تلاشش می ارزد. بیل شوت (Bill Schutt) دانشمند علوم جانوری است و با ارگانیسم های ساده تر سر و کار داشته است. در نقطه پایینیِ این بازه، همنوع خواری در بی مهرگان را داریم که برای اموری بخصوص تقریبا امری عادی محسوب می شود. عنکبوت های مادر زمانی که هدفشان تحقق یابد، خودشان را در معرض جوان ترها قرار می دهند تا کاملا خورده شوند. همنوع خواری در حلزون ها به عنوان یک مرحله گذرا وجود دارد: حلزون ها در پایین تر از یک سنی پیش از خوردن گیاهان، تخم های ریخته شده خودشان را می خورند. ماهی سیکلید که در آب های شیرین زندگی می کند، بچه هایش را در دهانش پرورش می دهد و اغلب بخش زیادی از آن ها را نوش جان می کند! بالاخره آن ها باید به شکلی تعادل جمعیتی خود را حفظ کنند. ماهی ها قادر به تخم گذاری در مقادیر بسیار بالا هستند و در برخی از گونه ها این رقم به ۳۰۰ میلیون تخم می رسد. به همین دلیل، شاید ماهی ها تصمیم بگیرند که چندان بخشنده نباشند و خودشان نیز از تخم های سرشار از پروتئین خود استفاده کنند. بنابراین اگر ماهی ها نوزادان خودشان را در مقادیر فراوان (بیش از ۸۰ درصد در برخی مواقع) بخورند، پس می توان توقع داشت که در فکر تغذیه از ماهی های باقی مانده نیز باشند. انواع و اقسام همنوع خواری را می توان در دنیای جانوران یافت: همنوع خواری جوانان و فرزندان، همنوع خواری خواهر و برادر و همنوع خواری رقبا. شعر تد هیوز درباره اردک ماهی های داخل حوض در این باره جالب است؛ تعداد ماهی ها به شکلی مرموزی کم شد تا اینکه فقط یکی باقی ماند: «با شکمی باد کرده و لبخندی بر لب.» پدیده "دگر همنوع خواری” یا "خوردن دیگران یا فرزندانِ دیگران” وجود دارد. اینکه چرا اخیرا خرس های قطبی به دگر همنوع خواری روی آورده اند، مشخص نیست؛ البته شاید صرفا یک اتفاقی موقتی باشد که به خاطر گرمایش جهانی به وقوع پیوسته ولی بر سر چراییِ این مسئله، همچنان بحث و بررسی لازم است. حتی در مورد همنوع خواری جانوران باید بین افسانه ها و برداشت های فرهنگی تمایز قائل شد. "همنوع خواری جنسی” که در آن ماده، نرِ خودش را با هدف جماع می خورد بسیار اندک رخ می دهد. این ادعاها درباره گونه هایی مطرح می شود که نمی توان هیچ سند و مدرکی از آن ها تهیه کرد. همنوع خواری جنسی در "عنکبوت پشت قرمز” رخ می دهد. اما سوال اینجا است که چرا عنکبوت نر باید به کاری تن دهد که منجر به مرگش خواهد شد؟ بر اساس نظریه داروین، عنکبوت پشت قرمز نر برای مدت طولانی تر جفت گیری می کند و میزان اسپرم های بیشتری را منتقل می کند؛ از این رو نوع نر این جانور با پذیرش مرگ خودش، شانس تولید مثل را افزایش می دهد. از آنجایی که عنکبوت ماده به تازگی یک عنکبوت نر را بلعیده، عنکبوت های نر دیگر چندان تمایلی ندارند به سمتش بروند زیرا به همان سرنوشت دچار خواهند شد؛ از طرف دیگر، آن عنکبوت نر اولی نیز رقبایش را با مرگ خودش شکست داده است. همنوع خواری در طبیعت وجود دارد اما اتفاقی دیگر موجب تعجب جانورشناسان شده است: چرا برخی عنکبوت های نر، عنکبوت ماده را تعقیب کرده و در فرآیند جماع آن را کاملا می خورند؟ این پدیده البته کمتر از حالت قبلی مورد توجه قرار گرفته است. اما شاید جالب تر از هر چیزی این باشد که چرا ما تمام تمرکزمان را روی عمل همنوع خواری جنسیِ واقعی یا فرضیِ عنکبوت های ماده گذاشته ایم. به محض اینکه وارد مبحث همنوع خواری انسانی یا "آدم خواری” می شویم، یک تفاوت عمده و آشکار را بین آیین های فرهنگی گسترده و رفتار روان آزاری خارج از نظم اجتماعی مشاهده می کنیم. اچ. جی. ولز در فیلم "ماشین زمان” خود و بر اساس شواهد نه چندان قابل اعتماد نشان داد که انسان های نئاندرتال همدیگر را می خوردند. وی حتی پیش بینی کرد که انسان های آینده نیز این کار را خواهند کرد. بحث در مورد خوردن گوشت انسان توسط انسان یا "آدم خواری” در دوران باستان بسیار است. هرگونه مدرک جامعی در این مورد نیازمند اثبات بیشتری است؛ مثلا باید نشان داد که مدفوع های فسیل شده (کوپرولیت) که حاوی بقایای انسانی هستند، متعلق به انسان بوده اند و یا اینکه آثار ضربه روی استخوان های انسان حاصل قصابی انسانی بوده و نه ضربه و حمله. آثار کشف شده محتمل به نظر می رسند اما هنوز به تایید نهایی نرسیده اند. انسان های پیش از انسان نئاندرتال که حدود ۱۵۰۰۰۰ سال پیش میلاد مسیح از بین رفت، انسان پیشگام (Homo antecessor) نام داشت. بر اساس نمونه های استخراج شده از مغز استخوانِ استخوان های کشف شده، چنین به نظر می رسد که آن ها آدم خوار بوده اند! مدفوع فسیل شده می تواند سرنخی برای آدم خواری باشد پس از آن، دیگر اتهام آدم خواری فقط متوجه "دیگری” بوده است. انسان شناسان اغلب به نقل از مردم بومی گزارش کرده اند که عمل آدم خواری توسط قومی که در آنسوی کوه زندگی می کنند رخ می دهد؛ آنسوی کوه هم مردم می گویند که شنیده اند که در سوی دیگر کوه آدم خوارها زندگی می کنند. چنین نگاهی استفاده های سیاسی خودش را دارد. ماجراجویان دنیای جدید مانند کلمبوس به سرعت "همنوع خواری” را به بومیان نسبت دادند. ملکه ایزابلا در سال ۱۵۰۳ میلادی حکمی را امضا کرد که بر اساس آن، بومیانی که آدم خوار نیستند باید از بند بردگی رها شوند – این موضوع نشان می دهد که چنین باوری تا چه حد رواج داشته است. به همین منوال، اسپانیایی های استعمارگر به ساکنین بی گناه ترینیداد اتهام آدم خواری می زدند تا بتوانند آن ها را محکوم کنند. در بخش اعظم تاریخ آدم خواری، غالب دانشمندان پذیرفتند که در برخی فرهنگ ها، گوشت انسان های مرده خورده می شود: فرقی ندارد که بدن دشمنان مغلوب باشد یا بقایای افتخار انگیز یکی از بزرگان قبیله. مدرک چنین ادعایی بسیار محدود و البته شفاهی بود. ویلیام آرنس، انسان شناس، در سال ۱۹۷۹ میلادی اظهار داشت که هیچ مدرکی وجود ندارد که بر اساس آن، عمل آدم خواری به شکلی منظم و برای دومین بار و سومین بار رخ داده باشد. (یک انسان شناس مایوس در یکی از رمان های باربارا پیم می گوید: حتی آدم خواری آیینی هم رخ نداده است؟) آرنس آن روزها به شدت مورد انتقاد قرار گرفت اما روایت های نقل شده در دوران مدرن نیز کالا ابهام انگیز هستند. بهترین دلیل این ماجرا شیوع بیماری کورو در قبیله محلی فور (Fore) ساکن پاپوآ گینه نو بود – علت شیوع بیماری کورو در آن قبیله این بود که افراد قبیله هنگام برگزاری مراسم آیینی، مغز اجساد ریش سفیدان خود را می خوردند. حال جالب اینجا است که تمام روایت های آدم خواری در شرایط منحصر به فردی رخ داده است: بین چند آدم روان پریش، یا افرادی که از شرایط سخت جان سالم بدر برده اند، مانند نجات یافتگان یک سانحه هوایی در کوه های آند یا ملوانانی که کشتی شان در اقیانوس غرق شده است. آدم خواری در عصر انسان پیشگام رواج داشته است. آدم خواری در عصر انسان پیشگام رواج داشته است هر چند روایت هایی از آدم خواری هنگام محاصره لنینگراد در جنگ جهانی دوم شنیده شد و گفته شد که نزدیک به ۲۰۰۰ نفر از آن پس به جرم آدم خواری دستگیر شده اند. شاید برایتان جالب باشد اما یکی از پرونده هایی که در تنظیم حقوق جزا انگلستان نقش داشت، مربوط به مهمترین پرونده های آدم خواری تاریخ یعنی "دادلی و استیونز” است. شوت در کمال تعجب در کتابش به این پرونده هیچ اشاره ای نکرده است: دادلی و استیونز دو ملوانی بودند که پسر خدمتکار در کشتی را خوردند. از آن بدتر این است که نویسنده کتاب، رواج آدم خواری در دوران قحطی چینِ تحت حاکمیت مائو را با فقدان تابوهای تغذیه ای در چین آن زمان توجیه می کند؛ این در حالی است که آن ها قطعا تفاوت بین خوردن یک مار و یک کودک را درک می کنند. شوت قصد دارد به خوانندگان بگوید که همنوع خواری در سرتاسر پادشاهی حیوانات رخ می دهد گرچه این پدیده در برخی گروه ها رایج تر است. اما فرضیه او یک چیز را نادیده می گیرد: اینکه هر چه حیوانات پیشرفته تر می شوند، تمایل کمتری به همنوع خواری پیدا می کنند: حلزون ها این کار را همچنان به طور روزمره انجام می دهند اما اورانگوتان ها هرگز! مهمترین مکانی که همنوع خواری در فرهنگ بشری معنا پیدا می کند، جایی جز فانتزی های ترسناک دنیای ادبیات نیست. آدم خواری در "هومر” وجود داشت، آن هم از طریق داستان هایی که گریم (Grimm) برایش تعریف می کرد؛ آن ماجراها در دوران معاصر در کالبد شخصیتی داستانی هانیبال لکتر (Hannibal Lecter) جان گرفتند. البته این روایت های داستانی در قالب ادبیات، مبری از خطا در نظر گرفته شدند اما باعث شدند تا برخی روانی ها مانند جفری دامر در دنیای واقعی مرتکب چنین جرایمی شوند: جفری دامر (Jeffrey Dahmer) یک آدم کش زنجیره ای اهل آمریکا است که بین ژوئن ۱۹۷۸ تا ژوئیه ۱۹۹۱، هفده پسر و مرد را به نحو فجیعی سلاخی کرد. [او علاقه زیادی به جنازه خواری و آدم خواری داشت.] جفری دامر علاقه زیادی به جنازه خواری و آدم خواری داشت جفری دامر علاقه زیادی به جنازه خواری و آدم خواری داشت همچنین نامی از مهم ترین اثر ادبی مربوط به آدم خواری – "پیشنهاد مودبانه” نوشته جاناتان سوییفت [نویسنده سفرهای گالیور] – در کتاب شوت برده نشده است. شاید این کار اهمیت چندانی نداشته باشد ولی نباید فراموش کرد که آدم خواری هیچگاه نمی تواند به بخش مقبولی از جامعه انسانی بدل شود. کتاب شوت حاوی مطالب خواندنی و جالبی است اما نمی توان با رویکردی جسورانه بین عادات روزمره ارگانیسم های ساده و پدیده های نادر آدم خواری، خوشبختانه، ارتباطی یافت. منبع: مجله علمی ایران قیمت آنلاین ارز و سکه تورهای نوروزی ماهان سیر
شنبه ، ۳۰اردیبهشت۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[مشاهده در: www.bultannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 122]
-
گوناگون
پربازدیدترینها