محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829238167
تا چه حد می توان بلوف های ضدایرانی ترامپ را جدی گرفت؟ - ازنا خبر
واضح آرشیو وب فارسی:ازنا خبر: اگرچه برخی رفتارهای ترامپ عاقلانه به نظر نمی رسند اما آیا او تا آن حد عقل را به کنار نهاده که خواستار مواجهه نظامی با ایران باشد؟به گزارش ازناخبر به نقل از سفیر افلاک آخرین روزهای حضور باراک اوباما در کاخ سفید بود که جان کری، وزیر امور خارجه او در یادداشتی نوشت: «روابطمان با ایران بسیار مناقشه برانگیز خواهد ماند و ما باید اعمال فشار را بر ایران حفظ کنیم تا بتوانیم برنامه موشکی ایران را عقب بنشانیم ... اهداف دیگر ما، فشار بر ایران برای دست کشیدن از حمایت تروریست ها، پایان دادن به بی توجهی به حقوق بشر و توقف مداخله ثبات زدایانه در امور همسایگانش است.» دونالد ترامپ، رئیس جمهور جدید آمریکا پس از پای نهادن در کاخ سفید، خیلی زود نشان داد که به این نقشه راه پایبند است. جمله «ایران با آتش بازی می کند» که برآمده از یکی از توئیت های آقای ترامپ بود، خیلی زود در رسانه های جهان بازتاب یافت و درست در همان روز (15 بهمن 95) که رئیس جمهور آمریکا آن جمله را در توئیتر نوشت، 25 شخص و نهاد تحریم شدند. مستمسک اصلی، ارتباط با برنامه موشکی ایران بود. این اقدام پس از یک آزمایش موشکی توسط ایران صورت گرفت که تعارضی با قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد نداشت. نه در داخل و نه در خارج از ایران تقریبا هیچ کس تردیدی ندارد که سیاست رئیس جمهور جمهوری خواه ایالات متحده، اعمال فشار بر ایران خواهد بود و باز هم کسی تردیدی ندارد که توان موشکی ایران و محور مقاومت، اصلی ترین محورهایی این اعمال فشار خواهند بود. اما به نظر می رسد انگاره ای در حال شکل گرفتن در بخش هایی از جامعه است که بر تقویت احتمال رویارویی نظامی بین ایالات متحده و ایران دلالت دارد. بخشی از شکل گیری چنین انگاره ای می تواند طبیعی باشد چرا که در ایران جمهوری خواهان بیش از دموکرات ها به جنگ طلبی شناخته می شوند. حمله به سکوهای نفتی ایران در دوران ریگان جمهوری خواه صورت گرفت، بوش پدر با عراق جنگید و بوش پسر، افغانستان و عراق را اشغال کرد. اما بخش دیگری از این انگاره نه طبیعی که برساخته برخی است که احساس می کنند از نمد بزرگ نمایی تهدید ترامپ برای ایران می توانند کلاهی برای خود بسازند. این «برخی»، در دوران اوباما که اکنون خود می گویند جنگ طلب نبوده هم معتقد بودند که «سایه جنگ» را از سر ایران زدوده اند و اصلی ترین دست آورد توافق هسته ای وین را بر مبنای مکتب کپنهاگ، امنیتی زدایی کردن ایران و برنامه هسته ایش می خواندند. اما شاید دلایلی وجود دارد که بالعکس، اکنون امنیتی سازی مساله نوع تقابل ترامپ با ایران در افکار عمومی را موجه می دانند. در این یادداشت قصد آن است که بررسی شود تهدید «جنگ ترامپ علیه ایران» تا چه حد جدی است؟ اصولا اگر آمریکایی ها بتوانند با ابزار نظامی به هدفی نائل آیند، فرقی بین دموکرات ها و جمهوری خواهان در بردن دست به سوی ماشه وجود دارد؟ الف – اینکه جمهوری خواهان و دموکرات ها تفاوت چشم گیری از نظر جنگ طلبی دارند، قابل اثبات نیست. در هر دو جنگ جهانی اول و دوم در آمریکا دموکرات ها بر سر کار بودند. جنگ ویتنام را دموکرات ها آغاز کردند و هری ترومن، تنها رئیس جمهور آمریکا که از بمب هسته ای استفاده کرد، یک دموکرات بود. هر چند برای ورود آمریکا به جنگ دوم جهانی توجیه حمله ژاپنی ها به پرل هاربر وجود داشت اما وسعت ورود آمریکا به نبرد، به پاسخ گویی به ژاپن محدود نشد. در طول 100 سال گذشته، در جنگ های دموکرات ها، بیش از 600 هزار آمریکایی کشته شده اند. تردیدی در جنگ طلبی جمهوری خواهان نیست اما اینکه دموکرات ها عناصری صلح طلب هستند هم ادعایی غیرواقعی است. ب – دولت های آمریکا اعم از دموکرات و جمهوری خواه، در صورتی که برای اهدافشان لازم ببینند و برآوردشان از ورود به جنگ پیروزی باشد، هیچ کدام از اقدام به نبرد تبری نمی جویند. اگر باراک اوباما به این نتیجه می رسید که باید به جنگ با ایران برود و نتیجه این جنگ مثبت خواهد بود، قطعا تردیدی در آن نمی کرد. ترامپ هم همین گونه است. آنچه رئیس جمهور سابق را بازداشت، نه متغیرهای شخصیتی وی که محاسبات راهبردی بود. تاثیر متغیرهای شخصیتی در ساختار پیچیده ای چون ایالات متحده قطعا محدود و مضیق است. ج – برای اقدام نظامی تنها توانایی نظامی مطرح نیست بلکه مساله هزینه – فایده مطرح است. هیچ گاه اقدام نظامی که هزینه آن بیشتر از فایده اش باشد در دستور کار واشنگتن قرار نخواهد گرفت. دست کم باید این تصور وجود داشته باشد که هزینه اقدام نظامی کمتر از فایده آن است و اگر خلاف آن اثبات شود، برای حزب مجری جنگ هزینه بر خواهد بود کمااینکه هزینه تجاوز به عراق برای بوش پسر و حزب جمهوری خواه و کل اقتصاد آمریکا کمرشکن بود. آمریکایی ها با قابلیت های دفاعی ایران و نوع پاسخ گویی نامتقارن ایران به خوبی آشنا هستند. آمریکایی که در منطقه اصطلاحا جناح داده و نیروهای خود را پراکنده کرده است، نقاط متعددی را برای ضربه خوردن در صورت وقوع جنگ پدید آورده است که هیچ کدام در صورت اقدام نظامی علیه ایران در امان نخواهند بود. علاوه بر آن در این منطقه اسرائیل حضور دارد که امنیتش برای آمریکایی ها بسیار مهم است و در صورت اقدام نظامی علیه ایران دیگر امنیت نخواهد داشت. د – به حرف های ترامپ در دوران مبارزات انتخاباتی هم باید توجه کرد. اگر امروز ترامپ به دنبال محدودیت ورود مهاجرین به آمریکاست، دقیقا به دنبال اجرای وعده ای است که خود داده است. اگر نیامده به سراغ اوباماکر رفت، باز هم برای اجرای وعده هایش بود. پس اجرای وعده های انتخاباتی اجمالا مهم هستند، هرچند که ممکن است برخی قابل اجرا نباشند. آیا ترامپ در دوران رقابت ها، از جنگ های پیشین آمریکا انتقاد نکرده بود؟ اکنون خود می خواهد جنگی سخت تر و پرهزینه تر از جنگ های قبلی به راه اندازد؟ آیا این ترامپ نبود که در مصاحبه با لری کینگ اظهار داشت که آمریکا نباید وارد جنگ عراق می شد و آیا او نبود که گفت «تاکنون ما حدود شش تریلیون دلار برای این جنگ ها صرف کرده ایم. با این پول می توانستیم کشورمان را دو مرتبه بازسازی کنیم. نتیجه این وضع نیز آن بوده است که در موقعیت بسیار بدی قرار گرفتیم»؟ برخی کارشناسان نیز بر این باورند که واشنگتن در دوران ترامپ به دنبال کنش های پرتنش علیه تهران نیست. دکتر ابراهیم متقی در این خصوص می گوید: «در خصوص مسائل مربوط به ایران من بعید می دانم که ترامپ خواسته باشد از ساز و کارهای کنش پرشدت بهره گیری کند. واقعیت این است که آمریکا نمی خواهد با ایران در خلیج فارس درگیر شود، اما این درگیر نشدن به معنای این نیست که آمریکا از "سیاست پرستیژ" استفاده نکند.» دکتر هادی آجیلی هم در این خصوص معتقد است: «فکر نمی کنم که ترامپ به عنوان رئیس جمهور نه به عنوان هیأت حاکمه و تیم، شخصا علاقه مند باشد که درگیری جدیدی ایجاد کند در منطقه. مواجهه هایی مانند مواجهه های ایران و آمریکا در خلیج فارس فکر نمی کنم موجب درگیری شود و ترامپ بخواهد وارد جنگ دیگری در منطقه خاورمیانه شود. مسئله ترامپ خاورمیانه نیست بلکه چین است.» ه – مگر این نیست که ترامپ به دنبال محدودسازی موشکی ایران است؟ مگر این موشک ها برای امنیت رژیم صهیونیستی و متحدان آمریکا در منطقه، مشکل شناخته نمی شوند؟ طبعا ترس از موشک ها، ترس از شلیک آنهاست نه ترس از وجود آنها. آیا منطقی است ترامپ کاری کند که این موشک ها واقعا به سوی اسرائیل شلیک شوند؟ نه فقط موشک های ایران، که موشک های متحدین ایران هم! با آغاز کردن یک جنگ، این اتفاق خواهد افتاد. اگرچه برخی رفتارهای ترامپ عاقلانه به نظر نمی رسند اما تا این حد دیوانگی هم از سوی او متصور نیست. و – بی تردید ترامپ به دنبال اعمال فشار بیشتر بر ایران است بی تردید ادبیات تندتری هم نسبت به اوباما دارد. اما هراس از اقدام نظامی او چندان منطقی به نظر نمی رسد.
شنبه ، ۳۰اردیبهشت۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ازنا خبر]
[مشاهده در: www.aznakhabar.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها