واضح آرشیو وب فارسی:تیتر شهر: هارون یشایائی از تهیه کنندگان پیشکسوت سینمای ایران در یادداشتی در روزنامه شرق از داریوش مهرجویی شدیدا انتقاد کرد. وی نوشت: بین دو نفر از دوستان هنرمند، مسعود کیمیایی، کارگردان باسابقه، پرافتخار و صاحب نام سینما ازیک طرف و پرویز پرستویی، بازیگر و هنرمند توانا و محبوب سینمای ایران ازطرف دیگر درباره آخرین فیلم مسعود کیمیایی که پرویز پرستویی در آن نقش آفرینی کرده گفت وگوهایی درگرفته است. «قاتل اهلی» فیلمی است درخور توجه و تقدیر در مجموعه کارهای مسعود کیمیایی که کس یا کسانی می توانند آن را دوست داشته باشند یا از آن انتقاد کنند و به آن ایراداتی بگیرند؛ از آن جمله پرویز پرستویی در مقام انتقاد و داریوش مهرجویی در تحسین و تمجید از آن. چنین اظهارنظرها، اختلاف سلیقه و برداشت های متفاوت و حتی برخوردهای احتمالی حرفه ای موضوعی معمولی است که در گذشته هم وجود داشته؛ دراین مورد هم کم وکیف اختلاف بین کیمیایی و پرستویی هرچه باشد موقتی و گذرا خواهد بود. به ویژه با شناختِ اخلاقیات دو عزیز دوست داشتنی. ازسوی دیگر داریوش مهرجویی هنرمند بزرگ و صاحب سبک و مورد قبول مردم و اهالی سینما به لحاظ سابقه طولانی دوستی با مسعود کیمیایی و دلبستگی فراوان به ارزش های هنری کیمیایی لازم دانسته اند در این برخورد حرفه ای بین او و پرستویی جانب کیمیایی را بگیرند. تا اینجای کار به نظرم روندی معمول است که در اُفت وخیزهای سینمای جهان و ازجمله در ایران بین هنرمندان و دست اندرکاران سینما پیش می آید، ولی آنچه موجب تأسف و تعجب است، ادبیاتی است که آقای مهرجویی برای بیان عقاید خود از آن استفاده می کند؛ ازجمله مطالبی که در جراید مختلف و روزنامه «شرق» ١٧ بهمن ماه از قول ایشان منتشر شده است. نمی دانم مهرجویی «بی حرمتی و بی عاطفگی نسبت به اساتید جامعه» را به چه کسی نسبت داده است؟ «طایفه بی سواد و بی تجربه ای که از نردبان دیگران بالا رفته اند» چه کسانی هستند؟«آدم های گربه صفت و بی وفا که این روزها مدام در حال پنجه کشیدن» به صورت سایرین هستند کجا زندگی می کنند...؟ آنچه بنده در سینما آموخته ام این است که هر فیلم البته شناسنامه کارگردان آن و نشانه هنر و نبوغ اوست؛ بااین همه تولید هر فیلم جز با همکاری گروهی به نتیجه نمی رسد و در کار تیمی و نتایج مربوط به آن هرکس بنا بر استعداد و قابلیت های خود و در همکاری با دیگران رشد می کند و معرفی می شود. نردبان پیشرفت هنرمندان، مردم هستند و این نردبانی است که همه هنرمندان، استعداد بالارفتن از آن را دارند و هیچ کس نمی تواند نردبان دیگران باشد. روندگان طریقت به نیم جو نخرند/ قبای اطلس آن کس که خالی از هنر است. اهمیت ویژه کارگردان در سینما استفاده بجا و مطلوب از ظرفیت هنرمندانی است که فیلم با وجود آنها به نتیجه مورد نظر کارگردان می رسد... مگر می توان فیلم های «آژانس شیشه ای» و «مارمولک» را بدون پرویز پرستویی، «هامون» را بدون خسرو شکیبایی، «سنتوری» را بدون رادان و خانم فراهانی، «گیلانه» را بدون فاطمه معتمدآریا، «گوزن ها» را بدون وثوقی، «حاجی واشنگتن» را بدون عزت الله انتظامی، «جدایی نادر از سیمین» و «فروشنده» را بدون شهاب حسینی و لیلا حاتمی، و هزاران مورد دیگر را بدون اهمیت حضور هنرمندان بازیگر در آنها تصور کرد. ازسوی دیگر بدون ذکر نام فیلم برداران باسابقه مثل محمود کلاری و جوان ترها و چهره پردازان هنرمند مانند عبدالله اسکندری و طراحان صحنه مثل ژیلا مهرجویی و حتی کارگران افتاده سر صحنه و سیاهی لشکرها، نمی توان سینمای آبرومند ایران را شناسایی و معرفی کرد. به نظرم هرچه هست، دوستان هنرمند و متخصص ما در کار سینما باید صبورتر باشند و با گشاده رویی یکدیگر را تحمل کنند؛ هرچند با هم اختلاف عقیده و سلیقه داشته باشند. امیدوارم مصداق ادبیات و اتهامات آقای مهرجویی خارج از سینمای ایران باشد.
شنبه ، ۳۰اردیبهشت۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیتر شهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]