واضح آرشیو وب فارسی:سلام دلفان: اظهارات مدیر ارشد اجرایی شرکت توتال درباره حضور این شرکت در توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی احتمال تعویق دوباره توسعه این فاز توسط فرانسوی ها را جدی تر کرد و نشان داد تحلیل عدم بازگشت تحریم ها با IPC برخلاف واقعیت است.به گزارش سلام دلفان، چند روز قبل، پاتریک پویان، مدیر ارشد اجرایی شرکت توتال در مصاحبه با رادیو فرانسه ضمن اشاره به اینکه نگران آثار انتخاب ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا بر روی قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی نیست، گفت: «این پروژه به خطر نیفتاده است. توتال به قانون های بین المللی احترام می گذارد. اگر تغییری در قراردادی که امضا کردیم وجود دارد، ما مجبور به اطاعت هستیم اما تا امروز، ما داریم جلو می رویم». اظهارات مدیر ارشد اجرایی شرکت توتال بدین معناست که با توجه به برنامه های دولت ترامپ، اگر تغییری در نحوه تعامل آمریکا با ایران اتفاق بیفتد، آنها مجبور به اطاعت از آمریکا هستند و نمی توانند نسبت به اجرای قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی پایبند باشند. به همین دلیل، به جرات می توان گفت که برخلاف تصور مدیران ارشد وزارت نفت، هنوز خبری از فعالیت جدی شرکت توتال برای توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی نیست و این در حالی است که تنها سه ماه از زمان امضای موافقتنامه اصولی بین کنسرسیومی بین المللی به رهبری این شرکت فرانسوی و ایران برای توسعه این فاز پارس جنوبی می گذرد. ۱۸ آبان ماه امسال، موافقتنامه اصولی (HOA) طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی به ارزش ۴٫۸ میلیارد دلار میان شرکت ملی نفت ایران و کنسرسیومی متشکل از شرکت های توتال فرانسه، شرکت ملی نفت چین (CNPC) و شرکت پتروپارس امضا شد. توتال رهبری کنسرسیوم پروژه توسعه این فاز پارس جنوبی را بر عهده دارد و سهم این شرکت فرانسوی در این کنسرسیوم ۵٠,١ درصد، سهم شرکت چینی CNPC ٣٠ درصد و سهم شرکت پتروپارس ١٩.٩ درصد خواهد بود. البته اظهارات مدیر ارشد اجرایی شرکت توتال درباره وضعیت حضور این شرکت در پروژه توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی، پیام های مهم دیگری هم دارد: الف- احتمال تعویق مجدد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی: امضای موافقتنامه اصولی با شرکت توتال برای توسعه فاز ۱۱۱ پارس جنوبی به این معناست که این پروژه برای این شرکت فرانسوی کنار گذاشته شده است و به آن انحصار داده شد تا اگر نخواست این فاز را توسعه بدهد یا توافق حاصل نشد، ایران با شرکت دیگری وارد مذاکره شود. بنابراین در صورت ایجاد تغییرات جدیدی در نحوه تعامل آمریکا با ایران در دولت ترامپ، احتمال زیادی وجود دارد که ابهام جدی در نحوه تعامل ایران با شرکت توتال در پروژه توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی بوجود بیاید و توسعه مرزی ترین فاز پارس جنوبی بار دیگر ماه ها و حتی سال ها به تاخیر بیفتد. البته این اولین بار نیست که توتال به مانع مهمی در راه توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی تبدیل می شود. در سال ۷۹ نیز توافقنامه ای بین ایران و شرکت توتال برای توسعه این فاز پارس جنوبی امضا شده بود. اما با وجود پیگیری های ایران، این توافقنامه با بهانه گیری های مداوم این شرکت فرانسوی در موضوعاتی مانند رقم قرارداد هیچ گاه تبدیل به قرارداد نشد و توسعه مرزی ترین فاز پارس جنوبی، ۸ سال به تاخیر افتاد. نهایتا در سال ۸۷، توتال اعلام کرد که ریسک سرمایه گذاری در ایران بسیار زیاد است و ما سرمایه گذاری را در این کشور متوقف می کنیم و رسما از صنعت نفت و گاز ایران خارج شد؛ اتفاقی که در صورت افزایش سخت گیری های دولت ترامپ در نحوه تعامل شرکت های خارجی با ایران، احتمالا بار دیگر رخ خواهد داد. نتیجه تعلل طولانی مدت توتال در توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی، عقب افتادگی شدید ایران از قطر در توسعه مرزی ترین فاز پارس جنوبی است که کاهش فشار گاز در این فاز را به دنبال داشت و هزینه استفاده از سکوی تقویت فشار گاز در این فاز را به کشور تحمیل کرده است. ب- پایان رویای عدم بازگشت تحریم ها در صورت استفاده از IPC: برخی از مدیران ارشد وزارت نفت بارها در پاسخ به منتقدان مدل جدید قراردادهای نفتی و در توجیه امتیازات فراوانی که در قالب این مدل قراردادی برای شرکت های خارجی در نظر گرفته بودند، بیان می کردند قصد داریم با دادن این امتیازات، این شرکت ها را به پای میز امضای قرارداد توسعه میادین نفتی و گازی در قالب IPC بکشانیم و در صورتی که این قراردادها به امضا رسیده و وارد مرحله اجرایی شود؛ نه تنها فرایند اجرایی آنها در صورت بازگشت مجدد تحریم ها، متوقف نخواهد شد بلکه امضای قراردادهای IPC آن قدر برای شرکت های خارجی جذاب است که شرکت های امضا کننده این قراردادها، تلاش خواهند کرد جلوی بازگشت مجدد تحریم ها بر ضد ایران در صنایع نفت و گاز را بگیرند تا پروژه های خود در کشورمان را از دست ندهند. با این وجود، همانطور که انتظار می رفت و کارشناسان بارها تذکر داده بودند؛ این تحلیل برخی از مدیران ارشد وزارت نفت درباره ظرفیت های گسترده IPC در زمینه جلوگیری از بازگشت تحریم ها، با واقعیت تطابق نداشت و اجرای مدل جدید قراردادهای نفتی توسط شرکت های خارجی مانند سایر مدل های قراردادی به شدت وابسته به وضعیت تحریم هاست. در کنار موارد فوق، باید بار دیگر این موضوع را متذکر شد که تمامی این اتفاقات در حالی می افتد که وزارت نفت همچنان در برابر انتقادات کارشناسان و رسانه ها درباره بازگشت مجدد شرکت بدسابقه توتال به صنعت نفت و گاز کشورمان بخصوص پارس جنوبی سکوت اختیار کرده است. زنگنه و همکارانش در وزارت نفت قصد دارند توسعه مرزی ترین فاز پارس جنوبی یعنی فاز ۱۱ و همچنین کلیه اطلاعات محرمانه این میدان به عنوان بزرگترین میدان مشترک گازی ایران را بدون هیچ زحمتی در اختیار شرکتی قرار دهند که اتفاقا در توسعه بخش قطری این میدان مشترک گازی، بیش از سه دهه شریک قطری ها بوده و هست. آنهم با مدل قراردادی به مراتب جذاب تر از ایران یعنی مدل قراردادی مشارکت در تولید. با توجه به این وضعیت، بدیهی است که شرکت توتال از اطلاعات کسب شده در طرف ایران، برای افزایش تولید در سمت قطر استفاده کند تا اهداف مشترک این شرکت فرانسوی با این کشور محقق شود و مخزن پارس جنوبی به سود قطر خالی تر گردد و سهم ایران از گاز این میدان مشترک را کاهش دهد. جالب اینجاست که کارنامه توتال در توسعه پارس جنوبی در دو دهه اخیر هم موید این نکته است که این شرکت فرانسوی حافظ منافع قطری هاست و حاضر نیست منافع بلندمدت و به مراتب جذاب تر خود در بخش قطری این میدان مشترک گازی را به نفع ایران نادیده بگیرد. منبع: فارس
شنبه ، ۳۰اردیبهشت۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سلام دلفان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]