تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817376631
ورزشکاران قطع نخاعی چشم به راه حمایت مسئولان
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ورزشکاران قطع نخاعی چشم به راه حمایت مسئولان ارومیه- ایرنا- ورزشکاران قطع نخاعی که روزگاری شور و نشاط ورزشی روح و جانشان را صیقل داده بود اکنون در بستر بیماری چشم به راه حمایت مسئولان هستند؛ جوانانی که با یک حادثه ناگوار یک عمر پشیمانی و هزینه های سرسام آور را به گنجینه مدال های افتخارشان اندوخته اند.
به گزارش ایرنا مجال گفت و گو با این ورزشکاران بی پناه که دست از پا درازتر به کانون گرم خانواده هایشان برگشته اند، گذران زندگی 110 ورزشکار قطع نخاعی کشور را به تصویر می کشد و توجه مسئولان تدبیر و امید به این بیماران را برای نخستین بار طی دهه های اخیر بیان می کند. حسین اسماعیلی، ژیمناستیک کار اهل خوی در آذربایجان غربی است که 6 سال پیش در تمرین های ورزشی دچار قطعی نخاع شده و امروز بر روی تخت بیماری بی حرکت مانده است. با قدم های بلند از خیابان طالقانی ارومیه وارد خیابان پرتردد و قدیمی شهرام (سابق) شدم و خودم را به کوچه شهید محمدتقی نبی لو رساندم؛ حسین دیروز پشت تلفن گفته بود که اگر نتوانستید آدرس را پیدا کنید با یک تماس، برادر کوچکم را به پیشوازتان می فرستم. آدرس را به راحتی پیدا کردم و زنگ زدم؛ جوانی کم سن و سال که پیش بینی می کردم برادر کوچک حسین باشد درب را باز کرد و به محض وارد شدن با چهره مهربان و تبسم پدر حسین مواجه شدم که با احترام و تواضع خاصی مرا به درون منزل دعوت می کرد. وارد خانه کوچکی شده بودم که انسان های بزرگی را در خود جای داده بود؛ مادری مهربان و کم حرف، پدری دلسوز و زحمتکش و 2 برادر به نام های صابر و حسن که به همراه پدر و مادرشان در پرستاری از برادرشان نقش به سزایی دارند. حسین با چهره ای آرام و لبخندی ملیح همچنان که روی تخت دراز کشیده و به پشتی تکیه داده بود، با من سخن گفت و انگار پشت آن چشم های منتظر یک دنیا حرف برای گفتن داشت. این تخت دیگر با حسین مانوس شده و سالهاست که با هم می خندند، گریه می کنند، می خوابند و بیدار می شوند. حسین اسماعیلی متولد سال 1372 شمسی است که از سنین کودکی فعالیت در رشته ژیمناستیک را در شهرستان خوی آغاز کرده بود. بنا به گفته حسین در آن زمان نقش مربی و ارشد کلاس را برای سایر ورزشکاران داشت و یک سر و گردن از سایر ژیمناستیک کاران بالاتر بود. حادثه تلخ مصدومیت حسین به بعد از ظهر روز 24 مهر سال 89 شمسی بر می گردد که وی در تمرین های ژیمناستیک و هنگامی که می خواست حرکت " دو وارو" را انجام دهد، بر اثر قفل شدن بدن و برخورد با زمین از ناحیه مهره های پنج و 6 گردن آسیب دید و مصدومیت 80 درصدی از ناحیه نخاع پیدا کرد. این جوان ورزشکار سالهاست که روی تخت بیمارستان و منزل مانده و چشم انتظار حمایت مادی و معنوی مسئولان است و اکنون به عنایت های دولت یازدهم امید بسته است. حسین اسماعیلی با صدایی محزون و چشمانی که هزاران واژه را فریاد می زد، لب به سخن باز کرد و گفت: پس از وقوع حادثه بلافاصله برای انجام درمان اولیه به بیمارستان قمر بنی هاشم خوی منتقل و از آنجا به بیمارستان امام رضا (ع) ارومیه اعزام شدم. وی اظهار کرد: پس از بهبودی جراحت های ناشی از عمل جراحی به مدت سه سال و 6 ماه اقدام به انجام فیزیوتراپی کردم، روزهای سختی داشتم و در این مدت موفق شدم تنها گردن و بخشی از دستهایم را (از مچ به بالا) به حرکت در بیارم ولی همچنان از ناحیه پا و کمر فلج هستم و هیچ حرکتی ندارم. اسماعیلی بیان کرد: وقتی در بیمارستان بر روی بستر بیماری بودم، نتایج کنکور سال 89 شمسی اعلام شد و من از دانشگاه سراسری قبول شده بودم ولی با وجود گرفتن یک سال مرخصی نتوانستم وارد دانشگاه شوم. وی ادامه داد: پس از بهبودی نسبی اقدام به ثبت نام در دانشگاه علمی کاربردی کردم، تامین هزینه دانشگاه در کنار هزینه های سرسام آور بیماری ام فشار زیادی بر دوش پدرم وارد کرده بود ولی در نهایت پس از 2 سال و 6 ماه موفق به اخذ مدرک کاردانی کامپیوتر شدم. این جوان قطع نخاعی گفت: دانشگاه را به همراه برادر کوچکترم (حسن) گذراندم زیرا دستهایم توان نوشتن نداشت و من در وضعیتی استثنایی توانستم به کمک برادرم مدرک کاردانی ام را پس از زحمت های فراوان اخذ کنم و این امر با وجود تمام مشتقاتی که داشت، روحیه خوبی در من ایجاد کرده بود. اسماعیلی گفت: در اوایل مصدومیتم و هنگامی که در بیمارستان بستری بودم، مدیر کل ورزش و جوانان وقت استان به همراه یک عکاس برای ملاقات به بیمارستان آمد و به جز پرداخت مبلغ یک میلیون تومان برای تامین هزینه های درمان کمک خاصی نکرد. وی ادامه داد: در سال 89 شمسی بیمه پزشکی ورزشی تنها پنج میلیون تومان برای هزینه های بیمارستان پرداخت کرد و مابقی هزینه ها را پدرم متقبل شد و ناگفته نماند که پس از مدت ها مبلغ 2 میلیون تومان نیز کمک بلاعوض از سوی مدیرکل ورزش و جوانان استان در اختیار ما گذاشته شد در حالی که این مبلغ هزینه یک ماه فیزیوتراپی من هم نبود. وی اضافه کرد: پدرم بارها و بارها برای حل مشکل مستمری و کمک خواهی از وزارت ورزش و جوانان به تهران سفر کرد و تنها جوابی که شنید این بود که صندوق حمایت از قهرمانان فقط به ورزشکارانی که مدال المپیک، جهانی و آسیایی دارند، کمک می کند و این وزارتخانه هیچ تعهدی در قبال مشکلی که برای یک ورزشکار معمولی در شهرستان اتفاق می افتد، ندارد. اسماعیلی گفت: مدتی قبل عبدالله چمن گلی، مدیر کل ورزش و جوانان استان طی ملاقاتی که در منزل با من داشت قول هایی در خصوص، تهیه بالابر جهت جابجایی، پیگیری مشکلاتم و احقاق حقوق از دست رفته ام از سوی مسئولان کشوری را داد که امیدوارم به نتیجه ای برسد. صفر اسماعیلی، پدر این ورزشکار قطع نخاعی نیز که دل پر دردی از 6 سال تلاش و دوندگی و بی نتیجه ماندن زحماتش دارد، گفت: من قبل از همه چیز با وجود تمام مشکلاتی که خود، همسر و فرزندانم متحمل شده ایم، هیچ گاه اجازه نداده ام تا غرور و شخصیت اعضای خانواده ام زیر سوال برود. وی که به شغل میوه فروشی روی چرخ دستی مشغول است، از اینکه توانسته با درآمدی کم فضای صمیمی و آرامی را برای خانواده اش فراهم کند، خدا را شاکر است. وی اظهار کرد: با وجود اینکه تمام دارایی زندگی ام را برای بهبودی فرزندم خرج کرده ام ولی امید را از دست نداده ام و اگر بدانم در آن سوی دنیا علاجی برای بهبودی پسرم پیدا شده است، باز هم از تلاش دست بر نخواهم کشید. وی گفت: مسئولان هیچ همتی برای رفع نیازهای مالی و معنوی فرزندم نکرده اند و من نمی دانم حرف دلم را با چه کسی مطرح کنم. وی ادامه داد: اگر آن زمان (در سال 89) سالن ورزشی شهرستان خوی علاوه بر کارکنان، دارای بیمه تکمیلی ورزشکاران بود، فرزند بی گناه من می توانست از دیه و مستمری بیمه استفاده کند ولی با کمال تاسف رئیس هیات و مسئولان سالن در این امر سهل انگاری کرده بودند. صفر اسماعیلی افزود: پس از فروش منزل مسکونی مان به خاطر هزینه های درمان فرزندم و اجاره نشینی در شهر ارومیه در صدد آن هستم که مسکنی برای تامین آینده اعضای خانواده ام تهیه کنم و برای این کار نیاز به دریافت تسهیلات کم بهره دارم که امیدوارم لااقل مسئولان در این خصوص مرا یاری کنند. در این هنگام هاجر اسماعیلی (مادر حسین) که تنها نظاره گر صحبت های فرزند و همسرش بود، گفت: صحبت خاصی ندارم و من نیز همانند سایر مادران ایرانی عاشق فرزندانم هستم و تا پایان عمر برای پرستاری از حسین عزیزم تلاش خواهم کرد. وی که خود نیز دچار بیماری دیسک کمر و درد شدید زانوست، گفت: از مسئولان می خواهم کمک کنند تا بتوانیم با دریافت تسهیلات بانکی کم بهره در تهیه مسکن مناسب و رهایی از مشکل اجاره نشینی قدم برداریم و با آرامش خاطر بیشتری به پرستاری از فرزندم بپردازیم و دیگر نگران جواب کردن صاحب خانه نباشیم. اگرچه احساس ناراحتی همه وجودم را فرا گرفته است اما توانستم بار دیگر واژه های زیبای امید، ایثار، مهربانی و سخت کوشی را نه در شعار، بلکه در عمل از نزدیک شاهد باشم. پس از پایان این گفت و گوی چند ساعته و خارج شدن از منزل کوچک و معنوی خانواده اسماعیلی در این اندیشه بودم که چطور می توانم رسالت خطیر همدردی، انسان دوستی و کمک به هم نوع را در حق این خانواده رنج کشیده ادا کنم و به سراغ مدیر کل ورزش و جوانان آذربایجان غربی رفتم. عبدالله چمن گلی گفت: حمایت مادی و معنوی از ورزشکاران آسیب دیده در دولت یازدهم در دستور کار است و در نظر داریم از ورزشکاران و قهرمانانی که در اثر ورزش دچار عارضه های سختی چون قطع نخاع شده اند، احقاق حق کنیم. وی اظهار کرد: وزارت ورزش و جوانان برای حل مشکلات ورزشکاران آسیب دیده و خانواده های رنج کشیده آنان باید مستمری ماهیانه در نظر بگیرد و پیشنهاد این اقدام به این وزارتخانه داده شده است. وی بیان کرد: از 110 ورزشکار قطع نخاعی کشور، چهار ورزشکار در آذربایجان غربی سکونت دارند که نیازمند مساعدت وزارت ورزش و جوانان هستند. وی افزود: اگر وزارت ورزش و جوانان در این راستا اقداماتی انجام ندهد، تصمیم بر این داریم تا با حمایت استانداری آذربایجان غربی در جهت رفع مشکلات این چهار ورزشکار کارهایی انجام دهیم. به گفته وی تمام تلاش اداره کل ورزش و جوانان استان به نتیجه رسیدن حمایت از این ورزشکاران است و تا حصول نتیجه، دست از تلاش نمی کشیم. یک روز پرخاطره برایم رقم خورد اما امیدوارم تا با نگارش این گزارش بتوانم گوشه ای از رنج و تلاش ورزشکاران قطع نخاعی را به سمع و نظر مسئولان برسانم و در رفع مشکلات خانواده اسماعیلی قدمی هر چند ناچیز بردارم. 7126/3072 ** گزارش از: نرگس موذنی حبشی ** انتشار دهنده: علیرضا فولادی
13/11/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
ورزش
پربازدیدترینها