واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
اشتغال ایرانیها در ایرلاینهای ترکیه
روز نو :
خلبان زن ترکیهای گفت: در ایرلاینهای ترکی خلبانان و مهمانداران ایرانی بسیاری داریم. در بخش اداری بسیاری از ایرلاینهای ترکی نیز کارمندان ایرانی مشغول به کار هستند. درمجموع ایرانیها در صنعت حملونقل هوایی ترکیه حضور بسیار فعالی دارند.
آکسان اردوغان، خلبان زن دورگه (ترکیه - هلند) 31 ساله شرکت هواپیمایی پگاسوس ترکیه است. پروازهای او معمولا به مقصد تانزانیا، عربستان و کاستاریکاست. اگر روزگاری خلبانان زن ترکیه سهم بزرگی در صنعت هوایی ترکیه داشتند، اما امروز این صنعت مردپرور از نبود زنان در بدنه فعالیت خود به شدت رنج میبرد.
به گزارش روزنامه دنیای خودرو، آکسان که از معدود خلبانان تجاری زن در ترکیه به شمار میرود، امیدوار بود با راهاندازی شبکههای اجتماعی ازجمله اینستاگرام، بتواند زنان بیشتری را به سمت این شغل جذب کند اما ناگهان با سیلی از مخاطبانی روبهرو شد که باعث شدند او با بیش از 50هزار فالوئر به یکی از مشهورترین افراد در شبکههای اجتماعی تبدیل شود.
از آنجا که گفتوگوی قبلی ما با ماریا پترسون، یکی از معروفترین خلبانان زن دنیا، با استقبال بینظیری از سوی شما خوانندگان گرامی مواجه شد، تصمیم گرفتیم در این شماره گفتوگویی اختصاصی با ملکه آسمانهای ترکیه ترتیب دهیم.
این روزها خلبانان در اینستاگرام یکهتازی میکنند. آیا فکر میکردید به این سطح از محبوبیت دست پیدا کنید؟
واقعیتش را بگویم، خیر. قصد من از راهاندازی حساب کاربری در اینستاگرام صرفا این بود که با انتشار عکسهای مربوط به سفرهایم، زنان را تشویق کنم تا علاقه بیشتری به این شغل نشان دهند. میدانید، اگر در تاریخ هوانوردی ترکیه کمی تحقیق کنید، خلبانان زن بسیاری را میبینید که حتی شهرتی جهانی داشتند اما متاسفانه این روزها علاقه به مهمانداری و کارهای اداری در حوزه هوایی بسیار بیشتر از خلبانی و کمکخلبانی است.
در ایران هم شرایط به همین شکل است. من دوستان بسیار عزیزی در ایران دارم که مرتب با آنها در ارتباط هستم و حتی در برخی سفرها با آنها برخورد دارم. شرایط جامعه در ترکیه و خاورمیانه به شکلی نیست که بتوان در حالت عادی امیدی به حضور پررنگ زنان در این صنعت داشت، ولی به نظرم با تلاش خود ما خلبانها، میتوان به نتایجی هرچند کمرنگ دست یافت.
به نظر شما چقدر طول میکشد تا این پوسته سنتی شکسته شود؟
من اصلا دلیل این طرز فکر را نمیفهمم. چرا برخی فکر میکنند وجود خلبانان زن در این صنعت مضر است؟ من بسیاری از خلبانان را چه در ترکیه و چه در ایران میشناسم که بهطور نامحسوس پشت فرمان هواپیما مینشینند و کسی هم از این موضوع باخبر نمیشود اما چرا نباید این کار را علنی کرد؟
چه فرقی میان یک زن و مرد تحصیلکرده وجود دارد که عمر خود را در این راه صرف کردهاند؟ امروز، هم در ترکیه و هم در ایران مدارس آموزش هوانوردی وجود دارند و خود من با مدرسان آنها در ارتباط هستم. چه آیندهای در انتظار این خلبانان است؟ باید این طرز فکر را تغییر داد؛ هرچه زودتر، بهتر.
شهرت چه مزیتی دارد؟
معروف که نیستم، مردم خیلی به من لطف دارند. شاید نیمی از این معروفیت را مدیون ولکان، همسرم باشم. او هم خلبان است و برنامه کاریمان را طوری تنظیم کردهایم که ساعت کاریمان باهم هماهنگ باشد و در اوقات فراغت با هم سفر برویم. من عاشق قایقسواری هستم، میتوانم بگویم شاید نیمی از اوقات فراغتم به این کار میگذرد. همچنین سه سال است که به آسمان اروپا و خاورمیانه پرواز دارم.
در ابتدا فقط عکسهایی از سفرهایم را منتشر میکردم، اما بعدها متوجه شدم با این حجم از استقبال برای کسانی که علاقهمند هستند وارد این شغل شوند اما اطلاعات کافی در مورد آن ندارند یا اطلاعاتی غلط در دست دارند، تبدیل به یک الگو یا بهتر بگویم، به یک راهنما شدهام، بههمین دلیل بار سنگینی را روی دوشم حس میکنم، شاید به مرحلهای رسیدهام که با مشاورههایم، هرچند بسیار اندک، میتوانم راه زندگی بسیاری از علاقهمندان را تغییر دهم.
بیشاز همه به این امید دارم که بتوانم زنان ترکیه را به این شغل علاقهمند کنم، شاید بتوانیم روزی آن را از چنگ مردان درآوریم (شکلک خنده). من در هلند به دنیا آمدم و همانجا بزرگ شدم. نمیدانم، شاید اگر من هم زاده ترکیه بودم، امروز شغلم خلبانی نبود!
گفتید با خلبانان ایرانی در ارتباط هستید، عملکرد خلبانان زن ایرانی را در چه سطحی میبینید؟
آنها فوقالعاده هستند. چه از نظر تکنیکال و فنی و چه از نظر اخلاق و رفتار، به نظر من ایرانیها یکی از بهترینها هستند. در ایرلاینهای ترکی خلبان و خدمههای ایرانی بسیاری داریم. در بخش اداری بسیاری از ایرلاینهای ترکی کارمندان ایرانی مشغول به کار هستند. ایرانیها در این صنعت حضور بسیار فعالی دارند. سعیده، یکی از دوستان ایرانی من در «ترکیش ایرلاینز» مهماندار است، تقریبا هر ماه او را میبینم و رابطه بسیار نزدیکی با هم داریم.
چه شد به این شغل علاقهمند شدید؟
از بچگی عاشق هواپیما بودم. پدرم هم کلکسیونی از ماکتهای هواپیما است که آنها را بیشتر از جان خودش دوست داشت. وقتی بچه بودم و به فرودگاه میرفتیم، بدون این که بدانم چرا و به کجا میروم، در فرودگاه قدم میزدم. به معنای واقعی کلمه مسخ هواپیماها و محیط فرودگاه میشدم. این علاقه تا آنجا ادامه پیدا کرد که رشته تحصیلی و تمام زندگیام را به پای این علاقه گذاشتم و کارم به اینجا کشید.
آرزویتان چیست؟
آرزویم این است که تعداد خلبانان زن ترک حداقل به 10 برابر تعداد فعلی برسد. در حال حاضر تنها آرزویم همین است.
تاریخ انتشار: ۰۴ اسفند ۱۳۹۵ - ۱۴:۵۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]