واضح آرشیو وب فارسی:فارس: بزرگداشت سعد بن عبدالله اشعری قمینگاهی به زندگی عالمی که به محضر امام عسکری(ع) و امام مهدی(عج) رسید
سعد بن عبدالله اشعری قمی عمر با برکتش را در جمع آوری حدیث گذراند و روایتهای نقل شده از او مورد استناد فقهای شیعه است و در کتب اربعه شیعه مورد استفاده قرار گرفته است.
به گزارش خبرگزاری فارس از قم، امروز سالروز ارتحال ملکوتی یکی از برجستهترین علمای شیعه در قرن سوم هجری قمری است؛ شخصیتی با نام ابوالقاسم سعد بن عبدالله اشعری قمی، ملقّب به «شیخ الطائفه» که در 27 شوال سال 299 هجری قمری در قم درگذشت و در قبرستان شیخان در جوار مرقد زکریا بن آدم اشعری و زکریا بن ادریس اشعری مدفون شد. او از اهالی قم است و البته مدتی هم در بغداد سکونت داشته است. ابو علی حسن بن عرفه عبدی، ابو جعفر محمد بن عبدالملک دقیقی، ابو حاتم محمد بن ادریس رازی، ابو مقاتل دیلمی، علی بن مهزیار و احمد بن محمد بن خالد برقی از جمله استادان او و البته ابن بابویه قمی پدر شیخ صدوق، جعفر بن محمد بن قولویه قمی استاد شیخ مفید و محمد بن یعقوب کلینی از شاگردان او به شمار میروند. او عمر با برکتش را در جمع آوری حدیث گذراند و روایتهای نقل شده از او مورد استناد فقهای شیعه است و در کتب اربعه شیعه مورد استفاده قرار گرفته است. سعد بن عبدالله اشعری قمی همچنین برای حفظ و نشر احادیث شیعه به تشکیل محافل علمی و مجالس بحث و مناظره همت گمارد که شرح برخی از آنها در تاریخ موجود است. برخی از آثار مکتوب او شامل المقالات و الفِرَق، بصائر الدرجات، فضل الدعاء و الذِّکر، ناسخ القرآن و منسوخه و محکم و متشابهه، قیام اللیل، الرّد علی الغُلاه، مناقب الشیعه و طبقات الشیعه هستند. نقل است که او در سفری به سامرا به محضر امام حسن عسکری (ع) رسید تا برخی از پرسشهای خود را مطرح کند. او در حالی به همراه برخی دیگر از علمای قم به محضر امام رسید که کودکی به درخشندگی و زیبایی ستارهها و ماه و خورشید، بر روی زانوان مبارک امام عسکری (ع) نشسته بود. ادامه این ماجرا را از زبان سعد بن عبدالله شنیدنی است: امام (ع) در حال نوشتن بودند. سلام کردیم. ایشان جواب داده و اشاره کردند تا بنشینیم. یکی از حاضران، کیسه پولی را تقدیم کرد. امام حسن (ع) آن را به کودک حاضر در جلسه دادند و فرمودند: عزیزم! مُهر هدایایی را که دوستانت فرستادهاند، باز کن. لبهای کودک مانند غنچه ای شکفت و فرمود: ای پدر! آیا جایز است دست پاکم را به هدایای آلوده و اموالی بزنم که حلال و حرامشان به هم آمیخته شده است؟ آنگاه آن کیسه پول بازگردانده شد تا حلال و حرامش جدا شود. امام (ع) سپس رو به من کرده و فرمودند: ای سعد! چرا سوالهایت را نمیپرسی؟! آنها را از نور چشمم بپرس. من آنگاه برخی سؤالها را از آن کودک پرسیدم: چرا خداوند به پیامبرش موسی فرمود : "فاخلع نعلیک انک بالواد مقدس طوی"؛ کفشهایت را درآورد که اینجا مکانی مقدس است. علمای فریقین گمان میکنند که چون کفشها از پوست حیوان مردار بود، خداوند این چنین فرمود. حضرت فرمود: هر کس چنین نظری داده، بر موسی(ع) دروغ بسته و نبوت او را نشناخته است. موسی(ع) در آن مکان مقدس با پروردگارش مناجات کرد و گفت: خدایا محبتم را نسبت به تو خالص کرده و قلبم را از غیر تو شستهام و چون موسی (ع) علاقه بسیاری به اهل و خانوادهاش داشت، پروردگار فرمود: اخلع نعلیک اگر دوستی تو با من خالص و قلبت از تمایل به غیر من پاکیزه است، محبت خانوادهات را از دلت بیرون کن. سپس از فرزند امام (ع) درباره تفسیر کلمه "کهیعص" در قرآن و در ابتدای سوره مریم پرسیدم. فرمود: معنی این حروف از خبرهای غیبی است که خداوند بنده اش زکریا (ع) را بر آن آگاهی داد. سپس آن را بر پیامبر گرامی اسلام (ص) باز گفت. تاویل آن چنین است که روزی زکریا از پروردگارش خواست تا اسمهای پنجگانه را به او بیاموزد. جبرئیل آنها را به او یاد داد و از آن پس هرگاه نام محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین (علیهم السلام) را به خاطر میآورد، نگرانی اش بر طرف می شد اما هر زمان که نام حسین (ع) را به یاد میآورد، از دیدگانش اشک میآمد. سبب آن را از پروردگار پرسید. جبرئیل به او خبر داد که «کاف» به اسم کربلا اشاره دارد. «هاء» به معنای هلاکت عترت است، «یاء» ستم کننده بر حسین (ع) یعنی یزید است، «عین» به معنای عطش و «صاد» به معنی صبر اوست. زکریا (ع) تا سه روز از عبادتگاهش بیرون نیامد و گریست. البته پرسشهای دیگری را هم نزد آن حضرت (ع) مطرح کردم و ایشان نیز جواب فرمود. ما چند روزی هم در منزل امام حسن عسکری (ع) ماندیم، اما دیگر آن کودک را ندیدم ... . چنین است که امروز به عنوان سالروز ارتحال ملکوتی این عالم و محدّث برجسته شیعه و از اهالی قم یعنی ابوالقاسم سعد بن عبدالله اشعری قمی، فرصت مغتنمی است برای بزرگداشت او و درود بی پایان بر روح او و همه علمایی است که با مجاهدات خود، مکتب شیعه را پاس داشتند تا ما در این روزگار بتوانیم از ثمرات آن مجاهدات بهره ببریم. انتهای پیام/2258/و30
95/05/11 :: 14:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 128]