واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اولویت ها را دریابید روزنامه عصر مردم چاپ شیراز یکشنبه در شماره 5976 یادداشتی با عنوان " اولویت ها را دریابید" به قلم اسماعیل عسلی منتشر کرده است.
در این یادداشت آمده است: معاون بازسازی و مسکن روستایی بنیاد مسکن کشور اخیراً عنوان کرده است که شهرنشینان داوطلب سکونت در روستاها از تسهیلات مسکن پنج درصدی برخوردار خواهند شد. این سخن، بی تردید برآیند گفتگوها، ارزیابی ها و بررسی سرریز مشکلات ناشی از شهرنشینی و علی الخصوص سکونت در حاشیه ی شهرهاست که در اتاق های فکر مطرح گردیده و نشان دهنده ی تکمیل ظرفیت شهرها برای پذیرش شهروندان جدید است. در واقع تدبیر کنندگان امور به این نتیجه رسیده اند که تداوم هجوم به شهرها غیر از بی نظمی، ترافیک، آلودگی هوا، کاهش کمی و کیفی خدمات شهری، گرانی مسکن و حاشیه نشینی نتیجه ی دیگری ندارد.بی گمان اگر چه دریافت تسهیلات پنج درصدی برای مسکن وسوسه انگیز و ترغیب کننده است اما کسانی که زندگی پر مشقت در شهرهای بزرگ را به جان خریده اند به دنبال شغل، امکانات و خدماتی هستند که تنها در شهرها ارائه می شود، از این رو در صورتی که امکان بهره مندی از خدماتی مشابه در روستاها وجود داشته باشد، بسیاری از افراد و خانواده ها بدون مشوق های مالی و تسهیلات وسوسه انگیز نیز به روستاها هجوم خواهند آورد. اغلب مردم دلبستگی زیادی به شهرهای بزرگ ندارند و حال و هوای روستا را ترجیح می دهند و شکل گیری و احداث باغشهرها نیز ریشه در چنین رویکردی دارد با این تفاوت که از باغشهرها صرفاً به عنوان اقامتگاه های موقتی بهره برداری می گردد. در واقع فقدان امکانات بهداشتی، آموزشی، فرهنگی در روستاها و خصوصاً نبود شغل دائم زمینه ساز زندگی در شهرهاست.اما در کنار این واقعیت های تلخ اتفاقات خوب دیگری نیز افتاده که با تکمیل شدن آنها راه بازگشت به روستاها هموار می شود. برخورداری روستاها از سامانه ی لوله کشی آب آشامیدنی، احداث جاده، عبور شبکه ی گازرسانی سراسری از بسیاری روستاها، برقرسانی به اغلب روستاها، وجود شبکه های مخابراتی و ارتباطی، استقرار پاسگاه های انتظامی در اکثریت قریب به اتفاق روستاها، امکانات آموزشی، بهداشتی و مراکز پزشکی و مامایی و خانه بهداشت خصوصاً در روستاهایی که مرکزیت بیشتری دارند و… همه و همه زندگی در روستا را تحمل پذیر می کند و تنها مشکل بزرگ نبود شغل دائمی است که با فعال سازی کارگاه های تولید صنایع دستی، کارخانجات تولید فرآورده های لبنی و صنایع غذایی، مراکز تولید کنسانتره، کمپوت، مربا، ترشیجات، خشکبار و بسیاری از کارگاه های مرتبط با تولیدات بومی هر منطقه می توان جذابیت روستاها را برای جویندگان کار بالا برد.اما مهمترین کاری که باید در راستای پیشگیری از مهاجرت به شهرها مورد توجه قرارگیرد ایجاد انگیزه برای مردم ساکن در روستاهاست. این مهم با شکل گیری تعاونی ها که به خلع ید واسطه ها و دلال ها می انجامد عملی می شود. در واقع کشاورزان و دامپروران که تولید کننده اصلی محصولات غذایی و مواد اولیه بسیاری از صنایع هستند با تشکیل تعاونی و احساس برخورداری از سودی که از راه اندازی کارگاه ها حاصل می شود و همچنین سود حاصل از بسته بندی کالاها و توزیع آنها، در روستاها ماندگار شده و ریشه ی آنها محکم می شود. اصولاً یکی از دستاوردهای احداث کارگاه های روستایی و کارخانجات تبدیل محصولات کشاورزی این است که روی فصلی بودن شغل در روستاها خط بطلان می کشد و از مهاجرت پاییزه و زمستانه کشاورزان به شهرها جلوگیری می کند.همین کشاورزان با تولید ثروت و کارآفرینی آنچنان توانا می شوند که به بازوی دولت در بحث توزیع نسبی امکانات آموزشی، خدماتی و بهداشتی و فرهنگی تبدیل می گردند. آمار می گوید که درصد قابل توجهی از خیرین مشارکت کننده در احداث مراکز آموزشی، فرهنگی و بهداشتی و… شهرستانی یا روستازاده هستند که با دلیل تعلقات دینی، حب وطن و اعتلای زادگاه و جایگاهی که در آن نشو و نما کرده اند، محصول سال ها تلاش و کوشش خود را وقف عام نموده اند.در زمان ریاست جمهوری شهید رجایی نیز با تخصیص اعتباری ویژه تلاش شد با پرداخت مستمری ماهیانه به روستائیان بالای 60 سال انگیزه ی مهاجرت را در آنها از بین ببرند، اما این شیوه چندان موثر نبود و دور زدن چنین قانونی نیز راحت بود. در این مورد نیز باید گفت با اختصاص تسهیلات پنج درصدی به کسانی که حاضر به سکونت در روستاها باشند کاری از پیش نخواهد رفت. انگیزه باید درونی باشد نه بیرونی. اگر یک روستایی شغل و رفاه نسبی داشته باشد نگاهش به شهر تنها جنبه ی سیر و سیاحت و تفریح خواهد داشت نه زندگی. هم اکنون که چندین هزار باغ شهر در اطراف شیراز احداث گردیده شیرازی ها چند درصد از وقت خود را در آنها سپری می کنند؟ طبیعتاً نگاه به باغشهرها تفریحی و برای تغییر ذائقه است و بیشترین سود باغشهرها تولید اکسیژن و تصفیه ی هواست و به منزله ی کمربند سبزی است که شیراز را در بر گرفته و از آن حراست می کند. البته مشکلاتی هم وجود دارد. ولی اگر در همین باغشهرها کارگاه قالی بافی و تولید صنایع دستی وجود داشت و سودآوری آن بالا بود به تدریج شاهد سکونت دائم در باغشهرها بودیم. روستاها هم از همین قاعده پیروی می کنند. کسی که شغل درآمدزایی داشته باشد در یک کپر هم زندگی خواهد کرد. کسانی که از روستاها به شهر آمدند مشکل مسکن نداشتند، مشکل آنها شغل بود و امکانات رفاهی و آموزشی و بهداشتی و فرهنگی. مسکن از شغل تبعیت می کند. شما شغل ایجاد کنید مردم خودشان مسکن می سازند. اختصاص تسهیلات پنج درصدی به متقاضیان سکونت در روستاها تنها بازار انواع سوء استفاده ها را گرم می کند و مشابه پرداخت مستمری به افراد بالای 60 سال ساکن در روستاست. اگر به جای چنین کاری مبادرت به ایجاد کارگاه در اطراف روستاها شود، آن هم کارگاه هایی که نیاز به آب فراوان و تسهیلات زیربنایی گسترده نداشته باشند، آن گاه جوان روستایی به شهر نمی آید. البته کارگاه هایی از این دست باید از امتیازاتی برخوردار باشند. فرضاً معاف از پرداخت مالیات و عوارض مربوط به حق پروانه کسب و مشوق هایی از این قبیل به شرطی که نیروهای بومی نزدیکترین روستا به کارگاه و کارخانه را به کار گیرند. در همین شیراز صدها کارگاه کوچک با چنین شرایطی وجود دارد که آلودگی صوتی ایجاد می کنند و دوری و نزدیکی آنها به شهر نیز تأثیر چندانی روی درآمدزایی آنها ندارد نظیر کارگاه های چوب بری، تولید البسه عمده، کارگاه تولید محصولات چرمی، خاتم کاری، صنایع دستی و غیره به موازات چنین اقدامی آموزش و پرورش نیز باید به تأسیس هنرستان و مراکز آموزشی فنی و حرفه ای در دهستان ها روی خوش نشان دهد و ساز و کاری وجود داشته باشد که فارغ التحصیلان از این گونه آموزشگاه ها بتوانند با مراجعه به مراکزی که به همین منظور راه اندازی گردیده مبادرت به کاریابی کنند. طبیعتاً زمانی که بحث اشتغال جوانان روستایی حل شد در صورتی که مشکل مسکن داشته باشند می توان برای آنها تمهیداتی نظیر بهره گیری از تسهیلات پنج درصدی مسکن فراهم کرد. لذا باید دید اولویت در چه چیزی است.6114/ 2027دریافت کننده: علی اکبر خرامش ** انتشاردهنده: سیداحمد نجفی
10/11/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 86]