تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835392860
بازگشت سرباز سوری به زندگی با پراید +عکس - پایگاه خبری فرهنگی ورزشی هفت لوح
واضح آرشیو وب فارسی:هفت لوح: جنگ تحمیلی به سوریه جان صدها هزار نفر و سلامتی و آسایش میلیون ها نفر را گرفت. در حالی که میلیون ها سوری بر اثر جنگ آواره شدند، هزاران سربازان در ارتش این کشور جان خود را کف دست گرفته اند و تا پای جان از کشورشان دفاع می کنند. بسیاری از این افراد نشان داده اند حتی اگر زخم و جراحت، توان جنگیدن در میدان نبرد را از آن ها بگیرد، باز هم راه مقاومت در کنار مردم سوریه را پیدا می کنند. در گزارش حاضر با برخی از سربازان سابق ارتش سوریه آشنا خواهید شد که به جراحات خود اجازه نداده اند در مقاومت و زندگی شان خللی وارد کنند. این سرباز سوری، به رغم از دست دادن یک دست و یک پا، از طریق مسافرکشی با پراید به زندگی عادی برگشته است راننده تاکسی ای که یک دست و یک پا ندارد «سومار فائز عموری» هنگامی که در حومه دمشق مشغول نگهبانی بود، پس از انفجار یک مخزن آب، بی هوش شد و وقتی به هوش آمد، پایی را کنار خود دید که از کفش شماره ۴۵ آن فهمید پای خودش است. وی سپس به دستانش نگاه کرد و متوجه شد دست چپش از پایین آرنج قطع شده و دست راستش دو انگشت بیش تر ندارد. عموری بعد از جراحت در میدان جنگ و مرخص شدن از ارتش، به مسافرکشی با یک خودروی پراید روی آورده است. وی می گوید: «من ۶۰ روز بعد از زخمی شدن، از بیمارستان مرخص شدم. ۷۰ روز بعد، شروع به مسافرکشی کردم. در ابتدا خیلی خوب نمی توانستم رانندگی کنم، اما به این کار ادامه دادم.» این سرباز سابق ارتش سوریه ادامه می دهد: «اگر یک فرد مجروح باور کند که نمی تواند کاری را انجام بدهد، آن گاه دچار معلولیت شده است. معلولیت در ذهن است. چیزی به نام معلولیت جسمی وجود ندارد.» عموری می گوید: «مجروحیت من چیزی را [در زندگی و تلاش های من] تغییر نمی دهد. هر کسی ممکن است در جنگ کشته شود. ما الآن در بحران هستیم و جنگ در هر گوشه ای [از کشور] وجود دارد. جنگ فقط برای سربازان نیست. غیرنظامی ها هم کشته می شوند. زخم من هیچ تأثیری [بر اراده من] ندارد، بلکه به آن افتخار می کنم.» این سرباز سوری نه تنها در طول هفته مسافرکشی می کند، بلکه جمعه ها به دیدار سایر سربازانی می رود که در جنگ با تروریست ها مجروح شده اند. از دست دادن دست چپ و پای راست موجب نشده تا «عموری» در خانه بماند و منزوی شود ماه عسل با سربازی که نمی تواند راه برود «میثم ماجد جردی» یکی از این سربازان است که اخیراً و بعد از آن که به خاطر جراحت، توانایی حرکت را از دست داده، ازدواج کرده است. وی می گوید: «وقتی شما مجروح می شوید، زندگی متوقف نمی شود.» جردی البته به مشکلاتی که بعد از مجروح شدن با آن ها مواجه شده هم اشاره می کند و می گوید: «من خیلی وقت ها خواب می بینم که افرادی مسلح از پشت سر به من نزدیک می شوند. در همان حین که آن ها آماده شلیک کردن به من می شوند، من فریاد می زنم: نه! به هر کجا که می خواهید شلیک کنید؛ سرم یا هر جای دیگر؛ اما به کمرم نه!» واقعیت این است که جردی طی عبور از منطقه ای مسطح و باز در منطقه «دروشا» در حومه دمشق گرفتار تک تیراندازهایی شد که در ساختمان های مرتفع مجاور بودند. وی می گوید پس از آن که هدف یکی از این تک تیراندازها قرار گرفته «احساس کردم یک جریان [برق یا موج] درون پاهایم حرکت کرد.» جردی از ناحیه پاها فلج شده بود و تا امروز هم نمی تواند راه برود. البته او اکنون به کمک عصای و صندلی چرخ دار دوباره در مغازه ای مشغول به کار شده است که پیش از ازدواج هم صاحب آن بود. این سرباز سوری درباره ماجرای ازدواجش توضیح می دهد: «پیش از آن که مجروح شوم، با دخترعمویم نامزد کرده و عاشق او بودم. پس از مجروحیتم درخواست ازدواج را مطرح کردم و عمویم پذیرفت. خدا را شکر الآن، به قول معروف، «نیمه بهترم» را پیدا کرده ام.» «روان سلطان» همسر جردی نیز نه تنها از این ازدواج ناراضی نیست، بلکه می گوید: «خدا را شکر که من با او ازدواج کردم. حتی نمی توانم تصورش را بکنم که او با کس دیگری ازدواج می کرد.» سلطان در عین حال درباره مشکلات بعد از مجروح شدن همسرش می گوید: «بعد از آن که او مجروح شد، منزوی شد، اما من مصمم بودم که از او ناامید نشوم.» «میثم جردی» به رغم فلج شدن از ناحیه هر دو پا، توانسته با اداره مغازه اش زندگی خود را بگذراند جردی درباره نقاشی ها و نوشته های روی دیوار اتاقش می گوید: «مردها معمولاً وقتی می خواهند احساسات خود را بیان کنند، روی کاغذ یا دیوار چیزی می نویسند؛ مثلاً جمله های مورد علاقه خودشان درباره زندگی یا عشق را؛ من اول نمادی از معشوقم را نقاشی کردم: یک حرف R به نشان حرف اول «روان». بعدها مستقیم به خود او نوشتم که دلم برایش تنگ شده است.» فرصت دوباره و زندگی جدید «مرد گازفروش» «محند حمزی حمزی» اوایل جنگ در سوریه هنگامی که در منطقه «الوائر» در حمص مشغول گشت زنی و نگهبانی بود، با حمله غافل گیرکننده دو تروریست مواجه و مجروح شد. وی با دو گلوله در شکم و دو گلوله در پاهایش به بیمارستان منتقل شد و تحت عمل های جراحی قرار گرفت. حمزی می گوید: «آن چهار ماه جهنمی را هرگز فراموش نمی کنم. بیش از ۲۰ بار روی من عمل جراحی انجام دادند.» حمزی با اشاره به این که زندگی اش بعد از مجروح شدن، «۱۸۰ درجه» تغییر کرده است، توضیح می دهد: «دولت به من فرصت دیگری داد تا بتوانم با توجه به وضعیت گاز، [به مردم خدمت و] کمک کنم. مجوز یک سال [ارائه خدمات] را دارم و الآن ۹ ماهش گذشته است. احساس می کنم تقریباً به حالت عادی برگشته ام.» مردم سیلندرهای خالی گاز خود را به انباری می برند که کلیدش دست حمزی است. سپس سیلندرهای پر از گاز را از انبار تحویل می گیرند. «محند حمزی» از فرصت مجددی که دولت سوریه به او داد، استفاده کرده و اکنون به دامن جامعه بازگشته است حمزی درباره وضعیت جنگ در سوریه می گوید: «وقتی پسرم به مدرسه می رود، ساعت شماری می کنم تا به خانه برگردد. نگران هستم نکند خودرویی در راهش منفجر شود، کسی با کمربند انتحاری سر راه او سبز شود، یا حتی مدرسه شان بمباران شود. این جا تهدید، دائمی است و هیچ کس امنیت کامل ندارد. ممکن است همین الآن، مورد حمله قرار بگیریم.» سربازی که به جز آش پزی، همه کار می کند «فاطر اسکندر نوح» سرباز سوری دیگری است که بعد از مجروح شدن در محل خدمت خود یعنی دیر الزور و قطع شدن دست چپش، هم چنان به کشاورزی و دام پروری ادامه می دهد و حتی رفت و آمدش با یک موتورسیکلت است. وی درباره نحوه مجروح شدنش می گوید: «ما چندین بار محاصره شدیم، اما خدا را شکر، جان سالم به در بردیم. طی یکی از این درگیری ها با شورشی ها، یک گلوله انفجاری به دستم برخورد کرد و از آرنج تا مچم را از بین برد. من را به بیمارستان بردند و آن جا دستم را قطع کردند. دکتری که بعد از قطع دستم، آن را بخیه می زد گفت: «خدا را شکر که زنده ماندی.» خدا را شکر!» «نوح» در حالی که میوه های باغ خود را می چیند می گوید: «از این که محصولات [باغ] خودم را می خورم، خوشحال و خرسند هستم. خوشحالم که نه [از دیگران] درخواست می کنم که به من چیزی بدهند و نه [حتی] از بازار آن ها را می خرم. میوه هایی که زحمت شان را خودتان کشیده باشید، خوش مزه تر از میوه هایی هستند که از بازار می خرید.» «فاطر نوح» با آن که دست چپ خود را از دست داده، نه تنها کشاورزی و دام پروری، بلکه موتورسواری هم می کند وی با اشاره به این که مردم سوریه هرگز اجازه نخواهند داد تا کسی صاحب سرزمین شان شود، ادامه می دهد: «من دستم را برای کشورم دادم، اما هنوز روحیه ام را [نباخته و] نداده ام. تا زمانی که بتوانم، برای این سرزمین به عنوان یک سرباز کار خواهم کرد. احساس می کنم هنوز هم دارم در جنگ، نبرد می کنم. حس می کنم هنوز هم یک سرباز هستم. وقتی دستم را از دست دادم، زندگی ام پایان نیافت.» همسر فاطر اسکندر نوح که تازه زندگی مشترک با این سرباز سوری را آغاز کرده، به شوخی می گوید: «از نظر پخت و پز، نمی تواند برای خودش چیزی بپزد؛ تقریباً همیشه من هستم که این کار را انجام می دهم. اما خدا را شکر، بقیه کارها را خودش انجام می دهد. [به عنوان مثال] لباس هایش را خودش می پوشد و اصلاً اجازه نمی دهد من حتی کمکش کنم.» «نوح» می گوید: «تنها چیزی که به آن فکر می کنم، خوشحال بودن در ابتدای زندگی با همسرم است. اگر خدا به ما فرزند عطا کند، آن ها را خوب تربیت خواهیم کرد. بعدها از فرزندانم خواهم خواست تا انتقام دست من را از شورشی ها بگیرند و آن ها را [از خاک سوریه] محو کنند. همه فرزندانم را می فرستم تا در ارتش سوریه خدمت کنند.» این تصویر، «عموری»، همان راننده تاکسی ابتدای گزارش را نشان می دهد که در حال شناست زندگی در سوریه جریان دارد با وجود جنگی اکنون چندین سال است سوریه را درگیر خود کرده، مردم این کشور تمام تلاش خود را می کنند تا هرچه بیش تر «زندگی» کنند. در این میان، سربازانی که سلامتی خود را فدای کشورشان کرده اند، نه تنها سهمی برای خود قائل نیستند و انتظار کمک از کسی ندارند، بلکه چه با رانندگی، چه با مغازه داری، چه با فروش سیلندرهای گاز، و چه با کشاورزی و دام پروری سعی دارند باقی مانده دِین خود به کشور و مردم سوریه را ادا کنند. سازمان «استوار به رغم جراحت» متشکل از سربازان سوری است که «جراحات شدیدشان، آن ها را ناتوان نکرد، بلکه تنها به آن ها کمک نمود تا انرژی فوق العاده بشری خود را آزاد کنند: انرژی ای که مختص مردانی است که اهل سوریه و با تمام وجود، عاشق وطن خود هستند.» این سازمان برای دیدار و آشنا شدن سربازان مجروح جنگی در سوریه تشکیل شده و هدفش بالا بردن روحیه این افراد برای بازگشت به زندگی عادی در کشوری جنگ زده و در میان مردمی است که امیدوارند روزی این جنگ به پایان برسد؛ کشوری که زندگی به رغم جنگ هنوز در آن جریان دارد. عموری در این باره توضیح می دهد: «یک ضرب المثل سوری وجود دارد که می گوید: مصیبت های دیگران، مصیبت تو را [در نظرت] کوچک می کند.» وی به رغم داشتن فقط یک دست و یک پا، گاهی به ساحل می رود و به تفریح مورد علاقه اش یعنی شنا کردن می پردازد. او به رغم اعتراف به ترس اولیه اش از شنا کردن بعد از جراحت، حتی ادعا می کند: «از دیگران هم بهتر شنا می کنم.» منبع: مشرق
پنجشنبه ، ۱۴بهمن۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هفت لوح]
[مشاهده در: www.7loh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]
-
گوناگون
پربازدیدترینها