واضح آرشیو وب فارسی:شبکه اینترنتی آفتاب: ساختمان پلاسکو تهران با عمری بیش از 50 سال در ساعت 11:30 روز پنج شنبه 30 دی ماه 1395 فرو ریخت. تاریخی که با همه تلخی آن شاید در آینده ...دکتر سیدمحسن طباطبایی مزدآبادی دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران ساختمان پلاسکو تهران با عمری بیش از 50 سال در ساعت 11:30 روز پنج شنبه 30 دی ماه 1395 فرو ریخت. تاریخی که با همه تلخی آن شاید در آینده بیشتر به آن ارجاع داده شود و مانند تاریخ مرگ معماری مدرن که چالز جنکس آن را مصادف با فروریختن مجتمع مسکونی پروئیت ایگو در 15 ژوئیه 1972 در شهر سنت لوییز ایالت میسوری آمریکا می داند، به عنوان یک نقطه عطف در تاریخ تحولات شهرسازی و برنامه ریزی کشور شناخته شود. پلاسکو بخشی از تاریخ شهرسازی کشور و برشی مقطعی از تحولات شهری تهران بود. فرو ریختن آن البته نه مانند پروئیت ایگو به اختیار و عمدی بلکه ناشی از یک سانحه دردناک آتش سوزی بود. تجربیات جهانی نشان می دهد که حوادث این چنینی بسیاری در شهرها رخ داده؛ از آتش سوزی بزرگ لندن در 1666 گرفته تا آتش بزرگ شیکاگو در سال 1871 که 70هزار ساختمان در آن سوختند و تا آتش سوزی فورت مک موری کانادا که2400 خانه را سوزاند، همچنین آتش سوزی هایی که در شهرهای کشورهای رو به توسعه رخ داده است از جمله آتش بزرگی که در بخش سکونتگاه های غیر رسمی شهر مانیل فیلیپین در سال 2004 رخ داد و 22 هزار نفر را آواره کرد و آتش سوزی در داکا بنگلادش و سائوپائولو برزیل همه و همه از این دست حوادث بوده اند اما جدای از واکنش های هیجانی اولیه آنچه مهم است، نگاه انتقادی به قضیه و بهره گرفتن از یک تجربه اندوهبار برای آینده و گشودن افق هایی برای آینده است. این همان چیزی است که کشورهای پیشرفته از آن بهره مندند و راه تکرار چنین حوادثی را می بندند. این موضوع حتی در مورد حوادث طبیعی نیز صادق است. سونامی 10 متری مارس 2011 در فوکوشیما که طی آن ژاپن چند متر به سمت شرق جابه جا شد و در حال تبدیل شدن به یک فاجعه انسانی و زیست محیطی بود، برای ژاپن به ایده پردازی در مورد شهرهایی مقاوم ختم شد که طرح های اولیه آنها در خلیج توکیو طراحی شده است و قرار است 10 ریشتر زلزله را تحمل کنند.پرداختن به قصورهای گذشته فقط تا آنجا می تواند موثر باشد که به راه حل و ارائه راهکار برای آینده بینجامد. واقعیت این است که شهرهای کشور ما به خصوص کلان شهرها با معضل بزرگی به نام بافت فرسوده مواجه هستند. فرسودگی اگرچه با قدمت بنا ارتباطی معنادار دارد، اما لزوما بالا بودن سن بنا به معنای فرسوده بودن نیست و برخی ابنیه تحت شرایطی با وجود عمر کوتاه فرسوده محسوب می شوند. ساختمان های بسیاری با عمر بالای 50 سال در جهان وجود دارند که از استحکام کافی برخوردارند و با عملیات بهسازی و توانمندسازی توانسته اند کاربری خود را حفظ کنند که از جمله آنها می توان به ساختمان های بلندمرتبه در شهرهایی مانند شیکاگو، نیویورک، لندن و پاریس اشاره کرد که بعضا قدمت آنها به اوایل قرن بیستم برمی گردد. بنابر گزارش مسوولان بیش از 60هزار هکتار بافت فرسوده در کشور و بیش از 3 هزار هکتار بافت فرسوده در تهران وجود دارد که تمامی خصوصیات فرسودگی یعنی ناپایداری، ریزدانگی و نفوذناپذیری را دارند و ناکارآمدی و کاهش کارآیی در آنها دیده می شود و باز بنا بر اظهارات مسوولان امر بیش از 3هزار ساختمان شبیه پلاسکو در تهران وجود دارد که این امر یک تغییر نگرش اساسی در مدیریت و برنامه ریزی شهری را می طلبد که شاید فروپاشی پلاسکو بانی آن باشد. مرمت بافت های فرسوده شهری البته با حفظ میراث تاریخی شهرها و احیای آنها باید دستاورد جامعه تصمیم ساز و تصمیم گیر عرصه شهری از حادثه پلاسکو باشد. آتش سوزی و فروپاشی ساختمان پلاسکو نشانه جدی از زوال هسته مرکزی شهر تهران به عنوان بخش اصلی هویت و شخصیت تهران بزرگ است که نیازمند جان بخشی مجدد است. اصولا بخش مرکزی شهرها قلب تپنده آن هستند و حیات و مرگ شهرها از این ناحیه شروع می شود. ناپایداری، آشفتگی بصری، رکود اجتماعی و انحطاط کالبدی که در این قسمت از تهران وجود دارد سال ها است که هشدار چنین روزی را می داد. واقعیت این است که قلب تهران بیمار است و به عمل جراحی نیاز دارد. باید برای جلوگیری از شکست های بزرگ در کلان شهر تهران به برنامه ریزی و بازطراحی پرداخت. اگر با رویکردی سیستمی و توام با تخصص و تعهد و همکاری و هم افزایی به یاری تهران بشتابیم و راه آینده پایتخت دویست ساله ایران را هموار کنیم، می توانیم از ساعت 11:30 دقیقه روز پنج شنبه 30 دی 1395 ضمن پاسداشت روح بزرگ آتش نشانان قهرمان، به مثابه یک نقطه عطف یاد کنیم.
شنبه ، ۹بهمن۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبکه اینترنتی آفتاب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]