واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: تعليم و تربيت در بذاخلاقي مسئولان
اين روزها به لطف بي تدبيري بر خي مسئولانمان، پشت نيمکت هاي چوبي مدارس، درس هايي به دانش اموزان ديکته مي شود که بادنياي تعليم و تربيت شان فرسنگ ها فاصله دارد ...
نویسنده : مريم احمدي

اين روزها به لطف بي تدبيري بر خي مسئولانمان، پشت نيمکت هاي چوبي مدارس، درس هايي به دانش اموزان ديکته مي شود که بادنياي تعليم و تربيت شان فرسنگ ها فاصله دارد . موضوع قطعي آب، برق و گاز برخي مدارس شهرستان ها به دليل بدهي و اختلاف بين سازمان ها و ادارت مربوطه با اموزش و پرورش اين روزها مصداق بارز مثل معروف "گنديدن نمک" شده است! جايي که حرف از تعليم و تربيت مي زنيم و مدعي هستيم دغدغه مان تربيت نسلي با اخلاق و فرهيخته است، همين آينده سازان را هيزم آتش اختلافاتمان مي کنيم . حالا ديگر خيلي از بچه هاي دبستاني مي دانند اگر زنگ تفريح از شيرهاي فلزي قديمي ابخوري ، آبي چيزي بيرون نمي آيد، اگر وسط درس، برق قطع مي شود ، يا در سرماي پاييز و زمستان خبري از روشن کردن بخاري ها نيست پاي بدهکاري و طلبکاري در ميان است و اختلافاتي که بزرگترها از پس حل کردنش بر نمي آيند. حالا کار به جايي رسيده که مسئولان برخي مدارس بدهي عقب مانده خود را از دانش آموزان طلب مي کنند . از يک طرف مدعي هستيم هزينه اموزش و پرورش در مملکتمان رايگان است و در پاسخ به خواسته هاي دانش اموزان براي فراهم کردن امکانات بهتر، دولتي بودن مدرسه را پتک مي کنيم و از طرف ديگر دانش اموزان را وادار مي کنيم براي مصرف آب، برق و گاز سهمشان را بپردازند! سهمي که در هيچ جاي قانون اموزش و پرورشمان ثبت نشده است. بعد اقايان به ظاهر مسئول فرهنگي مان، پا روي پا مي اندازند و اعلام مي کنند هيچ دانش اموزي نبايد دغدغه اي جز درس و تحصيل داشته باشد و روا نيست براي نبود امکانات حداقلي چون اب و برق نگران باشند! از هر تريبوني بهره مي گيرند و صدور اجراييه عليه ادارات اموزش و پرورش را به باد انتقاد مي گيرند ، غافل از اينکه براي رفع اين مشکلات قدم از قدم بردارند و يا فکري به حال يافتن منبع مالي براي تسويه بدهي هاي مدارس به ادارت خدمت رسان کنند! اگر قرار نيست بچه ها وارد بازي مسئولان شوند چرا دست روي دست مي گذاريد تا آب و برق مدارس قطع شود بعد ابراز ناراحتي کنيد؟! اقايان عزيز شما کجاييد وقتي دانش اموز دبستاني در شهرستان محرومي که نامش به گوش خيلي هاتان نخورده در سرماي زمستان سر کلاس درس به خاطر نبود سوخت گرمايشي به خود مي لرزد ، يا کودکي که به دليل ناتواني مالي در پرداخت مبلغ چند رقميه کمک به مدرسه اجازه حضور در کلاس درس را ندارد و ساعتها گوشه حياط مدرسه اشک خجالت مي ريزد؟! دانش اموزان ما بهاي چه چيزي را بايد بپردازند وقتي وزارتي با ان همه دبدبه و کبکبه به نام اموزش و پرورش سالانه ميلياردها تومن بودجه مي گيرد؟ به لطف وظيفه شناسي شما دانش اموزان اينده سازمان در مدارس بدهکاري که تعدادشان هم کم نيست ياد مي گيرند اولويت هاي زندگي ان چيزي نيست که د رکتاهباي درسي از بر مي کنند چيزي است که با چشم مي بينند و در ساعات بودن در مدرسه با تمام وجود درکش مي کنند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۸ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۱:۴۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]