واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: ایران ورزشی: مدت زیادی است که انتقادات متعددی از برخی اتفاقات در فدراسیون کشتی میشود اما متاسفانه مسوولان این فدراسیون به آنها توجهی نمیکنند. یکی از این موارد بی توجهی به قشر زحمتکش مربیان کشتی است که در باشگاهها و استانها کار میکنند اما هرگز دیده نمیشوند. البته در ظاهر امر فدراسیون کشتی از زمان حضور رسول خادم سعی کرده است که از مربیان سازنده حمایت کند اما این حمایت کافی نبوده است. در برخی موارد هم حمایتها در حد شعار و بخشنامه باقی مانده است.
انتقادات از بی توجهیها زمانی افزایش پیدا کرد که برخی از مربیان 4 الی 5 سال مدام در مسابقات متعدد در کادر فنی تیم ملی بودند و مسافرتهای متعددی را رفتند در حالیکه هرگز در امر سازندگی فعالیتی نداشتند. این رفتارها باعث شد تا صدای بسیاری از مربیان و پیشکسوتان در بیاید اما فدراسیون بی توجه به این موارد از مربیانی که همسو با مدیریت و سرمربی تیم ملی بودند، استفاده کرد. ادامه این روند در این چند سال اخیر کار را به جایی رساند که مربیان سازنده مثل رسول دهقان نژاد اینگونه اعتراض کند: «مربیان سازنده به طور کلی فراموش شدهاند اما برخیها که هیچ بازدهی هم ندارند دائما در سفرهای خارجی هستند و جایزه میگیرند اما من باید تا 2 نیمه شب مسافرکشی کنم.» این انتقادات فقط مربوط به دهقان نژاد نیست. چرا که همت مسلمی مربی سازنده حسن یزدانی ستاره فعلی کشتی آزاد ایران هم از بیتوجهیها دلخور است: «گاهی مربیانی به تیم ملی دعوت میشوند که بعید میدانم حتی یک قهرمان کشور را هم ساخته باشند.» این پایان کار نیست چرا که بزرگانی همچون اکبر فلاح و محمود اسماعیل پور هم از این شرایط انتقاد کردند اما باز هم فدراسیون کشتی به این موارد توجه نکرد.
یکی از دلایل مهم دیده نشدنهای مربیان سازنده به آیین نامهای بر میگردد که فدراسیون کشتی برای انتخاب مربیان تصویب کرد. آیین نامهای که مربیگری در تیم ملی را حق مسلم مدال داران میکرد در حالیکه نقش مهم در کشتی را مربیان سازندهای دارند که نتوانستند در دوران قهرمانی به مدالهای آسیایی و جهانی برسند. در رشتهای مثل کشتی فرنگی میزان افرادی که دارای مدال آسیایی و جهانی هستند اندک است و از همه مهمتر اینکه برخی از بهترین مربیان چند سال اخیر کشتی فرنگی مثل خیرآبادی یا ناصر نوربخش هرگز مدال آسیایی و جهانی نداشتند اما به واسطه اعتمادی که به آنها شد توانستند تاثیر گذار باشند اما این افراد با توجه به این آیین نامه شانس حضور در راس کادر فنی تیمهای ملی را از دست میدهند.
آسیب این آیین نامه نه تنها در کشتی فرنگی دیده شده بلکه در کشتی آزاد هم به خوبی خودش را نشان میدهد. جایی که فردی به دلیل قهرمان بودن و در حالیکه فقط چند روز از خداحافظیاش از دنیای قهرمانی میگذرد عنوان مربی تیم ملی را میگیرد اما مربیان سازنده و زحمتکش در استانها باید با سختیها و دشواریها بسوزند و بسازند. فدراسیون کشتی در این چند سال اخیر مدام تاکید کرده که برای پیشرفت کشتی باید مسابقات انتخابی برگزار شود اما با کدام کشتیگیران این انتخابیها باید برگزار شود؟ با کشتیگیرانی که باید در باشگاهها و استانهایی ساخته شوند که دیگر نه مربی به دلیل این بی توجهیها انگیزه کار کردن دارد و نه باشگاهدار به دنبال داشتن باشگاهداری است.
۰۷ دی ۱۳۹۵ - ۰۸:۱۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]