تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870340770
تقاضای مادر شهید ارمنی از رهبر انقلاب - پایگاه خبری تحلیلی 598
واضح آرشیو وب فارسی:598: "مسیح در شب قدر"، روایتی از حضور مقام معظم رهبری در منازل خانواده های شهدای مسیحی کشورمان است؛ دیدارهایی متفاوت که می تواند هر خواننده ای را به خود جذب کند.به گزارش پایگاه 598 به نقل از نسیم، "مسیح در شب قدر"، دومین کتاب از مجموعه کتاب های «خورشید در مهبط ملائکـة الله» است که روایتی از حضور مقام معظم رهبری در منازل خانواده های شهدای مسیحی کشورمان است. دیدارهایی متفاوت که می تواند هر خواننده ای را به خود جذب کند. روایت اتفاقات پیش آمده در این دیدارها در قالب داستانی و با استفاده از راوی ای متفاوت برای هر داستان در کنار بهره گیری از عکس هایی جذاب و دیدنی برای هر بخش، توانسته اثری متفاوت را در حوزه خاطره نگاری روانه بازار نشر کند. علاوه بر این، گردآورندگان اثر در هر داستان نکاتی زیبا درباره شهید، خاطرات و نحوه شهادتش آورده اند که باعث می شود خوانندگان آن بیشتر با قهرمانان کشورشان آشنا شوند. این اثر را موسسه فرهنگی ایمان جهادی یا همان انتشارات صهبا در ۴۹۶ صفحه و با دو قیمت ۱۸ هزار تومان (جلد نرم) و ۲۳ هزارتومان (جلد سخت) منتشر کرده است که البته دلیل قیمت بالای کتاب هم به خاطر چاپ تمام رنگی آن است. هر چند که این موضوع نتوانسته بر فروش این کتاب خواندنی و دلنشین اثرگذار باشد . لحظاتی باورنکردنی در کنار بزرگترین مقام روحانی کشور روایت حضور رهبر انقلاب در منزل شهید گالوست بابومیان در تاریخ ۶۸/۱۰/۷ شهید بمباران اهواز، تاریخ شهادت: ۵۹/۷/۱۷ گالوست بیش از سی سال بود که در بخش کامپیوتر شرکت نفت کار می کرد؛ در جریان انقلاب و اعتصاب، جلودار بود و حالا در این شرایط بحرانی کشور، تجربه اش برای اداره ی کشور و ادامه ی جریان نفت در لوله ها واجب بود. خودش هم پای رفتن نداشت، گرچه دلش حسابی تنگ شده بود. جنگ که شروع شد، بچه ها را فرستاد خانه ی برادرش در تهران و خودش ماند اهواز. دیشب که با آن ها تلفنی صحبت کرده بود، از همه بیشتر مادرش اصرار می کرد که برگردد تهران. - پسرم، گالوست جان! پس فردا عراقی ها اهواز را می گیرند، آن وقت معلوم نیست چه بلایی سرت بیاورند. این ها مثل مسلمانان ایران نیستند؛ امروز همسایه مان می گفت این ها همان هایی هستند که امام حسین را کشتند. تو که نظامی نیستی، بیا برگرد تهران. مادر بود دیگر؛ گفت: «چشم، همین روزها می آیم.» راست هم می گفت؛ قرار بود آن روز اسناد مهمّی را با قطار ببرد تهران. مادر را راحت راضی کرد، اما بعد از حرف زدن با بچه ها، باید دل خودش را راضی می کرد. واروژان ده ساله بود و تالین شش ساله و چقدر خوش زبان؛ تازه از تلویزیون فارسی یاد گرفته بود و با ارمنی قاطی می کرد! ساعت نه شب اخبار شانزدهم مهر پنجاه و نه، هفدهمین روز جنگ، از تلویزیون؛ وقتی آتش و دود بالای برج های پالایشگاه را دید، خشم و نگرانی بر دلتنگی اش غالب شد و عزمش را جَزم کرد بر ماندن و کمک کردن به ادامه ی تولید نفت کشور. از شرکت مستقیم رفت سمت راه آهن اهواز. ایستگاه راه آهن شلوغ بود. هنوز به پای قطار نرسیده بود که صدای آژیر و بعد جنگنده ی عراقی فضا را پر کرد. گالوست خیره شده بود به آسمان. دید که چندین نقطه ی سیاه از هواپیما جدا شدند و با سرعت به زمین سقوط کردند. گالوست توان حرکت نداشت، آخرین تصویر مقابل چشمش واروژان و تالین و همسرش هاسمیک بودند... ... هاسمیک بهت زده مانده بود و تا صبح اسم شوهرش را تکرار می کرد؛ گالوست، گالوست... گالوست در زبان ارمنی به معنای «بشارت بازگشت» است؛ اما «بشارت بازگشت» بازنگشت. صبح پنج شنبه خبر دادند امشب اگر خانه هستید، یکی از مسئولین کشور، چند دقیقه ای مهمانتان باشند. گفتم بفرمایید، خواهش می کنم. بعد هم به برادر گالوست و شوهر خواهرم خبر دادم که بیایند خانه ی ما. واروژان و تالین هیچ کدام از خبر مهمان خوشحال نشدند، چون ایام امتحاناتشان بود و حسابی درس داشتند. تالین دبیرستانی است و واروژان دانشجوی پزشکی. روزی که پزشکی قبول شد، تمام خستگی چند سال کار و زندگی بدون گالوست از تنم بیرون رفت. واروژان با سهمیه ی فرزندان شهدا قبول شد؛ اصرار هم دارد این را همه جا بگوید؛ با غرور می گوید پدرم شهید شده و جمهوری اسلامی فرقی بین من و یک فرزند شهید مسلمان نگذاشته! سه ساعتی از غروب گذشته که مهمانمان از راه می رسد. من و برادر گالوست و شوهرخواهرم، همین طور مبهوت مانده ایم و توان هیچ کاری را نداریم. حاج آقا خامنه ای با ما سلام و احوال پرسی می کنند و همراه بقیه روی مبل می نشینند. ما هیچ کداممان توان صحبت کردن نداریم. ایشان بعد از سلام واحوال پرسی، خودشان صحبت را شروع می کنند: پدر شهید، این آقا هستند؟ احتمالا چون اکثر شهدای ارمنی سربازان جوان هستند، آقا فکر کرده اند این عکس پدر شهید است. می گویم: این آقا خودش شهید شده. - عجب! آقا شهید شدند؟ - بله. - شما همسرشان هستید؟ - بله. دارم از خجالت آب می شوم تا حالا با یک روحانی معمولی مسلمان هم صحبت نکرده ام؛ حالا بزرگترین مقام روحانی کشور مقابلم نشسته اند و با من حرف می زنند. [مکالمات رهبری با همسر و برادر شهید در فضایی گرم و صمیمی ادامه می یابد طوری که جمع از سادگی و بدون تکلّف بودن ایشان به وجد آمده و کاملاً دلهره و خجالت را کنار می گذارند و با آقا هم کلام می شوند.] چند دقیقه ای در سکوت می گذرد. هیچ کداممان باورمان نمی شود که چند دقیقه پیش، رهبر کشور ایران، اینجا کنار ما نشسته بودند، چای می نوشیدند و صحبت می کردند! تقاضای مادر شهید ارمنی از رهبر انقلاب روایت حضور آیت الله خامنه ای در منزل شهیدان هایقان و ادموند موسسیان و منزل شهید گاگیک تومانیان در تاریخ ۷۷/۱۰/۱۱ شهید هایقان موسسیان، شهید ترور در تهران، تاریخ شهادت: ۶۰/۶/۱۲ شهید ادموند موسسیان، شهید ترور در تهران، تاریخ شهادت: ۶۰/۳/۲۳ شهید گاگیک تومانیان، محل شهادت مریوان، تاریخ شهادت: ۶۶/۵/۲۴ زمستان سردی است، برف و یخ خیابان ها را پوشانده؛ اما گرمای ماه رمضان به اوج رسیده است. شب های نوزدهم و بیست ویکم گذشته و امشب شب بیست وسوم است؛ شبی که احتمال قدر بودنش، از دوشب قبل هم بیشتر است. پس برای هر مسلمانی، امشب باید مهم ترین شب سال باشد. با ارزش ترین ماه سال، ماه رمضان و بالاترین شب ماه رمضان، شب قدر است. شبی که سرنوشت سال آینده ی تمام انسان ها در آن نوشته می شود. این شب ها رنگ و بوی عزا هم دارند. این پنجمین شب است که بر مصیبت حضرت علی(ع) اشک می ریزیم. همیشه در شب های قدر به این فکر می کنم که دعاها و درخواست های حضرت آقا در این شب ها چیست؟ به امشب امید بسته ام و برنامه چیده ام و زمان بندی کرده ام؛ بسیار اعمال، آداب و خواسته دارم. باز هم با خود می اندیشم که من ناچیز، این همه حاجت دارم، رهبرمان با این همه دغدغه برای انقلاب و کشور و جهان اسلام، چه شرایطی در شب قدر دارند. چه برنامه ای ریخته اند؟ و کدام عمل را برای تقرب به خدا مناسب تر یافته اند؟ در همین فکرها هستم که صدای تلفن بلند می شود. از دفتر است، گفته می شود که امشب برنامه ی رفتن به منازل خانواده ی شهدا داریم. عجب! امشب؟! با دلخوری و ناراحتی از این فرصت سوزی، خودم را به دفتر می رسانم. با دیدن فضای عزادار شهر و مردمی که به سمت مسجد حرکت می کنند، ناراحتی ام بیشتر شده؛ آقا را که می بینم و سلام می کنم همه ی این فکرها از ذهنم کنار می رود، فضای حضور ایشان دلم را پُر می کند... پشت سر آقا از پله های خانه بالا می رویم، متوجه می شویم این خانواده دو شهید دارد؛ هم پسر و هم پدر. پسری بیست ساله مقابل در ایستاده. بهت زده، جواب سلام آقا را می دهد! بانویی شصت و چند ساله چند بار پشت سر هم، دست پاچه به آقا می گوید: «خیلی خوش آمدید، خیلی خوش آمدید». [و این آغاز اولین دیدار آن شب است] در خانه ی دوم دو خانم حدوداً شصت ساله و چهل ساله به استقبال آقا می آیند. آقا نمی نشینند تا ببینند مادر شهید کجا می نشیند. [از همه چیز صحبت می شود، این که شهید چند ساله بوده و چگونه به شهادت رسیده تا اوضاع و احوال کنونی این خانواده، از رسم و رسوم و آداب عبادت ارامنه و دیگر بحث ها در مورد زبان ارمنی] بحث به اینجا می رسد که آقای وارطانیان [نماینده ی ارامنه در مجلس شورای اسلامی] از وسعت اطلاعات آقا متعجب می شود؛ به قابی که به دیوار نصب شده اشاره می کند، تصویر یک کلیسای بزرگ است. - دو نفر از حواریون به ایران آمدند که مزار یکی شان در این کلیسای تادئوس است . - عجب! همین قره کلیسای معروف؟! وارطانیان با لبخندی حاکی از خوشحالی که آقا قره کلیسا را می شناسند، بلند می شود و قاب عکس را به آقا می دهد. - این کلیسا، حکم واتیکان را برای ارامنه ی سراسر جهان دارد. در واقع واتیکان هم مزار یکی دیگر از حواریون است. آقا نام آن حواری را که در قره کلیسا مدفون است را می پرسند. - تادئوس. از یازده حواریون حضرت عیسی، دو نفرشان در ایران شهید شدند. در نقاشی معروف شام آخر داوینچی هم تصویرش کشیده شده. - از این دو حواری، آثاری هم در انجیل هست؟ - بله! بله! داریم. - نام ارمنی این کلیسا چیست؟ - سن تادئوس. صحبت ها ادامه می یابد در حالی که میزبانان فارغ از آقا رو به مادر و خواهر شهید می نشینند و برایشان دعا می کنند.] - امیدواریم دل شما شاد باشد. این غم های بزرگ تأثیرش در شما، ایجاد نورانیت باشد. چون این غم ها و این فشارهای روحی، در انسان نورانیت ایجاد می کند و رحمت الهی را جلب می کند. خودمان را باید اهل قبول رحمت الهی بکنیم. بعد این جملات، آقا، دو هدیه به مادر و خواهر شهید می دهند. وقتی سوال شد که مادر شهید خدمت آقا چه عرضی دارند، مادر، شهید با ادب، اشک چشمش را پاک می کند. - ما هیچ چیز نمی خواهیم. اگر قرار است کمکی به ما بکنند، خواهش می کنم به شهدایی که بچه ی کوچک دارند، به آن ها کمک بکنند. من خیلی راضی می شوم به آن ها کمک بشود. راستش در برابر این مادر شهید، احساس خضوعی تعریف ناپذیر پیدا کردم. مادران شهدا از ناشناس ترین نعمت های پوشیده ی خدا هستند! آقا با گفتن جمله ی «ان شاءالله موفق باشید» برمی خیزند و از خانواده ی شهید گاگیک تومانیان خداحافظی می کنند. همیشه در شب های قدر فکر می کردم که چه عمل و عبادتی، بیشترین اثر را در سرنوشت ملت و انقلاب ما، در سال آینده دارد؟ حالا فکر می کنم لبخند رضایت مادر شهید تومانیان و دعای او، یکی از مؤثرترین اعمال شب قدر باشد. در این شرایط، رهبر حکیم ما، با الهامات الهی و استمداد از تعالیم علوی، با فراست دریافته اند که افضل اعمال شب قدر امسالشان، شاد کردن دل آن هایی است که رنج کشیدند و ملامت چشیدند، اما نشکستند. روایت حضور آیت الله خامنه ای در منزل شهیده ژرمن پورگورگیس و همسرش شهید آقاجان اودیشو و دخترش شهیده رامینا اودیشو، در تاریخ ۷۰/۱۰/۴ شهدای بمباران تهران، تاریخ شهادت: ۶۶/۱۲/۲۱ شب عید پاک بود و تو روزه بودی، یعنی همه روزه بودند. ژرمن و دخترش رامینا و دامادت از صبح آمدند کمکت. شب آن قدر خسته بودی که قبل از بقیه خوابت برد. دخترت و شوهر و بچه اش هم همان جا خوابیدند. اما کاش رفته بودند. ژرمن دختر اولت بود و تو جانت می رفت برای او. عاشق این زن و شوهر عاشق بودی. البته تا وقتی نوه ات رامینا به دنیا آمد و تمام دلت را گرفت. گوشَت آن وقت هم کمی سنگین بود، خوابت هم همین طور، وقتی بیدار شدی که دود و خاک انفجار راه نفست را گرفت. با سرفه از خواب پریدی، ژرمن را صدا زدی که بپرسی چه شده؟ بیاید کمکت، اما جواب نداد. یک لحظه، فکری شوم و وحشتناک، همراه بوی دود و آتش، گلویت را فشار داد. فریاد کشیدی: ژرمن... ژرمن... رامینا... رامینا! اما از داخل خانه هیچ صدایی نیامد. از بیرون اما صدای داد و فریاد بلند بود. یا عیسی مسیح! موشک نصف خانه ی تو و همسایه ات را ویران کرده بود. دم در، چشمت افتاد به پسرت ابراهیم که سر تا پا خاکی بود. چقدر حضورش برایت لازم بود. تو را که دید، روی زانو افتاد و به زبان آشوری صدایت کرد: یِمَّه! چند دقیقه در آغوش هم گریه کردید، بدون حرف. نمی دانستی باید آرامش کنی یا آرامت کند... الان که سه سال از آن روزها گذشته و جنگ هم تمام شده، هنوز دنیا همان دنیاست هنوز هیچ کس صدای تو و هزاران مادر مثل تو را در دنیا نمی شنود. زمانی که مردم شعار می دادند: «موشک جواب موشک» امام مدافع حقوق بشر بود به شرطی اجازه می داد که به مردم آسیبی نرسد. اما اکنون کافی است یک قاتل جنایت کار، در گوشه ای از ایران، به سزای عملش برسد؛ چنان فریاد حقوق بشر می زنند که گویا گروهی از پاک ترین و بی گناه ترین مردم، مظلومانه قتل عام شده اند. اما ایران تو همان طور پشت حق و حقوق واقعی تمام انسان ها مانده. امام دو سال پیش از دنیا رفت، اما جانشین او هم از همان جنس است و از نسل همان بزرگ مرد تاریخ؛ امام علی و حالا شب کریسمس سال هفتاد، همین مرد، یعنی آقای خامنه ای می خواهد بیاید اینجا. خانه ی تو که مادر و مادرخانم و مادربزرگ شهیدی. رهبر مقتدر انقلاب مظلوممان، با لبخند و سلام وارد می شوند و اول سراغ تو را می گیرند. حاج آقا وقتی می فهمند که از آشوری های ارومیه هستی، چند سؤال از ارومیه و آشوری های آن و این که آیا ترکی بلدی یا نه می پرسند؟ - ترکی بلدید و آشوری بلدید و فارسی؟ - بله. عروست که ماشاءالله سرزبان دار است، می گوید: ارمنی هم بلدند. صحبت از کلیسای آشوری ها و ارمنی ها می شود و عروست می گوید که کلیسای آشوری ها در خیابان قوام السلطنه است. حاج آقا از اسم خیابان تعجب می کنند. می پرسند که اسم جدید خیابان چیست؟«قوام السلطنه که مرد و رفت!» و همه می خندیم. می گوید: «سی تیر» است و این باعث می شود آقای خامنه ای تاریخ مختصری از قوام و سی تیر بگویند. - چون سی تیر را قوام السلطنه به وجود آورد و این ها لج کردند با قوام السلطنه. روز سی تیر، روزی بود که دکتر مصدق در سال ۱۳۳۱ استعفا کرد، مردم آمدند به خیابان ها، برای این که مصدق بیاید سر کار. شاه هم قوام السلطنه را کرد نخست وزیر. قوام السلطنه گفت که سیاست را کشتی بان دیگر آمد؛ من اِل می کنم، من بِل می کنم، می کُشم، می بندم، جمع نشوید در خیابان ها. مردم هم اعتنا نکردند، جمع شدند. مرحوم آیت الله کاشانی پیغام داد که جمع بشوید، آمدند. قوام السلطنه بیست وچهار ساعت نکشید که استعفا کرد، مجدد هم مصدق آمد سرکار. این هست که قوام السلطنه ی سابق را گذاشتند سی تیر. خوش ذوقی به خرج دادند. فکر می کنید ما که این همه سال است نزدیک خیابان سی تیر زندگی می کنیم، اصلاً این چیزها را می دانستیم؟! چه قصه ای دارد این خیابان! حالا با این صحبت ها فضای این مهمانی صمیمی شده. حتی دوست داری برایشان درد و دل کنی، از آن شب سیاه و دردناک. خودشان به تو این فرصت را می دهند. - در نظام اسلامی، جمهوری اسلامی همین است؛ یعنی شهروندان، آن کسانی که در زیر پرچم جمهوری اسلامی هستند، اینها با هم فرقی نمی کنند. ما موظفیم به عنوان کسانی که مسئولیت کشور را دارند، از آحاد مردم دفاع کنیم و حراست کنیم. ما وقتی بخواهیم از حقوق کسی دفاع کنیم، نمی پرسیم شما دینت چیست، نه؛ شهروند ماست، متعلق به این کشور است و فرزند این خانواده است؛ ما باید از او دفاع کنیم و دفاع هم می کنیم.
یکشنبه ، ۵دی۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 598]
[مشاهده در: www.598.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها