تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870129587
اگر روحانی برنده انتخابات باشد///! - جامعه زنان خراسان شمالی
واضح آرشیو وب فارسی:ساجده: آیا آقای روحانی می داند در صورت پیروزی احتمالی در انتخابات دولت دوازدهم با چه مشکلات دست ساخته ای روبه رو خواهد بود؟!_ درباره نتیجه انتخابات آینده گمانه زنی های زیادی وجود دارد. از احتمال برنده شدن یک چهره کمتر شناخته شده به دلیل تشابه فضا با انتخابات سال 84 تا پیروزی دوباره رئیس جمهور روحانی! و تا برنده شدن کاندیدای اصولگرایان... در میان این چند گمانه اصلی اما یک گزینه هست که می توان درباره دوران پس از وقوع آن نیز به چینش وقایع و آنالیز شرایط پرداخت. زیرا از هم اکنون نشانه ها و بسترهایی برایش فراهم است و در صورت وقوع، با هیچ رخدادی مواجه نخواهد شد مگر آنکه ریشه آن اتفاقات را بایستی در «فی زماننا هذا» جستجو کند. آن گمانه این است که فرض کنیم «رئیس جمهور روحانی برنده انتخابات ریاست جمهوری 96» باشد... یعنی آقای روحانی برای 4 سال دیگر و تا عرصه انتخابات 1400 رئیس جمهور ایران باشد و بر مسند ساختمان پاستور تکیه بزند. در این فضا چه اتفاقاتی رخ خواهد داد؟! آقای روحانی، اگر پیروز انتخابات آینده باشد، در دولت دوازدهم با چند چالش مهم روبه روست که فکر می کنم تحلیل این چالش ها و صورت بندی آنها از آنرو مهم است که می تواند سالبه به انتفاء موضوع باشد و اصل نامزدی آقای روحانی در انتخابات آینده را لااقل برای خودش با اما و اگر مواجه کند. پر واضح آنکه این چالش ها نه رخدادهایی برساخته در ذهن منتقدان و نه نظرات شخصی که واقعیت هایی هستند که طلیعه آنها از هم اکنون قابل رؤیت و درهم تنیدگی آنها با سرنوشت رئیس جمهور روحانی نیز اظهر من الشمس است. *روحانی با بی دستاوردی برجامش چه خواهد کرد؟ نخستین و مهمترین این چالش ها در صورت پیروزی احتمالی آقای روحانی، مسئله «برجام» و بی دستاوردی آن است. من البته بنا به دلایلی و از چند سال قبل، معتقد به اعلام شکست رسمی توافق نهایی یا همان برجام در آینده ای دور یا نزدیک هستم اما گزینه موجودی که می توان درباره آن حرف زد، «بی دستاوردی برجام برای مردم و نظام» است. فرض کنیم آقای روحانی پیروز انتخابات 96 خواهد بود... واقعا ایشان قصد دارد با بی دستاوردی برجامی که آمال و آرزوهای خود را بر آن استوار ساخته بود چه کند؟! از سوی دیگر او می خواهد با اقیانوس مطالبات مردمی که به گفته اصلاح طلبان، برجام برایشان تبدیل به «قاتق نان» شده بود، چه معامله ای داشته باشد؟! آیا او می تواند 4 سال آزگار را درباره بی دستاوردی ها یا شکست یک توافق که آسیب های فراوانی را شامل کشور کرد، به مردم توضیح دهد؟! *پیوستن اصلاح طلبان به منتقدین! مسئله بعدی «پیوستن اصلاح طلبان به منتقدین» در دولت دوم و احتمالی آقای روحانی است. آقای روحانی خودش بهتر از هرکسی می داند که اصلاح طلبان نقشی در پیروزی او در سال 92 نداشته اند، در آن انتخابات کار قابل ذکری برایش نکردند و آقای عارف هم هرگز به نفع او کنار نرفته است. فی الواقع اینکه رئیس جمهور برای اصلاح طلبان صرفاً یک مستأجر 4 ساله بوده است که جریان خاص در طول این 4 سال هم بالاجبار و بخاطر رعایت فرمول «أنا شریک» از وی حمایت لفظی کرده است. آیا آقای روحانی قصد دارد در صورت پیروزی در انتخابات 96 و در حالی که نه جبهه نیروهای ارزشی از او راضی اند و نه دیگر اصلاح طلبان دلیلی برای ماندن با او دارند؛ با حسام الدین آشنا و محمود واعظی و اکبر ترکان و روزنامه ایران به عرصه افکار عمومی بیاید؟! اما حتی همین فرمول نیز در 4 سال آینده کاربردی نخواهد داشت... از طرفی اصلاح طلبان که طی یکسال گذشته به حجم انتقادات تند خود علیه رئیس جمهور روحانی افزوده اند و حتی صریحاً اعلام کرده اند که روحانی در انتخابات آینده نه کاندیدای آنهاست و نه برایش ستادی تشکیل خواهند داد؛ در 4 سال آینده که حکماً به فکر انتخابات 1400 خواهند بود، دیگر دلیلی برای نگه داشتن بیشتر صورتک لبخند روی چهره شان نخواهند داشت. آیا آقای روحانی قصد دارد در صورت پیروزی در انتخابات 96 و در حالی که نه جبهه نیروهای ارزشی از او راضی اند و نه دیگر اصلاح طلبان دلیلی برای ماندن با او دارند؛ با حسام الدین آشنا و محمود واعظی و اکبر ترکان و روزنامه ایران به عرصه افکار عمومی بیاید؟! *دولت دوازدهم و فصل درو کردن محصول اشتباهات دولت یازدهم آقای روحانی اگر پیروز انتخابات دولت دوازدهم باشد، با یک خروار اشتباهات عملکردی خود در دولت یازدهم مواجه است که بایستی رفع و رجوع شوند. میراثی بد یُمن که معلوم نیست رفع کردن آنها و به قول اصلاح طلبان! «آواربرداری» از آنها تا چه اندازه در کند ساختن سرعت پیشرفت دولت بعدی، یعنی دولت دوازدهم نقش داشته باشد. آقای روحانی به لحاظ شخصی و نه به لحاظ سمت حقوقی خود؛ بهتر از هرکسی می داند که «بتن ریختن در قلب رآکتور اراک»، «نیمه کاره ماندن مسکن مهر»، «تقدیم قراردادهای پر و پیمان داخل کشور به پیمانکاران خارجی»، «خام فروشی نفت»، «افزایش نقدینگی»، «رفع نشدن و حتی افزوده شدن تحریم ها»، «بی مبالاتی نسبت به آسیب های اجتماعی»، «رکود در بخش هایی از صنعت کشور» و... چه آسیب های پررنگی هستند و رفع آنها چه انرژی فراوانی را می طلبد؟! *دولت اعتدال؛ رفتارهای 4 ساله و آرزوی 8 ساله آقای روحانی به یک دلیل معقول دیگر هم باید برای کاندیداتوری در انتخابات آتی تأمل کند. و آن اینکه مردم ایران همیشه از دولت جدید انتظار تغییر و راهبردهای جدید را دارند... آقای روحانی کدام حرف جدید را می تواند در 4 سال احتمالی دومّش برای مردم مطرح کند؟! به سخن دیگر اینکه ایشان رئوس تمام حرف هایش اعم از تکاپو برای چیزی به نام جهانی شدن، ضرورت توافق، اعتدال سیاسی و تقصیر دولت قبل بودن! را بیان کرده و در طول بیش از سه و نیم سال گذشته نیز هرچه توانسته برای محقق شدن این حرف ها و اهداف خاص شان تقلّا کرده است. به قول «ابراهیم اصغرزاده» ایشان اکنون باید مدافع وضع موجود باشد و این برای مردم یعنی تغییر بی تغییر! در ثانی با توجه به رفتار دولت یازدهم و آنچه که از این دولت می شناسم، منطقاً حرف نگفته و نکته محیرالعقولی هم در انبان دولت برای روز مبادا پس انداز نشده است. فی الواقع باید دانست که اندوخته دولت یازدهم از روز اول به لحاظ تئوریک، اندوخته تُنُکی بود که همان روزها، جوانانه خرج شد و چیزی در تهِ کاسه اش باقی نماند. قطعاً این حرف کمی جسورانه به نظر می رسد اما تحلیل صحیح و آنالیز ریاضی بیان می کند که چیز دیگری در صندوقخانه تئوری های دولت باقی نمانده الّا یک چیز...! و آن اینکه آقای روحانی اگر سکّان دولت آینده را به دست بگیرد، آنوقت مردم ایران باید شاهد 4 سال «ژست انتقادی» دولت باشند و دیگر هیچ... انتقاد از چه چیزی و از چه کسی بماند برای بعد... انتهای پیام/
شنبه ، ۴دی۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ساجده]
[مشاهده در: www.sajedeh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها