محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843230420
اگر کسی بخواهد خدا را راضی کند، باید دندان راحت طلبی را بکشد - سایت خبری تحلیلی قم پرس
واضح آرشیو وب فارسی:قم پرس: اگر کسی بخواهد خدای خود را از خودش راضی کند، باید دندان راحت طلبی را از دهان بیرون بکشد. البته تحمل سختی ها، حدود شرعی و فقهی دارد که آن حدود باید رعایت شود. به گزارش خبرگزاری مهر، مطلب زیر نکاتی از درس اخلاق آیت الله مرتضی تهرانی و پیرامون آیه «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ (بقره ۲۰۷)» است. ضرورت مطالعه تاریخ صدر اسلام این آیه ی شریفه از سوره ی مبارکه ی بقره با این ایام یعنی اوایل ربیع الاول مناسبت دارد. قرآن کریم با حوادث و وقایع صدر اسلام ارتباط مستقیم دارد و شأن نزول آیات در آن مقطع زمانی است. مطالعه تاریخ صدر اسلام، بسیار انسان را روشن می کند و بر توفیقات او نسبت به اعمال خیر و عبادات می افزاید. اما اگر انسان خود را از تاریخ اسلام به خصوص تاریخِ مقطع سیزده سال اول، دور نگه دارد از بسیاری از نورانیت ها بازمی ماند. نباید از مشکلات و مسائل مبتلابه زندگی ترسید و تمام عمر را صرف تأمین زندگی کرد. این کار، بسیار غلط است و این وضعیت هم بدون اراده ی دشمنان خدا در جوامع اسلامی به وجود نیامده است. دشمنان خدا و دشمنان دین خدا و دشمنان مسلمین این وضعیت را برای ما به وجود آورده اند که فرصت نکنیم که خود را از تاریخ دین مان باخبر کنیم. اگر ما بدانیم در صدر اسلام چه نوع سرمایه گذاری ها شده است، که در این زمان این مقدار از معارف دین و فرهنگ اسلام در اختیار ما باقی مانده، بیشتر قدر دین خود را می دانیم و اهتمام بیشتری می ورزیم که در حفظ دین و احکام آن کوشا باشیم. این کم تفاوتی به علت بی اطلاعی است. این حکم عاقلانه است که اگر ما بدانیم برای چیزی که در اختیار داریم، بسیار سرمایه گذاری شده تا به دست آمده است، بیشتر قدر آن را می دانیم. به عنوان مثال اگر یک انگشتر به کسی بدهند و بگویند که آن به سختی تهیه شده و بسیار کمیاب است، این بیان و توضیحات موجب می شود که گیرنده ی انگشتر اهتمام بیشتری در حفظ آن بورزد. اگر انسان بداند آن چه را که حق تعالی از نعمت ها در اختیار او قرار داده است چه مقدار اهمیت دارد بیشتر قدر آن را می داند. راه کسب این اطلاع، منحصر به مطالعه کردن تاریخ های صدر اسلام است و به دنبال آن زندگانی معصومین صلوات الله علیهم اجمعین است. باقی ماندن دین، با تحمل مصیبت ها و مشقت ها از هنگامی که دین مقدس اسلام به عنوان یک دین رسمی با اعلام رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مطرح شد، بقاء دین در این چهارده قرن بستگی به این داشته است که مشکلات و مصیبت های بسیاری مورد صبر و تحمل اولیاء دین قرار بگیرد. این سوال مطرح می شود که دینی که خوب، عقلایی، طبیعی و الهی است و اولیاء خدا هم که فرموده اند: " بُعِثْتُ عَلَی شَرِیعَةٍ سَمْحَةٍ سَهْلَةٍ " یعنی دین آسان، چرا باقی ماندن این دین، مصیبت و مشقت بسیار می طلبد؟ این نکته یک فلسفه ی روانی دارد که توضیح مفصل آن خارج از این بحث است، اما به طور کلی به همان بداهت و ضرورت دو-دو تا چهار تا، عقل ما این حکم را می کند که اگر خدای متعال حکمتش اقتضا می کرد که این دین مقدس، بدون این که کوچکترین آسیبی به اولیاء او برسد، شیوع پیدا کند و تأیید شود، حتما همان کار را می کرد. اگر با مسمومیت و شهادت اول شخصیت جهان اسلام بقاء این دین مقدس تأمین شده بود، شهادت صدیقه ی کبری سلام الله علیها و بعد از آن، شهادت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه محقق نمی شد. اگر با کیفیت سبک تر، مختصرتر و ساده تری دین باقی می ماند و تأیید می شد، آن کیفیت های سنگین در مصائب اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین رخ نمی داد. بعضی از افراد نادان یا مغرض، در سخنان یا نوشته های خود، طولانی شدن عمر این دین را عاملی برای مبالغه در نقل مصیبت های وارد شده به بزرگان دین عنوان می کنند و جوانان ما را تحت تاثیر قرار می دهند. در حالی که مسائل و مصیبت های کربلا یا وقایع در شهادت صدیقه ی کبری سلام الله علیها مفصل تر از این مقداری بوده که به دست ما رسیده است. ما یک تصویر کامل و جامع از زندگی و شهادت ائمه صلوات الله علیهم اجمعین در اختیار نداریم. راحتی طبیعی در زندگی بزرگان دین نبوده است و ایشان همواره درگیر مشکلات، مصیبت ها و موانع ناشی از شیطنت های شیطان های انسی بوده اند. از شخصیت اول دین مقدس اسلام نقل شده است که فرموده اند: "مَا أُوذِیَ نَبِیٌّ مِثْلَ مَا أُوذِیت"، هیچ پیامبری مانند من به اذیت و آزار و مصائب مبتلا نشد. مردم یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر را کشتند. قرآن کریم که کلام خدای متعال است می فرماید: "فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنبِیَاءَ اللّهِ"، مردم در زمان خود انبیاء خدا سلام الله علیهم را کشتند و هیچ کدام با مرگ طبیعی از دنیا نرفتند. تعبیر "مِثل" در فرمایش آن حضرت، انسان را به کیفیت مصائب و نهکمیت آن متوجه می کند. تحمل مصائبی که برای آخرین پیامبر اتفاق افتاده است برای افزایش اجر آن بزرگوار نبوده است، بلکه راهی غیر از تحمل مصیبات وجود نداشت تا دین خدای متعال تبلیغ شود و به مردم برسد. اگر امامت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه و حقانیت ایشان همان مقداری که در غدیر خم به هفتاد-هشتاد هزار یا صد و بیست هزار نفر رسانده شد، تا الان باقی می ماند، دیگر نیازی به تحمل مصائب بعد از آن توسط بزرگان دین و اولیاء خدا سلام الله علیهم نبود. واقعه ی کربلا در باقی ماندن دین خدا دخالت دارد. باقی ماندن مواعظ و ذکر مصائب گذشته که اولیاء خدا به آن مبتلا شدند، در باقی ماندن دین دخالت دارد. آن چه به ما رسیده است، همه ی واقعیت نیست، بلکه تنها بخشی از واقعیت است. تحمل سختی ها به دلیل چشیدن شیرینی بندگی حق تعالی بعد از این که دین توحید و خداپرستی و یکتاپرستی رسمیت پیدا کرد، چند سال آن بزرگوار مشکلات و اذیت ها را تحمل کردند. سه سال در شعب ابی طالب در محاصره اقتصادی بودند. در حالات آن حضرت نوشته اند: هنگامی که ایشان دریافتند که تبلیغ در مکه اثرگذار نیست، مسافرتی به طائف فرمودند که یک ماه طول کشید. در آن جا هیچ کس ایمان نیاورد و از شرک و بت پرستی دست برنداشت و خداپرست نشد. حضرت در حالی از آن شهر بیرون تشریف بردند که روی ساق پای ایشان پوست باقی نمانده بود و استخوان پا پیدا بود و کفش های آن بزرگوار پر از خون بود. کسی که عاشق ثروت است، هرگز نمی پذیرد برای دریافت مبلغ هنگفتی، به چنین مصیبتی گرفتار شود. این تحمل اصلا قابل تصور نیست. اما آن بزرگوار این شرایط را تحمل می کردند، زیرا که خدای متعال به ایشان تفهیم کرده بود که رضایت و خشنودی معبود تو در این است که مردم بی خبر از خدای خودشان را باخبر کنید و آن ها را با خالق خودشان مرتبط کنید. از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه نقل شده است که حضرت به حق تعالی عرض می کند: "ما عَبَدْتُکَ خَوْفاً مِنْ نارک وَ لا طَمَعاً فی جَنَّتِکَ بَلْ وَجَدْتُکَ اَهْلا لِلْعِبادَةِ فَعَبَدْتُکَ" امیرالمؤمنین صلوات الله علیه با مقام عصمت، هرگز به خدای خود خلاف واقع نمی گوید که عبادات من، نه برای رسیدن به بهشت تو و نعمت های بهشتی بود و نه برای ترس از جهنم تو بود. این فرمایش بسیار سنگین است و تمام انسانیت هم نمی تواند وزن آن را تحمل کند. ما با اعتقاد به عصمت آن بزرگوار صلوات الله علیه این فرمایش را انکار نمی کنیم و ان شاء الله باور داریم. کسانی که با این خاندان ارتباط ندارند آن را مجعول و ساختگی می دانند. مطالعه کردن تاریخ زندگانی اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین انسان را به باور و یقین به این حقائق نزدیک تر می کند و بسیار مهم است که ما این فائده را از مطالعه ی تاریخ ببریم. در نقل سخاوت حاتم طائی آمده است که هنگامی که در آخر شب چند میهمان به خانه ی او وارد شدند، دیگر چیزی برای پذیرایی باقی نمانده بود. حاتم دستور داد اسب گرانقیمت و محبوب او را ذبح کردند و گوشت آن را برای میهمان ها کباب کردند. سطح این سخاوت بسیار بالا است. باور ما نسبت به این ماجرا هنگامی که به خانه ی حاتم برویم و از نزدیک آن را مشاهده کنیم، با باور ما هنگام شنیدن این قصه حتما متفاوت است. هر اندازه انسان با مقامات ملموس و فضائل انسانی اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین آشناتر شود اعتقاد و ایمان او به آن بزرگواران محکم تر می شود. بنابراین هرگز نباید این مهم را کوچک شمرد. البته دیدن معنویات ایشان چشم دیگری می خواهد. در ابتدای ظهور این دین مقدس بسیاری از مصائب تنها به این دلیل بود که این دین جا بیافتد و اولیاء خدا صلوات الله علیهم به عنوان انسان متدین و مبلغ مورد پذیرش قرار بگیرند. بر حسب تواریخ عمومی، اعراب در جزیرة العرب بسیار دور از تمدن و دور از انسانیت بودند. در تاریخ هیچ جای دنیا فرزندکشی و زنده به گور کردن دختران دیده نمی شود. خدای متعال به بهترین مخلوق و بنده ی خود، در بدترین مکان ها، مأموریت می دهد که آن مردم را انسان کند. لذا برای وادار کردن آن ها به حرکت، نیاز به تحمل مشقت و مصیبت است. قبل از انقلاب، مرحوم آیت الله مشکینی در یکی از مجالس در منزل امام رضوان الله تعالی علیه که معمولا همه ی مدرسین حوزه جمع می شدند، حضور داشتند. به طور معمول، بسیاری از طلبه های حوزه که قدرت تبلیغ داشتند در ماه مبارک رمضان به مسافرت تبلیغی می رفتند. مرحوم آقای مشکینی چند روز مانده به ماه مبارک به امام رضوان الله تعالی علیه عرض کرد که اگر از شما مبلغ خواستند، بنده را به مشکل ترین و بدترین جاها از جهت آب و هوا و از جهت انسانیت و فرهنگ مردم بفرستید. اگر کسی طعم و شیرینی و حلاوت بندگی حق تعالی را چشیده باشد غیر از این عمل نمی کند. هنگامی که یک کارمند دولت را به مأموریت می فرستند، این فرد امتیازات مالی و آب و هوایی و شرائط زندگی در آن جا را در نظر می گیرد. ولی انسان الهی تنها یک هدف دارد و آن طلب رضای خدای متعال است. امیرالمؤمنین صلوات الله علیه می فرمایند که من خدای خود را شایسته ی پرستش یافته ام، لذا تلاش برای رسیدن به بهشت او، یا فرار از جهنم او برای من مطرح نیست، بلکه تلاش می کنم که رضا و خشنودی او را به دست بیاورم. جنة اللقاء با بهشت های دیگر فرق می کند. الان هم شرایط همین است و این تصور اشتباه است که در این زمان می توان به سادگی تبلیغ کرد. اگر کسی بخواهد خدای خود را از خودش راضی کند، باید دندان راحت طلبی را از دهان بیرون بکشد. البته تحمل سختی ها، حدود شرعی و فقهی دارد که آن حدود باید رعایت شود. توطئه مشرکین برای کشتن مقام رسالت مشرکین عرب در مکه متوجه شدند که محبوبیت این بزرگوار مرتب افزایش می یابد و آن ها قادر به دور کردن مردم از آن حضرت نیستند. مردم به آیاتی که نازل می شود گوش می کنند و عملکرد و برخورد این بزرگوار با مردم جاذبه فراوانی دارد. لذا تصمیم به قتل حضرت گرفتند. قاعدتا انسان تسلیم یک محاسبه ی عقلانی و منطق صحیح می شود. جمله ی "قولوا لا اله الا الله تفلحوا" یک جمله ی معقول ریاضی است. خدای متعال از قول حضرت یوسف علی نبینا و آله و علیه السلام در قرآن نقل می کند که آن حضرت در جواب آن دو جوان و قبل از تعبیر خواب آن دو، فرمود: "یا صاحِبَیِ السِّجْنِ أَ أَرْبابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَیْرٌ أَمِ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ". آن ها مشرک بودند، لذا حضرت از توحید و یکتاپرستی صحبت را به میان می آورد. تعبیر "یا صاحِبَیِ السِّجْنِ" یعنی ای دوستان زندانی من، خیلی لطافت دارد. آیا چند خدا خوب است یا یک خدای واحد قهار؟ موضوع اختلاف شرک با توحید مسئله ی جدیدی نبوده است، بلکه این موضوع از خلقت آدم ابوالبشر علی نبینا و آله و علیه السلام تا زمان کنونی وجود داشته است. انسان نمی تواند هوای نفس خود را کنار بگذارد و تسلیم قانون حق تعالی شود. چنین فردی هم مشرک است. کسی که در زندگی خود پنجاه دلبستگی دارد، در واقع پنجاه تا خدا دارد. یک بعد دیگر شرک که بد است، همین تفرقه ی آن است. "أَ أَرْبابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَیْرٌ"، شیطان به مقدار فهم خود می داند که سرمایه ی بالقوه این انسانِ مخلوق حق تعالی چقدر است و می خواهد این سرمایه را متشتت و پراکنده کند تا کارایی نداشته باشد. مشرکین قریش و مشرکین شهر مکه منطق صحیح نداشتند و همه ی رذائل را داشتند. حتی یک نفر از آن چهل نفری که تصمیم گرفتند امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را در لیلة المبیت بکشند نگفت که آیا بهتر نیست قبل از کشتن این آقا از او سؤال کنیم که حرف حساب شما چیست؟ اگر این سوال پرسیده شده بود در تاریخ ضبط می شد. شیطان به صورت پیرمردی که اهل نجد و اهل حجاز است مجسم شد و به آن ها مشورت داد. بعضی گفتند که حضرت را از شهر بیرون کنیم. بعضی گفتند که ایشان را به زندان بیاندازیم تا بمیرد. بعضی ها هم پیشنهاد کشتن را مطرح کردند. با مشورت پیرمرد همه قبول کردند که به صورت جمعی مبادرت به کشتن حضرت کنند تا خون آن بزرگوار بین چهل قبیله و طائفه تقسیم شود و طائفه بنی هاشم قدرت مقابله با همه را نداشته باشد. مشابهت شرایط اجتماعی در زمان های مختلف در جامعه ی ما هم این وضعیت وجود دارد که انسان هایی به جای منطقی فکر کردن و منطقی سخن گفتن و منطقی عمل کردن راه کج را پیش گرفته اند و تا ریخته شدن خون خودشان در راه باطل ایستاده اند. آن بزرگوار که مأموریت حق تعالی را پذیرفته بود، با چنین وضعیتی چند سال در مکه ماند و در برابر آن مردم قرار گرفت. ایشان عصبانی نمی شد و بلند صحبت نمی کرد و به کسی بی احترامی نمی کرد و کوچکترین بهانه ای برای درگیری به دست آن مردم نمی داد. خدای متعال در قرآن نقل می کند که همان اعراب می آمدند و از پشت دیوار منزل، آن بزرگوار را به اسم و با صدای بلند صدا می زدند. خدای متعال می فرماید: "لاَ تَرْفَعُواْ أَصْوَاتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ ٱلنَّبِیِّ". در حالی که آن حضرت اول شخصیت جهان هستی بعد از حق تعالی بود. در جامعه ما هم این شرایط وجود دارد. در کنار همین منزل همسایه ای وجود دارد که از برگزاری جلسه مذهبی به پلیس شکایت می کند، در حالی که صدای بلند مجلس خوش گذرانی آن ها در نیمه شب مزاحم خواب ما بود و ما طرح شکایتی نکردیم و در برخوردها هم رعایت احترام و ادب اجتماعی را می کنیم. زندگی ما مثل زندگی صدر اسلام است، مگر این که انسان ایمان خود و احکام خدا را ظاهر نکند و امر به معروف و نهی از منکر را کنار بگذارد. اگر ایمان به حق تعالی بدین صورت ممکن بود، تمام اولیا خدا کشته نمی شدند و خودشان و خاندانشان بالاترین زجر و شکنجه و مصیبت ها را تحمل نمی کردند. برای این که نتیجه کامل باشد این وجودات مقدس هم باید تمام آن چه دارند را مصرف کنند. این نکته محتوای همین آیه ی کریمه "وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ " است. یک انسان از جوانی تا هنگام مردن، حتی یک مرتبه هم به یاد قیامت نیافتاده و تنها امور حیوانی را در سر پرورانده است. انسان دیگری هم وجود دارد که یک لحظه از خدای متعال غفلت نکرده است؛ در حالی که به ظاهر، هر دو انسان هستند. باید اول انسانیت را معنی کرد، سپس در مورد این دو نفر قضاوت کرد. تاثیر مطالعه تاریخ صدر اسلام و عملکرد معصومین صلوات الله علیهم در عملکرد انسان اگر انسان تاریخ صدر اسلام و عملکرد معصومین صلوات الله علیهم اجمعین در دوره ی زندگانی خودشان را مطالعه کند هرچند با ایشان هیچ مشابهت عملی نداشته باشد، به تدریج تحت تاثیر قرار می گیرد و مشابهت عملی پیدا می کند. با مطالعه ی قرآن و یکی-دو بار مرور ترجمه های آن، وضعیت روح و سپس وضعیت عملکرد انسان تغییر می کند. یعنی به سمت انسانیت و الاهیت حرکت می کند. در گذشته شاید در نیمی از منازل تبلیغات دینی برای کودکان وجود داشت و بچه ها اصول دین و فروع دین را حفظ می کردند تا به تدریج به محتوای آن هم برسند. متاسفانه در زمان حاضر سفره ی دین و آشنایی با تکالیف شرعی از خانه ها جمع شده است. در قدیم هنگام عبور از کوچه ها در صبح زود صدای قرائت و تلاوت قرآن از خانه های مردم شنیده می شد. علت این وضعیت نامساعد به لحاظ دینداری در جامعه، عدم آشنایی فرزندان ما با لغات و تعبیرات دینی و عدم رعایت شرائط زندگی، یعنی حلال بودن لقمه ای است که برای افراد منزلمان می بریم. اگر این امور را رعایت کنیم اثر آن را خواهیم دید. خدای متعال در بین ممکنات، یک ممکن و مخلوقی را انتخاب کرده است که بعد از خودش در محبت به سائر مخلوقات و بندگان خدا بی نظیر است. معصوم صلوات الله علیهم اجمعین بر حسب نقل می فرمایند که ما نسبت به شما محبت مان از محبت شما نسبت به فرزندان خودتان بیشتر است. سپس فرموده اند که محبت خدای متعال به مخلوقات خود، بیشتر از محبت ما نسبت به آن ها است. اگر ما این فرمایش را از آن بزرگواران باور بکنیم دوست داریم که همیشه با آن بزرگواران باشیم. روز آخر عمر شریف مقام رسالت صلی الله علیه و آله و سلم جبرئیل خدمت ایشان مشرف شد که مژده دهد که آسمان ها منتظر قدوم شما هستند، اما حضرت را افسرده و گرفته یافت. ایشان فرمودند که گرفتگی و غصه ی من به دلیل این است که به فکر گناهکاران افراد امت خودم و عاقبت آن ها هستم. جبرئیل عرض می کند که من خدمت حق تعالی می روم و این نگرانی شما را بر حسب ظاهر منتقل می کنم. طولی نکشید که جبرئیل برگشت و عرض کرد که خدای متعال به شما سلام می رساند و می فرماید: "وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَی". از سید بن طاووس رضوان الله تعالی علیه نقل شده است که من نیمه ی شب از پله های سرداب سامرا پایین رفتم. به اواسط پله ها که رسیدم صدای مناجات شنیدم. ایستادم و گوش کردم که حضرت با حق تعالی مناجات می کند و عرض می کند: خدایا امت جد من گناهکارند و امید آن ها به ما خانواده است که قیامتشان را اصلاح کنیم. همه ی این وجودات مقدس این گونه هستند. این بزرگواران احساس و ادراک کردند که برای نجات این امت از جهنم، ضرورت دارد که خونشان بر زمین ریخته شود. در سه روایت یکی از مقام رسالت، یکی از امام مجتبی و یکی هم از موسی بن جعفر صلوات الله علیهم آمده است که" ما مِنّا إلاّ مَسْمُومٌ أَوْ مَقْتُولٌ". یک جمله هم در زیارت ناحیه ی شریفه وجود دارد که بر این معنا صراحت دارد. حضرت به جد خود صلوات الله علیهما عرض می کنند که شما خون قلب خود را ریختید که مردم را از جهالت و نادانی نجات دهید. یعنی بهترین نعمت مادی و خدادادی خود را مصرف کردید تا مردم از جهالت نجات پیدا کنند و مطیع حق تعالی شوند. هنگامی که مطیع حق تعالی شدند از عذاب الهی هم دور می مانند.
جمعه ، ۲۶آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قم پرس]
[مشاهده در: www.qumpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها