محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827173847
احمدی نژاد، گزینه ای سوخته یا بذری سحرآمیز افتاده در زیرخاک! - پایگاه خبری تحلیلی رویش
واضح آرشیو وب فارسی:رویش نیوز: یادداشت مهمان- وحید صافی: اتفاقی منحصر به فرد در فضای سیاسی ایران رخ می دهد. رهبر انقلاب اسلامی مدّظله العالی برای اولین بار در پشت تریبون به یک کاندید در مظان انتخاب ریاست جمهوری اعلام می فرمایند که: «شما برادر مؤمن من هستی. یک چیز را مصلحت شما می دانم، می گویم به شما. این اشکالی که ندارد ظاهراً. چیز خوبی است. لازم هم هست شرعاً. لازم هم هست خیرخواهی. «النّصیحة لِلمُؤمنین» یا «لِلإخوةِ المُؤمنین» یا «لأئمة المؤمنین» در همه ی صور. این یک چیزی خوبی است دیگر. انسان باید نصیحت کند، نصیحت یعنی خیرخواهی . من به جناب عالی که مثلاً آقای آشیخ عبدالعالی اسمتان است من باب مثال علاقه مندم. می دانم شما اگر وارد این مقوله شدی به ضررت است، به ضرر کشور هم هست. به شما می گویم وارد نشو. نمی گویم هم وارد نشو. امر و نهی نیست. حالا بعضی گفتند آقا دستور دادند، امر کردند، نه، گفتیم صلاح نمی دانیم . » میدان زیبای دیگری از سنجش بصیرت و نیت های ملّت شکل می گیرد! گمانه زنی ها و تحلیل ها و آشوب های فکری و عقیدتی از صبح فردا آغاز می شود! عده ای حزب اللهی خیس خورده و نم کشیده شروع به گوشه وکنایه زدن به نائب امام زمان خویش می کنند که این چه کاری بود و این چه حرفی بود؟! و اصلاً ما می دانیم که اطرافیان رهبری که مخالف احمدی نژاد هستند رهبری را کانالیزه کرده اند و از این دست صحبت ها. عدّه ای ضد انقلاب شروع به تخریب شخصیت احمدی نژاد می کنند و از آب گل آلود، ماهی که نه، نهنگ هایی عظیم می گیرند و تا مرز کفر و الحاد و نفاق احمدی نژاد پیش می روند و در عرصات بی بصیرتی خواص، خوش رقصی می کنند! عده ای حزب اللهی سیاه نگر نیز در آن سوی میدان چپق به دست می گویند: دیدید گفتیم این احمدی نژاد مشکل داشت و آقا با او مخالف و دشمن بود! دیدید گفتیم این احمدی نژاد خانه نشینی کرد! دیدید گفتیم این احمدی نژاد جریان انحرافی بود و... و خلاصه این طیف طبق عادت تاریخی و خُلقی خودشان و با اسم رمز معروفشان که همان «دیدید گفتیم!» است همچنان جولان می دهند و احمدی نژاد را گزینه ی سوخته ی سیاست ایران معرفی می کنند. خواص شکم دریده و مفسد مادی و معنوی انقلاب اسلامی امّا خوشحال تر از همیشه بار دیگر پشت سر خویش را نگاهکی می اندازند و با اطمینانی جدیدتر و به روز شده تر مسیر خویش را برای چهارسال دیگر بازشده می بینند! در بالای میدان برای همه دستی از سر افتخار و تفاخر تکان می دهند، پوزخندی می زنند و با اسم رمز خویش که همیشه سکوت بوده است و سکوت، ظاهر سیاست مدار و عاقل خویش را به زعم خود به رخ همگان می کشند! و امّا در گوشه ی این میدان جوانان مومن و انقلابی پاکی دیده می شوند که زانوی غم در بغل گرفته و آرزوهای خویش برای دفع احتمالی جریان تزویر و ناامیدی و ناکارآمدی را ظاهراً بر باد رفته می بینند و از سر نداشتن تحلیلی دقیق به فکری عمیق فرو رفته اند. اما ماجرا اگر نیک نگریسته شود و با چاشنی ولایت مداری، اخلاق سیاسی و بصیرت انقلابی همراه شود قطعاً چیز دیگری است. نه احمدی نژاد سوخته است و نه مبارزه با ریزه خواران فساد و خواص بی بصیرت انقلاب اسلامی به آخر خط رسیده است. چقدر قابل ترحم اند کسانی که حزب اللهی اند اما هنوز رهبر خویش را نشناخته اند و چه قابل ترحم تر کسانی که این پیر سالخورده ی عالم به غیب و در ارتباط روزانه ی با بقیه الله را کانالیزه شده می بینند. اینان قصد و غرضی ندارند و اگر هم به رهبرشان خرده می گیرند از نیت منفی و سوء آن ها نیست بلکه مشکل در معرفت امام زمانشان نهفته است. اینان حزب اللهی اند چون محیط اطرافشان یا پدر ومادرشان حزب اللهی بوده اند. اینان هیچ وقت انقلابی بودن را آموزش ندیدند بلکه از روی عادت انقلابی شدند. اگر کمی آموزش دیده بودند، اگر کمی خوانده بودند و اگر کمی بر مبانی و اندیشه ی ولایت مطلقه ی فقیه و شخص شخیص و مصداق فعلی این ولایت در عصر کنونی آشنا بودند، هیچ گاه اینگونه اظهارنظر نمی کردند. در یک کلام اینان رهبریّت و رهبری را نشناخته اند و چه بد مواجهه ای دارد انقلاب اسلامی در دهه ی چهارم خود با این حزب اللهی های از شکم مادر حزب اللهی بیرون آمده، بدون حتی یک جو معرفت انقلابی گری و حزب اللهی گری. خطر این طیف فکری الحق و الانصاف از منافقین و لیبرال ها کمتر نیست. وضعیت ضد انقلاب هم مشخص است و نیازی به تحلیل ندارد. اما نکته ی حائز اهمیت در برخورد با این ماجراها و مسائلی از این دست و فهم مکانیزم عمل ضد انقلاب آن است که قطعاً و مسلماً ضدانقلاب و تحرکات خبری و رسانه ای و تخریبی آن ها هیچ تاثیری در جامعه ی اسلامی ندارد، منتها تا آن جایی که خواص بی بصیرت و منافقان داخلی نقطه ی فرود چتربازان رسانه ای ضد انقلاب نشوند، که متاسفانه در فضای فعلی انقلاب اسلامی این پدیده به وسعت دیده می شود و وجود دارد. خداوند متعال در قرآن می فرماید : «... الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ دِینِکُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ.. نگران کافران برای آسیب زدن وتشویش جامعه ی اسلامی نباشید بلکه نگران منِ خدا باشید! نگران من باشید که سنت من بر این نهاده شده است اگر از درون پوک باشید و ضعیف باشید دشمن رخنه خواهد کرد و به شما ضربه خواهد زد. اگر از لحاظ داخلی دچار ضعف در ملکات خویش شوید قطعاً آسیب خواهید دید. قرآن به ما می گوید که ای جامعه ی مومنین! مطمئن باشید کسی جز خودتان و یا از بین خودتان نمی تواند به شما آسیب برساند. و چه زیادند منافقین عمامه به سر تکیه زده بر مسندهای قدرت انقلاب اسلامی که مصلحت را اینگونه تشخیص می دهند که فرودگاه بمب افکن های رسانه ای ضد انقلاب باشند! حزب اللهیان سیاه نگر نیز قصه ی عجیبی دارند. خودزنی های این جریان فکری-سیاسی را ما همواره از صبح روز بعد از انقلاب اسلامی دیده ایم. جریانی که نه اینکه بخواهند همواره نیمه ی خالی لیوان را ببیند، بلکه اصلا لیوانی در دست ندارد، اینان آفتابه ی سیاهی به دست دارند که از قضا ته این آفتابه هم سوراخ است! نه آبی از پس سیاهی آفتابه می بینند و نه اگر بخواهند ببینند آبی در این آفتابه ی بدون ته می ماند! هر چند که تو بخواهی دریایی از امواج را در این ظرف مخصوص آن ها تخلیه کنی! تا بوده همین بوده، از این جریان عمل در نمی آید، از این جریان شوق و خروش در نمی آید. یک جریان کنار گود نشین با روحیه ای افسرده و بدبین. جریانی که اگر تا آرنج دست در عسل کرده و تا ته حلقشان کنی، نه اینکه طلبکار باشند بلکه بر سر این که اصلاً عسلی نخورده اند با تو مناقشه ای عجیب و حماسی می کنند! نمی دانم اینان چه موجوداتی هستند و به دنبال چه می گردند، ظاهراً که به دنبال منافع گروهی و جناحی خویش نیستند و بهره ای از مناصب و پست های کثیف ندارند، امّا رفتارها و کرداهایشان خیلی به خواص بی بصیرت منفعت پرست شبیه است! و اما خواص چشم از حدقه بیرون پریده ی مست تیغ برّان به دست! با شنیدن یک چنین خبری، بیش از هرکس به نظر این طیف خوشحال و سرمست شدند. البته این طیف خود دو دسته اند. دسته ای مال اندوز و دسته ای جاه اندوز! دسته ای خیالشان آسوده شد که در دستگاه رانت و فسادشان حداقل تا چهارسال دیگر پارازیتی به اسم احمدی نژاد دومرتبه سروکله اش پیدا نخواهد شد و دسته ی دوم آسوده از این که رقیبی سرسخت در میدان قدرت طلبی را کنار رفته دیدند و خود را برای چهارسال دیگر یکه تاز میدان می بینند. و اما جوانان مومن و انقلابی! جوانانی که دل در گرو خط امام و رهبرشان دارند. جوانانی که دلشان خون است از تزویر و فریب و ناکارآمدی. پاکدلان عدالت خواهی که همه چیز از عدالت و برابری و فسادستیزی و استکبار ستیزی خویش تا اخلاق سیاسی و بصیرت و تقوای خود را ذیل مفهوم ولایت خویش معنا می کنند و محوریت برای آن ها مفهوم ولایت است و بس. عناصری که سهمشان از سفره ی انقلاب اسلامی همواره آلام و دردهای آن بوده است و به گوشه چشمی از ولی خود برای تایید فعالیت خویش راضی اند. اما در این بین و از پسِ این ماجرا متحیر مانده اند و نمی دانند که تکلیف چیست و چه باید بکنند. چیزی که هست آن است که در سال های اخیر و در قبال احمدی نژاد خوشبختانه و یا متاسفانه دو رویکرد مطلق شکل گرفت. رویکردی موافق تا حد مرگ و رویکردی مخالف تا حد جنگ! آری احمدی نژاد طرفدارانی دارد که چون اینان دیدند که برای اولین بار در این سال های پس از انقلاب یک فرد، محکم ایستاد و شعارهای انقلاب را سر دست گرفت و تا حد توانش دوید تا این شعارها را محقق کند، چون دیدند این مرد از جنس محرومان و مستضعفان این قوم است و مثل اکثریت قریب به اتفاق خواص بی خواص روحیه ی اشرافی گری و ویژه خواری ندارد و با مردم می نشیند و بر می خیزد، چون دیدند اندیشه و فکرش از همه به امام و رهبرش نزدیک تر است، چون دیدند توان مردمش را از ابرقدرت های پوشالی بیشتر می داند، چون دیدند برای اعتلای اندیشه ی اسلام هیچ واهمه ای ندارد و نهایتاً چون او را فردی متدیّن و مسلمان واقعی دیدند، پس پای او ایستادند و ایستاده اند. او را دوست دارند و با هیچ کس عوض نمی کنند، او را محترم دارند و با هیچ کس مقایسه نمی کنند. امّا از آن سو همین احمدی نژاد مخالفینی هم دارد. چه مخالفینی؟! وقتی نام او در جمعشان بر زبان می آید عده ای از آن ها سردرد می گیرند، عده ای مجلس را به نشانه ی اعتراض ترک می کنند و عدّه ای هم که در ظاهر برایشان اتفاقی نیفتاده وقتی لباسشان را کنار می زنی میبینی که از آمدن نام احمدی نژاد در جمعشان پوستشان کهیر زده است. اینان به هر دلیلی نه این که مخالف احمدی نژاد باشند بلکه به مرور زمان به دشمنانی برای او تبدیل شده اند و واقعاً و از روی اخلاص نمی توانند احمدی نژاد را تحمل کنند!! حال فرض کنید در این فضای فعلی کشور و منطقه که از چپ و راست گروه های تکفیری و معارضین داخلی و خارجی نظام در حال فعالیت های تخریبی خود هستند، چنین فردی وارد کارزار انتخابات شود. آیا مخالفین(بخوانید دشمنان) احمدی نژاد در سال 88 ثابت نکردند که ظرفیت جنگ مسلحانه دارند و تا این حد حاضرند هزینه کنند؟ آیا موافقین احمدی نژاد در سال 88 ثابت نکردند که با تمام قوا ولو در کف خیابان پای او و رأیی که به او داده اند ایستاده اند؟! آیا در چنین فضایی احتمال هرج و مرج و آشوبی جدید که این بار بسیار گسترده تر و سازمان یافته تر از فتنه ی 88 بود وجود نداشت؟ راستی خبر کشف سلاح های متعدد در اقصی نقاط کشور توسط وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه را که شنیده اید؟! این سلاح ها به نظرتان برای چه کارزاری درحال تسلیح و انبار شدن هستند! آیا با این اوصاف احتمال این وجود نداشت که این دوقطبی ایجاد شده به قیمت ریخته شدن خون انقلاب اسلامی و جانبازی و حتی در عجیب ترین حالت در صورت ادامه دار شدنش به قیمت شهادت او تمام شود؟! آیا ندیدیم که آشوب و بلوای جامعه ی آرام و بی سروصدای سوریه از چند شلیک خیابانی شروع شد؟ آیا احتمال نداشت که همین برنامه برای ایران هم طرح ریزی شده باشد؟! و اما سرنوشت احمدی نژد ... احمدی نژاد با مردم زندگی کرد و می کند. احمدی نژاد با مردم خندید و گریست. احمدی نژاد خط امام و رهبری را از بر می خواند و در حد توانش سعی در اجرایش داشت. از نظر من احمدی نژاد قابلیت سوخته شدن را نداشته و ندارد. در فضای سیاسی ایران کسی می سوزد که از جنس سیاست و سیاست بازی باشد، کسی که از جنس انقلاب و شعارهای انقلاب باشد سوختنی نیست. چون برای فراموشی یک انقلاب هیچ گاه نمی توان آن را سوزاند هرچند شاید بتوان برای نابودی اش آن را استحاله کرد. یک انقلاب هیچ گاه نمی سوزد بلکه استحاله می شود. یک شعار انقلابی را هیچ گاه نمی توان نادیده گرفت و آن را در مقابل چشمان انسانها ی فطرتاً انقلاب پسند سوزاند، بلکه با استحاله و تغییر رنگ آن شعار است که می توان آن را تضعیف نمود و از صحنه خارج کرد. احمدی نژاد فردی متدیّن و به واقع کلمه تلاشگر ومجاهد بود، نه درد مردم ایران، که درد بشریّت مستضعف عالم را داشت و دارد و این ویژگی را بیش از هرچیز از رهبر خود به ارث برده است. این انسان را مقایسه کنید با رئیس جمهورهایی که درد فرزند و زن و تیم خودشان را داشته و دارند! آن وقت است که ارزش ماجرا مشخص می شود. چنین واقعیتی تاریخی باهمه ی نقاط ضعف و قوتی که دارد از نظر من سوختنی و مردنی نیست بلکه همواره به جوانه ای می ماند که دائماً خود را تکثیر و بازتولید می کند و هر موقع که رطوبتِ نیاز جامعه را حس کند و باران اذن ولیّش را نظاره گر شود در چشم به هم زدنی رشد کرده و به آسمان خواهد رفت و تمام تخریب ها و توهین ها را به یکباره به آسمان ها خواهد برد. احمدی نژاد در این نوع نگاه نه یک مهره ی سوخته که بذری سحرآمیز افتاده در زیرخاک است! کمی رطوبت نیاز است که این بذر قوی سر برآورد!
جمعه ، ۲۶آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رویش نیوز]
[مشاهده در: www.rooyeshnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها