واضح آرشیو وب فارسی:ایران اسلامی: حلب آزاد شد، دولت اعتدال اما آخرش هم یکی از این خوانین تومان را به قوه قضائیه معرفی نکرد! خداوند انصاف نازل کند به دل بعضی ها! من باب امنیت، جان را رزمنده بی ادعا تقدیم می کند، آن وقت پز جلوگیری از جنگ را برجامی می دهد که حتی نتوانست مانع تمدید تحریم ها شود!به گزارش ایران اسلامی، «وطن امروز» در یادداشتی به قلم «حسین قدیانی» نوشت: خودمانیم! چقدر سخت آزاد شد این حلب! و چقدر آسان این جمله را می گوییم ما که «امنیت خود را مدیون شهدای مدافع حرم هستیم!» برای بازپس گیری وجب به وجب خاک کشور عزیزمان ایران، چه نبرد سختی داشتیم با حرامیان، اگر شیربچه های غیور سپاه قدس، فداکارانه جان را در طبق اخلاص نمی گذاشتند. باری! از یکی از این بچه ها شنیدم که صرف نگاه کردن به چهره خبیث و شیطانی تروریست ها و تکفیری ها، دل و جرات می خواهد، وای به حال جنگ بعضا تن به تن با ایشان! من از اخبار این روزهای حلب، تنها و تنها یک چیز می فهمم، خیلی مرد است این حاج قاسم و اینکه می خوانیمش «رزمنده مدافع حرم».مرد به توان بی نهایت! آزادی سخت حلب یعنی «ملی گرایی» به معنای درست آن، تنها و تنها زیبنده رزمنده ای است که از زن و بچه خود گذشت و سختی جنگ در دیار غربت را به جان خرید تا من روزنامه نگار، اخبار جنگ را تنها در صفحه خارجی روزنامه خود پوشش دهم! فدای غیرت تان ای دلاورمردان بی ادعا! آن همه بی ادعا، آن همه گمنام، آن همه گوشه نشین که تا به شهادت نرسید، نامی از شما جایی نیست! و چه بهتر! در زمانه ای که نام ها چنگی به دل نمی زند، آدمی همان به با خون خود، خود را معرفی کند! یکی چون شما، سینه خود را سپر امنیت می کند، یکی چون فلانی، پشت همین امنیت، مخفی می شود و ادعا می کند اگر توافق نمی کردیم، جنگ می شد! و قدمی برنداشتیم الا آنکه با بزرگان هماهنگ کنیم! بعد هم پسوند برای خود انتخاب می کنند؛ «راستگویان»! حلب آزاد شد، دولت اعتدال اما آخرش هم یکی از این خوانین تومان را به قوه قضائیه معرفی نکرد! خداوند انصاف نازل کند به دل بعضی ها! من باب امنیت، جان را رزمنده بی ادعا تقدیم می کند، آن وقت پز جلوگیری از جنگ را برجامی می دهد که حتی نتوانست مانع تمدید تحریم ها شود! گمانم انصاف خود را از کدخدا گرفته اند که جلوی چشم یتیم شهید مدافع حرم، این همه بی انصافی می کنند! وقتی برجام، بودنش مترادف با «تمدید تحریم ها» است، نهایت بی انصافی آن است که برای نبودنش، منت امنیت بر سر ملت بگذاریم! «اگر سپاه قدس نبود...» آری! این را باید گفت! و «اگر حاج قاسم و شیربچه هایش نبودند...»! کانه بود برجام را ندیده ایم که این همه با ما سخن از نبود برجام می گویند! بله! اگر برجام نبود، قلب رآکتور خودکفایی با سیمان به درد نمی آمد! و مخ علیرضا و آرمیتا این همه سوت نمی کشید! برجام بدفرجام را چرا؛ انصاف آن است فرض کنیم اگر شهید مدافع حرم نمی بود، چه می شد؟! آن وقت آیا این حد از امنیت را داشتند که راحت بر سینه بکوبند و بگویند «من سرهنگ نیستم، حقوقدانم»؟! واقعا باید پناه به خدا برد از دست این همه بی انصافی! و این همه بی صداقتی! و این همه بی کفایتی! یکی با ارزانی کردن قطرات خون در جبهه خان طومان، خود را به ملت معرفی می کند، یکی هم با صفرهای فیش حقوقی، و مضحک اینجاست! دو فردا روزی، ما در بحث با فرزندان همین مدیران شاسی بلند، باید از «جمهوری اسلامی» دفاع کنیم! و شک و شبهه این دردانه های نجومی را برطرف کنیم که اساسا چرا بسیجی جنوب شهری می رود جبهه شام! هرچقدر سخت و دور و دراز، الحمدلله که حلب آزاد شد تا وقت خوشی باشد برای تکرار این فریضه دردآور! «ای تاریخ! قلمت بشکند اگر ننویسی اینجا بهشت اپوزیسیون است! که اینجا بسیجی باید برود جان دهد! تا حتی آنکه نظام را قبول ندارد، در اوج امنیت برود رای دهد!»
چهارشنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران اسلامی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]