تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817118172
کاهش بحران های اجتماعی نیازمند اعتمادسازی در جامعه است
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: در گفت و گو با ایرنا مطرح شد؛ کاهش بحران های اجتماعی نیازمند اعتمادسازی در جامعه است تهران- ایرنا- مقوله اعتماد در لایه های اجتماعی و کارکردهای حیات جمعی جامعه جایگاه بالایی دارد و به کمک آن می توان امور را در مسیر منسجم و مطلوبی اداره و از انفصال و پراکندگی آنها جلوگیری کرد که اینگونه آسیب ها و بحران های اجتماعی کاهش خواهد یافت. در همین زمینه «عالیه شکربیگی» جامعه شناس در گفت و گوی تفصیلی با ایرنا به واکاوی نقش و عوامل ایجاد کننده اعتماد در جامعه پرداخت.
بحران اجتماعی عمومی مقوله ای است که از ناتوانی جامعه برای سازمان یابی و حفظ نظم اجتماعی شکل می گیرد و تعادل عمومی، عملکرد بهنجار و معمول اجتماع را با خطر روبرو می سازد. این عامل در پیدایش یک جامعه جدید و مترقی اثر می گذارد و سبب نابسامانی و بی تعادلی فراگیر می شود. این مقوله هیچ گاه تصادفی نیست بلکه به طور معمول شرایط معینی آن را به وجود می آورد و با گسترش بحران های اجتماعی، جامعه تشویش را تجربه می کند. بر این پایه علم جامعه شناسی توجه خود را بیشتر به شرایط محیطی متمرکز کرده است تا بدین گونه بتواند راهکاری برای حل آنها ارایه کند. واقعیت های زندگی بشر و تجربه های علمی و تاریخی نشان می دهد که هرگاه در جامعه ای رفتارهای اخلاقی و روابط اجتماعی به دور از دروغ، بی اعتمادی، بی صداقتی و ... به عنوان یک قرارداد و به صورت قانون پذیرفته شوند، افراد در نهایت امنیت، صلح و آرامش به حیات خود ادامه می دهند. همچنین اعتماد پایدار مردم به یکدیگر و به حاکمان و داشتن صداقت، اجتماع را در یک فضای اطمینان بخش روحی و روانی قرار می دهد و در این شرایط سطح مشارکت و اولویت دهی منافع عمومی به منافع شخصی به صورت قابل توجه و اثرگذاری افزایش خواهد یافت و چشم اندازهای روشن و امید بخشی ایجاد می شود. اخلاقی بودن، راستگویی، درستکاری، وفای به عهد، انصاف و عدالت خواهی از جمله ارزش های اعتماد آفرین هستند و ترویج آنها در جامعه ضروری و انکارناپذیر است و بنیانی محکم برای اخلاقی شدن افراد جامعه به شمار می رود که پیشرفت و توسعه حقیقی را به ارمغان می آورد. ضرورت توجه به عوامل ایجاد کننده اعتماد در جامعه و راهکارهای موجود در این زمینه سبب شد تا پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا با «عالیه شکربیگی» جامعه شناس و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی به گفت و گو بپردازد. - متن کامل گفت و گوی ایرنا را در ادامه می خوانیم: ** بی اعتمادی از مولفه های بحران اجتماعی و بستری برای دروغگوییشکربیگی با اشاره به اینکه بی اعتمادی می تواند بستر و عاملی برای گسترش دروغ در اجتماع شود، اظهار داشت: افراد گاهی به علت مسایل و مشکل های گوناگون نمی توانند به دیگران اعتماد کنند، در واقع دروغگویی برخاسته از بستری است که به نوعی بی اعتمادی در آن رواج دارد. در جامعه ما دروغ گفتن به شکل نگران کننده‌ای افزایش یافته و در میان قشرها و لایه‌های مختلف اجتماع ریشه دوانده است. استفاده از صفت هایی چون دروغ، غیبت، تهمت، بی صداقتی و ... اخلاق را در جامعه به انحطاط می‌کشاند و فضایی مملو از ناامنی روانی و بی‌اعتمادی را ایجاد می کند. این جامعه شناس مقوله بی اعتمادی را به دو دسته تقسیم کرد و گفت: هنگامی که فرد اعتماد خود را نسبت به نهادهای دولتی و ساخت های اجتماعی از دست بدهد و صداقت، همگامی و هم رایی را مشاهده نکند، مساله بی اعتمادی به شکل رسمی پدید می آید. در برخی موارد افراد نسبت به خویشان، دوستان و آشنایان خود به یک بی اعتمادی می رسند که بر پایه آمارهای پژوهشی به آن غیررسمی و عام گرایانه گفته می شود و از مصداق بارز آن در جامعه ما می توان به آمار بالای طلاق، خشونت و ... اشاره کرد. گونه ای دیگر از بی اعتمادی به نام تعمیم یافته وجود دارد که فرد بر حسب مصلحت خویش از کمک به دیگران امتناع می کند. در جامعه کنونی افراد به نوعی در بی اعتمادی با یکدیگر به سر می برند و این امر به یکی از بزرگ ترین بحران های اجتماعی تبدیل شده است. یکی از عوامل شکل دهنده اعتماد اجتماعی، وجود بستری امن و مناسب برای برپایی تعامل های روزمره به شمار می رود. ایجاد امنیت اجتماعی سبب می شود که مردم نسبت به آینده احساس آرامش و اطمینان پیدا کنند و در فضایی آرام به تعامل می پردازند. ** دروغگویی رفتاری ناپسند در تعامل های اجتماعی شکربیگی دروغگویی را یکی از مولفه های بحران های اجتماعی و زمینه ساز دیگر مسایل ناپسند در جامعه دانست و یادآور شد: اعتماد، صداقت و دروغگویی از جمله مسایلی هستند که از آنها به عنوان بحران های اجتماعی نام می برند و حضور این سه مقوله در ارتباط ها و تعامل های اجتماعی به وضوح دیده می شود. با مطالعه و مشاهده در تاریخ به این مهم دست می یابیم که پدید آمدن این رفتارها مربوط به مقطع خاصی نیست، بلکه ریشه در تاریخ ایران دارد. در برخی از سفرنامه های موجود از زمان قاجار مشاهده می شود، دروغگویی میان مردم برای رسیدن به هدف های اجتماعی و میان فردی بسیار رواج داشته است. اکنون نیز دروغگویی به عنوان یک رفتار نامطلوب اجتماعی میان تعامل های مردم نهادینه شده و افراد ترجیح می دهند در رویارویی با مسایل مختلف به دروغ مصلحتی متوسل شوند تا از خشونت و جنایت جلوگیری کنند. وی در ادامه افزود: دروغگویی یک عمل غیر اخلاقی به شمار می رود و در عرف دروغی را که گفتن آن جایز است، دروغ مصلحت آمیز می گویند اما این اصطلاح دستخوش تفسیرهای شخصی از طرف افراد و مورد سوء استفاده های زیادی قرار گرفته است. عنوان مصلحت به قدری سلیقه ای معنا می شود که افراد گاهی به دلیل مصالح و منافع شخصی، به خود حق می دهند به دیگر همنوعان خویش دروغ بگویند و آنها را فریب دهند. برای شناختن نیازهایی که انسان را به دروغگویی وا می دارد، باید مقوله دروغ را در شرایط پدید آورنده قرار داد و سپس به بررسی آن پرداخت که این عامل می تواند در وضعیت های دوستانه، در روابط خصمانه، معاشرت های اجتماعی و در موقعیت های حرفه ای فراهم آید. رسانه ها باید از راه اطلاع رسانی به واکاوی این رفتار نامطلوب اجتماعی و ارایه راهکار لازم درباره آن بپردازند و به مردم آگاهی دهند که میان دروغی که در سطوح خرد، میانه و کلان وجود دارد با ساختارهای اجتماعی یک ارتباط دوسویه وجود دارد. در بسیاری از موارد اشخاص می توانند با صداقت به خواسته های خود برسند و با گفت و گو میان مردم و خانواده ها از این رفتار نامطلوب جلوگیری کنند.** چندلایگی رفتاری؛ عامل تفاوت میان جوامع توسعه یافته و توسعه نیافته عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، یکی از تفاوت های جوامع توسعه یافته و نیافته را رفتارهای نامطلوب اجتماعی دانست و بیان داشت: در بیشتر جامعه های پیشرفته لازم نیست که افراد با تمسک به رفتاری خاص به اهداف خویش برسند و از آن استفاده کنند بلکه همیشه به نوعی صداقت و درستی را در کارهای خود پیش می گیرند اما در بیشتر موارد جوامع توسعه نیافته به طرف توجیه گرایی می روند که پیامدهای این رفتار نامطلوب به فرد و اجتماع در شرایط مختلف سیاسی، فرهنگی و اقتصادی آسیب هایی را وارد می کند که می تواند چندلایگی را به وجود آورد. این مقوله به این معنا است که فرد به دلیل قرار گرفتن در موقعیت های مختلف سیاسی، اجتماعی و ... به مهارت های رفتاری متفاوتی دست پیدا می کند که به آن چند لایگی فرهنگی گفته می شود.** پیوند ساخت های دولتی و اجتماعی، راهکاری برای حل بحران بی اعتمادی در جامعه این جامعه شناس اظهار کرد: بهترین راه برای رهایی از بحران بی اعتمادی در سطح جامعه، آشتی ملی ساخت های دولتی و اجتماعی با یکدیگر محسوب می شود. برای از میان بردن زمینه هایی که به طور رسمی و غیر رسمی بی اعتمادی را به وجود می آورند باید به گفتمانی واحد رسید. کم کردن شکاف میان ساخت های سیاسی و اجتماعی یکی از بهترین راهکارها برای برطرف کردن بی اعتمادی است. نهادهای دولتی بایستی به دور از جهت گیری های حزبی و سیاسی مسایلی را ارایه دهند تا مردم نسبت به آنها از اعتماد لازم برخوردار شوند. ** روابط نامتعارف اجتماعی زمینه ساز بی اعتمادی شکربیگی انحطاط اخلاقی را زمینه ساز بی اعتمادی و پدید آمدن آسیب های اجتماعی دانست و گفت: پدید آمدن بسیاری از مشکل های اجتماعی ریشه در انحطاط اخلاقی دارد. شکل گیری روابط نامتعارف اجتماعی و فرهنگی که استفاده نادرست از شبکه های اجتماعی یکی از عوامل آن به شمار می رود، سبب می شود تا فرد به بی اعتمادی دچار شود و آسیب های ناشی از آن شکل بگیرد. اکنون مردم به جای اینکه با یکدیگر به گفت و گو بپردازند به صورت ادبیات شفاهی و نوشتاری با حضور در فضاهای مجازی با همدیگر ارتباط برقرار می کنند که در اینجا فردگرایی جای خود را به تعامل می دهد. یکی از رفتارهای نامتعارف ایرانیان بحث افراط و تفریط است که می توان با تعادل گرایی رفتاری، توازن را در زندگی برقرار کرد و از آسیب های احتمالی جلوگیری کرد. ** مردم، داوران خاموش رفتارهای مسوولان کشورعضو هیات علمی دانشگاه گفت: بی تردید مردم، داوران خاموش رفتارهای مسوولان هستند. همانطور که در تاریخ ایران دیده می شود همواره مردم در تمامی صحنه ها حضور داشته و در کنار مسوولان نظام قرار گرفته اند. اکنون یک نوع قهر ملی که برخاسته از ساختار اجتماعی با ساختار کلان، خرد و میانه مبتنی بر راست گویی هستیم وجود دارد و این می تواند منشا بسیاری از رفتارهای نامطلوب و بی اعتمادی باشد. اگر مسوولان کشور سیاستگذاری های مناسبی در زمینه معیشت مردم و اقتصاد انجام دهند از گسترش بحران های اجتماعی جلوگیری می شود و بدین شکل مردم نسبت به آنها اعتماد پیدا می کنند. پس افرادی که در امور کلان جامعه قرار دارند، همواره بایستی فهیم و باهوش بودن مردم را در نظر بگیرند. در صورتی که یک جامعه از قدرت و حکمرانی درست برخوردار نباشد بحران ها و آسیب های گوناگون در آن به وجود خواهد آمد. همچنین نباید برای حل بحران ها تمامی وظیفه ها بر عهده دولت باشد زیرا نگاه تک بُعدی، ناکامی را به دنبال خواهد داشت. ** تاثیر تعامل مردم، دولت و سازمان های مردم نهاد بر کاهش بحران اجتماعی وی در ادامه افزود: نهادهای مدنی بایستی در جوامعی که اندیشه مدنی در آنها کم ایجاد شده اند، رشد و نمو کنند تا بتوانند همبستگی را به وجود آورند. در بسیاری از موارد مردم بی تفاوت از کنار مسایل می گذرند که این عامل گویای فقدان اندیشه مدنی است. در این شرایط وجود سازمان های مردم نهاد(NGO) بسیار ضروری به نظر می آید تا بتوانند جدا از حیطه دولت به فعالیت بپردازند. آنها باید همچون داوران عادلی، کارهای دولت را ارزیابی کنند و راهکارهای مناسبی به آن بدهند. عملکرد این نهادها بایستی به دور از هرگونه دروغ باشد تا سرمایه های اجتماعی متولد شوند و ارتباطی مبتنی بر همدلی و اعتماد شکل بگیرد. در این شرایط است که تمامی قشرهای جامعه در حالت پویایی و همیاری قرار خواهند گرفت. ** حضور انجمن های علمی و دانشجویی و کنترل بحران های اجتماعی شکربیگی با اشاره به حضور انجمن های علمی و دانشجویی در حل برخی از بحران اجتماعی، بیان داشت: آنها در مسایلی که به سیاستگذاری ها منجر می شود، می توانند یک نوع پیوند میان موضوع های دانشگاه و جامعه ایجاد کنند. مردم در تعامل با انجمن های علمی و دانشجویی که از مهم ترین نهادها در جامعه هستند می توانند به گونه ای بحران های اجتماعی را کنترل کنند و هنجارهایی همچون انسجام، همدلی و اعتماد را به وجود آورند تا توسعه یافتگی در کشور شکل بگیرد. ** بی اعتمادی نتیجه شکاف و واگرایی میان جامعه و قومیت هااین جامعه شناس، نگاه احترام آمیز به قومیت ها را از جمله راه هایی برای شکل گیری اعتماد در کشور بیان کرد و یادآور شد: یکی از بحث هایی که در جوامع سبب ایجاد مشکل برای دستیابی به اعتماد می شود، مطرح کردن واگرایی میان جامعه و قومیت ها است. هر قومیتی برپایه هویت خود روش زندگی خویش را انتخاب می کند و نگاه تمسخر آمیز و برچسب زدن ها در این زمینه می تواند بی اعتمادی نسبت به جامعه را به دنبال داشته باشد. رسانه ها با اطلاع رسانی صحیح در قالب ساخت سریال ها، میان برنامه ها و بررسی فیلم ها می توانند فرهنگ قومیت ها را برای دیگر افراد جامعه بازگو کنند و سبب اتحاد و همدلی آنان شوند. ** نقش اثرگذار رسانه ها در اعتماد سازی افکار عمومی عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی در پایان تاثیر رسانه ها در ایجاد اعتماد در میان افراد را بسیار مهم دانست و اظهار داشت: رسانه ها با همراهی عمومی می توانند نقش بسیار موثری در شکل گیری اعتماد داشته باشند. انعکاس واقعیت های اقتصادی و اجتماعی گام مهمی در این زمینه است. رسانه ها هیچ گاه نباید بر مبنای حزب و منافع گروهی خود به انتشار خبر اقدام کنند زیرا اطمینان مردم نسبت به آنها از میان می رود و بی اعتمادی نسبت به آن رسانه و مسایل مربوط به جامعه پدید خواهد آمد. رسانه ها با نظرسنجی از افکار عمومی می توانند در شناسایی قوت، ضعف و حل مشکل های جامعه تاثیر فراوانی داشته باشند و شفافیت، صداقت و روشنگری مسایل در عملکرد آنها، اعتماد لازم میان رسانه ها و مخاطبان را به وجود می آورد. *گروه اطلاع رسانی خبرنگار: مریم همتی**انتشار دهنده: شهربانو جمعه پژوهشم**9117**200**9131*ایرنا مقاله کانالی برای انعکاس مقاله های اندیشکده ها- پژوهشکده ها- دانشکده ها- مراکز تحقیقاتی و رسانه های ایران و جهان* Irnaarticle@
20/09/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]
-
گوناگون
پربازدیدترینها