واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: افزايش بودجه مهمترين دغدغه دبيران جشنوارههاي تئاتري
در طول چندين سال گذشته مهمترين دغدغه دبيران تئاتري، دولتي و منصوب شده از جريانهاي منتسب به اصولگرا و اصلاحطلب، همواره كسري بودجه و افزايش بودجه بوده...
نویسنده : وحيد بهشتي*
در طول چندين سال گذشته مهمترين دغدغه دبيران تئاتري، دولتي و منصوب شده از جريانهاي منتسب به اصولگرا و اصلاحطلب، همواره كسري بودجه و افزايش بودجه بوده و شايد يكي از اهداف و برنامههاي مديريتي ستادهاي برگزاري جشنوارهها در طول حداقل شش سال گذشته است. در واقع به جاي ريشهيابي و حركت به سمت تخصصي بودن جشنوارهها(آنچه در جهان به شكل آشكار و حرفهاي برگزار شده است، توني، شكسپير، اوينيون، ادين بورگ و... ) نگاه فقط مقطع و سطحي است... از اين حيث چند دليل كوتاه، كافي است كه معضلات و مشكلات اساسي جشنوارههاي تئاتري را در ايران با بررسي دقيق منتقدين و مديران ارشد فرهنگي مواجه سازد.
*به راستي در يك كشور 31 استاني فقط تهران ميبايست(آن هم با فقط 10 سالن نه كاملاً استاندارد) مركز برگزاري جشنوارههاي فجر، آييني و عروسكي باشد؟ با فرض اينكه در مدت جشنوارهها نهايت 50 هزار نفر تهراني، بليت را از گيشه تهيه كنند، آن هم در پايتخت، سهم 31 استان ديگر چه ميشود، آيا واقعاً اين ظلم و بياحترامي به هموطنان ديگر استانها نيست؟
*بر فرض كه تقصير را بر گذشتگان بدانيد و بگوييد زيرساختها از گذشته فراهم نشده، يا بودجه و برآورد مالي، تعميرات و بازسازي يك دهه گذشته، براي ساخت و ساز حداقل يك مجموعه تئاتري در پايتخت كافي نبوده است، البته عزيزاني كه موافق اين نكته نيستند، ميتوانند به خانه تئاتر جديد رجعت نمايند و از نزديك شاهد مجموعه جديد باشند و سؤال كنند كه چقدر هزينه در بر داشته است.
*سؤال ديگر و نكته ديگر آنكه تغييرات بسيار در فراخوان نشان از بيثباتي جشنوارهها دارد، دبيرها معمولاً در ايران، يا دبير قبل را قبول ندارند يا اينكه بهدنبال راه فراري ميگردند، به عنوان مثال دانشگاهي هستم. يا فرنگ رفتهام. جالب اين است كه وقتي دبير ميشوند، بيشتر تئاتر ميبينند و در خصوص تئاتر صحبت ميكنند، تا اينكه به راهبرد و راهكار برسند. علي هذا پيشنهاد ميشود در مراحل بعدي مديران ارشد نمايشي، حداقل قبل از حكم دبيري، عزيزان را براي آموزشهاي لازم قبل از صدور حكم به فرنگ بفرستند تا شايد، با برگزاري جشنوارههاي حرفهاي آشنا شوند و از اين طريق زبان نيز بياموزند.
*مسئله ديگر كه شايد در ابتداي عرايض آورده شده، دغدغه مالي عزيزان دبير است، از طوايف صالحپوران، فتحعلي بيگان، برومندتان زرتشتي، ناصربختان تيره روز، عزيزيان سولدوز و در آخر اسديان تيم ورك... به نظر يك فكر و يك اندیشه مشترك در اين گروه به چشم ميآورد و آن هم تأكيد بر افزايش بودجه جشنواره، در مقايسه با سال قبل است، البته اين راه، فرار به جلو محسوب نميشود، چراكه همه ميدانيم سالنها كه همان سالن است و گروهها همان گروهها هستند. نهايتاً با افزايش يك يا 2ميلياردي، دو گروه خارجي خوب هم اضافه ميكنيم. ستاد هم كه دوستان اداره كل پاي ثابت هستند...
واقعاً تأسفبار است؛ از بين بردن بيتالمال به همين سادگي، فقط تبليغات كذب و بيتأثير. آيا وقت آن نيست كه جايگاه واقعي خود را پيدا كنيم؟ آيا اين همه بيعدالتي رويه نشده؟ آيا عاديسازي و تبليغات غلط را در دستور كار خود قرار ندادهايد؟ و هزاران پرسش ديگر...
*روزنامهنگار و خبرنگار تئاتر
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۹ آذر ۱۳۹۵ - ۲۲:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]