واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا:
او را روایتگر ورزش هرمزگان میدانند و کسی که به اغراق نگفته باشند تمامی رویدادهای ورزشی را نه با قلم نه با دوربین بلکه با تمام احساسش منعکس کرده است؛ کسی که عینک بر چشمانش و کیف آویز شده بر موتورسیکلتش، نخستین چیزهایی است که از او در اذهان باقی مانده است و خواهد ماند. به گزارش ایسنا، این روزها تعداد خبرنگاران ورزشی استان هرمزگان شاید به تعداد انگشتان یک دست نرسد، اما همین مقدار اندک به یک موضوع واقفاند که چه کسی راه را برای آنها گشود تا امروز شاهد حضور علاقهمندان در این عرصه باشیم. سرویس ورزشی ایسنا به مناسبت روز خبرنگار مهمان"حسین نارنجی نسب" مرد همیشه خندان اما خستگی ناپذیر رسانه و ورزش استان بود، مردی که شاید شنیدن خاطراتش جالب باشد، اما برای هریک از خوانندگان دریایی از تجربه باشد. نارنجی نسب که متولد سال 1337 در محله گور فرنگ بندرعباس است، زمینه علاقه به عرصه روزنامه نگاری را به دوران دبیرستانش مرتبط دانست و عنوان کرد: در آن دوران علاقه زیادی به روزنامه نگاری و نوشتن داشتم و در انتشار روزنامه دیواریهای مدرسه و محله نقش پر رنگی داشتم و پس از ورود به دانشسرا و انتخاب شغل معلمی این عرصه را دنبال کردم و در موسسه انتشارات اطلاعات به طور رسمی کار روزنامه نگاری را آغاز کردم. وی با بیان اینکه پس از کسب تجارب لازم در این موسسه به روزنامه صبح ساحل که نخستین رسانه رسمی استان بود، پیوستم و کار خود را دنبال کردم، تصریح کرد: روزنامه صبح ساحل به عنوان نشریه رسمی استان با تمامی مشکلات و سختیها به طور منظم در میآمد، اما در این راه خاطرات زیبایی رقم خورد. نارنجی نسب ادامه داد: آن زمان برای چاپ و حتی آماده کردن صفحات امکانات امروزه وجود نداشت و با مشقت فراوان چیدمان صفحات و چاپ نشریه انجام میشد که به طور مثال پس از تهیه خبر، آن را در کاغذهای مقوایی میچسباندیم و به چاپخانه سپاهان برده و پس از چاپ خودمان توزیع میکردیم. این پیشکسوت روزنامه نگاری در خصوص مشقت های چاپ روزنامه در آن زمان اضافه کرد: صبح ساحل آن زمان با کاغذ مقوایی به چاپ میرسید و سپس با کمک ماشین تایپ مطالب را روی کاغذ مقوایی میچسباندیم و تیترها با چاپ برگرداندن در کتاب فروشی ها بر روی مقوا جا می گرفت؛ سپس به چاپخانه میبردیم و بین 200 تا 300 نسخه به چاپ میرسید که ابتدا یک شماره چهار صفحه در هفته بود و بعدها به هشت صفحه رسید و امروز که سه شماره در هفته بر روی دکه ها قرار دارد. وی با اشاره به اینکه یکی از خاطرات جالب در این روزنامه مربوط به گذراندن طرح کادر علیرضا خورشیدزاده مشاور رسانه ای فعلی استاندار هرمزگان در این روزنامه بود، اضافه کرد: وی کارش را در عرصه ورزش زیر نظر بنده شروع کرد و امروز به سمت سردبیری روزنامه صبح ساحل رسیده، مقامی که حقش بود و مزد تلاش و کوشش را گرفت. این پیشکسوت عرصه روزنامه نگاری با بیان اینکه در این عرصه مدیرانی بودند که انتقاد را بر نتابیدند و حتی دستور به منع ورودم به ورزشگاهها را دادند، خاطرنشان کرد: یکی از خاطرات تلخم مربوط میشود به یکی از دیدارهای تیم فوتبال آلومینیوم هرمزگان در لیگ دسته اول فوتبال کشور که موتورسیکلتم را در پارکینگ پارک و برای تهیه خبر به داخل زمین رفتم، اما در بازگشتم وسیله نقلیهام را به سرقت بردند. وی همچنین در این رابطه به خاطره شیرینی دیگری اشاره کرد و افزود: در یکی دیگر از دیدارها و مسابقه به اتمام رسید، به طور کلی فراموش کردم که موتورسیکلت داشتهام و زمانی که به خانه رسیدم تازه متوجه شدم وسیله نقلیهام را در ورزشگاه جا گذاشتهام، البته خوشبختانه این بار به سرقت نرفته بود. نارنجی نسب در خصوص همکاران آن زمان خود به ویژه در عرصه ورزش گفت: آقای دمادم یکی از بهترین همکارانی بود که آن زمان پا به پای یکدیگر در عرصه ورزش پیش میرفتیم و من در دنیای ورزش و وی در کیهان ورزشی قلم میزد و هیچ رقابتی با هم نداشتیم، بلکه رفاقت مان باعث شده بود که تمامی مشکلات را از پیش رو برداریم و حتی قلمهایمان باعث معرفی چهرههای ورزشی استان به تیم ملی شود. وی ورزشکارانی نظیر برادران دانش، رضا هنگام پور، عباس سرخاب، مهدی فلامرزی، داود هقانی، اسماعیل جمعه پور، علی غفاری را از مهمترین افرادی نام برد که انعکاس موفقیتها و عملکردشان در ورودشان به سطح حرفهای رشتههای ورزشی بی تأثیر نبوده است. این پیشکسوت روزنامه نگاری بهترین خاطره کاری خود را به چاپ مطلب انتقادی از سرانجام مجموعه هفت تیر بندرعباس در روزنامه دنیای ورزشی دانست و عنوان کرد: پس از چاپ این مطلب عملیات دیوار کشی و ساخت و ساز این مجموعه انجام و باعث شد امروزه شاهد یک مجموعه استاندارد در بندرعباس باشیم. نارنجی نسب همچنین انتقاد از یک مدیرکل را باعث دردسرش اعلام و تصریح کرد: در آن زمان مطلب انتقادی از آقای رشیدی مدیرکل وقت تربیت بدنی هرمزگان نوشتم و در روزنامه دنیای ورزشی به چاپ رسید که وی از شدت عصبانیت نامه ممانعت از ورودم به ورزشگاهها را صادر کرد. وی دنیای ورزشی، کیهان، اطلاعات، رسالت، دریا، صبح ساحل، توپ، شوت ورزشی، ایران ورزشی، نود، خبرورزشی، ابرار ورزشی، گل و خبرگزاری ایرنا را از سرشناسترین رسانههایی دانست که در آنها مشغول به کار بوده است. این روزنامه نگار با اشاره به اینکه با وجود مشکلاتی که در عرصه خبرنگاری است کمتر کسی حاضر میشد به عرصه ورزش وارد شود، اظهار کرد: آن زمان با تمامی رسانههای کشوری کار میکردم، بدون آنکه هیچ چشمداشت مالی داشته باشم و تنها علاقه و انعکاس موفقیتهای ورزشکاران هرمزگانی برایم مهم بود و بس. وی با بیان اینکه از انتخاب شغل روزنامه نگاری به هیچ وجه پشیمان نیست، اضافه کرد: اگر بار دیگر متولد میشدم، بازهم به این عرصه ورود میکردم و تمامی تلاشم را برای پیشرفت ورزش استان به کار میبستم. نارنجی نسب با تقدیر از زحمات و صبوری های همسرش، افزود: همسرم در این سال ها در بسیاری از جاها جور مرا کشیده و به واسطه انعکاس اخبار در بسیاری از مراسمات نتوانستم حاضر شوم و یا حتی در بعضی از اتفاقات آن ها را تنها گذاشتم و همسرم با صبوری و مهربانی این سختیها را تحمل کرد و به داشتن چنین یار و یاوری در کنارم افتخار میکنم. وی با بیان اینکه در این عرصه به درآمد و پول فکر نمی کند و تنها عشق و علاقه باعث شده در این عرصه دوام بیاورد، خاطرنشان کرد: درآمدم از این عرصه کفاف پول بزنین موتور سیکلت هم نمیدهد. این پیشکسوت روزنامه نگاری در پایان از خبرنگاران جوان ورزشی نویس خواست که آستانه صبر و تحمل خود را بالا برده و بدون توقع در این عرصه فعالیت کنند، زیرا خبرنگاری بدون عشق در مسیر صحیح حرکت نمیکند. همچنین همسر این پیشکوست ورزشی نویس با اشاره به اینکه در سال 1341 در محله سیدکامل بندرعباس به دنیا آمده است، اظهار کرد: با آقای نارنجی نسب نسبت فامیلی داشته و منشأ ازدواج مان همین نسبت فامیلی بود. رباب پورعبداللهی با اشاره به اینکه از ازدواجم رضایت کامل دارم، تصریح کرد: از ابتدای زندگی متوجه علاقه همسرم به عرصه خبرنگاری و روزنامه نگاری شدم و واقعا این حس در وجودش قرار دارد. وی با بیان اینکه البته شغل همسرم برای من و فرزندانم کمی سخت بوده است، اظهار کرد: در بسیاری از مواقع دوری و خانه نیامدنهایش را به واسطه درگیر بودنش برای رفتن به مسابقه و تهیه خبر را نمیتوانستم تحمل کنم و چند بار هم خواستار منصرف شدنش شدم، اما موفق نشدم، زیرا علاقه ای که در همسرم وجود داشت نمی شد از بین برد. پورعبداللهی با اشاره به اینکه در بسیاری از مراسمات به واسطه درگیر بودن کاری باید بدون همسرم به آن مراسم برویم، گفت: دیگر با این موضوع کنار آمدهایم و امروز یکی از فرزندانم جا پای پدر گذاشته و نشان دهنده علاقه به موضوه خبرنگاری در منزل ماست. وی در پایان گفت: امیدوارم مسئولین قدر خبرنگارانی که در سرما و گرما و با مشقت به تهیه خبر مشغولند، بدانند زیرا اگر خبرنگاری نبود شاید نمیشد خواستههای طرفین منعکس پیدا شود و شاهد بهبود امکانات ورزشی در استان باشیم. به گزارش ایسنا، خانه صمیمی و پر مهر این روزنامه نگار پیشکسوت و آرامش و صبوری که در چهره اش میشد به وضوح مشاهده کرد، درسی بود برای خبرنگاران جوانی همچون بنده که شاید باید هنوز در این مسیر خطیر اما ناتمام حرکت کنیم تا شاید به ذره ای تجارب گرانبها چنین استادانی دست یابیم. گزارش از: امیرحسین طالبی، خبرنگار ایسنا، منطقه خلیج فارس
انتهاي پیام
یکشنبه / ۱۷ مرداد ۱۳۹۵ / ۰۹:۳۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 93]