واضح آرشیو وب فارسی:اتاق ایران: تولایی، رئیس کمیسیون مالیات، کار و تأمین اجتماعی اتاق ایران، از دلایل ورشکستگی واحدهای کوچک و متوسط صنعتی می گوید: «در کشور ما به دلیل نبود استراتژی مدون و بلندمدت برای صنعت، برنامه ریزی ها برای حل مشکلات آن گذرا و سطحی است. باوجود اینکه میلیاردها تومان برای حل مشکل صنعت هزینه می شود ولی همچنان مشکلات پابرجاست و تکراری.»کدام دسته از بنگاه های اقتصادی ورشکسته می شوند؟ محمود تولایی، رئیس اتاق کاشان، در گفت وگو با پایگاه خبری اتاق ایران، از دلایل ورشکستگی واحدهای کوچک و متوسط صنعتی می گوید: «دلیل اصلی ورشکستگی واحدهای تولیدی، نبود استراتژی مدون و بلندمدت برای صنعت است.» صنعت کاران از مشکلات تکراری حوزه کار خود می گویند و معتقد هستند برنامه ریزی برای حل مشکلات، گذرا و سطحی است. باوجوداینکه میلیاردها تومان برای حل مشکل صنعت هزینه می شود ولی همچنان مشکلات پابرجاست و تکراری؛ نه بنگاه ها از این وضعیت نفع می برد و نه کشور. محمود تولایی، رئیس اتاق کاشان، ورشکستگی بنگاه های تولیدی را در چند سطح اصلی بررسی می کند؛ او معتقد است: «اولین دلیل ورشکستگی واحدهای تولیدی، رکود است. در دوران رکود، تقاضا برای کالای عرضه شده، کم می شود. بنابراین بخشی از نقدینگی واحدهای تولیدی، به کالای انباشته شده در انبارها تبدیل می شود. خرید در این دوره، به صورت اعتباری انجام می شود و بازپرداخت ها مدت دار است. برای همین واحدها تولیدی به نقدینگی بیشتری نیاز دارند. اگر این حجم از نقدینگی تأمین نشود، واحدها در شرایط رکود با بحران مواجه می شوند.» چرا بحران نقدینگی؟ رئیس کمیسیون مالیات، کار و تأمین اجتماعی اتاق ایران، از دلایل بحران نقدینگی در حوزه تولید و صنعت می گوید: «در شرایط رکود، واحدهای تولیدی برای تأمین منابع خود به بانک ها رجوع می کنند؛ بانک هایی که خود در بحران هستند.»بانک ها باید بخشی از منابع واحدهای تولیدی را تأمین کنند اما در این شرایط آنها ناتوان هستند.» چرا؟ تولایی می گوید: «بانک ها مشکلات جدی دارند؛ منابع آنها در چند جا بلوکه شده است، واحدهایی که تسهیلات گرفته اند، به دلیل مشکلات آنها، این تسهیلات مسترد نمی شود؛ بخشی از منابع بانک ها در اختیار دولت است و اما از همه مهمتر بانک ها خود بنگاهداری می کنند.» صنعت اولویت بانک ها نیست الویت بانک ها برای سرمایه گذاری صنعت نیست؛ تولایی تصریح می کند: «بانک ها در ایران بنگاه دار هستند؛ بخش اصلی منابع بانک ها در حوزه ساختمان سازی و بنگاه داری سرمایه گذاری شده، که هر دو این حوزه نقدشوندگی پایینی دارد.» او تصریح می کند: «کارشناسان اقتصادی می گویند حدود 5 درصد از منابع بانکی در چرخه جابه جایی است. این عدد کمی است که بحران سرمایه درست می کند. اما متاسفانه این حجم از سرمایه هم در اختیار واحدهای تولیدی نیست.» چرا؟ عضو هیات نمایندگان اتاق ایران معتقد است: «بانک ها مشتری های ثابت و واحدهای بزرگ را به واحدهای کوچک و متوسط ترجیح می دهند. از طرف دیگ، آنها حوزه زودبازده را ترحیج می دهند؛ اما سرمایه گذاری در حوزه صنعت دیربازده است.» به گفته تولایی، در این شرایط بانک ها بهره تسهیلات را بالاتر می برند؛ برای اینکه تناسبی بین عرضه و تقاضا وجود ندارد. بانک ها با عدد بالاتری منابع را در اختیار واحدها قرار می دهند و این هیچ تناسبی با سود واحدها ندارد. بنگاه ها توان کار در این شرایط را ندارند او معتقد است: «در دنیا قاعده این است که حدود 30 -40 درصد سرمایه را مالک و بقیه از طریق تسهیلات تأمین می شود. اما در ایران این قاعده این نیست. عده ای از بنگاه ها، سرمایه ثابت و سرمایه درگردش خود را از بانک تأمین می کنند؛ اینها در شرایط رکود، سرنوشتی جز ورشکستگی و تعطیلی ندارند. چون تمام سود آنها به بانک پرداخت می شود.» به گفته رئیس اتاق کاشان، آن واحدی سرپا است که کمتر به سراع بانک ها رفته است. اگرچه بنگاه ها به دلیل سرمایه در گردش مشکل دارند، ولی مسئله مهم دیگر این است که دولت ها استراتژی مناسبی ندارد. معلوم نیست که واردات در اولویت است یا صادرات، باید از تولید حمایت کرد یا از واردات کالای مشابه؟ این ها موانعی است که بر سر راه تولید است؛ تولیدی که به سختی خود را از بحران ورشکستگی نجات می دهد.
دوشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]