محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827596172
دعوا نباید سر سانتریفیوژ باشد - پایگاه خبری تحلیلی بام فرهنگی استان کرمان شهرستان کوهبنان
واضح آرشیو وب فارسی:72عارف: به گزارش ۷۲عارف کوهبنان به نقل از گروه دیگر رسانه های خبرگزاری فارس «کبری آسوپار» در روزنامه «جوان» نوشت: نیروگاه های هسته ای، رآکتورها، آب سنگین، کیک زرد، سانتریفیوژها و کل دانش و فناوری هسته ای مردم ایران حتماً خیلی مهم است. همه این سال ها برای به وجود آمدنش و باقی ماندنش کلی تلاش و هزینه مادی و معنوی […]به گزارش ۷۲عارف کوهبنان به نقل از گروه دیگر رسانه های خبرگزاری فارس «کبری آسوپار» در روزنامه «جوان» نوشت: نیروگاه های هسته ای، رآکتورها، آب سنگین، کیک زرد، سانتریفیوژها و کل دانش و فناوری هسته ای مردم ایران حتماً خیلی مهم است. همه این سال ها برای به وجود آمدنش و باقی ماندنش کلی تلاش و هزینه مادی و معنوی شده و حتی برای داشتنش شهید داده ایم. همه مذاکرات ۱۵ ساله اخیر نیز برای نگه داشتن همه آن چیزی است که با عنوان «فناوری هسته ای» جزیی عظیم از ثروت مردم ایران به شمار می رود. با این همه، مرکز ثقل بحث و دعوای منتقدان برجام، ثروت عظیم تری است. برجام، صرفاً یک مصداق است. اختلاف اصلی را باید در مبانی جریانی، تفکرها و گفتمان ها یافت که در مقام عمل منجر به شکل گیری یا موافقت و مخالفت با برجام می شود. مردم ایران بسیار فراتر و بسیار عظیم تر از نیروگاه های هسته ای و سانتریفیوژهای غنی سازی اورانیوم، ثروتی قدرت زا داشته و دارند که در تمام سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی ۵۷ (و حتی در جریان شکل گیری آن انقلاب) به آنان قدرت بخشیده و آنان را از آسیب های بسیاری در امان داشته؛ و آن «استکبار ستیزی»، «بی اعتمادی به غرب» و «ایستادگی روی پای خود» است. آنچه در سه سال گذشته و پیش از این، در دوران اصلاحات تلاش شد که از ذهن مردم خالی شود و به جای آن سیمان ریخته شود، بی اعتمادی به غرب و یافتن راه حل مشکلات داخلی در غرب بود. جدال سر سانتریفیوژ و غنی سازی جدال سر مصداق هاست؛ وگرنه تلاش بر بزک امریکا بود؛ بر جا انداختن این ذهنیت که «امریکا آنقدری هم که جمهوری اسلامی می گوید، بد نیست؛ آنقدر دشمن دشمن نکنیم!»؛ بر نهادینه کردن این تفکر که «راه حل مشکلات در ارتباط با غرب است» و اختلاف اصلی و دعوای اصلی سر همین مفاهیم است. با تمدید تحریم های موسوم به قانون داماتو توسط مجلسین امریکا، ایران می تواند شکل های مختلفی از واکنش را نشان دهد. در نهایت ما می توانیم – گرچه به سختی و طی پروسه ای زمان بر – اما به آن سطح از فناوری هسته ای که پیش از اجرایی شدن برجام داشتیم، برسیم؛ اما آیا کسی می تواند تضمین بدهد باری دیگر و در موضوعاتی دیگر یا حتی همین موضوع هسته ای، این اتفاق و فریب خوردن از غرب و صرف هزینه های گزاف پای «اعتماد به غرب» روی ندهد؟ اگر امروز یک جریان سیاسی در ایران حاضر شد پای میز مذاکره با غرب بنشیند و به قول و قرار امریکایی ها و رفقای اروپایی شان اعتماد کند و توافقنامه مشترک امضا کند، چرا فردا روزی همین جریان باز بر مبنای همین اعتماد نهادینه شده، سر موضوعی دیگر به وعده های غربی دل خوش نکند و پای میز مذاکره ننشیند؟ مشکل همین جاست که جدال بر سر مصادیق و اصلاح مصادیق الزاماً منجر به اصلاح مفاهیم نمی شود. می توانند توجیه کنند که این یک بار اشتباه شد، اما نباید مطلقاً راه اعتماد به امریکای مودب و باهوش را بست و اینگونه مفهوم اعتماد به امریکا، امروز در مذاکرات هسته ای مصداق می یابد و فردا شاید در مذاکرات موشکی، حقوق بشری و … مصداق ها را می شود اصلاح کرد؛ اما تا وقتی آن تفکر و گفتمان اشتباه پابرجاست و از تجربه های چندباره عبرت نمی گیرد، باید برای آینده این سرزمین نگران بود. آنها امروز یا فردا می توانند سانتریفیوژها را برگردانند؛ بتن ها را از قلب رآکتور اراک خارج کنند؛ غنی سازی اورانیوم را ادامه دهند؛ اخراجی های صنعت هسته ای را مجدد به کار دعوت کنند؛ اما فرداهایی هم وجود دارد که شاید باز بتوانند با شعارهای پوپولیستی و رنگی مردم را با خود همراه کنند. برای سانتریفیوژها نه، اما برای این تفکر جای نگرانی همیشه باقی است و امروز محل تبیین و روشنگری باید این مفاهیم انقلابی باشد که یقیناً بخشی از مولفه های قدرت نرم ایران است.
دوشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 72عارف]
[مشاهده در: www.72aref.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها