جامعه - سازمان ميراث فرهنگي كاري با جام هخامنشي ندارد

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: جامعه - سازمان ميراث فرهنگي كاري با جام هخامنشي ندارد
جامعه - سازمان ميراث فرهنگي كاري با جام هخامنشي ندارد

«از آنجا كه مستندات سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري براي ورود به پرونده جام هخامنشي كه در حال حاضر در اختيار مالك انگليسي قرار دارد كافي نيست، اين سازمان در پرونده جام هخامنشي وارد نمي‌شود». خبر كشف يك جام زرين هخامنشي با قدمت 2500 سال از داخل يك جعبه كفش در زير تختخواب آقاي جان وبر (John Webber) در روزهاي پنجم و ششم ژوئن امسال (16 و 17 خرداد) منتشر شد و بعد از آن در خبرها آمد اين شيء تاريخي قرار است در حراجي «دوك» انگلستان به فروش برسد. «اميد غنيمي»، مديركل حقوقي سازمان ميراث فرهنگي در اين زمينه از سياست‌هاي سازمان براي پيگيري پرونده‌هايي مانند كشف اين جام هخامنشي در خانه شخصي يك شهروند انگليسي خبر داد و به CHN گفت: «سازمان ميراث قرار نيست در حراجي‌هايي كه در خارج از كشور برگزار مي‌شود شركت كند چرا كه اين كار نوعي تاييد كار سارقان اشياي عتيقه است و به همين منظور سازمان ميراث اين رويه را به عنوان يك سياست كلي در پيش گرفته است، چنانچه در موارد مشابه پيش نيز اقدامي براي حضور در حراجي انجام نداد.»وي تصريح كرد: «سازمان ميراث فرهنگي در اين زمينه اسناد و مدارك لازم براي قانع كردن مراجع قانوني در جهت اثبات مالكيت بر اين شيء را ندارد، اين در حالي است كه مالك انگليسي اسناد معتبري دارد كه نشان مي‌دهد اين شيء دست‌كم طي شش دهه گذشته در اختيار او بوده است.» به گفته مدير كل حقوقي سازمان ميراث، ورود سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري به اين موضوع در شرايط كنوني هيچ نفعي ندارد، جز اينكه هزينه هنگفتي را بر سازمان تحميل مي‌كند.

غنيمي همچنين در تحليل ديگري از طرح چنين ماجراهايي از سوي رسانه‌هاي غربي گفت: «رسانه‌ها و مطبوعات غربي تلاش مي‌كنند با طرح چنين پرونده‌هايي رفتار سازمان ميراث فرهنگي را زير نظر بگيرند و با ارائه مدل‌هاي مختلف اين پرونده در پي اين هستند تا رفتار متناقضي از سازمان ببينند و ما هم نسبت به اين قصد آگاه هستيم.»اين اخبار ابتدا در كاتالوگ حراجي دوك، سپس در وب‌سايت‌هاي ديلي‌ميل، گاردين، تايمز و بي‌بي‌سي و آنگاه با الحاقات و غلوهايي ريز و درشت، در بسياري از رسانه‌ها و نشريات فارسي‌زبان (معمولا بدون ذكر ماخذ) منتشر شد. يك پژوهشگر حوزه ميراث فرهنگي هفته گذشته با ارائه مقاله‌اي جام هخامنشي كشف‌شده در انگلستان را مدلي جعلي و ساختگي خواند.
جام هخامنشي، اصيل يا تقلبي؟
در مقاله مزبور كه رضا مرادي‌غياث‌آبادي؛ پژوهشگر و اختر‌باستان‌شناس آن را منتشر كرده، آمده بود: رسانه‌هايي كه به اين موضوع پرداختند، تنها به نقل ادعاها و سخنان صاحب جام و نيز مدير حراج‌خانه بسنده كرده و گزارش‌هاي آنان فاقد هرگونه اظهارنظر مستقيم تخصصي بوده‌ است. هرچند كه تعدادي از نشريات ايراني، اين كمبود را با ذهن خلاقه خود و با ساخته و پرداخته كردن چند نقل‌قول از متخصصاني در دانشگاه‌ها و موزه‌هاي بريتانيا رفع كردند. بديهي است به هنگام كشف هرگونه اثر يا شيء باستاني، ابتدا مي‌بايد بررسي‌ها و آزمايش‌هايي براي اطمينان از اصالت آن انجام شود. اين نكته‌اي است كه رسانه‌هاي منتشركننده خبر درباره‌اش سكوت كرده و با قاطعيت از اصالت آن سخن گفته‌اند. تنها در كاتالوگ حراج‌خانه، اشاره‌اي كوتاه به نظر دوپهلو و مبهم متخصصان دانشگاه آكسفورد در زمينه تركيب فلزات به‌كار رفته در جام شده است. تركيب فلزهاي سازنده ماده يك شيء (در اينجا فلز كادميوم)، ممكن است بر تقلبي بودن اثري دلالت كند، اما كاربردي در اطيمنان‌بخشي از اصالت اثر نخواهد داشت با اينكه در همين كاتالوگ، اشاره‌اي به قيمت پايه جام نشده است، اما رسانه‌هاي گوناگون قيمت‌هاي گوناگون و بسيار متفاوتي را روي آن گذاشته‌اند كه تا 10 برابر با يكديگر تفاوت دارند. گويا هدف اصلي از چنين تبليغات وسيعي كه ايرانيان نيز ناخواسته با آن همگام شده‌اند، بازارگرمي بيشتر براي روز حراج در هفته آينده باشد. اشياي باستاني تقلبي به فراواني در موزه‌هاي جهان و مجموعه‌هاي خصوصي وجود دارند. برخي از اين آثار به اندازه‌اي با مهارت ساخته شده‌اند كه گاه تا ساليان سال به جعلي بودن آنان پي برده يا اخبار آن بازگو نمي‌شود. اما در جام نويافته فعلي، چنين مهارت‌هايي به ديده نمي‌آيد. از آنجا كه اشياي زرين و سيمين، حتي پس از گذشت زمان‌هاي طولاني دچار تجزيه و هوازدگي (اكسيداسيون) نمي‌شوند، مهم‌ترين عامل اطمينان از اصالت و قدمت آنها عبارت است از توجه به محل كشف اثر در لايه‌هاي باستا‌ن‌شناختي و بررسي آثار جانبي و مواد آلي كه از پيرامون آنها و ديگر لايه‌هاي فوقاني و تحتاني محوطه به دست آمده است. اما از آنجا كه اين جام، نه در لايه‌هاي باستان‌شناختي، كه از زير تختخواب و از درون يك جعبه كفش به دست آمده است، مهم‌ترين راه بررسي اصالت اثر- مانند هرگونه اثر همانند آن- عبارت است از بررسي‌ ويژگي‌هاي هنري و سبك‌شناسي و نيز شيوه‌هاي اجرايي ساخت آن مانند چكش‌كاري و قالب‌ريزي است.
يکشنبه 2 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 194]