واضح آرشیو وب فارسی:سکو نیوز: توافق اخیر اوپک، نه تنها از نظر صاحبنظران و کارشناسان داخلی، بلکه به زعم رسانه های خارجی نیز توافقی بود که به سود ایران تمام شد و حتی آن را شکست عربستان ارزیابی کردند. اگر بخواهیم موضوع را به زبان ساده بیان کنیم بدین صورت است : کشورهای عضو اوپک در پی کاهش مداوم قیمت نفت، تصمیم گرفتند تنها راه برای جلوگیری از تداوم روند نزولی قیمت، یعنی کاهش عرضه را پیگیری کنند. چرا که میزان عرضه نفت توسط اوپک، بیش از میزان تقاضا در بازار است. هم اکنون اوپک ۳۳ میلیون و ۶۰۰ هزار بشکه نفت در روز تولید می کند که بر اساس توافق اخیر اوپک، باید ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه از تولید نفت خود کم کند تا بازار به حالت تعادل برسد. البته کاهش تولید نفت اوپک، به تنهایی کافی نیست چرا که هم اکنون دو کشور غیر عضو اوپک هم تولید نفت بسیار بالایی دارند. بطوریکه روسیه بیش از ۱۱ میلیون بشکه و آمریکا حدود ۱۰ میلیون بشکه در روز نفت تولید می کنند که نقش مهمی در افزایش عرضه نفت به بازار دارند. پیش از توافق اوپک برای کاهش عرضه، روسای جمهور ایران و روسیه تلفنی گفت و گو کرده بودند و گویا در آن تماس تلفنی، روسیه اعلام کرده که در صورت توافق اوپک برای کاهش تولید، با این طرح همراهی می کند که همین اتفاق هم رخ داد. پس از توافق اوپک برای کاهش تولید نفت، روسیه اعلام کرد ۳۰۰ هزار بشکه از تولید روزانه نفت خود می کاهد که اثر روانی مثبتی بر بازار گذاشت و در نهایت قیمت نفت از روز چهارشنبه که اوپکی ها به توافق رسیدند، افزایش یافت. بسیاری از کارشناسان، این توافق را به معنای تولد دوباره اوپک توصیف کردند. اما نکته بعدی، سهم کشورهای عضو در کاهش تولید بود که در مورد آن مناقشات فراوانی وجود داشت. ایران بارها اعلام کرده بود پیش از آنکه به سطح تولید پیش از تحریمها نرسد، در هیچ طرحی برای فریز نفتی یا توفق افزایش سطح تولید مشارکت نمی کند. زمانی که ایران تحریم شد، نظام سهمیه بندی اوپک که برای هر کشوری سهمیه مشخصی برای تولید در نظر گرفته بود، با اشتباه وزیر نفت دولت قبل لغو شد و همین امر باعث شد کشورهای عضو اوپک، بویژه عربستان و عراق، با استفاده از کاهش تولید نفت ایران، جای ایران را در بازار پر کنند. پس از توافق هسته ای، وزیر نفت ایران اعلام کرد که ایران در مدت کوتاهی قصد دارد به تولید نفت پیش از تحریمها بازگردد و این اتفاق طی کمتر از یکسال رخ داد. زنگنه بارها اعلام کرده بود کشورهایی که در زمان تحریم ایران، بیش از میزان موردنیاز نفت تولید کرده اند باید تولید خود را کاهش دهند. بدین ترتیب ایران در نشست فوق العاده الجزایر در ماه گذشته حاضر به پذیرش توقف تولید نشد و در نشست اخیر اوپک نیز ایران تنها کشوری است که حق دارد تولید خود را افزایش دهد. بر اساس توافق اوپک، همه کشورها موظف شدند ۴.۵ درصد از آخرین تولید خود در پایه اکتبر را کاهش دهند بجز ایران. قرار شد بالاترین رقم تولید ایران بر مبنای گزارش منابع ثانویه که در سال ۲۰۰۵ معادل ۳ میلیون و ۹۷۵ هزار بشکه بود پایه تولید ایران باشد و موافقت شد تولید ایران به طور متوسط در شش ماه آینده که دوره اعتبار این تصمیم است ۹۰ هزار بشکه افزایش پیدا کند. این موفقیت بزرگ ایران در شرایطی حاصل شد که هیچ یک از کشورهای عضو اوپک نه تنها چنین اجازه ای ندارند، بلکه باید تولید خود را کاهش دهند. هر چند با حماسی کردن این رویداد، موافق نیستم و اعتقاد دارم هر رویدادی را بر اساس وزن خود باید سنجید، اما اینکه در اجلاس اخیر اوپک، ایران موفق شده، با هیچ منطقی قابل اغماض نیست. جالب اینجاست که برخی دلواپسان، حالا که ایران موفق شده سهمیه تولید بالاتری در اوپک کسب کند، شروع به فضاسازی با این جمله کرده اند که مگر خام فروشی هنر است که این را موفقیت دولت بدانیم؟ در پاسخ به این دلواپسان باید گفت، خام فروشی هنر نیست، بلکه به دست آوردن دوباره سهم پایمال شده ایران که اتفاقا بر اساس سوء تدبیر در دولت قبل پایمال شد، هنری است که نمی توان آن را نادیده گرفت. ضمن اینکه همین دلواپسان، اگر دولت نمی توانست وعده خود در افزایش تولید نفت را عملی سازد، دولت را متهم به ناتوانی می کردند؛ کمااینکه در زمان طرح این وعده نیز عملیاتی بودن آن را زیر سوال بردند. اما اکنون که این وعده عملی شده، ساز تازه ای کوک کرده اند که خام فروشی هنر نیست! به نظر می رسد تا وقتی که برخی، همه چیز را در کشورمان با عینک سیاسی می بینند، نمی توان چندان به رشد و توسعه کشور امید بست.
یکشنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سکو نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]